Polska

Nie żyje papież Franciszek. Co czeka Kościół?

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 21 kwiecień 2025 09:46

Paweł Chmielewski

„O 7:35 rano biskup Rzymu, Franciszek, powrócił do domu Ojca. Całe jego życie było poświęcone służbie Panu i Jego Kościołowi” - przekazał kard. Kevin Farrell, kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego, informując o tym, że zmarł papież Franciszek.

Franciszek miał 88 lat, jego pontyfikat trwał 12 lat. Był pierwszym papieżem z Ameryki Południowej. W ostatnim czasie zmagał się z obustronnym zapaleniem płuc i był hospitalizowany. W Wielką Niedzielę papież pobłogosławił wiernych z balkonu bazyliki Świętego Piotra. J.D. Vance był ostatnim światowym przywódcą, który spotkał się z papieżem Franciszkiem 20 kwietnia.

Śmierć Franciszka zaskoczyła wszystkich. Jeszcze w Niedzielę Wielkanocną uczestniczył w uroczystej liturgii. Wydawało się, że po długiej i ciężkiej chorobie dochodzi do zdrowia i będzie kierować Kościołem przez najbliższe miesiące, a może i lata. A jednak Pan zdecydował inaczej. Dziś Kościół żegna papieża Franciszka, 266. następcę św. Piotra i pierwszego w historii papieża z krajów globalnego południa. Dobiegł końca pontyfikat, który wolno będzie chyba nazwać mianem burzliwego: rozpoczęty w trudnej sytuacji wywołanej przez Benedykta XVI; prowadzony w coraz groźniejszej sytuacji międzynarodowej; otaczany nadziejami na reformę, ale zarazem pełen fundamentalnych napięć doktrynalnych.

Papieskie rezygnacje

Kiedy 13 marca 2013 roku papież Franciszek objął urząd Piotrowy musiał tłumaczyć, że to on jest prawdziwym papieżem. Takie rzeczy nie zdarzały się jego poprzednikom! Wielu katolików nie mogło poradzić sobie z przedziwną rzeczywistością: choć na tronie zasiada już nowy Wikariusz Chrystusa, cały czas żyje Józef Ratzinger, tytułujący się „emerytowanym papieżem”…Franciszek prawie przez dziewięć lat sprawował władzę w cieniu „emeryta”, a to rzutowało nie tylko na jego wizerunek i wiarygodność, ale również podejmowane decyzje. Jeden z krytycznych momentów wystąpił w lipcu 2021 roku, kiedy Jorge Mario Bergoglio ogłosił motu proprio „Traditionis custodes” o tradycyjnej liturgii. Wydawało się, że papież pozycjonuje się przeciwko papieżowi. Takie napięcia dla milionów wiernych na całym świecie były prawdziwym szokiem.

Pomimo tych trudnych doświadczeń z Benedyktem XVI, również Franciszek nosił się z myślą o rezygnacji. Na szczęście tej myśli nigdy nie zrealizował. Być może odwiódł go od tego ceniony kanonista, jezuita Gianfranco Ghiralnda, w 2022 roku obdarzony przez papieża biretem kardynalskim. Tuż po rezygnacji Benedykta XVI Ghirlanda opublikował obszerny, analityczny artykuł, w którym wyłuszczył wiele poważnych problemów wiążących się ze składaniem urzędu przez papieży. Argumentacja robiła wrażenie. Analogiczne stanowisko zajął później wybitny historyk Kościoła, kardynał Walter Brandmüller. Od rezygnacji odwodzili Franciszka również inni purpuraci, choćby były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, Gerhard Ludwig Müller. Śmierć papieża Franciszka, jakkolwiek bolesna, w pewnym sensie przywraca sprawy na ich właściwe tory. Choć rezygnacja jest możliwa, to następstwo po św. Piotrze co do zasady nie powinno być czasowe, ale po prostu dożywotnie.

Nauczanie papieża Franciszka

Papież Franciszek pozostawił po sobie wiele tekstów. Katolicy na całym świecie będą mogli je teraz czytać w duchu spokojnej refleksji, bez presji, którą wytwarza codzienna bieżąca polityka kościelna. Znajdzie się wśród nich wiele cennych myśli, a dotyczy to szczególnie ostatnich lat pontyfikatu. Deklaracja doktrynalna „Dignitas infinita” o godności ludzkiej, którą pod okiem Franciszka sporządził prefekt Dykasterii Nauki Wiary kard. Victor Manuel Fernández, pozostanie światłem w coraz trudniejszych debatach bioetycznych, jakie toczymy na Zachodzie. Do pięknych wyrazów pobożności będzie też zachęcać ostatnia papieska encyklika „Dilexit nos”, o miłości ludzkiej i Bożej Najświętszego Serca Pana Jezusa. Wierzący odkryją też najpewniej liczne wartościowe myśli i wskazania we wcześniejszych pismach Franciszka, na przykład encyklice „Laudato si’” na temat relacji człowieka ze światem stworzonym przez Boga, pod wieloma względami naprawdę ciekawej.

Dziedzictwo Franciszka nie ogranicza się jednak do tych tekstów. Abstrahuję tu od różnych bardzo sensacyjnych wypowiedzi, jakie papież rzucał na pokładach samolotów czy podczas rozmów z dziennikarzami. Również jego oficjalne dokumenty doprowadzały nierzadko do głębokich wstrząsów w Kościele. Zaczęło się to wraz z publikacją adhortacji apostolskiej „Amoris laetitia” w 2016 roku. Wyrażone w niej nauczanie na temat roli sumienia człowieka i sposobach odpowiedzi na szereg wyzwań etycznych było i długo jeszcze będzie przedmiotem zaciekłych wewnątrzkościelnych sporów. Krótko po ogłoszeniu tego dokumentu czterej kardynałowie poprosili papieża o wyjaśnienia w formie „dubiów”, którego jednak nigdy nie uzyskali. Kościół wciąż czeka na oficjalne wyjaśnienie charakteru i właściwego sensu papieskich zaleceń z „Amoris laetitia”. Podobnie jest w kilku innych przypadkach. To na przykład problem udzielania „błogosławieństw pozaliturgicznych” związkom jednopłciowych stworzony przez deklarację „Fiducia supplicans” z grudnia 2023 roku. To także kwestia dialogu międzyreligijnego. Deklaracja z Abu Zhabi i związana z nią budowa trójreligijnego kompleksu świątynnego („Dom Rodziny Abrahamowej”) w tym samym mieście rodzą bardzo poważne zastrzeżenia doktrynalne.

