Olsztyn

„Uwolnić księdza! Zamknąć Bodnara!” Protest w Olsztynie pod siedzibą PO

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 04 lipiec 2024 19:36

Około 300 osób zgromadził protest w Olsztynie, w czwartek 4 lipca, pod siedzibą PO przy ul. Pieniężnego, przeciwko aresztowaniu, poddaniu torturom i poniżaniu ks. Michała Olszewskiego. Ludzie przyszli z portretami ks. Olszewskiego i hasłami: „Solidarni z księdzem Olszewskim”, „Free Poland without dictator Tusk”, Uwolnić księdza. Wsadzić Bodnara!” Na protest przybyła grupa działaczy Solidarności represjonowanych w stanie wojennym. Przemawiali Piotr Bieranowski, Iwona Arent, Paweł Warot, ks. Jan Rosłan i Bożena Ulewicz.

Protest otworzył organizator, przewodniczący Klubu Gazety Polskiej w Olsztynie Piotr Bieranowski. Zacytował relację księdza, jak wyglądało jego zatrzymanie przez ABW, transport i pierwsze 60 godzin w areszcie, gdzie odmawiano mu wody i kazano załatwiać się do butelki.

Art. 40 Konstytucji: Nikt nie może być poddany torturom...

Bieranowski przypomniał Art. 40 Konstytucji: „Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych” oraz na Europejska Konwencję Praw Człowieka i Obywatela, którą Polska podpisała w 1991 roku. Artykuł 3 Konwencji wyraźnie podkreśla, że nikt nie może być poddany torturom ani nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu chroniąc tym samym jedną z podstawowych wartości demokratycznego społeczeństwa.

- Ksiądz jest przetrzymywany w areszcie wydobywczym, 11 lipca sąd rozpatrzy zażalenie na zatrzymanie – informuje zebranych Bieranowski. - Adwokaci księdza odwołają się też do europejskich trybunałów.

Poseł Iwona Arent: W XXI wieku w Polsce stosowane są tortury

Następnie głos zabrała poseł PiS Iwona Arent. Podziękowała za tak liczne przybycie na spontanicznie zwołany protest.
- Ksiądz, który pomagał potrzebującym, budował dla nich dom został aresztowany, bo pieniądze mają być tylko na lewactwo. Dlatego musimy protestować w każdym mieście w Polsce. Nie możemy się zgodzić na zamykanie księży w demokratycznym kraju bez oskarżenia. Odnieśliśmy zwycięstwo nad komunizmem dzięki kardynałowi Wyszyńskiemu, dzięki Kościołowi. W XXI wieku w państwie niby demokratycznym stosowane są tortury.

Zebrani skandują:

Uwolnić księdza! Zamknąć Bodnara!

Przyjdzie kara na Bodnara!
Tusk do dymisji!
Precz z komuną!
Ruda wrona orła nie pokona!

Radny Paweł Warot: Ta władza chce nas zastraszyć!

Głos zabrał przewodniczący KM PiS w Olsztynie, radny sejmiku wojewódzkiego Paweł Warot:

- Musimy stanąć w obronie więzionego księdza. Poprzedni rząd Tuska, PO i PSL też charakteryzował się aresztami wydobywczymi. Ludzie bylu przetrzymywani miesiącami, nawet do 3,5 roku bez postawienia zarzutów. Ta władza potrzebuje więźniów politycznych, żeby nas zastraszyć, żebyśmy się bali.

- Wczoraj widzieliśmy kolejną próbę siłowego przejęcia instytucji zapisanej w Konstytucji, po TVP, prokuraturze wzięli się za sądy. Co będzie następne? NBP, bo Niemcy potrzebują naszego złota,. Chcą zlikwidować IPN, bo mówi prawdę o ich komunistycznej, ubeckiej przeszłości. Będą zabierać mieszkania. W więzieniu powinien znaleźć się ten , który zdradza interesy narodowe – Donald Tusk!

Okrzyki: Zdrajca! Do więzienia!

Ks. Jan Rosłan: Prawda zawsze zwycięży!

Głos zabrał ks. Jan Rosłan:

- Jestem tutaj w oficjalnym stroju kapłana, bo uważam, że powinienem tutaj być, bo biskupi milczą. Tak jak milczeli, gdy aresztowana kardynała Stefana Wyszyńskiego. Wówczas tylko abp Baraniak nie podpisał zgody na aresztowanie kardynała i poszedł do więzienia i ks. Wojciech Zink z Olsztyna. Dzisiaj też większość biskupów milczy, dlatego tutaj jestem. Zobaczcie na zamach stanu, który dokonał się 13 grudnia, bo tak to trzeba nazwać. Ja wiem co znaczy aresztowanie, spanie na gołych deskach i poniżanie człowieka, bo doświadczyłem tego w stanie wojennym w olsztyńskim areszcie jako pracownik Zarządu Regionu „Solidarności” w Olsztynie.

- Znieważono naszych bohaterów świętego Maksymiliana Kolbego, błogosławioną rodzinę Ulmó i rotmistrza Pileckiego, z listy lektur szkolnych usuwa się wybitnych poetów polskich. Zobaczmy co się dzieje w sądownictwie i co się jeszcze będzie działo.

- Tusk chce rozlać krew na wszystkich członków Sejmu i Senatu, bo do Sejmu i Senatu mogli kandydować tylko ci politycy, którzy opowiadają się za aborcją. Ten człowiek chce mieć krew na rękach i będzie ją miał.

- Za poprzednich swoich rządów zaczął od kłamstwa, że nie wybiera się do Brukseli i teraz w każdym swoim wystąpieniu kłamie. To kłamca i oszust! Niestety, został wybrany przez naszą społeczność. I to najbardziej dziwi.

- Ale prawda zawsze zwycięży! Milczeć nie można, mimo że w konsekwencji można pójść do więzienia. Ksiądz Olszewski zajmował się ludźmi odrzuconymi, zgwałconymi kobietami, za to, że chciał czynić dobro został uwięziony….

