Region

Kto rządzi olsztyńskim okręgiem PiS, Szmit czy Arent?

Szczegóły

Opublikowano: środa, 28 wrzesień 2022 11:42

Stworzenie stanowiska zastępcy dyrektora w Totalizatorze Sportowym Sp. z o.o. oddział w Olsztynie dla Zbigniewa Targowskiego wywołało oburzenie i zaskoczenie lokalnych działaczy PiS-u, którzy uważają, że po pierwsze, stanowiska w spółkach Skarbu Państwa należą się członkom partii, po drugie, to sygnał, że nadal „karty rozdaje” Jerzy Szmit (Targowski jest postrzegany jako jego „człowiek”) a nie nowa pełnomocnik okręgu olsztyńskiego PiS poseł Iwona Arent.

Rzeczywiście, nigdy w żadnych wydarzeniach związanych z olsztyńskim PiS-em (zebrania, uroczystości, wybory) Targowski nie istniał. Ten absolwent Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Warszawie, przez 19 lat pracował w Telekomunikacji Polskiej S.A., następnie przez 11 lat w PKO BP. W 2018 roku dostał stanowisko Dyrektora Regionu Warmińsko-Podlaskiego Banku Pocztowego S.A.

Jak przekazali mi działacze PiS-u, Targowski stanowisko dyrektora Banku Pocztowego zawdzięczał Waldemarowi Zwierko. Panowie poznali się, gdy Zwierko został dyrektorem regionu sieci Poczty Polskiej w Olsztynie i polecił go Szmitowi.

Waldemar Zwierko

Oburzenie działaczy olsztyńskigo PiS również towarzyszyło karierze Waldemara Zwierko, a to dlatego, że „zdradził” PiS i przeszedł do Polska Jest Najważniejsza, tłumacząc, że PiS stał się „partią autorytarną” (PJN została założona 12 grudnia 2010 roku przez w większości byłych polityków Prawa i Sprawiedliwości, którzy odeszli z PiS po przegranych przez Jarosława Kaczyńskiego wyborach na prezydenta RP. W wyborach w 2011 roku nie dostali się do Sejmu, rozwiązali partię i zasilili PO oraz partię Gowina).

Waldemar Zwierko przez te kilka lat, do 2015 roku, do zwycięstwa PiS-u, przeżywał materialnie ciężki okres. Zarejestrował firmę, INGENIUM CENTRUM EDUKACJI I ROZWOJU S.C., ale nie odniósł biznesowego sukcesu. Przez chwilę żył nadzieją na odmianę losu, gdy poseł Iwona Arent wystartowała w 2014 roku na prezydenta Olsztyna. Zwierko był autorem jej programu wyborczego. Jego żona swego czasu była dyrektorką jej Biura Poselskiego. Niestety, Arent w wyborach nie przeszła nawet do II tury.

Te chude lata skończyły się rok później, w 2015 roku, gdy został Dyrektorem Departamentu Pozyskiwania Inwestorów w Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Już wtedy działacze PiS nie ukrywali zaskoczenia tym „stołkiem” dla „zdrajcy”. Sam Zwierko twierdził, iż pracę w Strefie załatwił sobie dzięki dawnym kontaktom koleżeńskim z działaczami PO (Marcinem Kuchcińskim i Robertem Szewczykiem), a nie PiS-u. I chyba mówił prawdę, bowiem stracił to stanowisko w lutym 2016 roku, niemal natychmiast po objęciu funkcji prezesa Strefy przez Grzegorza Smolińskiego, działacza PiS i wiceprzewodniczącego Rady Miasta Olsztyna.

Jednak Zwierko krótko był bezrobotny. Ku jeszcze większemu niezadowoleniu członków PiS-u dostał „stołek” dyrektora regionu sieci Poczty Polskiej w Olsztynie. Stało się to dzięki pokajaniu się przed szefem PiS-u Jerzym Szmitem „za zdradę partii” i przysiędze na wierność wodzowi.

Otrzymał rozgrzeszenie i dodatkowo został szefem struktur PiS powiatu olsztyńskiego.

Zbigniew Targowski

Czym Zbigniew Targowski, polecony przez Zwierkę zdobył zaufanie prezesa Szmita, działacze PiS-u nie wiedzą. W każdym razie trudno byłoby zostać dyrektorem podlaskiego regionu Banku Pocztowego bez poparcia w Ministerstwie Infrastruktury, któremu Poczta podlega. Co prawda Szmit podał się 29 września 2017 roku, do dymisji, jako wiceminister w tym resorcie, ale jego kolegą był minister Andrzej Adamczyk. I tak Targowski formalnie nie związany z Prawem i Sprawiedliwością, został w sierpniu 2018 roku dyrektorem tego banku.

Rok później, 23 sierpnia 2019 roku, Rada Nadzorcza Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. zakończyła postępowanie kwalifikacyjne i wybrała Zbigniewa Targowskiego na stanowisko Prezesa Zarządu, na miejsce odwołanego Grzegorza Smolińskiego. Jego kariera w Strefie trwała 1 rok i 2 miesiące. W środę 7 października 2020 roku został odwołany (jego miejsce zajął człowiek namaszczony przez posła Leonarda Krasulskiego z Elbląga, który w ten sposób zakończył wojnę o ten stołek pomiędzy frakcjami olsztyńskiego PiS-u a Porozumieniem Gowina). Nie znane są jakieś sukcesy Targowskiego na stanowisku prezesa Strefy, poza zmianą logo Strefy.

Działacze PiS nie wiedzą co robił przez półtora roku po stracie „stołka” prezesa Strefy. Ponownie jego nazwisko pojawiło się w mediach 31 grudnia 2021 roku. Tego dnia burmistrz Nidzicy Jacek Kosmala powołał go na swego zastępcę. „Będzie wspierał burmistrza Nidzicy w tematach inwestycyjnych” - donosiła Telewizja Mazurska.
- Tam gdzie można wykorzystać moją wiedzę i doświadczenie, tam będę służył moją wiedzą i pomocą burmistrzowi – powiedział reporterowi TV Mazury Targowski. - Moje dotychczasowe doświadczenie odnośnie inwestycji, w pozyskiwaniu środków chciałbym przełożyć na to, żeby nasze miasto rozwijało się dynamicznie – zadeklarował Targowski.

Ta „inwestycja” w stanowisko zastępcy burmistrzowi Nidzicy się opłaciła. Na profilu burmistrza na Facebooku, od czasu powołania Targowskiego, zobaczymy zdjęcia ze spotkań burmistrza z politykami PiS-u m.in. z posłem Jerzym Małeckim, wojewodą Arturem Chojeckim, dyrektorem Krajowego Ośrodku Wsparcia Rolnictwa OT w Olsztynie Grzegorzem Kierozalskim, dyrektorem Warmińsko-Mazurskiego oddziału PFRON Mateuszem Szkaradzińskim (szefem Federacji Młodych PiS na Warmię i Mazury). W spotkaniach często uczestniczył Patryk Kozłowski pochodzący z Nidzicy, były radny miejski w tym mieście, członek Zarządu Okręgowego PiS w Olsztynie i radny wojewódzki.

Zwieńczeniem tego procesu było przyznanie samorządom z powiatu nidzickiego ponad 14,5 miliona złotych z Rządowego Programu Inwestycji Strategicznych Polski Ład (dla porównania, Olsztyn dostał tylko 2 mln zł).