Kto obejmie tron św. Piotra?

Katolicy będą oczekiwać, że te trudne kwestie wyjaśni następca Franciszka. Kto nim będzie? Znani anglojęzyczni watykaniści Edward Pentin i Diane Montagna wskazują na dwanaście konkretnych nazwisk. To kardynałowie: Angelo Bagnasco; Pietro Parolin; Pierbattista Pizzaballa; Matteo Zuppi; Jean-Marc Aveline; Anders Arborelius; Peter Erdő; Willem Eijk; Charles Bo; Malcolm Ranjith; Luis Tagle; Robert Sarah. W sieci można znaleźć naturalnie również inne wyliczenia. Przykładowo włoski dziennikarz Gaetano Masciullo, autor książek o modernizmie i Kościele, wskazuje też na takie postaci jak kardynałowie Gerhard Müller i Raymond Burke czy też Kurt Koch i Fridolin Ambongo.

Nikt z wymienionych nie musi, oczywiście, naprawdę zostać papieżem. Franciszek głęboko przemodelował Kolegium Kardynalskie. Powołał do niego wielu nowych purpuratów, często z zupełnie nieoczekiwanych miejsc. Dość przypomnieć, że w 2022 roku wręczył biret kardynalski prefektowi apostolskiemu Ułan Bator w Mongolii, Giorgiowi Marengo; w 2024 włączył z kolei do Kolegium młodego grekokatolickiego biskupa z Australii, Mykołę Byczoka. Gdy doda się do tego całkiem spore grono kardynałów z wielu państw azjatyckich doprawdy trudno przewidzieć, na kogo zagłosuje wymagana większość 2/3 kardynałów. Zwykłe przewidywania watykanistów mogą w tym wypadku po prostu zawieść.

Wyzwania. Polityka międzynarodowa i rozwój AI

W każdym razie przyszły papież będzie musiał zmierzyć się z wieloma poważnymi wyzwaniami. Na pierwszy plan może wysunąć się bynajmniej nie rzeczywistość kościelna, ale sytuacja międzynarodowa. Każdego dnia spodziewamy się porozumienia Stanów Zjednoczonych i Federacji Rosyjskiej na temat Ukrainy. Rysuje się nowa architektura światowego bezpieczeństwa. Kościół katolicki jest silnie zaangażowany w dyplomację między różnymi stronami globalnej gry. Następca Franciszka będzie musiał poświęcić wiele uwagi, by zachować tu właściwe proporcje i nie paść ofiarą polityki tego czy innego mocarstwa, skorego do instrumentalizacji Kościoła dla swoich celów. Jak dotąd, pomimo licznych kontrowersji związanych ze stanowiskiem Watykanu wobec wojny na Ukrainie czy na Bliskim Wschodzie, ten cel zasadniczo udawało się zrealizować. Trzeba to rozważnie kontynuować.

Innym z kluczowych obszarów będzie rozwój sztucznej inteligencji. W styczniu tego roku dwie watykańskie dykasterie opublikowały wspólnie notę „Antiqua et nova” poświęcone tej problematyce. To ważny i potrzebny tekst, bo wyzwania, które rzuca ludzkości AI, są naprawdę duże. Stawką w tej rozgrywce jest samo rozumienie człowieczeństwa, a co za tym idzie – również wielka polityka. Czy społeczności ludzkie można traktować przedmiotowo i zarządzać nimi za sprawą AI tak, by „optymalizować” je zgodnie z odgórnymi założeniami ideologicznymi? Gdzie przebiega nieprzekraczalna granica dehumanizacji osoby, „usprawnianej” nowymi rozwiązaniami technologii? Mówi się często, że sztuczna inteligencja jest dopiero w początkowej fazie rozwoju. Jeżeli to słuszna obserwacja, to właśnie nadchodzące lata będą wymagać od papieża nieustannej gotowości do zajmowania stanowiska w tej dziedzinie, tak, by przypominać o ludzkiej godności i naturze danej człowiekowi przez Boga.

Ku nowemu soborowi?

W sprawach wewnątrzkościelnych na pierwszy plan wysuwa się proces synodalny. Wprawdzie papież Franciszek zdążył zamknąć bezpośrednie obrady w październiku 2024 roku, ale reforma, którą zainicjował, dopiero się zaczęła. Na początku ubiegłego roku pracę rozpoczęły specjalne komisje synodalne, przygotowujące bardzo szczegółowe propozycje zmian w Kościele, również w prawie kanonicznym. Wielu obserwatorów uważa, że wraz z samym procesem synodalnym wygląda to po prostu na przygotowania do nowego soboru powszechnego – nawet jeżeli jego forma byłaby w jakiś sposób inna od wszystkich innych znanych nam soborów. Zgodnie z planem przyjętym przez Franciszka, komisje synodalne mają zakończyć pracę w połowie tego roku. Ich zalecenia i sugestie znajdą się na biurku nowego papieża. To on będzie decydować, co wdrożyć od razu w życiu, a nad czym zastanawiać się dalej. Chodzi tymczasem o naprawdę poważne zagadnienia: sposób sprawowania prymatu przez biskupa Rzymu, decentralizację doktrynalną i moralną, kompetencje biskupów, rolę kobiet w życiu Kościoła. Materiału na duży i długi sobór, gdyby tylko chciał go nowy papież, doprawdy by nie zabrakło.