- I poniżony! – okrzyk z tłumu.

- Prawda zawsze zwycięży! - zakończył ks. Rosłan.

Poseł Arent: W najbliższych wyborach musimy wygrać i ich rozliczyć, odsunąć od władzy lewactwo, postkomunę, PO i PSL, którzy się dzisiaj mienią demokratami. Dlatego, nie możemy dać się podzielić. Musimy być jednością.

Skandowanie: Wypuścić księdza, zamknąć Bodnara! Przyjdzie kara na Tuska i Bodnara!

Radna Bożena Ulewicz: Trzeba walczyć, bo w Polsce jest tyle zdrady

Głos zabrała radna wojewódzka z PiS Bożena Ulewicz:

- Paradoksalnie dzisiaj pocztą otrzymałam legitymację osoby represjonowanej w stanie wojennym. Dzisiaj znów, ci którzy walczyli w stanie wojennym muszą znów podjąć walkę, gdy w Polsce jest tyle zdrady, tyle wrogości wobec polskiej racji stanu, gdy widzimy tylu użytecznych idiotów, których wybrano do sejmu, co mnie zdumiewa. Ta władza aresztowała księdza, człowieka, który nie zasłużył na takie traktowanie. Robią to Polacy. Powinniśmy być jednością i działać na rzecz Polski, na rzecz dobra wspólnego. Jeśli ktoś tego nie rozumie, to jest zdrajcą działającym na niekorzyść Polski i musi zostać odsunięty od władzy. Oni dekonstruują Polskę, chcą uczynić Polskę podwładną nie tylko Berlinowi, ale i Moskwie, to widać gołym okiem. Jeśli jesteśmy Polakami musimy zrobić wszystko, żeby ten stan rzeczy zmienić.

Paweł Warot: Zwijają Polskę!

Ponownie zabrał głos Paweł Warot:

- Po 13 grudnia każdego dnia dokonuje się zdrada narodowa pod kierunkiem Tuska. Kto go upoważnił do rezygnacji z reparacji wojennych. Warszawa byłą zrównana z ziemią. Tusku, kto Ciebie do tego upoważnił, zdrajco!?

- Ksiądz jest tylko symbolem, tu chodzi o to, żeby uderzyć w Polskę. Kardynał Stefan Wyszyński powiedział: „Jak będą chcieli zniszczyć naró, zaczną od uderzenia w Kościół”. Nie chcemy być częścią niemieckiego obszaru gospodarczego. Jesteśmy Polakami i chcemy żyć na sposób polski.

Kobieta z różańcem: Jestem Polką i jestem z tego dumna!

- Wystarczyło pół roku, żeby przekonać się, że chodzi im o zwijanie Polski. Upadają kolejne firmy, inne uciekają z Polski, ogłaszana są kolejne grupowe zwolnienia. Protestujemy pod siedzibą PO, która jest partią niemiecką, partią zewnętrzną, która realizuje obce interesy. W PO jest wielu postkomunistów, byłych sekretarzy PZPR. Wcześniej służyli Moskwie, dzisiaj Berlinowi. Zdrajcy!

Skandowanie: PeO samo zło! Tusk złodziej!

Jeden z uczestników proponuje wspólne odmówienie 3. tajemnicy różańca: Zesłanie Ducha Świętego. Wszyscy przyłączają się do modlitwy.

Po modlitwie Paweł Warot wezwał zebranych:

- Musimy pilnować Polski. Jeśli zamyka się duchownych, jeśli przetrzymuje się ludzi w aresztach bez postawienia zarzutów prokuratorskich, to mogą to zrobić z każdym z nas. Nie zgodzimy się być niewolnikami Tuska.

Skandowanie: Tusk zdrajca!, Do Berlina!

Kończąc protest Piotr Bieranowski poinformował, że Klub Gazety Polskiej organizuje wyjazd z Olsztyna na wielki protest pod Sejmem 9 lipca i apelował o zgłaszanie się.
Realcja i zdjęcia Adam Socha

PS. Na protest nie wysłano reporterów mediów publicznych Radia Olsztyn i TVP Olsztyn. Gdy media te podlegały PiS wszystkie demonstracje totalnej opozycji były relacjonowane.

Szerzej na temat:aresztowania ks. Michała Olszewskiego czytaj:

W Olsztynie odbędzie się protest w sprawie ks. Michała Olszewskiego

• Piotr Bieranowski Piotr Bieranowski
• 
• Bożena Ulewicz Bożena Ulewicz
• Danuta Gulko Danuta Gulko
• Różaniec Różaniec
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• Iwona Arent Iwona Arent
• Paweł Warot Paweł Warot
• ks. Jan Rosłan ks. Jan Rosłan
• 
• 
•  

Czytaj więcej: „Uwolnić księdza! Zamknąć Bodnara!” Protest w Olsztynie pod siedzibą PO

W Olsztynie odbędzie się protest w sprawie ks. Michała Olszewskiego

Szczegóły

Opublikowano: środa, 03 lipiec 2024 09:39

Kluby Gazety Polskiej organizują w różnych miastach w Polsce protesty „W związku z molestowaniem i dręczeniem Księdza Olszewskiego w więzieniu”. W czwartek 4 lipca o godz. 16.30 taki protest odbędzie się też w Olsztynie pod siedzibą Platformy Obywatelskiej przy ul. Pieniężnego 10.

Ksiądz Michał Olszewski, sercanin, przedstawiciel Fundacji Profeto, jest jednym z dziesięciu podejrzanych w śledztwie Prokuratury Krajowej, które dotyczy wydatkowania środków z Funduszu Sprawiedliwości. Obecnie przebywa w areszcie. To jak wyglądało jego aresztowanie a następnie traktowanie podczas transportu i przez pierwsze 60 godzin w areszcie dotarło do opinii publicznej dzięki najbliższym księdza, którzy się z nim widzieli i którym dokładnie zrelacjonował co przeszedł. Najbliżsi opisali to co przeszedł ksiądz w formie listu, który opublikował tygodnik „Sieci”.