W uroczystości wręczenia rządowych promes 18 lipca 2022 roku na pasymskim rynku uczestniczyli wiceminister spraw wewnętrznych Błażej Poboży, wojewoda warmińsko-mazurski Artur Chojecki, samorządowcom gratulowała też posłanka Iwona Arent.

Misja Zbigniewa Targowskiego w Nidzicy widocznie dobiegła końca i 1 września stworzono dla niego stanowisko zastępcy dyrektora w spółce Totalizator Sportowy w Olsztynie. Usiłowałem się kilkakrotnie skontaktować telefonicznie z burmistrzem Nidzicy, zostawiłem też swój numer telefonu, ale burmistrz nie odpowiedział.

Wysłałem więc pytania:
1. Jak doszło do zatrudnienia przez Pana na stanowisku zastępcy pana Z. Targowskiego? 2. Kto pełnił to stanowisko wcześniej? 3. Dlaczego pan Z. Targowski odszedł z tego stanowiska? 4. Czy gmina zawdzięcza środki na inwestycje z Polskiego Ładu panu Z. Targowskiemu, jego kontaktom z politykami PiS?”

Kto tu rządzi?

Totalizator Sportowy to spółka Skarbu Państwa podległa wicepremierowi, ministrowi aktywów państwowych Jackowi Sasinowi. Olsztyńscy działacze PiS-u, którzy kwestionowali Jerzego Szmita jako miejscowego wodza, łamią sobie głowy, jak Szmit znalazł dojście do kogoś z Zarządu TS? Zadzwoniłem do szefa gabinetu politycznego ministerstwa aktywów Marcina Kowalczyk, który pochodzi z Purdy i ostatnio zaczął przyjeżdżać do Olsztyna i okolic, by spotykać się z działaczami będącymi w opozycji do Jerzego Szmita, ale nie odebrał telefonu. Zadzwoniłem więc do dyrektor oddziału TS w Olsztynie Jolanty Jadzińskiej-Karabin, pytając dlaczego stworzyła stanowisko zastępcy dla Targowskiego? Dyrektor odesłała mnie z tym pytaniem do prezesa Zarządu TS Olgierda Cieślika.

Wysłałem więc maila do prezesa, pytając:

„Co zadecydowało o powołaniu pana Zbigniewa Targowskiego na stanowisko zastępcy dyrektora Oddziału TP w Olsztynie. Pani dyrektor Jolanta Jadzińska-Karabin w 2018 roku odwołała z tego stanowiska panią Wiolettę Machniewską, która otrzymała to stanowisko i pracę w TP kilka miesięcy wcześniej, uzasadniając, że nigdy w strukturze oddziału nie było takiego stanowiska i jest ono zbędne. W pełni podzielam tę opinię i uważam, że była to synekura polityczna (pani W. Machniewska była szefem klubu Gazety Polskiej w Bartoszycach).

Nagle, od 1 września 2022 roku oddział TP w Olsztynie odczuł gwałtowną potrzebę posiadania zastępcy dyrektora i został nim pan Zbigniew Targowski. Dlaczego?

1. Kto z polityków PiS protegował pana Zbigniewa Targowskiego na to stanowisko?

2. Jakie uposażenie otrzymał pan Zbigniew Targowski?

3. Jaki otrzymał zakres obowiązków?”

Otrzymałem taką odpowiedź:

„Szanowny Panie Redaktorze,
Potwierdzamy, że Pan Zbigniew Targowski jest p.o. Zastępcą Dyrektora Oddziału Totalizatora Sportowego w Olsztynie. Proces zatrudnienia Pana Z. Targowskiego został przeprowadzony zgodnie z obowiązującymi w Spółce regulacjami.
Żadnych dodatkowych informacji dotyczących zatrudnienia nie możemy udzielić, gdyż naruszałoby to ustawę o ochronie danych osobowych i przepisy prawa pracy.
Z wyrazami szacunku,
Biuro prasowe, Totalizator Sportowy”.

Dzwoniłem też do Zbigniewa Targowskiego, do Totalizatora i zostawiłem swój numer. Nie oddzwonił. Wysłałem mu więc pytania.

Dlaczego dla działaczy PiS-u, którzy nie uznawali Jerzego Szmita jako szefa regionu olsztyńskiego, stworzenie stanowiska dla Zbigniewa Targowskiego w Totalizatorze jest takim ciosem? Bo to oznacza, że to Szmit nadal „rozdaje karty” czyli jest skutecznym załatwiaczem stanowisk dla swoich ludzi, a nie nowa pełnomocnik okręgu olsztyńskiego PiS poseł Iwona Arent, a oni postawili właśnie na Arent.

Stanowisko dla Targowskiego w Totalizatorze jest dla tych działaczy sygnałem słabości ich liderki i tego, że centrala partii się z nią nie liczy.

Wysłałem pytanie do poseł Arent, czy konsultowano z nią stanowisko w TS dla Targowskiego? „Nie” – odpowiedziała krótko, co potwierdza ich obawy.

Działacze PiS są więc sfrustrowani i coraz bardziej rozczarowani, bowiem Arent nie rozliczyła „szmitowców”. Wybrała politykę „grubej kreski” wobec nich i łączenia. Jedyna zmiana, którą wprowadziła, to wynajęcie nowego, schludnego lokalu na spotkania partyjne przy ul. Kościuszki w Olsztynie, w miejsce obskurnego i zapyziałego lokalu w kamienicy przy ul. Dąbrowszczaków.

Pełnomocnicy okręgowi PiS zostali powołani na okres próbny 3 miesięcy. Ten okres dobiega końca. Działacze, którzy postawili na Arent drżą na myśl, że Jerzy Szmit może jeszcze powrócić… .

Być może działacze "arentowi" demonizują możliwości i wpływy Szmita? Może Targowski sam sobie załatwił posadę w TS?

Jerzy Szmit, po tym, jak został odsunięty od kierowania olsztyńskim PiS-em, nadal działa w Olsztynie, jako prezes Fundacji im. Piotra Poleskiego skupiającego przedsiębiorców z Warmii i Mazur. Niedawno z jego inicjatywy odbyła się II część debaty pt. Olsztyn Metropolią. Nie odebrał ode mnie telefonu.
Adam Socha

• Poseł Iwona Arent z działaczami PiS z Nidzicy Poseł Iwona Arent z działaczami PiS z Nidzicy
• Uroczystości w Nidzicy, burmistrz Jacek Kosmala, zastępca Z. Targowski i poseł Iwona Arent Uroczystości w Nidzicy, burmistrz Jacek Kosmala, zastępca Z. Targowski i poseł Iwona Arent
• 
• Spotkanie u burmistrza Nidzicy z posłem Jerzym Małeckim Spotkanie u burmistrza Nidzicy z posłem Jerzym Małeckim
• 
• 
• 
• Spotkanie u szefa KOWR Olsztyn Spotkanie u szefa KOWR Olsztyn
• 
• 
•  

Czytaj więcej: Kto rządzi olsztyńskim okręgiem PiS, Szmit czy Arent?

RZECZYWISTOŚĆ to hasło WAMA Film Festival 2022

Szczegóły

Opublikowano: środa, 28 wrzesień 2022 10:44

9. edycja WAMA Film Festival odbędzie się w dniach 4-8 października 2022 roku. Zaplanowane w ramach festiwalu międzynarodowe działania z zakresu edukacji filmowej zostaną przeprowadzone w dniach 2-8 października 2022 r. Głównym ośrodkiem festiwalowym będzie Olsztyn. Dodatkowe wydarzenia programowe (pokazy retrospektywne) odbędą się także w mniejszych miastach na terenie województwa warmińsko-mazurskiego.