Kwestią pierwszej rangi wydaje się też próba pojednania Kościoła… z samym sobą. Od kilkudziesięciu lat coraz bardziej słyszalny staje się rozdźwięk między tym, czego nauczano przed Soborem Watykańskim II a tym, co głosi się dzisiaj. Rozwój doktryny kościelnej jest rzeczą oczywistą i uprawnioną, ale autentyczny rozwój wyklucza zerwanie. Tymczasem właśnie z zerwaniem mamy do czynienia w tak kluczowych obszarach jak wspomniane już liturgia, dialog międzyreligijny czy nauka moralna. Miliony katolików na świecie mają nadzieję, że przyszły papież podejmie szeroko zakrojone działania na rzecz zasypania przepaści dzielących Kościół od własnej Tradycji. Ta przepaść powstała na skutek wielu pochopnych decyzji papieży, kardynałów i biskupów; dziwnego dążenia do tego, by na siłę „gonić” współczesność.

Czy następca Franciszka będzie chciał podjąć się tego zadania? Skład Kolegium Kardynalskiego sugeruje, że przyszły biskup Rzymu może podzielać zapatrywania bardziej progresywnej części światowego episkopatu i kontynuować procesy o niekiedy zgoła rewolucyjnym charakterze. To byłoby przecież bardzo niebezpieczne. Dlatego jako zwykli wierni powinniśmy w tych dniach modlić się do Pana nie tylko za duszę papieża Franciszka. Musimy prosić Go również o to, aby pasterze Kościoła byli autentycznie otwarci na głos Ducha Świętego, nie myląc go z głosem ducha czasu. Czyńmy tak, ufni w zapowiedzi Matki Bożej Fatimskiej o triumfie Jej Niepokalanego Serca.

Paweł Chmielewski

PCH24

Czytaj więcej: Nie żyje papież Franciszek. Co czeka Kościół?

Życzenia na Wielkanoc 2025 – w 1000-lecie koronacji Bolesława Chrobrego

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 19 kwiecień 2025 12:08

Piotr Czauderna

Nie wiem jakie przeznaczenie czeka nas samych i Polskę w najbliższych miesiącach i latach. Ale doskonale wiem, że ojczyzna jest we wszystkich nas, choćbyśmy usiłowali o tym zapomnieć i tego się wyprzeć – pisze prof. Piotr CZAUDERNA

„Czuł ten król zaiste powołanie swoje, choć nie całkiem je dopełnił. Czuł, że ma Polskę chrześcijańską na świat wydać – stąd tyle troskliwości o Kościół; że powinien Polskę słowiańską stworzyć – stąd taka nienawiść ku Niemcom, tyle zabiegów wokoło Czech i Rusi; że na koniec Polskę polityczną trzeba było w ciało ubrać, odosobnić od obcych żywiołów pogranicznych – stąd owe sławne słupy [graniczne]” – Adam Mickiewicz o królu Bolesławie Chrobrym w dziele „Historja Polska”

Jak napisał Adam Mickiewicz w swoich wykładach na temat pierwszych wieków Historyi Polskiej: „Należał król Bolesław do największych wojowników i polityków. Z tyloma różnymi narodami walcząc, na każdego używał innej taktyki. Niemców wycieczkami, podjazdami, zwłokami trapił; na Ruś otwartym, stanowczym bojem uderzał; tam piechotą, tu jazdą najwięcej dokazywał. Stąd u Słowian zyskał wyłącznie sobie tylko służące imię Chrobrego, walecznego. Polacy uważają go za swego największego bohatera; jego miecz szanowano, jako dar cudowny, anielski i jako relikwię chowano, a wieść głosi, że dotąd w nieznajomem ręku złożony, ma się dostać wskrzesicielowi Polski”.

A jeszcze dalej znajdujemy poniższe słowa: „Państwo nasze rosło, rozszerzało się, krzepiło, tem właśnie, co niechrześcijanie zowią głupstwem; to jest rzetelnością w układach, otwartością w działaniach, miłością swojej, wstrętem do cudzej własności. […] Kto nie zważa na tę szczególną, właściwą cechę dziejów naszych, kto odwróci oczy od jedynego promienia oświecającego zamęt wypadków, ten w osobie Polski nie rozezna nic indywidualnego, w jej działaniach nie dostrzeże związku, w jej działaniach żadnego celu, ten nie domyśli się jej przeznaczenia”.

Znakomity węgierski pisarz Szandor Marai napisał: „Czy możemy kogoś nauczyć miłości ojczyzny?

To tak, jakbym powiedział: <>. Ojczyzna – to nie tylko pola i góry, polegli bohaterowie, mowa ojczysta, kości przodków na cmentarzach, chleb i kraj – nie. Ty jesteś ojczyzną, ty od stóp do głów, w całej twej cielesnej i duchowej istocie; ona cię urodziła, ona cię pogrzebie, żyjesz nią i wyrażasz ją w każdej kalekiej, wspaniałej, gorejącej i nudnej chwili, których suma tworzy twoje życie. A twoje życie jest chwilą w życiu ojczyzny. Nie umiem nauczyć cię miłości ojczyzny: szaleńcem jest ten, kto zaprzecza samemu sobie. Twoja ojczyzna jest osobistością ponadczasową, zwielokrotnioną w wymiarze historycznym. Ojczyzna jest losem, także indywidualnym. To nieważne, czy kochasz ją, czy nie. Jesteście jednią. Ale zdaje mi się, a nawet wiem, że ty … – słowem, uroczyście, w piśmie i na podium – dajesz raczej świadectwo miłości i wiary w państwo.

Bowiem niczego nie należy oczekiwać od ojczyzny. Ojczyzna nie daje odznaczeń ni posad ani chleba z masłem. Ojczyzna jedynie jest. Ale państwo daje wyśmienite stalle, śliczne breloczki do twojego surduta, pierwszorzędny ochłap, jeżeli sprawnie mu służysz, jeżeli chodzisz wokół niego z kadzidłem, jeżeli – po męsku, z wypiętą piersią – wyznajesz przed światem, że kochasz państwo, także wtedy, gdy łamią cię kołem. Człowieka za coś takiego w ogóle nie łamie się kołem. I właśnie dlatego każda miłość do państwa jest podejrzana. Ten, kto kocha państwo, kocha interes. Ten, kto kocha ojczyznę, kocha przeznaczenie. Pomyśl o tym, kiedy charczysz na podium i bijesz się w piersi.”