Z relacji duchownego wynika, że był poniżany, odmawiano mu wody oraz skorzystania z WC. Do aresztowania doszło w Wielki Czwartek.

„Pouczono mnie, że w razie jakiegokolwiek ruchu bez ich zgody użyją siły włącznie z bronią palną” - z relacji ks. Michał Olszewski.

"Zawieziono mnie na 'dołek'. Od 6 rano, przez cały dzień (nawet przy czynnościach fizjologicznych) byłem skuty. Ani na chwilę nie zdjęto mi kajdanek. Usłyszałem, że o tej porze nie ma ani kolacji, ani wody. Ubłagałem pół butelki wody z kranu, przyniesionej w butelce, która stała w celi. Rano, kiedy prosiłem, by zaprowadzono mnie do WC, usłyszałem: 'Lej do niej'" - relacjonuje ksiądz.

"Gdy wróciłem do celi, posprzątałem ją po poprzednim lokatorze i padłem jak nieżywy. Po krótkiej chwili nagle zapaliło się światło. Okazało się, że jestem pod 'specjalnym nadzorem'. Stąd kamera, kajdanki, nawet przy przejściu na spacerniak, odizolowanie od innych [...], budzenie światłem przez całą noc, co godzinę! Tak było przez pierwsze dwa tygodnie" (cały list zamieszczamy pod tekstem).

Do listu odniósł się premier Donald Tusk

"Najdrobniejszy szczegół tej sprawy będzie wyjaśniony, czy rzeczywiście jest traktowany w sposób uwłaczający jego godności, czy w sposób niezgodny z przepisami" - tak premier Donald Tusk skomentował informacje o liście ks. Michała Olszewskiego, w którym ujawnił okoliczności swojego zatrzymania.

Zdaniem Tuska list Olszewskiego nie daje jednak najmniejszych podstaw, by formułować zarzut torturowania księdza.

Komunikat wydało też Ministerstwo Sprawiedliwości.

Także Ministerstwo Sprawiedliwości odniosło się do artykułu Sieci pt. "60 godzin piekła, czyli list ks. Olszewskiego z aresztu", w którym aresztowany skarży się na warunki zatrzymania.

Resort sprawiedliwości poinformował, że podjęło działania sprawdzające związane z opisanymi okolicznościami, a z informacji uzyskanych z Biura Prasowego MSWiA wynika, że zatrzymanie podejrzanego przebiegło zgodnie z obowiązującymi przepisami.

"Michał. O. został pouczony o przysługujących mu prawach, nie składał skarg i bez zarzutów podpisał protokół z przeprowadzonych z jego udziałem czynności. Funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, poza zatrzymaniem i przekazaniem podejrzanego w ręce policji 26 marca br. nie przeprowadzali z Michałem O. żadnych dodatkowych czynności" - napisano w komunikacie.

Jak wyjaśnia MS, osadzony nie zgłaszał żadnych skarg do Służby Więziennej na stosowanie środków zapewniających jego bezpieczeństwo osobiste. Michał O. i jego obrońca nie składali również zażaleń na sposób i prawidłowość przeprowadzenia czynności zatrzymania. "Wszelkie stosowane środki ochrony znajdują oparcie w obowiązujących przepisach" - dodał resort.

W komunikacie zapewniono, że wszystkie podejmowane w stosunku do Michała O. działania "charakteryzują się poszanowaniem przysługującej osadzonemu godności osobistej i pozostają w zgodzie ze standardami wynikającymi z art. 4 Kodeksu karnego wykonawczego".

Co prokuratura zarzuca ks. Michałowi Olszewskiemu?

OKO.press i tvn24.pl opublikowały rozmowę z Piotrem W., generalnym wykonawcą ośrodka „Archipelag”, inwestycji Fundacji Profeto, którą prowadzi ks. Olszewski.

Piotr W. jest prezesem spółki Tiso, którą w 2020 roku Fundacja Profeto wybrała na generalnego wykonawcę ośrodka dla ofiar przestępstw nazywanego “Archipelagiem”. Pod koniec 2022 roku W. został aresztowany pod zarzutem wystawiania fałszywych faktur i oszustw podatkowych. W areszcie spędził niemal półtora roku. Przyznał się do winy i podobnie jak były urzędnik ministerstwa sprawiedliwości Tomasz Mraz poszedł na współpracę z prokuraturą.

W rozmowie z OKO.press i tvn24.pl prezes Tiso opowiada swoją historię budowy “Archipelagu”, którą wcześniej przedstawił śledczym. Z jego opowieści wynika, że:

• Inwestycja Fundacji Profeto była planowana jeszcze przed dojściem PiS do władzy. Już w 2017 roku – na trzy lata przed konkursem Funduszu Sprawiedliwości – szef Profeto ks. Michał O. miał wiedzieć, że dostanie pieniądze z resortu Zbigniewa Ziobry.

• Tiso, spółka budowlana Piotra W., miała być generalnym wykonawcą budynku tylko na papierze. W rzeczywistości centrum pomocy miał budować Jan Olszewski, ojciec księdza i wieloletni znajomy Piotra W.

• Przy okazji budowy Piotr W. – za wiedzą i aprobatą ks. Olszewskiego i jego ojca – miał obracać lewymi fakturami, a zyskami z tego procederu, czyli pieniędzmi z Funduszu Sprawiedliwości, dzielić się z Profeto i Janem Olszewskim.

• Ks. Michał Olszewski z pomocą Piotra W. miał wyprowadzić 3,65 mln złotych z Funduszu Sprawiedliwości dzięki fikcyjnemu najmowi działki.

• OKO.press i TVN24 ustalili, że pierwsze śledztwo w sprawie dotacji dla Profeto prokuratura umorzyła w 2022 roku, kiedy prokuratorem generalnym był Zbigniew Ziobro, znajomy ks. Michała Olszewski.