Kiedy w roku 1989 na placu Tian’anmen człowiek z siatką zatrzymał kolumnę czołgów wszystkie światowe agencje prasowe opublikowały zdjęcia tej sytuacji. Dziś człowiek mający podobny wpływ na rzeczywistość robi sobie selfie i publikuje je w sieci.

Rzeczywistość w sensie realnym i wirtualnym to dwa różne światy. Jednak rzeczywistość w sensie globalnym pozostaje sumą politycznych, gospodarczych, militarnych i społecznych oczekiwań często odrębnych sił. Z jednej strony zaskakuje nas rzeczywistość ciągłymi niespodziewanymi zwrotami, a z drugiej – jest sztucznie kreowana przez silne media, podlega degradacji i instagramizacji.

RZECZYWISTOŚĆ to tegoroczne wielowymiarowe hasło festiwalu.

1. JERZY HOFFMAN, AMBASADOR FESTIWALU

Szanowni Państwo, mam zaszczyt po raz dziewiąty reprezentować WAMA Film Festival w Olsztynie jako jego ambasador. Dziewięć lat to niewiele, a jednak cała epoka, przed którą nikt nie słyszał o covidzie a świat był znacznie spokojniejszy. Jeszcze kilka lat temu młodzi ludzie z Białorusi mieli możliwość studiowania na polskich uczelniach i brania udziału w warsztatach organizowanych przez festiwal. Na tamtych warsztatach podczas WAMA Film Festival młodzież z Ukrainy i Białorusi mogła mimo różnic spotkać się we wspólnych działaniach. Nikt w tamtym czasie w najgorszych snach nie spodziewał się, że tamta rzeczywistość, pozytywna energia zostanie tak brutalnie zrujnowana. Putinowska Rosja rozpętała krwawą wojnę w Ukrainie, a zbrodnie popełniane przez armię rosyjską na ludności cywilnej są tożsame ze zbrodniami popełnianymi przez Gestapo i NKWD.

RZECZYWISTOŚĆ jako hasło naszego festiwalu odnosi się do rzeczywistości realnej, dotykalnej, prawdziwej, i tej wirtualnej stworzonej przez sprzedajne media na zlecenie i potrzeby polityków. W takiej wirtualnej rzeczywistości żyje dziś większość rosyjskiego społeczeństwa, która wierzy, że Rosja nie prowadzi wojny w Ukrainie. W kreowanej, nieprawdziwej rzeczywistości żyje też znaczna część ludzkości, wierząc różnej politycznej propagandzie, fałszywym religiom, internetowym zjawiskom. Jednak wirtualna rzeczywistość jest pełna zasadzek. W taką zasadzkę wpadł również sam Putin, który uwierzył w nieprawdziwy obraz świata wykreowany przez jego aparat władzy. Teraźniejszy car Rosji wie, że zwycięzców nie będą sądzili, ale też wie, że wcześniejsi władcy swoje klęski opłacili życiem. Rzeczywistość przynosi niespodziewane rozwiązania również tym, którzy próbują nią zawładnąć.

Jest takie Chińskie przekleństwo „aby było dane ci żyć w ciekawych czasach”. Dane jest nam żyć w nader ciekawych czasach, w niewirtualnej a realnej rzeczywistości.

2. RZECZYWISTOŚĆ hasłem dziewiątej edycji

Marcin Kot Bastkowski, dyrektor artystyczny festiwalu:
Hasłem poprzedniej edycji, mając nadzieję na uzdrowienie świata, uczyniliśmy NORMALNOŚĆ. Dziś zamiast normalności mamy RZECZYWISTOŚĆ, w której musimy znaleźć sobie miejsce. Nie dla każdego będzie to miejsce wygodne.

Nasz tegoroczny plakat odnosi się do niezwykłej historii z roku 1989, gdy na placu Tian’anmen człowiek z siatką zatrzymał kolumnę czołgów a wszystkie światowe agencje prasowe opublikowały zdjęcia tej sytuacji. Dziś człowiek mający podobny wpływ na rzeczywistość robi selfie i publikuje je w sieci. Rzeczywistość w sensie realnym i wirtualnym to dwa różne światy. Jednak rzeczywistość w sensie globalnym pozostaje sumą politycznych, gospodarczych, militarnych i społecznych oczekiwań często odrębnych sił. Z jednej strony zaskakuje nas rzeczywistość ciągłymi niespodziewanymi zwrotami, a z drugiej - jest sztucznie kreowana przez silne media, podlega degradacji i instargramizacji.

Tegoroczna festiwalowa rzeczywistość również niesie niespodzianki, wyłącznie dobre. W Międzynarodowym Konkursie Koprodukcji Filmowych następuje wyrafinowany miks kultur i emocji, gatunków i stylów, za który w dużej mierze odpowiedzialny jest nasz wspaniały selekcjoner Piotr Czerkawski. W tym zestawie są filmy, które swoje premiery w Polsce przeważnie będą miały w przyszłym roku, i takie, które zostały nagrodzone na najważniejszych festiwalach światowych. Taki zestaw filmów jest prawdziwą ucztą dla wielbicieli sztuki filmowej. Od tego roku głos widowni będzie jeszcze ważniejszy, ponieważ w tym konkursie przyzna ona jedyną swoją – nagrodę publiczności.

Konsekwentnie wzmacniamy rangę Konkursu Filmów Krótkich i w tym roku w pięciu projekcjach pokazujemy ich aż dwadzieścia. W naszej konkursowej selekcji postawiliśmy na filmy, które śmiało komentują rzeczywistość i które mają znaczący potencjał twórczy i produkcyjny. Te realizacje w każdej warstwie są dopracowane i przemyślane, a wszystko składa się w spójną artystycznie całość. Widać w tych filmach inwestycję talentu, i to całego zespołu zdolnych ludzi. Szczególną uwagę zwracają filmy, które są zrobione od serca i stanowią rodzaj wypowiedzi autorskiej. Poszczególnym blokom nadaliśmy sugestywne tytuły, a filmy w każdym bloku łączą podobne tematy i emocje. Filmy krótkometrażowe to też świetna okazja konfrontacji publiczności z twórcami, którzy licznie przybywają reprezentować swoje działa. W darmowych i otwartych pokazach znajdują się również filmy pozakonkursowe, które są świetną okazją do spotkania z ich twórcami.

Dziękuję mecenasom za wsparcie finansowe, partnerom za wspólną pracę, mediom za dobre słowo, wolontariuszom za poświęcony czas. Ogromne podziękowania kieruję do marszałka województwa warmińsko-mazurskiego Gustawa Marka Brzezina za osobiste zaangażowanie w realizację naszego festiwalu.
Wszystkim odwiedzającym WAMA Film Festival życzę dobrze spędzonego czasu w kinie i podczas wydarzeń towarzyszących.

3. OTWARCIE FESTIWALU, 4 października 2022, godz. 18.30, Multikino, sala nr 9

Uroczysta ceremonia oraz projekcja filmowa inaugurująca rozpoczęcie WAMA Film Festival.