Cytowany już, Adam Mickiewicz napisał 12 kwietnia 1833 roku w paryskim dzienniku „Pielgrzym Polski” o Wielkanocy w Polsce: „Godne uwagi, że nigdzie w chrześcijaństwie nie obchodzono Wielkiego Tygodnia tak jak w Polsce. Naród nasz zdaje się mieć przeczucie, iż to święto cierpień, mąk i zmartwychwstania, będzie kiedyś symboliczna uroczystością odrodzonej Polski. Przodkowie nasi radzi byli, kiedy im się zdarzało stoczyć bitwę w Wielki Tydzień; wróżyli sobie pewne zwycięstwo”.

Na początku chciałem wokół zacytowanych wcześniej fragmentów z „Historii Polskiej” Adama Mickiewicza oraz z książki Szandora Maraia „Księga ziół” napisać swój nowy tekst, ale potem zmieniłem zdanie. Przytoczone cytaty z węgierskiego pisarza i polskiego wieszcza mówią najlepiej same za siebie i nie trzeba ich komentować. Dlatego postanowiłem jedynie złożyć sobie i nam wszystkim, także tej części Polaków, która nie wierzy w ojczyznę, lecz jest miłośnikami państwa, poniższe życzenia na Wielkanoc roku Pańskiego 2025:

Abyśmy nie zapominali, że ojczyzna jest w nas i to my musimy ją przenieść dalej, w następne pokolenia, ponieważ to ona nas urodziła, wychowała, ale i kiedyś pogrzebie. I choć w jej życiu jesteśmy chwilką tylko, to jednak się od niej nie uwolnimy, choćbyśmy się jej wypierali i przed miłością do niej się bronili.

Abyśmy nie zapominali, że mamy wpływ na swój los, ergo na swoją Ojczyznę, która jest także naszym osobistym losem.

Aby ci, którzy wyznają wiarę w państwo, nawrócili się na wiarę w ojczyznę, choć to na pozór takie nie europejskie i nie nowoczesne.

I choć od ojczyzny, w przeciwieństwie do państwa, niczego nie możemy oczekiwać, poza gorzkim losem niekiedy, to jednak życzę, abyśmy nie zadowalali się wyłącznie ochłapami od państwa, a raczej byśmy mieli odwagę do naszej miłości ojczyzny się przyznać.

Abyśmy odkryli Boskie przeznaczenie dla naszej ojczyzny i zrozumieli, że to co bywa głupstwem dla ludzi, mądrością jest u Najwyższego.

Nie wiemy czy nasza Polska zmartwychwstanie do trudnej wielkości, czy też ponownie upadnie na dno poniżenia, zdeptania i upokorzenia. Życzę jednak, abyśmy nie dali sobie wmówić, że nie od nas to zależy i że nie w naszej mocy to zmienić. I abyśmy doczekali pewnego zwycięstwa dla dobra Polski, tak jak nasi przodkowie, którzy marzyli o bitwach toczonych w Wielkim Tygodniu jako dobrej wróżbie.

Nie wiem jakie przeznaczenie czeka nas samych i Polskę w najbliższych miesiącach i latach. Ale doskonale wiem, że ojczyzna jest we wszystkich nas, choćbyśmy usiłowali o tym zapomnieć i tego się wyprzeć.

Piotr Czauderna

Dwa polskie narody. Życzenia na Wielkanoc 2025 – w 1000-lecie koronacji Bolesława Chrobrego

Lekarz, chirurg dziecięcy, profesor nauk medycznych, w 2019 prezes Agencji Badań Medycznych. W 2015 r. powołany w skład Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP.

Tekst z Wszystko Co Najważniejsze

Czytaj więcej: Życzenia na Wielkanoc 2025 – w 1000-lecie koronacji Bolesława Chrobrego

Wiedzieliście o tym, że w Polsce aborcja jest legalna do momentu porodu?

Szczegóły

Opublikowano: środa, 16 kwiecień 2025 22:38

Adam Jerzy Socha

Przyznaję, że dopiero z komentarza Roberta Mazurka w „Kanale Zero” dowiedziałem się, że aborcja w Polsce została zalegalizowana i to do momentu porodu. Komentarz Mazurka dotyczy próby obywatelskiego zatrzymania przez Grzegorza Brauna wicedyrektorki szpitala w Oleśnicy, lekarza ginekologa położnika Gizeli Jagielskiej, która zabiła legalnie dziecko, Felka, tuż przed porodem, a więc w 9-miesięcy ciąży, zastrzykiem w serce solą.

Dlaczego mogła to zrobić? Bo 30 sierpnia 2024 roku trzech polityków: premier Donald Tusk, minister sprawiedliwości Adam Bodnar i minister zdrowia Izabela Leszczyna, na konferencji prasowej (na zdjęciu) przedstawili wytyczne dla prokuratorów i szpitali. Wskazano w nich m.in. jednoznacznie, że aborcja ze względu na stan zdrowia psychicznego kobiety jest dopuszczalna i wystarczy w tej sytuacji opinia jednego lekarza.

- Szukamy takich sposobów działania, które zgodnie z prawem umożliwią w praktyce dostęp do legalnej aborcji dla kobiet, które z różnych powodów do tej aborcji powinny mieć prawo

– zaznaczył Donald Tusk.

- Jeśli w podmiocie leczniczym będzie żądanie drugiego orzeczenia lekarza bądź zwoływania konsylium, to należy to uznać za utrudnianie dostępu do procedury medycznej, która jest w koszyku świadczeń gwarantowanych

– zaznaczyła szefowa resortu zdrowia.

Minister Sprawiedliwości Adam Bodnar także potwierdził, że ze względu na ochronę zdrowia psychicznego możliwa będzie decyzja o przeprowadzeniu zabiegu przerwania ciąży.