Cały tekst TUTAJ

Z moich własnych informacji wynika, że opisany przez Piotra W. mechanizm wyprowadzania pieniędzy miał miejsce. Jednak w niczym to nie usprawiedliwia tego, jak ksiądz został potraktowany przez funkcjonariuszy państwa. Takie metody są niedopuszczalne nie tylko wobec księdza ale wobec każdego człowieka i są nie do przyjęcia w państwie prawa.

Adam Socha

Publikujemy obszerne fragmenty relacji ks. Michała Olszewskiego.

„Limit się wyczerpał”

Jak pisze ks. Michał Olszewski, jego gehenna rozpoczęła się 26 marca o godzinie 6 rano, kiedy przebywał w domu swoich przyjaciół.

Obudził mnie krzyk dobiegający z dołu, że »przyjechali w kominiarkach«. Usłyszałem walenie do drzwi i trepy dudniące po drewnianym tarasie (…) Po schodach na strych wbiegli mężczyźni w kominiarkach, usiadłem na łóżku, zostałem zakłuty w kajdanki na plecach, po czym funkcjonariusz ABW (chyba dowodzący akcją) wylegitymował się, pokazał mi nakaz aresztowania, a następnie położył na moich kolanach białą kartkę A4 zatytułowaną „prawa osoby zatrzymanej). Jednym z pkt był „niezwłoczny kontakt (z treści zrozumiałem, że mój bezpośredni) z adwokatem”. Gdy chciałem zadzwonić do adwokata, oznajmiono mi, że uczyni to dowodzący, a nie ja

— relacjonował duchowny.

Po kłótni odmówiłem podpisania „praw” i wskazałem na mój telefon, w którym znajdował się nr do Mecenasa Krzysztofa Wąsowskiego. Pan dowodzący (tak Go będę nazywał) przeszukał mój tel. i znalazł nr. Zadzwonił, poinformował Mecenasa, że zostałem zatrzymany. Na pytanie Mecenasa: „gdzie?” odpowiedział: „W Małopolsce” i się rozłączył

— pisał dalej.

Funkcjonariusz ABW nazywany przez księdza „Panem Dowodzącym” zapytał duchownego, czy chce kogoś jeszcze powiadomić o zatrzymaniu, zaznaczając przy tym, że zrobi to on, nie zatrzymany. Ksiądz wskazał swojego brata, jednak po połączeniu odezwała się poczta głosowa, dlatego duchowny poprosił funkcjonariusza o telefon do drugiego brata.

Usłyszałem, że „limit się wyczerpał”. Rozkuto mnie i pozwolono się ubrać. Sprowadzono mnie na dół i rozpoczęto przeszukanie (bardzo drobiazgowe) w domu moich Przyjaciół. Zabrano wszystkie tel. i komputery moich Przyjaciół - nawet rzeczy (komputery i tablety) ich dzieci

— wskazał ks. Olszewski.
Szyderstwa i groźby

Co wydarzyło się, kiedy ksiądz odmówił składania wyjaśnień bez adwokata?

Usłyszałem od pani funkcjonariusz ABW, że »prokurator się wkurzy, ale to pana sprawa, gdyby pan współpracował, to na pewno dziś wróciłby pan do domu, a tak będzie różnie«.

Przeszukania trwały kilka godzin, a z samochodu, który ks. Olszewski wynajmował od zaprzyjaźnionej firmy skonfiskowano klucze. Duchowny odpowiadał na pytania funkcjonariusza, do czego służą - m.in. do budowy, studia i biura fundacji przy ul. Herbu Janina.

Pan Dowodzący zapytał: „Czy to Pana samochód, czy fundacji?”. Odpowiedziałem, że wynajmowany od zaprzyjaźnionej z nami firmy „Wadowscy”. Wtedy zaczął szydzić i zarzucać mnie stwierdzeniami: „O tak? Fajnie mieć takich znajomych, naprawdę?”, „A… użyczony?” itp. prześmiewki. Odpowiedziałem, że jest „nieprofesjonalny i nie dam się wkręcić w te żałosne gierki”

— pisze duchowny.

Wtedy kazał mnie wyprowadzić do samochodu. Przejęli mnie konwojenci, pouczono mnie, że w razie jakiegokolwiek ruchu bez ich zgody użyją siły włącznie z bronią palną. Ruszyliśmy do Warszawy, poinformowano mnie, że jedziemy do „firmy” ABW, a później do prokuratury

— relacjonuje ks. Olszewski.

W drodze [do Warszawy – red.] miałem prośbę, bym mógł na MOP-ie skorzystać z WC. Usłyszałem, że za chwilę zjedziemy na stację benzynową. Prosiłem, by było to na MOP-ie, gdyż tam nie ma ludzi, a widziałem, jaką radość mieli funkcjonariusze (szczególnie pani) z tego, co dzieje się od rana w mediach. Zrozumiałem więc, że operacja jest też medialna i na szeroką skalę. Chciałem uniknąć ludzi [gapiów – red.]. Niestety, nie uwzględniono mojej prośby. Konwój wjechał na sygnale na Orlen […]. Mnie w kajdankach zaprowadzono do WC na stacji, a po opuszczeniu WC funkcjonariusze ABW zamawiali sobie hot dogi, a ja stałem skuty na środku sklepu na stacji. Ludzie robili mi oraz funkcjonariuszom w kominiarkach zdjęcia. Prosiłem też, by kupiono mi coś do jedzenia (było już po 12.00, ale dowiedziałem się, że oni »nie karmią«). Pierwszy posiłek zjadłem po 60 godzinach, gdy do sądu mecenas przyniósł mi paczkę od brata! Pierwszy zaś kontakt z nim miałem po 20 godzinach

— podkreśla.
Syreny i koguty

Ksiądz nie pamięta dokładnej godziny dotarcia do Warszawy, w liście wskazuje, że mogło to być ok. 14. Pierwszym punktem była siedziba ABW, gdzie doszło do przegrupowania konwojentów i funkcjonariszy prowadzących przeszukanie. Pytany, czy złoży zeznania w prokuraturze, odpowiedział, że wyłącznie w obecności adwokata.