KONCERT MARY RUMI - DEPRESSED LADY
Artyści: Mary Rumi, Konrad Zemler, Jacek Namysłowski

JAZZ OUTSIDER, reż. Janusz Majewski

Film dokumentalny o Adamie Jędrzejowskim, perkusiście jazzowym, który w „złotej epoce” polskiego jazzu, na przełomie lat 50/60 XX. wieku współpracował z najwybitniejszymi instrumentalistami tamtego okresu, grając w zespołach Krzysztofa Komedy i Andrzeja Trzaskowskiego. W filmie wystąpią m.in. Zbigniew Namysłowski, Michał Urbaniak, Andrzej Dąbrowski, Jan Ptaszyn Wróblewski, Wojciech Gogolewski, Maciej Obara, Sonia Bohosiewicz i Dorota Miśkiewicz.

4. MIĘDZYNARODOWY KONKURS KOPRODUKCJI FILMOWYCH

Formuła Konkursu nie posiada swojego odpowiednika w Europie - w Konkursie prezentowane są filmy pełnometrażowe wyprodukowane w systemie międzynarodowych koprodukcji filmowych. Grand Prix przyznane w głosowaniu publiczności otrzyma polski dystrybutor zwycięskiego tytułu. W tym roku zobaczymy:

• BLISKO
reż. Lukas Dhont, Belgia, Holandia, Francja 2022

Dwóch trzynastolatków, Léo i Rémi, uwielbia spędzać ze sobą czas, ich relacja jest intensywna, spontaniczna, żywa. Jednak głupie plotki, presja rówieśników i zagubienie w świecie, który nigdy nie jest oczywisty, powodują, że Léo zaczyna się oddalać i ranić Rémiego… To sensualna, czuła opowieść o przyjaźni, ale też o bezradności, która jest nieodłącznym elementem dojrzewania – któż, mając trzynaście lat, potrafi ocenić siłę swoich uczuć i decyzji? Reżyser nikogo nie ocenia i kieruje się niezwykłą empatią, która wyróżnia tylko największych humanistów światowego kina.

• GORĄCE DNI
reż. Emin Alper, Turcja, Francja, Niemcy, Holandia, Grecja, Chorwacja 2022

Po tym, jak jego poprzednik zniknął w tajemniczych okolicznościach, Emre zostaje mianowany nowym prokuratorem w niewielkim tureckim miasteczku Yaniklar. Miejscu, które dotknięte jest nie tylko poważnym kryzysem związanym z dostępem do wody, ale też licznymi politycznymi perturbacjami. Przyjazd pełnego ideałów i oddanego swojej pracy mężczyzny zachwiać może obowiązujące od dawna w miasteczku status quo…

• KAWAŁEK NIEBA
reż. Michael Koch, Szwajcaria, Niemcy 2022

Jeden z najoryginalniejszych filmów sezonu, który wygląda jak gorzka parodia reklam Milki. Pocztówkowa sceneria alpejskiej prowincji służy twórcom za kontrast dla trudów życia bohaterów zależnych od kaprysów natury i żartów przewrotnego losu. Wszystkie te niedogodności najmocniej odczuwa Anna – kelnerka, która postanawia związać się z nieco starszym od niej Markiem. Niegrzeszący urodą, popędliwy ponad miarę przybysz budzi nieufność lokalnej społeczności. Im więcej faktów świadczy na niekorzyść mężczyzny, tym bardziej gorliwie Anna wstawia się za partnerem, wiedząc, że przy okazji walczy również o prawo do życia po swojemu.

• KLONDIKE
reż. Maryna Er Gorbach, Ukraina, Turcja 2022

Historia Irki i Tolika, ukraińskiego małżeństwa mieszkającego w czasie wojny na pograniczu Rosji i Ukrainy. Irka odmawia opuszczenia domu, nawet gdy wioska zostaje przejęta przez separatystów. W chwilę później niedaleko nich spada samolot malezyjskich linii lotniczych. Separatystyczni przyjaciele Tolika oczekują, że się do nich przyłączy, zaś brat Irki jest wściekły z powodu podejrzeń, że para zdradziła Ukrainę. Sama Irka próbuje zawrzeć pokój między mężem a bratem, angażując ich w naprawę zbombardowanego domu.

• LUNANA. SZKOŁA NA KOŃCU ŚWIATA
reż. Pawo Choyning Dorji, Bhutan, Chiny 2019

Mieszkający w stolicy Bhutanu Ugyen ma jasno sprecyzowany plan na życie. Mężczyzna marzy o karierze piosenkarza i w tym celu zamierza wyjechać do Australii. Zanim jednak będzie mógł to zrobić, musi odbyć ostatni rok rządowej służby nauczycielskiej. Decyzją przełożonych trafia do najbardziej odległej wiejskiej szkoły. Położone na wysokości pięciu tysięcy metrów miejsce nie ma nic wspólnego z wygodnym życiem, jakie do tej pory prowadził. Choć początkowo Ugyen chce jak najszybciej stamtąd uciec, zaangażowanie młodych uczniów sprawia, że zaczyna zmieniać opinie o tym wyjątkowym miejscu.

• PAMFIR
reż. Dmytro Suchołytky-Sobczuk, Ukraina, Francja, Polska, Chile, Luksemburg 2022

Surowy i przejmujący do szpiku kości portret ukraińskiej prowincji w formie kryminalnego dramatu. Dawny przemytnik Leonid, zwany przez znajomych Pamfirem, pracuje w Polsce, by uczciwie zapewnić byt rodzinie. Po powrocie do domu, wioski na granicy Ukrainy z Rumunią, musi zmierzyć się ze swoją przeszłością – jego syn podpala cerkiew, która okazuje się własnością mafii. Leonid musi uruchomić dawne przestępcze kontakty, by spłacić dług, a każda decyzja bohatera wciąga go coraz głębiej w sieć korupcyjnych i kryminalnych układów.

• PRZEŻYĆ
reż. Jonas Poher Rasmussen, Dania, Francja, Norwegia, Szwecja, Holandia, Wielka Brytania, USA, Finlandia, Włochy, Hiszpania, Estonia, Słowenia 2021

Poruszająca historia nastolatka uciekającego z matką i rodzeństwem z ogarniętego wojną Afganistanu do Europy. To także intymna opowieść o dorastaniu i odkrywaniu swojej seksualności. W życiu Amina dominuje poczucie straty i to na wielu poziomach. Bohater musiał brutalnie wkroczyć w dorosłość i przez ponad dwadzieścia lat tłumił w sobie traumatyczne doświadczenia. Dziś, jako niespełna czterdziestolatek, odnosi sukcesy jako naukowiec i planuje ślub ze swoim długoletnim partnerem.

• TURKUSOWA SUKNIA
reż. Maryam Touzani, Francja, Maroko, Belgia, Dania 2022

Mina i Halim, małżeństwo z wieloletnim stażem, prowadzą niewielki zakład krawiecki w marokańskim mieście Sala. O talencie mężczyzny, a zwłaszcza niezwykłym hafcie, jakim ozdabia tradycyjne, szyte przez siebie stroje, jest na tyle głośno, że kolejne zamówienia znacznie przekraczają jego możliwości. Sytuacja zmusza Halima, by zatrudnił młodego pomocnika. Pod jego skrzydła trafia Youssef, dla którego praktyka u boku mistrza stanowi wielką szansę. Bohaterowie, choć początkowo zdystansowani, nabierają do siebie zaufania, a rodząca się między nimi więź wzbudza rosnący niepokój Miny.