- To jest okoliczność, która w świetle prawa jest absolutnie dopuszczalna. W takich sytuacjach nie powinna ona powodować zaangażowania prokuratury

– podkreślił Adam Bodnar.

Jak dodał, prokuratorzy muszą postępować zgodnie z nowymi wytycznymi, które będą podstawą do kształtowania określonej praktyki funkcjonowania całego państwa.

Chodzi o to, żeby zmienić atmosferę i filozofię działania. Prawa kobiet muszą być w centrum, a nie na odwrót

– zaznaczył Minister Sprawiedliwości.

Nie zmieniono konstytucji, które chroni życie od poczęcia do naturalnej śmierci, nie zmieniono ustawy aborcyjnej, nie zmieniono wyroku Trybunału Konstytucyjnego, jedynie ministrowie wysłali wytyczne – bez jakiegokolwiek podpisu, minister zdrowia do wszystkich szpitali w Polsce, że kobiecie, która zgłosi się do szpitala ze skierowaniem od lekarza psychiatry, trzeba bezwzględnie wykonać usunięcie płodu, a minister sprawiedliwości i prokurator generalny do wszystkich prokuratur wysłał pismo, że nie wolno im takich lekarzy ścigać.

I dr Gizela Jagielska przystąpiła do dzieła. Wcześniej w Kanale Zero w wywiadzie u Kuby Kosikowskiego potwierdziła, że zdaje sobie sprawę, że w Polsce działa „aborcjomat”, czyli znajduje się psychiatrę, który udziela teleporad i za 250-300 zł wystawi takie zaświadczenie kobiecie, która jest zdrowa, płód rozwija się normalnie i jest zdrowy, ale po prostu kobieta się rozmyśliła, że jednak urodzenie bachora to same kłopoty, z wielu przyjemności trzeba zrezygnować, więc chce się tego kłopotu pozbyć.

Ale dr Jagielską to nic a nic nie obchodzi. Nie zamierza takiego zaświadczenia podważać. Ona nie jest od tego, tylko od wykonania aborcji na podstawie "podkładki". Sama o sobie napisała:

„W boga nie wierzę. Jestem Żydówką i do tego ateistką. A zawodowo lekarką - dlatego wykonuję i wykonywać będę aborcje, zgodnie ze wskazaniami i życzeniem kobiet” – pisze o sobie Gizela Jagielska, która abortowanie dziecka nienarodzonego nazywa „podstawowym zabiegiem medycznym” a w mediach społecznościowych prowadzi proaborcyjny profil o nazwie „babkibabkom”.

Opinie pacjentek o niej, o jej bezduszności i cynizmie, cytuje portal fronda.pl

Hulaj dusza, piekła nie ma! Jest tylko jeden warunek, musi to być aborcja, czyli płód, który jest już pełni gotowy, by przyjść na świat, nie może być żywy. Tego jeszcze w Polsce nie wolno, tzn. urodzić żywe dziecko, by następnie je zabić. Tak robił dr Mengele, różnica taka, że zabijał zastrzykiem w serce dziecka nie solą tylko fenolem. Toteż dr Jagielska najpierw musiała zabić dziecko jeszcze w łonie matki i dopiero jako martwe można je było usunąć.

Potwierdziła to wiceminister zdrowia Urszula Demokow, zapytana w Sejmie przez dziennikarza PolsatNews, czy w Polsce przepisy powinny pozwalać na aborcję w 9. miesiącu ciąży.

- To dziecko urodziłoby się żywe i zdolne do życia. I dlatego zgodnie z polskim prawem neonatolodzy natychmiast by przystąpili do ratowania tego dziecka. Więc jedyny sposób, żeby ono nie urodziło się żywe, to wykonanie zastrzyku z chlorku potasu dosercowo jeszcze jak to dziecko znajduje się w łonie matki

— mówiła wiceminister zdrowia i lekarka Demkow.

Czy to nie jest okrutne?

— pytał prowadzący rozmowę red. Wojciech Dąbrowski.

- Jest to dla mnie ogromnie trudne jako dla człowieka, natomiast mogę powiedzieć, że w wielu krajach, np. we Francji takie są przepisy i tak to się robi

— tłumaczyła wiceminister.

Wie Pani, w Rosji też tak jest. Pytanie, czy tak powinno być u nas?

— pytał Dąbrowski.

- Nie wiem. To jest pytanie z gatunku pytań moralnych na które nie ma dobrej odpowiedzi

— wypaliła Demkow.

Dziennikarz zwrócił uwagę, że do zabójstwa Felka mogło dojść, bo pozwalają na to wytyczne wprowadzone przez minister zdrowia Izabelę Leszczynę. Demkow jednak nie potrafiła wprost odpowiedzieć na pytanie, czy wytyczne Leszczyny powinny być utrzymane.

- Dla mnie to jest ogromne trudne. Jako dla człowieka, lekarza, matki i ministra zdrowia. Może ta mama mogła podjąć taką decyzję, żeby to dziecko urodzić i oddać do adopcji. Miała takie wyjście, ale podjęła inną decyzję. Mnie się wydaje, że nie jesteśmy kompetentni żeby ją oceniać

— mówiła.

Na uwagę, że matka została namówiona do zamordowania własnego synka przez środowiska aborcyjne, odpowiedziała:

- Tu jest konflikt dwóch ludzkich wolności. Z jednej strony wolności tej mamy do wyboru całego swojego dalszego życia, z drugiej strony wolności tego człowieka, tego dziecka, do tego żeby żyć.

Na uwagę Dąbrowskiego, że polskie prawo pozwala zabić dziecko w 9. miesiącu ciąży, Demkow krótko odpowiedziała:

- No wiem.

Oleśnica. Tuż przed porodem dziecko zostaje uśmiercone zastrzykiem w serce. Powód? Podejrzenie choroby.