Funkcjonariusz kazała następnie jechać na Wilanów, do biura fundacji Profeto.

Z powodu szlabanów robiono sceny z włączaniem syren i kogutów, gdyż klucze i pilot z mojego auta miała inna ekipa.

Jak relacjonuje duchowny, dopiero gdy dojechali funkcjonariusze, którzy skonfiskowali klucze, udało się otworzyć szlaban i garaż, a następnie wejść do biura.

Tam przeszukanie trwało do wieczora (gdzieś do 18:00), opuściliśmy biuro. Zadano mi pytanie po raz kolejny: „czy będę zeznawał”. Odp., że tylko przy Mecenasie. Usłyszałem odp.:”No to dziś nie wróci pan do domu”.

Następnym punktem było studio radiowe na Modzelewskiego, do których obecnie konwojujący duchownego funkcjonariusze… również nie mieli kluczy, skonfiskowanych przez inną ekipę. W międzyczasie bowiem grupa zdążyła ponownie się zmienić. Budynek przy Modzelewskiego otworzył przeor. Przesłuchanie i zabezpieczenie sprzętu trwało wiele godzin.
Pierwszy dzień „na dołku”

Zawieziono mnie na »dołek«. Od 6 rano, przez cały dzień (nawet przy czynnościach fizjologicznych) byłem skuty. Ani na chwilę nie zdjęto mi kajdanek. Usłyszałem, że o tej porze nie ma ani kolacji, ani wody. Ubłagałem pół butelki wody z kranu, przyniesionej w butelce, która stała w celi. Rano, kiedy prosiłem, by zaprowadzono mnie do WC, usłyszałem: »Lej do niej«

Dopiero ok. godziny 8 rano przed wyjazdem do prokuratury duchowny mógł skorzystać z łazienki. W prokuraturze spotkał mecenasa Krzysztofa Wąsowskiego. Było to, jak relacjonuje, ok. południa, 27 marca.

Gdy czekałem […] w prok. krajowej na postawienie zarzutów, przyszedł Pan Prokurator (ten główny) i powiedział: „Pan się nie przejmuje tą pryczą w areszcie, są lepsze, ta jest tylko na chwilę”. Musiał nigdy nie być w areszcie, gdyż tu są identyczne, tylko że stare z wyprutymi siennikami. Po powrocie na dołek też już było po kolacji… Kolejny dzień bez jedzenia. Nie pamiętam tego długiego dnia, mam jakąś dziurę w głowie. Pamiętam, że byliśmy w prokuraturze i nic poza tym

— czytamy dalej.
„Wydaje mi się, że oglądałem jakiś film z moim udziałem”

Następnego dnia ks. Michał Olszewski przed śniadaniem był konwojowany do sądu i okazało się, że konwojenci niespodziewanie zmienili do niego podejście i stali się życzliwi. Rozmawiali z zatrzymanym, przynosili mu wodę, a także chronili przed dziennikarzami. 28 marca ksiądz został przewieziony do Aresztu Śledczego w Warszawie-Służewcu.

Jeden z konwojentów powiedział do mnie: »Pamiętaj, to jest na jakiś czas. Ale to, co jest najważniejsze, to to, że serca i głowy nie da się uwięzić«. […]. Gdy wysiadłem, w bramie aresztu było wielu funkcjonariuszy, »gapiów«. Czułem się jak małpa w cyrku. Jeden z nich powiedział do mnie: »Witaj w piekle«

— relacjonuje.

Przez te dni (na dołku) jakoś już wiedziałem, że będą te rozbieranki, choć do dziś jest to dla mnie b. trudne, że muszę się rozbierać do naga przy każdej kontroli, którą przechodzę, zmieniając oddział (np. idąc do kaplicy). Ale tak jest. Każdy to przechodzi. Wszystko działo się tak szybko. Byłem wykończony, niewiele spałem przez ostatnie noce, stres swoje zrobił, praktycznie dziś wydaje mi się, że oglądałem jakiś film z moim udziałem…

— podkreśla ksiądz.
Krzyczeli „j… ks. Michała”

Duchowny zapamiętał, że widok celi przeraził go - kraty, kamery, odrapane ściany, zniszczone pomieszczenia. Następnie odbył rozmowę z wychowawcą, której praktycznie nie pamiętał, tym niemniej odbyła się w życzliwej atmosferze. Ksiądz Michał widział się także z kapelanem i psychologiem.

Gdy wróciłem do celi, posprzątałem ją po poprzednim lokatorze i padłem jak nieżywy. Po krótkiej chwili nagle zapaliło się światło. Okazało się, że jestem pod »specjalnym nadzorem«. Stąd kamera, kajdanki, nawet przy przejściu na spacerniak, odizolowanie od innych, przejścia pod specjalnym nadzorem i budzenie światłem przez całą noc, co godzinę! Najtrudniejsze były pierwsze dwa tygodnie. Nic nie wiedziałem, od nikogo nie mogłem nic się dowiedzieć. Teraz już sobie „zorganizowałem” - o zgrozo! - życie tutaj i jest lepiej

— wspomina.

Początkowo jednak, bez spotkań z mecenasem, nie mógł odżywiać się zgodnie z dietą - jak czytamy - związaną ze stanem zdrowia duchownego, więc pojawiły się pewne problemy zdrowotne.