5. KONKURS FILMÓW KRÓTKICH

Konsekwentnie wzmacniamy rangę Konkursu Filmów Krótkich, bo i znaczenie rynkowe krótkich metraży jest coraz większe. To pełnokrwiste historie, a obok świetnych produkcji szkolnych mamy próby twórców już bardzo doświadczonych. Ten konkurs to również doskonały prognostyk przyszłości polskiego kina.

Pełna lista filmów w Konkursie Filmów Krótkich:

• BLUE HOUR
reż. Stacey Rushchak, prod. Warszawska Szkoła Filmowa,

Kelnerka, zatrudniona w barze na końcu świata, prowadzi nudne i przygnębiające życie. Pewnego dnia w jej miejscu pracy zjawia się nieznajoma kobieta, która na kogoś czeka.

• FOLLOWERS. ODPALAJ LAJWA
reż. Jakub Radej, prod. Studio Munka-SFP,

W Europejskim Liceum Społecznym rozpoczyna się rok szkolny. Będzie wyjątkowo, ponieważ ma przyjechać noblistka Olga Tokarczuk. Będzie wyjątkowo, bo licealista Adam i jego kolega z Internetu mają szczególny plan na transmisję on-line.
• KAJA
reż. Małgorzata Paszko, prod. Warszawska Szkoła Filmowa,

Kaja, siedząca od lat w więzieniu, ma niedługo wyjść na wolność. Pewnego dnia w szpitalu więziennym pojawia się podobna do niej pielęgniarka Lena. Kobieta przypuszcza, że może to być jej córka. Na zewnątrz nie czeka na nią nikt, jedyną szansą na ucieczkę od samotności jest konfrontacja.

• KAMERALNA OPOWIEŚĆ
reż. Michał Piotrowski, prod. Szkoła Filmowa im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego,

Ireneusz mieszka w bloku ze swoim egzotycznym drzewkiem Filusiem. Naprawia stare sprzęty RTV, a w wolnych chwilach ogląda kasety VHS, na których zapisane jest całe jego życie. Wszystko zmienia się, gdy do mieszkania obok wprowadza się młoda dziewczyna.

• KIEDY OBRÓCI SIĘ DOM
reż. Maria Ornaf, prod. Szkoła Filmowa w Łodzi,

Trzynastoletnia Ewa żyje w szpagacie emocjonalnym pomiędzy dwiema rodzinami – biologiczną i adopcyjną. Żeby zamknąć w sobie pierwszy dom, musi wymazać przeszłość i zatrzeć traumatyczne wspomnienia. Oczyszczenie pamięci daje przestrzeń na nowy początek.

• KOT
reż. Zofia Strzelecka, prod. Studio Munka-SFP,

Krótka opowieść, ale obejmująca ponad trzydzieści lat. Zmieniały się czasy, trendy, imprezy, narkotyki. Marcin Kot zalicza sukcesy i wpadki w branży narkotykowej, imprezuje, umyka policji, ląduje w więzieniu, podnosi się silniejszy. Jego tropem podąża Zygmunt Pies – niestrudzony, ambitny, ale trochę mało rozgarnięty policjant. Historia cały czas zatacza koło aż do momentu, kiedy Kot odkrywa, że świat zmienił się tak, że nie jest już w stanie w nim dłużej funkcjonować.

• MARTWE MAŁŻEŃSTWO
reż. Michał Toczek, prod. Szkoła Filmowa w Łodzi,

Słodko-gorzka opowieść o spotkaniu dwójki ludzi w nietypowych okolicznościach. Filip jest mężczyzną w średnim wieku. Pracuje jako zawodowy statysta filmowy, specjalizuje się w rolach martwych ciał. Na planie filmu historycznego poznaje Łucję, która wciela się w rolę martwej kobiety. Kiedy Filip i Łucja leżą na sobie podczas ujęcia, nawiązuje się między nimi relacja.

• MARTWY PUNKT
reż. Patrycja Polkowska, prod. Szkoła Filmowa w Łodzi,

Na zamkniętym osiedlu dochodzi do wypadku. Robert rusza w pościg za obcym, który uciekł z miejsca zdarzenia. Próbując odkryć prawdę, staje przed moralnym wyborem.

• OBECNOŚĆ OBOWIĄZKOWA
reż. Adam Ziajski, prod. Adam Ziajski,

Obraz jest osobistym zapisem doświadczenia społecznej izolacji w pierwszych tygodniach pandemii. Bohater to samotny mężczyzna w średnim wieku, który przeprowadza się do klaustrofobicznego mieszkania. Kolejne tygodnie upływają mu na wyszukiwaniu coraz to bardziej absurdalnych czynności przeplatanych postapokaliptycznymi wizjami o końcu świata. Film z udziałem jednego aktora, którego obecność jest multiplikowana w wielu postaciach.

• OPAŁ
reż. Maks Michorczyk, prod. Warszawska Szkoła Filmowa,

Rozwiedziony Zbyszek wraca do owdowiałego ojca na wieś, gdzie borykając się z uzależnieniem od alkoholu, próbuje zebrać pieniądze na opał i alimenty dla córki.

• RAJSKI DOM
reż. Adelina Borets, prod. Warszawska Szkoła Filmowa,

Luka trafia do ośrodka odwykowego prowadzonego twardą ręką przez ortodoksyjnego fanatyka religijnego. Despotyzm i reżim oraz brutalność duchownych panujące w ośrodku sprawiają, że bohater zaczyna planować ucieczkę. Historia oparta na faktach.

• ROMANS WSCHODNI
reż. Anna Jasinska, prod. Szkoła Filmowa w Łodzi,

Piękna nimfa rozkochuje w sobie młodzieńca, który zrobi dla niej wszystko. Wykorzystuje go do spełnienia krwawych zachcianek. Gdy kochanek wyrywa dla niej własne jabłko Adama, kona u jej stóp. Na nimfę zostaje rzucona klątwa. Jedynym sposobem na pozbycie się czaru jest pocałunek prawdziwej miłości.

• ROZWIĄZANIE
reż. Katarzyna Sikorska, prod. Szkoła Filmowa im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego,

Alicja odlicza ostatnie tygodnie do narodzin córki. Czeka nie tylko na dziecko, ale również na męża, który na co dzień pracuje za granicą. Gdy w jej domu pojawia się Oksana – młoda Ukrainka, która ma jej pomóc sprowadzić na świat długo wyczekiwane dziecko, okazuje się, że życie pod jednym dachem staje się dla obu kobiet trudniejsze, niż przypuszczały. Atmosfera jest coraz bardziej napięta, z godziny na godzinę nakręca się spirala zazdrości, strachu i niepewności.

• STAGNANT
reż. Konrad Kultys, prod. Szkoła Filmowa w Łodzi,

Twardy skinhead Adam ignoruje swoją niepełnosprawność, starając się dominować nad bliskimi. Decyzja opiekującego się bohaterem brata dotycząca zmiany pracy zmusza Adama do ponownego przeanalizowania swojej sytuacji i zmierzenia się z własnymi ograniczeniami.

• SZCZELINY
reż. Magdalena Gajewska, prod. Warszawska Szkoła Filmowa,

Przechodząca depresję poporodową Teresa wraca z mężem do rodzinnego domu. Spotyka tam Annę, swoją dawną miłość.