- Nasze prawo pozwala na to, że można zabić dziecko w 9 miesiącu ciąży!
- No wiem - mówi wiceminister zdrowia @UrszulaDemkow #StudioParlament@polsat_news_pol pic.twitter.com/S4AC69VofB

— Wojciech Dąbrowski (@W_Dabrowski) April 9, 2025

Marian Turski powiedział, że Auschwitz nie spadło z nieba. Dla mnie ono właśnie się zaczęło 30 sierpnia w pięknej scenerii przyrody na konferencji trzech polityków.

Zgadzam się z Mazurkiem, który potępił Brauna za wtargnięcie do szpitala w Oleśnicy w czasie kampanii prezydenckiej, jako kandydat na prezydenta, a nie protestował od razu, po 30 sierpnia. Ale z drugiej strony, to dzięki tej awanturze, myślę, że nie tylko ja, ale wielu ludzi dowiedziało się, że w Polsce od 30 sierpnia aborcja aż do momentu porodu jest całkowicie legalna.

Dlatego przestała być tematem kampanii prezydenckiej. Nie wiedział widocznie o tym Sławomir Mentzen, bo w Kanale Zero był za odmową usunięcia ciąży z gwałtu i spadło mu w sondażach. Dlatego nie mamy już Strajku Kobiet i marszów z czarnymi parasolkami. Dlatego z rankingu spraw najważniejszych dla kobiet, sprawa aborcji spadła na ostatnie miejsce. Aborcjoniści osiągnęli swój cel. Donald Tusk zrealizował jeden ze 100 konkretów z naddatkiem.

Posłuchajcie Roberta Mazurka.

Adam Socha

Czy w szpitalu w Oleśnicy zabito 9-miesięcznego Felka? Braun domaga się zatrzymania lekarki

Czytaj więcej: Wiedzieliście o tym, że w Polsce aborcja jest legalna do momentu porodu?

Czy w szpitalu w Oleśnicy zabito 9-miesięcznego Felka? Braun domaga się zatrzymania lekarki

Szczegóły

Opublikowano: środa, 16 kwiecień 2025 13:16

W pseudo debacie prezydenckiej w Końskich TVP w likwidacji, TVN i Polsat, Krzysztof Stanowski mówiąc o zapaści służby zdrowia powiedział, że medycy skuteczni są w uśmiercaniu 9-miesięcznego dziecka, ale nie w ratowaniu ludzkiego życia. Stanowskiemu chodziło o uśmiercenie 9-miesięcznego płodu w szpitalu w Oleśnicy, który był zdolne było do życia po urodzeniu i matka nadała mu imię Felek. Zastrzyk w serce z chlorku potasu wykonała wicedyrektorka szpitala w Oleśnicy Gizela Jagielska. Wg. prawników, to było zabójstwo a nie aborcja.

Dlatego w środę 16 kwietnia do szpitala wtargnął z tzw interwencją poselską europoseł i kandydat na prezydenta RP Grzegorz Braun żądając zatrzymania wicedyrektorki.

Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników zwróciło się do minister zdrowia o wyjaśnienie przepisów dotyczących aborcji po 24. tygodniu ciąży. Czy prawo pozwala na przerwanie późnej ciąży w przypadku zagrożenia zdrowia kobiety? - informuje WP.pl

W Polsce, po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 2020 r., nie ma określonego terminu, do którego można przerwać ciążę w przypadku zagrożenia zdrowia kobiety.

Sprawa dotyczy m.in. przypadku pacjentki z Oleśnicy, która zdecydowała się na aborcję w 36. tygodniu ciąży.

W piśmie podkreślono, że po osiągnięciu przez płód zdolności do samodzielnego życia, przerwanie ciąży nie powinno polegać na celowym uśmierceniu płodu.

Prof. Piotr Sieroszewski, prezes PTGiP, zaznaczył, że lekarze potrzebują jednoznacznych wytycznych, aby działać zgodnie z prawem. - Pytamy o to w imieniu wszystkich lekarzy w Polsce. Prosimy panią minister, aby przy pomocy prawników określiła, co można, a czego nie w przypadku ciąży po 24 tygodniu - powiedział PAP.

- Słowo "aborcja" pochodzi z łaciny; "abortus" oznacza poronienie. Z poronieniem mamy do czynienia do 23. tygodnia ciąży i tym samym z aborcją. Powyżej 24. tygodnia nie ma żadnej aborcji, a poród - wyjaśnił prof. Sieroszewski.

Czy aborcja w trzecim trymestrze jest zgodna z prawem?

Sprawa aborcji w 36. tygodniu ciąży, przeprowadzonej przez dr Gizelę Jagielską, wzbudziła kontrowersje. Lekarka zastosowała metodę indukcji asystolii płodu, co polega na podaniu chlorku potasu do serca płodu.

Dr Jagielska podkreśliła, że zabieg był zgodny z prawem i wynikał z przesłanek medycznych.

- Przemawiały za tym przesłanki medyczne. Zgodnie z rekomendacją Światowej Organizacji Zdrowia oraz Międzynarodowej Federacji Ginekologów i Położników FIGO, do którego należy PTGiP, aborcja jest procesem, którego efektem jest poród martwy, a nie poród żywy. Aborcja nie jest tym samym, co indukcja porodu czy wykonanie cięcia cesarskiego ze wskazań medycznych. Definicją aborcji jest to, że chcemy uzyskać poronienie lub poród martwy. Natomiast rzeczywiście w polskim prawie nie ma definicji aborcji - powiedziała dr Jagielska w rozmowie z PAP.

Wątpliwości co do zasadności aborcji w tym przypadku ma prezes PTGiP.

- Tamto dziecko byłoby w stanie funkcjonować, to był 36. tydzień ciąży. Ważyło prawie dwa kg, było w dobrym stanie wewnątrzmacicznym. Bardzo wiele dzieci z łamliwością kości dobrze żyje po urodzeniu, są całkowicie sprawne intelektualnie. Polskie przepisy prawa wprost zabraniają zabicia takiego dziecka - powiedział PAP prof. Sieroszewski.

Podkreślił, że zaproponował pacjentce cesarskie cięcie ze względu na jej zły stan psychiczny i objęcie dziecka wysokospecjalistyczną opieką pediatryczną. Kobieta nie wyraziła na to zgody i wypisała się na własne żądanie ze szpitala.