[…] za każdym razem kajdanki, przeszukania celi nawet 2x w tyg., brak kontaktu z kimkolwiek, kamera nawet przy czynnościach fizjolog. itp. Teraz jest lepiej, nawet zmiana celi i świadomość, jak przez 1,5 miesiąca dojeżdżali mnie w izolatce (choć oficjalnie w niej nie byłem) nie robi już jakiegoś spustoszenia we mnie. Tu w Areszcie Śledczym wielokrotnie słyszałem od oddziałowych czy wychowawców, że „nienormalne są te obostrzenia wobec mnie”, ale tak „zarządził organ prowadzący”. Nigdzie nie mogę być poza kamerą, a gdyby ktoś np. nie założył mi kajdanek w drodze na spacerniak czy prysznic (50 m), to od razu otrzymuje po głowie. Ogólna atmosfera jest taka, że organ prowadzący dociska, „ale na pewno nie mnie jednego”. Jest jak jest. Walczymy!

P.S. Trudne były przez 1-szy tydzień okrzyki więźniów przez okna: „jeb… x Michała” list od Bratowej z 8.04 przyszedł z prok. 17.05, gdzie listy od obcych ludzi wysłane do 10.04 były u mnie przed 20.04. Ale od Bliskich trzymali do połowy maja…

— kończy swój list.

Czytaj więcej: W Olsztynie odbędzie się protest w sprawie ks. Michała Olszewskiego

Tytuł Europejskiej Fasady Roku dla Gadomskich za Hospicjum Dziecięce Caritas w Olsztynie

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 14 czerwiec 2024 13:52

Praca Biura Architektów Gadomscy zwyciężyła w międzynarodowym konkursie Baumit Life Challenge. To pierwszy raz, gdy w jednej z kategorii tego prestiżowego konkursu zwyciężył projekt z Polski.

Podczas Baumit Life Challenge co dwa lata przyznawane są nagrody najlepsze fasady Baumit w Europie. W tym roku w szranki stanęło ponad 300 prac z całej Europy. w konkursie mieliśmy 36 polskich budynków (po 6 w każdej kategorii), Pięć z nich zakwalifikowało się do wielkiego finału.

Jednak pierwszy raz to właśnie pracownia z naszego kraju pokonała konkurentów. W kategorii obiektów po renowacji jurorzy najwyżej ocenili Hospicjum Dziecięce Caritas w Olsztynie, przyznając mu tytuł Europejskiej Fasady Roku.

Hospicjum przy ul. Kromera działa od kwietnia 2021 roku. Obiekt - za zgodą Rady Miasta - Caritas kupił z 99-procentową bonifikatą.

Dla Biura Architektów Gadomscy to nie pierwszy laur za ten obiekt. W 2022 roku zdobyło Nagrodę Roku SARP. Rok później pracownia powtórzyła ten sukces, ale za zagospodarowanie terenu, na którym znajdował się dawny cmentarz ewangelicki w pobliżu kolejowego przystanku Olsztyn-Śródmieście.

(pw)

Czytaj więcej: Tytuł Europejskiej Fasady Roku dla Gadomskich za Hospicjum Dziecięce Caritas w Olsztynie

Kazimierz Brakoniecki: „Niech ten pomnik („szubienice”) idzie do piekła!”

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 10 czerwiec 2024 14:36

Adam Jerzy Socha

Szeregi żarliwych obrońców Pomnika Wdzięczności Armii Czerwonej opuścił olsztyński poeta i pisarz Kazimierz Brakoniecki, współtwórca wraz z prof. Robertem Trabą, Fundacji „Borussia”. W długim liście do Wyborczej, zawiłym, miejscami infantylnym, miejscami dowodzącym ignorancji historycznej, napisał: „Zdecydowałem: ten militarny pomnik wielkości (i małości) sowiecko-rosyjskiej armii powinien zostać przeniesiony na olsztyński cmentarz wojskowy, na którym pochowano żołnierzy z I wojny światowej (armii niemieckiej i rosyjskiej)”.

Redakcję Wyborczej, która zaangażowała się w obronę tego dzieła „wybitnego rzeźbiarza”, ten list Brakonieckiego musiał zaskoczyć, bo chociaż tytułem chcieli zmienić jego sens. Tytuł brzmi: "Brakoniecki pisze o olsztyńskich "szubienicach": Pomnik Wiecznego Pokoju".  Projektem muzeum wokół "szubienic", o takiej nazwie, prof. Robert Traba chciał ocalić obiekt chwały sowieckiego oręża.

Brakoniecki zaczyna swój list od wspomnień związanych z „szubienicami” dziecka, później nastolatka, który czekał pod nim na koleżanki. Krasnoarmiejec nie budził w w nim żadnych obaw i kojarzył się z kosmitą.

Następnie opisuje jakie ofiary poniosła jego rodzina z rąk obu totalitaryzmów:

Gdy stał się dorosły zaczęły docierać do niego losy jego rodziny. "Moja rodzina ze strony matki 10 lutego 1940 roku została deportowana z Wileńszczyzny do radzieckiej Azji. Dwóch jej przedstawicieli wyszło z ZSRR z armią Andersa, trzeci przeszedł z armią Berlinga szlak bojowy od Lenino do Berlina. Dziadek walczył z Armią Czerwoną, ojciec z wermachtem. Matka i jej matka siedziały w sowieckich więzieniach w Kazachstanie za odmowę zmiany obywatelstwa. Wróciły”.

Myślę, że to korzenie i pamięć o przeszłości rodziny zadecydowały, że ostatecznie Brakoniecki zdołał się uwolnić od manipulatorskiej narracji swojego przyjaciela prof. Traby, którego rodzina ma korzenie komunistyczne. Traba w duchu tej ideologii wyrastał i nią przesiąkł, stąd heroiczna i diabelsko przewrotna w wymowie jego obrona pomnika.

Zmianę nazwy pomnika na „Pomnik Wyzwolenia Ziemi Warmińsko-Mazurskiej” (do dzisiaj nie wiadomo, kto był jej autorem) Brakoniecki odczytał jako „Koniec pełnienia narzuconej funkcji ideologicznej”. Z tą naiwną interpretacją, której użył też prezydent Piotr Grzymowicz w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na decyzję wojewody nakazującej natychmiastową rozbiórkę, rozprawił się tenże sąd. Wytłumaczył, że ani zmiana nazwy, ani skucie sierpa i młota nie zmieni celu w jakim pomnik postawiono w 1954 roku i jego ideologicznej wymowy.