• TEMPO HOME
reż. Kamil Bembnista, prod. Studio Munka-SFP, No Drama Production, Coloroffon, Halo Productions,

Czy to możliwe, by w miejscu, które z założenia ma być tymczasowe, czuć się jak w domu? To pytanie prowadzi bohaterów, takich jak Leila, do zakwestionowania sytuacji obozu dla uchodźców poprzez pragnienie stabilizacji w poczekalni zwanej Tempohome.

• TEN OBRAZEK JEST BARDZO ŁADNY
reż. Jakub Ciosiński, prod. Jakub Ciosiński,

Nagrane telefonem, zarejestrowane na taśmie VHS, sfilmowane kamerą cyfrową. Podpatrzone w intymnych sytuacjach. Reżyser pokazuje życie trzypokoleniowej rodziny w kontekście niepowodzeń miłosnych i problemów w budowaniu związków. Czy obiektyw okaże się narzędziem filmowej terapii lub zrozumienia rodzinnych historii?

• TYLKO DO ŚWITU
reż. Eliza Godlewska, Alan Ruczyński, prod. Warszawska Szkoła Filmowa,

Pięćdziesięcioletnia Roma znajduje się w najtrudniejszym momencie swojego życia. Odeszła od męża i nie ma dachu nad głową. Kiedy sytuacja się pogarsza, pozostaje jej tylko zapomnieć się na chwilę.

• VICTORIA
reż. Karolina Porcari, prod. Studio Munka-SFP, Mizar Films, TVN, All For Movies, Boss of Toys,

Amelia, atrakcyjna kobieta w średnim wieku, od wielu lat żyje w małżeństwie z rekonstruktorem średniowiecznych bitew. Związek stopniowo popada w rutynę, a przy tym nie daje kobiecie seksualnego spełnienia. Pięćdziesięciolatka nie jest nawet świadoma własnych pragnień i potrzeb. To, co przez całe życie pozostawało uśpione, zacznie budzić się wraz ze znalezieniem tajemniczej przesyłki pod drzwiami mieszkania.

• WRÓBEL
reż. Marcin Janos Krawczyk, prod. Studio Munka-SFP, Janos Film Production, TVN Film

Jaśliska, wieś na Podkarpaciu. Wróbel, mężczyzna w średnim wieku, zniszczył swoje relacje z żoną i dwunastoletnim synem, popadając w pogłębiający się alkoholizm. Przyjazd ekipy filmowej, realizującej zdjęcia w małej miejscowości, i propozycja zagrania epizodu w filmie stają się dla mężczyzny szansą na wyjście z kryzysu i odzyskanie rodziny. Czy spotkanie z filmowcami odmieni jego dotychczasowe życie?

LINK DO FOTOSÓW: https://photos.app.goo.gl/3VoQDBJ8ebj6TKJ1A

6. JURY KONKURSU FILMÓW KRÓTKICH

Jury złożone z zawodowych twórców filmowych przyzna Grand Prix, Nagrodę Specjalną oraz nominacje do Nagród im. Jana Machulskiego. W skład jury wchodzą:

DAMIAN KOCUR
Reżyser, scenarzysta i autor zdjęć. Absolwent Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego UŚ w Katowicach, a obecnie doktorant w Szkole Filmowej w Łodzi. Jego pełnometrażowy debiut fabularny Chleb i sól miał swoją światową premierę na MFF w Wenecji 2022 w sekcji Orizzonti. Jego ostatni film krótkometrażowy Dalej jest dzień zdobył m.in. nagrody dla najlepszego filmu krótkometrażowego na międzynarodowych festiwalach filmowych w Trieście, Teheranie, Clermont-Ferrand oraz na KFF, a także został zakwalifikowany jako jeden z szesnastu europejskich filmów mających szansę na nominację do Europejskich Nagród Filmowych. W 2021 roku był prezentowany na przeglądzie New Directors/New Films w MoMA w Nowym Jorku.

MIKOŁAJ LIZUT
Urodzony w 1973 roku w Warszawie. Absolwent Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy, scenarzysta, producent, reżyser filmowy i teatralny, dziennikarz. Producent serialu Mój agent dla TVN. Reżyser i producent cyklu Pisarze. Serial na krótko dla Canal+ Polska, który został nagrodzony na festiwalu Marseille Web Fest w Marsylii 2021 za najlepszą reżyserię, a także znalazł się w selekcji Międzynarodowego Festiwalu Seriali Canneseries w Cannes 2020. Przez ponad dwadzieścia lat był publicystą „Gazety Wyborczej”. Tworzył i zarządzał muzycznymi stacjami radiowymi – Radio Roxy i Rock Radio. Autor wielu produkcji telewizyjnych, głównie dokumentalnych, fabularnych, seriali edukacyjno-rozrywkowych, teledysków, a także spektakli teatralnych. Współzałożyciel i szef Lizart Film oraz Kombinatu Artystycznego Tonight – firm produkujących dla TVN, Canal+, Netflix, A&E Networks, Discovery Communications.

DIANA DĄBROWSKA
Filmoznawczyni związana z filmową Łodzią, krytyczka filmowa, edukatorka animatorka kultury, współorganizatorka przeglądów i festiwali filmowych (m.in. Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu, Forum Kina Europejskiego Cinergia w Łodzi, Octopus Film Festival w Gdańsku, Łódzkie Wytwórnia Kultury: Tradycja, Edukacja, Kreacja). Publikowała na łamach Filmwebu, Kultury Liberalnej, Miesięcznika KINO, Krytyki Politycznej, Czasu Kultury, Aktivist, Ekranów, Stopklatki, Studiów Filmoznawczych, Miesięcznika ZNAK, a także w tomach zbiorowych (np. współautorka rozdziału o włoskim kinie lat 80. i 90., w wydawanej przez Universitas nowej „Historii Kina” / tom IV). Współredaktorka publikacji naukowej (razem z dr Anną Miller-Klejsą) “Kino włoskie po 1980 roku” (Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 2018). Od 2021 prowadzi w sieci 2 samodzielne projekty edukacyjne w ramach których tworzy bezpłatne e-lekcje i podcasty: ACCADEMIA WŁOSKIEGO KINA oraz KIEŚLOWSKI 2.0 - Nauka o filmie poprzez twórczość Krzysztofa Kieślowskiego. Od 2021 specjalistka w dziale edukacji filmowej Narodowego Centrum Kultury Filmowej w Łodzi.
Laureatka Nagrody "Kino Mówi" podczas 5. edycji Festiwalu Kamera Akcja w Łodzi (2014) oraz Nagrody Literackiej im. Leopolda Staffa (2018) za promocję kultury włoskiej ze szczególnym uwzględnieniem kina. Zdobywczyni II miejsca w prestiżowym Konkursie o nagrodę im. Krzysztofa Mętraka dla młodych krytyków filmowych (2020) oraz Nagrody Publiczności w Ogólnopolskim Konkursie Prelegentów Filmowym organizowanym przez Polską Federację Dyskusyjnych Klubów Filmowych (2020). Od 2019 roku dyrektor artystyczna festiwalu filmowego w Sokołowsku "Hommage a Kieślowski" i opiekunka tamtejszego Kinoteatru Zdrowie („kina młodości Kieślowskiego”). W 2022 zdobyła nagrodę Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii Krytyka Filmowa.