Ministerstwo Zdrowia nie udzieliło jeszcze odpowiedzi na pismo PTGiP. Prof. Sieroszewski wyraził nadzieję, że przepisy zostaną doprecyzowane, aby uniknąć podobnych dylematów w przyszłości.

Braun z interwencja poselską w szpitalu w Oleśnicy. Domaga się zatrzymania dr Jagielskiej

Grzegorz Braun z grupą współpracowników wtargnął w środę 16 kwietnia do szpitala powiatowego w Oleśnicy, gdzie zablokował wyjście do pacjentów doktor Gizeli Jagielskiej. To wicedyrektor placówki ds. medycznych, która przeprowadziła aborcję w 36. tygodniu ciąży, powołując się na względy medyczne. - Blok porodowy jest bez lekarza. Czuję się zagrożona, zagrożeni są też pacjenci - mówi w rozmowie z WP.

"W szpitalu w Oleśnicy trwa szturm fundamentalistów pod przywództwem Grzegorza Brauna. Blokują oddział ginekologiczno-położniczy, zastraszają personel, pacjentki i ich rodziny. To jest skandal! Wg relacji dr Jagielskiej na miejscu jest zaledwie 3 policjantów. Czyja to będzie wina, jeśli komuś stanie się krzywda?" - napisała w mediach społecznościowych Magdalena Biejat, wicemarszałkini Senatu z Nowej Lewicy.

- Nie jestem w stanie wyjść do siebie na oddział. Zastraszają mnie, krzyczą, wyzywają od "morderców", "doktora Mengele". Jestem tu uwięziona. P- powiedziała dr Gizelska WP.pl. - Policja przyjechała, ale na razie nic się nie dzieje, żebym mogła stąd wyjść. Czuję się zagrożona, ale czuję się, że zagrożeni są pacjentki i pacjenci naszego szpitala. Nie wiem, co oni zrobią. Na 18:00 zapowiedziała się Młodzież Wszechpolska. Boję się nie tylko o siebie, ale przede wszystkim o pacjentów - dodaje lekarka.

Kiedy kobieta która jest w 37 tyg ciąży i jej dziecku wstrzykuje się chlorek potasu do serca płodu, to z urzędu powinien zająć się tym prokurator.
Wielkie brawa dla @GrzegorzBraun_ który jak zawsze jako jedyny nie bał się osobiście zająć tym tematem. pic.twitter.com/HEOjiTSaFw

— Generał prof dr Jacek Śmigowski (@JSmigowski) April 16, 2025

Prokuratura Rejonowa w Oleśnicy bada sprawę na podstawie doniesień medialnych.

Przypadek pacjentki - pani Anity - opisywała m.in. "Gazeta Wyborcza". Dziennikarze podkreślili, że "kobieta na późnym etapie ciąży dowiedziała się o poważnych wadach płodu. Wcześniej lekarze w Centralnym Szpitalu Klinicznym Uniwersytetu Medycznego w Łodzi informowali ją jedynie o lekkiej postaci wrodzonej łamliwości kości i łagodnym przebiegu choroby. Kiedy Anita i jej mąż Maciej poznali prawdziwy obraz sytuacji, zaczęli rozważać, czy nie lepiej byłoby "oszczędzić dziecku cierpienia, nie wydając go na świat" - pisali dziennikarze "GW".

Od kilku lat ruch Pro Life Dla Życia oskarża szpital w Oleśnicy o specjalizowaniu się w aborcjach i wykonywaniu ich najwięcej w Polsce.

Pikietowali pod szpitalem z banerami, ze zdjęciem abortowanego płodu. Kres pikietom położyła policja po dościu do władzy koalicji Donalda Tuska w 2024 roku, na wniosek burmistrza Oleśnicy. Policja zatrzymała koordynatora Fundacji Pro-Prawo do Życia w związku z organizacją publicznej modlitwy różańcowej w intencji powstrzymania aborcji pod szpitalem w Oleśnicy. Zarekwirowano sprzęt należący do Fundacji.

Organizacja pro-life twierdzą, że „placówka w Oleśnicy to aktualne największy ośrodek aborcyjny w Polsce” i zabijanych jest tam najwięcej dzieci poczętych. Co więcej, z informacji ujawnionych przez pracowników szpitala, dokonuje się tam aborcji tzw. metodą ciśnieniową D&E, czyli kawałkowania ciał dzieci, jak również poprzez wstrzykiwanie w serca dzieci trucizny z chlorku potasu. Tę metodę prezentowano na ustawionych pod szpitalem banerach – były to m.in. zdjęcia pokawałkowanych ciał dzieci, zabitych w czasie aborcji.

Przekazanie sprzętu zostało sfinansowane przez organizacje aborcyjne, które dążą do ułatwienia dostępu do tej procedury w Polsce. Maszyny te, określane jako „maszyny ssące”, mają na celu rozrywanie ciał dzieci nienarodzonych.
Opis działania maszyny aborcyjnej, która trafiła do szpitala w Oleśnicy, przedstawił dr Anthony Levatino, były aborcjonista, który po nawróceniu stał się aktywistą pro-life.

Dr Levatino opisał, jak działa maszyna aborcyjna: „Aborter używa metalowych prętów o różnej grubości, zwanych rozszerzaczami. Wprowadza je do szyjki macicy, zyskując w ten sposób dostęp do dziecka. Maluszek ma już palce u rąk i nóg, a jego serce bije, choć kości są wciąż słabe i kruche. Aborter bierze cewnik ssący i wsuwa go przez szyjkę macicy. Następnie włączana jest maszyna ssąca z mocą 10–20 razy większą niż domowy odkurzacz. Dziecko jest gwałtownie rozrywane na strzępy przez siłę ssania i wciskane razem z łożyskiem do maszyny ssącej” – relacjonuje Levatino.

Lekarka ze szpitala w Oleśnicy wyraziła zadowolenie z działań policji i zlikwidowania akcji pro-life. „Fascynujące jest jak zmienia się świat wraz ze zmianą władz” – powiedziała.