Uzasadnienie decyzji Sądu - oddalenie skargi Olsztyna w sprawie obowiązku usunięcia "szubienic"

Wzruszyłem się czytając tę frazę w liście Brakonieckiego: „Osamotniony i wyszydzany pomnik staje się reliktem, wyrzutem sumienia, elementem przetargu w grze demokratycznych sił politycznych”. Mój Boże, biedny pomnik, „osamotniony i wyszydzany”. Drogi Kaziku, bo jesteśmy na „Ty” i kiedyś się przyjaźniliśmy, pomnik był przedmiotem gry tylko i wyłącznie sił postkomunistycznych. Sam w rozmowach ze mną trzeźwo przed laty oceniałeś jak głęboko zostali z sowietyzowani ludzie, wyrwani ze swoich korzeni i spędzeni do Olsztyna. Politrucy z PZPR, którzy po upadku komuny nadal mieli władzę nad ich duszami, bronili pomnika, bo bronili swoich życiorysów. Ludzie, którzy się spod tej władzy wyrwali a nie stracili pamięci historycznej, chcieli pozbyć się z miasta tego piętna ich hańby i upokorzenia. Nic do rzeczy nie miało to, komu zlecono wykonanie tej propagandowej roboty.

„Asymetryczne podejście do komunizmu i nazizmu”

Dalej powielasz schemat narzucony przez Trabę, że Sowieci „wyzwolili warmińsko-polski Olsztyn” i „Gdyby Hitler wygrał wojnę, naród polski by nie przetrwał”. To jest relatywizowanie historii i wartości. Nic nie jesteśmy winni Stalinowi. To on wraz z Hitlerem rozpętał wojnę a potem rzucili się sobie do gardeł o panowanie nad światem.

Celnie o tym napisał w Gazecie Olsztyńskiejn Michał Mieszko Podolski w tekście pt Dlaczego pomnik oddający hołd okupantom, gwałcicielom i mordercom wciąż góruje nad Olsztynem?:

„U podstaw tego, że socrealistycznego monumentu, jak dotąd, nie dosięgły kilofy i młotki, leży asymetryczne podejście do komunizmu i nazizmu. Admiratorzy „szubienic” spod znaku prof. Roberta Traby mogą oczywiście powtarzać frazesy w stylu: „Dzieł sztuki, nawet jeżeli są trudnym dziedzictwem minionej epoki, nie powinniśmy niszczyć”, ale wystarczy zadać jedno proste pytanie. Gdyby w centrum miasta stał ozdobiony swastykami pomnik sławiący Adolfa Hitlera, to czy broniliby go z równym zaangażowaniem? Starczyłoby im odwagi, by wokół gloryfikującego nazizm pomnika radośnie paradować z transparentami „Historia Tak” albo „Projekt dla pokoju”?

Parafrazując słowa Aleksandra Wata można by powiedzieć, że komunizm rozbił się o atom europejskiej duszy. Szczególnie tej zachodniej, albowiem po 1945 r. antyfaszyzm, rozumiany jako sprzeciw wobec totalitaryzmu, stał się jedną z kluczowych wartości, na których oparto liberalną demokrację. Faszyzm, skądinąd słusznie, uznano za synonim zła, objęto infamią, a wszelkie jego przejawy wypala się gorącym żelazem. W przypadku komunizmu nic podobnego nigdy nie nastąpiło, bo jego realne odrzucenie niechybnie wiązałyby się postawieniem w stan oskarżenia niemałej części dominującej na Zachodzie lewicowej myśli.

Lekcję poglądową, wiele mówiącą o obłudzie w podejściu do komunizmu przez ludzi aspirujących do miana elit kulturotwórczych, stanowi napisana przez Leszka Kołakowskiego satyra pt. „Trzydziesta rocznica nowego ładu w Europie – zwycięstwo zdrowego rozsądku”, którą filozof przeczytał w połowie lat 70. XX w. podczas konferencji we Włoszech. Niejeden znajdujący się wówczas na sali profesor poczuł się zgorszony słowami wygłoszonymi przez autora „Głównych nurtów marksizmu”. O czym traktował ów pastisz? Ano o tym, że Hitler wygrał wojnę i zmarł w 1953 r. (data śmierci Stalina), po czym rozpoczęła się dehitleryzacja nazizmu.

„Jednakże dopiero po latach omyłek – mówił Kołakowski – udało się amerykańskim mężom stanu i historykom wyzbyć wielu przestarzałych, wulgarnych komunałów antynazistowskich, które najzwyczajniej utożsamiały nazizm z hitleryzmem i nie pozwoliły nam zrozumieć ani złożoności dziejów nazizmu, ani historycznego sensu Nowego Ładu w Europie. Prezydent Gerald Ford spotyka się z Wielkim Kanclerzem Trzeciej Rzeszy Josephem Goebbelsem, który, mimo swojego wieku, jest w zadziwiająco dobrej formie i tryska humorem, Himmler jako honorowy przewodniczący Towarzystwa Przyjaźni Amerykańsko-Europejskiej przemawia podczas bankietu wydanego w Berlinie na cześć Kissingera i wszystko jest cacy”.

Istotą komunistycznej retoryki jest manipulacja, objawiająca się zakłamywaniem języka, wypaczaniem sensu słów. Używanie terminu „wyzwolenie” w kontekście ustanowienia w Jałcie nowego geopolitycznego porządku jest w dużej mierze zwycięstwem sowieckiej propagandy, która nie odeszła do lamusa. Włosy stają na głowie, gdy prof. Traba (historyk!), broniąc sowieckiego monumentu, dokonuje „intelektualnego morderstwa”, pisząc: „Głównymi argumentami za zostawieniem pomnika są jego wartość artystyczna oraz walka Armii Czerwonej przeciw zbrodniczej Trzeciej Rzeszy, bez której nie zostałaby tak szybko zakończona wojna i wyzwoleni więźniowie, np. KL Auschwitz”.