STINE MARIE SOLEM
Dyrektorka Amandusfestivalen i Amandus Blikkfang – dwóch największych norweskich festiwali filmowych dla młodych filmowców, studentów i talentów filmowych w wieku od trzynastu do trzydziestu lat. Od ponad dziesięciu lat współpracuje z festiwalami i mediacjami filmowymi, co pomogło jej zdobyć ogromną wiedzę na temat branży i produkcji filmowej. Działała także przy kilku filmach krótkometrażowych i produkcjach telewizyjnych. Uzyskała tytuł licencjata z filmoznawstwa na Norweskim Uniwersytecie Naukowo-Technicznym oraz tytuł licencjata z zarządzania kulturą na Inland Norway University of Applied Sciences.

7. JURY WARMII I MAZUR

Jury złożone regionalnych artystów i społeczników przyzna specjalne wyróżnienie. Od ubiegłego roku nagroda ta nosi imię Anny Wasilewskiej - osoby, bez której festiwal nie miałby szans powstać i rozwijać się w stolicy regionu. W skład jury wchodzą:

MARY RUMI
Wokalistka, multiinstrumentalistka, kompozytorka, aranżerka, autorka kompozycji oraz opracowań muzycznych dla licznych spektakli teatralnych oraz słuchowisk radiowych. Uczestniczyła w niezliczonej ilości koncertów, nagrań, spektakli czy warsztatów muzycznych w Polsce i na całym świecie. Współzałożyła i była członkinią takich zespołów jak: Hoboud, MaryGoRound, Kaszebe – Ola Walickiego czy Pamaruna. Od 2007 roku jest niezastąpionym wokalem kobiecym zespołu muzyki celtyckiej Shannon, z którym zagrała kilkaset koncertów w całej Europie i na świecie oraz wydała cztery albumy. W latach 2008–2018 pracowała na stanowisku kierowniczki muzycznej w Teatrze im. S. Jaracza w Olsztynie. Dwukrotnie wyróżniona przez Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego: nagroda w dziedzinie kultury (2015) oraz odznakę „Zasłużona dla Warmii i Mazur” (2019). W 2022 roku wydała swój debiutancki album jazzowy – “Depressed Lady”.

MICHAŁ RYTEL-PRZEŁOMIEC
Studiował fotografię na ASP w Warszawie, absolwent WRiTV UŚ w Katowicach na kierunku operatorskim. Członek SFP, autor zdjęć do reklam, teledysków, filmów krótkometrażowych i fabularnych oraz dokumentów. Jest zdobywcą wielu nagród filmowych i fotograficznych m.in. Nagrody Kodaka i Nagrody im. Jana Machulskiego. Za zdjęcia do ostatniego filmu pt. Sztangista (reż. Dmytro Sukholytkyy-Sobchuk) został trzykrotnie nominowany i zdobył dwie nagrody.

STANISŁAW ZAWIŚLIŃSKI
Dziennikarz, pisarz, dokumentalista. Członek PAF. Biograf Krzysztofa Kieślowskiego i autor książek popularyzatorskich m.in. o Jerzym Hoffmanie, Jerzym Kawalerowiczu, Agnieszce Holland, Allanie Starskim, Bogusławie Lindzie, Zbigniewie Zamachowskim, Krzysztofie Zanussim. Laureat m.in. Warszawskiej Premiery Literackiej za książkę Kieślowski – ważne, żeby iść, Nagrody PISF za książkę Kieślowski. Życie po życiu. Pamięć oraz Złotego Exlibrisu za album Fabryka snów. Współtwórca – jako scenarzysta i reżyser – kilkunastu filmów dokumentalnych (m.in. Żyłem 17 razy, Tala od różańca, Rozmowy istotne – Krzysztof Zanussi, Między prawdą a wyobraźnią, Still Alive – film o Krzysztofie Kieślowskim, Najważniejszy). Animator festiwalu Natura Kultura Media im. Ryszarda Kapuścińskiego. Wykładowca dziennikarstwa na UW. Prezes Fundacji Centrum Badań i Edukacji im. Ryszarda Kapuścińskiego.

8. NOMINACJE DO NAGRÓD IM. JANA MACHULSKIEGO

Przyznawane od 18 lat nagrody dla najzdolniejszych polskich twórców kina krótkometrażowego. WAMA Film Festival jest jednym z ośmiu polskich festiwali filmowych uprawnionych do przyznawania nominacji.

Nominacje do Nagród im. Jana Machulskiego przyznawane są w następujących kategoriach:
a) Najlepsza Reżyseria
b) Najlepszy Scenariusz
c) Najlepsze Zdjęcia
d) Najlepszy Montaż
e) Najlepsza Aktorka
f) Najlepszy Aktor
g) Najlepszy Film Dokumentalny
h) Najlepszy Film Animowany

https://janmachulski.pl/

9. POKAZY SPECJALNE, DYSKUSJE I SPOTKANIA Z FILMOWCAMI

PRZEGLĄD KRÓTKOMETRAŻOWYCH FILMÓW UKRAIŃSKICH

• ALIE, reż. Victor Romaniuk

Historia życia geniusza jest zawsze pełna sprzeczności i paradoksów. O tym, jak wielcy muzycy tworzą swoje dzieła, co czują, przez jakie przeszkody i przemiany muszą przejść, by osiągnąć najwyższy punkt natchnienia, opowiada historia kosmity o imieniu Ino, który przypadkiem znalazł się wśród nas.

• THE CALL, reż. Kadim Tarasov

Dwójka oszustów zwodzi ludzi przez telefon i wyłudza pieniądze. Dzwonią w nocy i podają się za krewnych, którzy zostali aresztowani i błagają o pieniądze. Tym razem ich ofiarą staje się emerytka Mariia. Jest gotowa zrobić wszystko, aby uratować z więzienia swojego siostrzeńca Ihora. Jednak oszuści nie mają pojęcia, co ich czeka po spotkaniu ze starą, bezradną kobietą.

• THE SALT FOR THE SEA, reż. Snizhana Gusarevych, Vladyslav Popko

Czternastoletnia Liza jest świadkiem śmierci swojej siostry bliźniaczki podczas podejmowania instagramowego wyzwania. Rodzice wysyłają Lizę do babci, która mieszka w małym miasteczku nad morzem. Dziewczyna próbuje otrząsnąć się po tragedii i znaleźć przyjaciół w nowej szkole. Nawiązane relacje stają się jednak bardzo skomplikowane.

• WE’LL NEVER GET LOST TOGETHER AGAIN, reż. Eugene Koshin

Dwudziestosiedmioletni Sasha nie zdążył na samolot. Musi spędzić cały dzień w tajemniczym mieście na południu, bez gotówki, telefonu komórkowego, wi-fi i innych dobrodziejstw cywilizacji. Jego jedyną towarzyszką jest Sashka – młoda, ekscentryczna i piękna dziewczyna.

• IN THE FIELD, reż. Oleksandr Shkrabak

Mężczyzna dowiaduje się o śmierci swojego syna. Ciało pozostało na terytorium, które kontrolują separatyści. Ojciec wyrusza w strefę wojny, aby odnaleźć ciało dziecka i sprowadzić je do domu…

10. POKAZ SPECJALNY

ANIOŁY Z SINDŻARU
reż. Hanna Polak, Polska, Niemcy, 2022
7 października 2022, godz. 19.30, po projekcji spotkanie z twórcami

Hanifa i Saeed przeżyli piekło, które ISIS zgotował Jezydom, mniejszości religijnej i etnicznej zamieszkującej rejon Sindżar w północnym Iraku. Ciężko ranny Saeed wyczołguje się z masowego grobu, zanim bojownicy ISIS zdążą pogrzebać ofiary masakry - wśród nich większość jego bliskich. Hanifie udaje się uniknąć porwania, ale jej pięć młodszych sióstr zostaje zniewolonych przez Państwo Islamskie. Aby dotrzymać obietnicy danej umierającemu ojcu, Hanifa podejmuje się heroicznej, śmiertelnie niebezpiecznej misji, której celem jest odnalezienie sióstr i sprowadzenie ich do domu.