Władze miasta kazały fundacji Pro Life zapłacić ponad 66 tys. zł kary, naliczonej przez Zarząd Dróg Powiatowych za „nielegalne zajęcie pasa drogi”. Urzędnicy uznali, że zaparkowany pod szpitalem samochód z banerami blokował ruch innych pojazdów. Organizatorzy zaprzeczają. Decyzję zarządu podtrzymał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu.

W 2022 roku kilku działaczy Fundacji zostało prawomocnie skazanych na łączną karę ponad 27 tys. zł grzywny za to, że na plakacie wywieszonym pod oleśnickim szpitalem aborcję nazwano „zabiciem dziecka”.

„Zdaniem sądów w Oleśnicy i we Wrocławiu, nie wolno jednak publicznie mówić, że aborcja to zabicie dziecka, bo komuś z tego powodu może się zrobić przykro. W szczególności ludziom, którzy są odpowiedzialni za ten proceder lub osobiście w nim uczestniczą” – komentował wówczas Dzierżawski.

Dr Łukasz Jagielski, ordynator ze szpitala w Oleśnicy, wygrał w sądzie z działaczami antyaborcyjnymi, którzy pomawiali go o "zabijanie dzieci". Fundacja musi zapłacić 15 tys. zł zadośćuczynienia.

Wyrok zapadł przed Sądem Rejonowym w Oleśnicy. Fundacja odwołała się do wyższej instancji.

Dr Łukasz Jagielski, ordynator oddziału ginekologiczno-położniczego szpitala w Oleśnicy, wystąpił na drogę sądową z prywatnym aktem oskarżenia. Oskarżył działaczy Fundacji "Pro - Prawo do życia" o zniesławienie.

Działacze przez wiele miesięcy wystawali bowiem przed oleśnickim szpitalem i prywatnym gabinetem dr. Jagielskiego w Kiełczowie z transparentami przedstawiającymi martwe płody i hasłami dotyczącymi "zabijania dzieci". Na transparentach pisali m.in.: "Ile dzieci zabito poprzez aborcję w tym miesiącu na pańskim oddziale doktorze Jagielski?".

Takie pytanie, wraz ze zdjęciami szpitala w Oleśnicy, umieścili też na tablicy reklamowej przy wjeździe do miasta. Działalność lekarza łączyli też z zabijaniem we wpisach na stronach internetowych fundacji.

Tomasz Hachoł, pełnomocnik dr. Jagielskiego, zwraca uwagę, że fundacja zazwyczaj działa w podobny sposób. Najpierw składa wniosek o dostęp do informacji publicznej odnośnie do liczby wykonanych zabiegów przerwania ciąży w danej placówce medycznej. Jeśli takie zabiegi są przeprowadzane, działacze zaczynają w ramach pikiet czy poprzez billboardy oskarżać o "zabijanie dzieci". Robią tak, dopóki lekarze nie zaprzestaną przeprowadzania zabiegów.

- Doktor Jagielski postanowił jednak, że się nie ugnie i zawalczy o sprawiedliwość - mówi "Wyborczej" mecenas Hachoł. - Nie było to jednak proste, bowiem policja umorzyła postępowanie, a prokuratura nie dopatrzyła się interesu publicznego w jego prowadzeniu. Dlatego zdecydowaliśmy się na prywatny akt oskarżenia.

Skierowano go przeciwko trzem osobom związanym z fundacją: jej prezesowi oraz dwóm działaczom z regionu. Byli reprezentowani przez prawników z Ordo Iuris.

Oleśnica. 15 tys. zł zadośćuczynienia

Przedstawiciele fundacji zostali oskarżeni o to, że od listopada 2017 roku do stycznia 2019 roku w Oleśnicy i Kiełczowie "w celu poniżenia w opinii publicznej oskarżyciela prywatnego Łukasza Jagielskiego i narażenia go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu lekarza ginekologa i położnika (...) rozgłaszali przeciwko niemu publicznie nieprawdziwe zarzuty, organizowali pikiety, zamieszczali artykuły na stronach internetowych, zakłócali porządek publiczny, a także publikowali w miejscach publicznych nieprzyzwoite zdjęcia i napisy".

Sędzia Andrzej Lewandowski uznał działaczy fundacji za winnych.

- W ustnym uzasadnieniu sąd stwierdził, że nie można bezkarnie epatować makabrycznymi zdjęciami i oskarżać o morderstwo w sytuacji, gdy postępuje się zgodnie z obowiązującym prawem - podkreśla mecenas Hachoł.

O pojeździe ze zdjęciami zmasakrowanych płodów, który stał przed tamtejszym szpitalem, mieszkańcy zawiadamiali też policję. Skierowała ona do sądu wniosek o ukaranie działaczy fundacji za prezentowanie nieprzyzwoitych zdjęć w przestrzeni publicznej. Na początku sierpnia sąd wyrokiem nakazowym ukarał prezesa fundacji za to wykroczenie grzywną w wysokości 500 zł.

Wyrok nakazowy oznacza jednak, że zapadł bez udziału stron. Jeśli któraś się odwoła, zostanie przeprowadzone postępowanie.

Ruch CitizenGo prowadzi kampanię pod hasłem Dość zabijania dzieci w polskich szpitalach!

Zbiera podpisy pod wnioskiem do prokuratury o ukaranie lekarki, która uśmierciła 9-miesięcznego Felka.

https://citizengo.org/pl/lf/15191-do%C5%9B%C4%87-zabijania-dzieci-w-polskich-szpitalach-

oprac as, źródła: wp.pl,  https://dorzeczy.pl/

Zdfjęcia, screen z X z akcji zatrzymania wicedyrektor Gizeli Jagielskiej przez Grzegorza Brauna, dr Gizelska wzywa na pomoc policję oraz 9-miesięczny płód - model i screen z filmu dokumentalnego showtime

Czytaj więcej: Czy w szpitalu w Oleśnicy zabito 9-miesięcznego Felka? Braun domaga się zatrzymania lekarki