Brakoniecki obawia się, że „Kiedy znikną "sowieckie szubienice", to czy nie pojawi się na tym placu monument poświęcony "zbrodni Katyńskiej", czy "zbrodni smoleńskiej"? Kazimierzu! Czy wolny naród nie ma prawa decydować, kogo chce czcić i komu stawiać pomników?

Dla Brakonieckiego momentem refleksji nad obecnością tej „pieczęci władzy Stalina nad podbitymi ziemiami” w centrum Olsztyna stał się napad „odrodzonej Rosji imperialnej nienawidzącej demokracji, pokoju, europejskiej cywilizacji, zacząłem się bić coraz mocniej z myślami, co do roli i przyszłości kontrowersyjnego pomnika” (...)

Krew, czerwona krew…teraz na ulicach niewinnej Buczy i innych mordowanych barbarzyńsko przez Rosję ukraińskich miast… I ponownie gwałty, i zbrodnie…

Zdecydowałem: ten militarny pomnik wielkości (i małości) sowiecko-rosyjskiej armii powinien zostać przeniesiony na olsztyński cmentarz wojskowy, na którym pochowano żołnierzy z I wojny światowej (armii niemieckiej i rosyjskiej – w tym na pewno i Polaków walczących w obcych armiach pod przymusem), II wojny światowej (głównie Armii Czerwonej, ale nie tylko…). Tak, to odpowiednie miejsce dla miejscowego pomnika jakże dramatycznej i skomplikowanej historii, która nie zaczęła się w styczniu 1945 roku, lecz 1 września 1939, a następnie 22 czerwca 1941, kiedy dwa "zbratane państwa totalitarne" (nasycone częściowo podbojem państw Europy Środkowo-Wschodniej) rzuciły się sobie do wilczych gardeł…

Dalej Brakoniecki przedstawia, jakimi argumentami Traba przekonał go wcześniej do „ idei przeistoczenia pomnika w Świątynię Pokoju”.

„Wtedy wyobrażam sobie, że stoję przed wejściem do Muzeum Wiecznego Pokoju na placu Wiecznego Pokoju Kanta (filozofa rodem z Königsberga), że zaraz wejdę do środka tego szklanego i nowoczesnego obiektu przestrogi, pamięci i pokoju, który składa się z tegoż właśnie pomnika z granitu i dodatkowo dobudowanej całkowicie szklanej części wystawowej, w której niewiele jest obiektów: są tu wybrane zdjęcia i nazwiska miejscowych mieszkańców (polskich, niemieckich, żydowskich, warmińskich), a wszystko spowija dzienne światło pokojowej nadziei. Wychodzę na zewnątrz przez dwie nowo dodane kolumny zbudowane z jakiegoś nowoczesnego materiału, które rezonują muzyką zjednoczonej Europy, stając się świetlnym łukiem triumfalnym, bramą pokoju i solidarności.

Ale zaraz przypominam sobie, że wojna w Ukrainie trwa, że na plac Tiananmen, Plac Niebiańskiego Spokoju w Pekinie 4 VI 1989 roku wjechały chińskie czołgi i zmiażdżyły pokojowe protesty pekińskich studentów. Chiny wspierają zbrodniczą Rosję, a walczącą samotnie o niepodległość Ukrainę popierają USA, Europa i Polska…, że olsztyńskie Muzeum Wiecznego Pokoju na Placu Wiecznego Pokoju to… tylko marzenie… Rosyjskie czołgi stoją na granicy olsztyńskiego województwa, rakiety wymierzone mają cele…”

Niech ten pomnik idzie do piekła, na cmentarz idei, zbrodni, niepamięci”

Ale nadal targają poetą wątpliwości. Pyta: „Ale czy takie działanie przyniesie automatycznie zwycięstwo prawdzie, dobru, lepszej przyszłości?” I ogłasza alarm, w którym w obronę wartości włącza też pomnik.

„Olsztyn-Allenstein- Oлштын
Ogłaszam alarm dla pomnika wojny byłej i tej dzisiejszej, dla wolności, demokracji, pokoju”.

Brakoniecki parafrazuje tutaj „Alarm”, utwór Antoniego Słonimskiego z 1940 roku („Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy! Niech trwa”) o obronie Warszawy we wrześniu 1939 roku. Dzisiaj też walczymy o te same wartości, co we wrześniu 1939 roku. Pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej ich nie symbolizuje i nie jest pomnikiem „minionej wojny” tylko sowieckiej okupacji.

Jednak mimo wszystkich moich uwag i zastrzeżeń do Listu muszę na koniec wyrazić uznanie Kazimierzowi Brakonieckiemu za odwagę. "Borussia" to rodzaj lewicowej sekty. Takie wyłamanie się z narzuconej narracji członkom w sprawie "szubienic" przez prezesa Roberta Trabę wymagało odwagi i zapewne narazi go na różnego rodzaju przykrości.
Adam Socha

Na zdjęciu: Demonstracja w obronie "szubienic" i prezentacja "Projektu dla Pokoju" prof. Roberta Traby, w środku - zaznaczony białym półkolem - Kazimierz Brakoniecki.

PS. Ostatnio Bohdan Bachmura w imieniu „Świętej Warmii” i Fundacji „Debata” wystosował Apel do prezydenta Olsztyna Roberta Szewczyka i radnych, by nie czekając na wyrok NSA, który nastąpi dopiero za kilka lat, usunąć Pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej. „Obecność pomnika chwały sowieckiego oręża w centrum miasta wojewódzkiego to czysty surrealizm! Ten wrzód trzeba przeciąć!” - czytamy w Apelu, pod którym zbierane są podpisy mieszkańców, organizacji patriotycznych i kombatanckich Olsztyna.

Czytaj więcej: Kazimierz Brakoniecki: „Niech ten pomnik („szubienice”) idzie do piekła!”