LINK DO FOTOSÓW: https://photos.app.goo.gl/td5Q6cJXzgntZ4TEA

11. INTERFILMLAB 6.0 - wsparcie potencjału eksportowego polskiej kinematografii na globalnym rynku VoD

Do projektu INTERFILMLAB 6.0 zapraszamy młodych twórców filmowych z Polski, Francji i Norwegii. Wspólnie odpowiemy na pytanie jak skutecznie promować i sprzedawać własne dokonania twórcze na międzynarodowym rynku filmowym. Zadaniem uczestników będzie rozwój własnych projektów filmowych i przygotowanie prezentacji na finałowy pitching.

Eksperci:

IZABELA KISZKA-HOFLIK
Absolwentka UAM i studium menedżerów kultury SGH. W latach 2001–2004 rzecznik prasowy Festiwalu Filmowego i Artystycznego „Lato filmów” w Kazimierzu. Od roku 2000 do 2005 pracowała jako redaktor prowadzący seriali i filmów fabularnych w Agencji Filmowej TVP, w tym czasie była m.in. współpomysłodawcą Festiwalu Kina Niezależnego w Dwójce i asystentem Dyrekcji FPFF w Gdyni. W 2005 roku dołączyła do zespołu nowo powstałego PISF, od początku w dziale współpracy międzynarodowej, od 2010 roku jako szef działu, od 2012 Pełnomocnik Dyrektora PISF ds. Współpracy Międzynarodowej. Od marca 2016 roku Pełnomocnik Dyrektora PISF ds. Produkcji Filmowej. W lutym 2018 roku odeszła z PISF i założyła własną firmę IKH Pictures Promotion, zajmującą się sprzedażą, promocją oraz produkcją polskich filmów. Członkini Europejskiej Akademii Filmowej. Członkini i jedna z założycielek Stowarzyszenia Kobiet Filmu.

MIKOŁAJ LIZUT
Urodzony w 1973 roku w Warszawie. Absolwent Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy, scenarzysta, producent, reżyser filmowy i teatralny, dziennikarz. Producent serialu Mój agent dla TVN. Reżyser i producent cyklu Pisarze. Serial na krótko dla Canal+ Polska, który został nagrodzony na festiwalu Marseille Web Fest w Marsylii 2021 za najlepszą reżyserię, a także znalazł się w selekcji Międzynarodowego Festiwalu Seriali Canneseries w Cannes 2020. Przez ponad dwadzieścia lat był publicystą „Gazety Wyborczej”. Tworzył i zarządzał muzycznymi stacjami radiowymi – Radio Roxy i Rock Radio. Autor wielu produkcji telewizyjnych, głównie dokumentalnych, fabularnych, seriali edukacyjno-rozrywkowych, teledysków, a także spektakli teatralnych. Współzałożyciel i szef Lizart Film oraz Kombinatu Artystycznego Tonight – firm produkujących dla TVN, Canal+, Netflix, A&E Networks, Discovery Communications.

MAREK PAWLIKOWSKI
Absolwent paryskiej Sorbony na studiach magisterskich (produkcja i reżyseria), autor krótkich metraży, animacji, teledysków oraz reklam. Wraz z Karimem Kourani założył we Francji stowarzyszenie filmowe Kinographe. Edukator filmowy na festiwalach międzynarodowych od 2015 roku, członek stowarzyszenia Filmforum. Aktualnie zajmuje się rozwijaniem startupów w Wielkiej Brytanii.

KARIM KOURANI
Pochodzący z Bejrutu (Liban) edukator filmowy obecnie mieszkający w Grenoble (Francja), gdzie prowadzi warsztaty filmowe na uniwersytecie ICM – Institut de la Communication et des Médias oraz współprowadzi stowarzyszenie Kinographe. Absolwent francuskich studiów magisterskich na kierunku filmoznawstwo. Od 2015 roku zajmuje się koordynacją edukacji filmowej w ramach międzynarodowych festiwali filmowych.

ANIA MORAWIEC
Scenarzystka i reżyserka, absolwentka Wydziału Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi oraz Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych na UJ, stypendystka Freie Universität w Berlinie, laureatka stypendium artystycznego miasta stołecznego Warszawy. Autorka kilkunastu krótkometrażowych filmów fabularnych i dokumentalnych, m.in. To byłoby coś pięknego, Planeta Ziemia, Ostatnie śniegi. Ślązaczka, wegetarianka i felietonistka miesięcznika „Pismo. Magazyn opinii”; publikowała także w „Przekroju” i w „Polityce”. Aktualnie realizuje eseje filmowe i pracuje nad pełnometrażowym debiutem fabularnym.

12. NEO - North-East Observations

NEO to inicjatywa zainicjowana przez młodzież z Europy Środkowo-Wschodniej w celu skierowania uwagi europejskich odbiorców na unikalność wielokulturowej historii Warmii i Mazur - wyjątkowego obszaru, gdzie wypracowane mechanizmy społeczne w zakresie pokojowej koegzystencji różnorodnych mniejszości kulturowych i etnicznych, mogą stanowić ważny materiał dla promowania dialogu międzykulturowego w Europie. Głównym celem, jaki przyświeca przedsięwzięciu będzie realizacja warsztatów filmowych w unikalnym, oryginalnym otoczeniu kulturowym, które pozwoli na twórcze wykorzystanie potencjału nieodkrytych i nieznanych przestrzeni regionu w gronie młodzieży pochodzącej z krajów, których losy splatają się wokół skomplikowanej historii Warmii i Mazur (Litwa, Polska, Ukraina). Udział w praktycznych warsztatach filmowych zaktywizuje młodzież do wnikliwych analiz społecznych, obserwacji oraz samodzielnych, kreatywnych działań artystycznych. Projekt współfinansuje Unia Europejska.

13. Polsko-Ukraińskie Warsztaty Filmowe im. Krystiana Dulewicza

Polsko-Ukraińskie Warsztaty Filmowe odbędą się już ósmy raz i od tego roku mają patrona - Krystiana Dulewicza. To autor zdjęć filmowych i nasz kolega z ekipy festiwalowej, który co roku był jednym z opiekunów młodzieży uczestniczącej w warsztatach. Jego uśmiech i pogoda ducha były legendarne. Odszedł w 2021 roku po walce z chorobą. Bardzo nam go brakuje i tak chcemy go uczcić.

Cykl zajęć jest propozycją dla każdego, kto jest ciekawy pracy z i przed kamerą. To okazja, by uczestniczyć w każdym etapie procesu powstawania filmu – tworzeniu scenariusza, reżyserii, organizacji produkcji, realizacji obrazu i montażu. Finalnie powstaną reklamy o tematyce społecznej.
Celem przedsięwzięcia jest również stworzenie warunków do integracji i nawiązania międzynarodowych przyjaźni, poznania polskiej i ukraińskiej kultury. Trudno o skuteczniejszy sposób niż wspólna kreatywna praca.

OPIEKUNOWIE:

KORDIAN KĄDZIELA
Absolwent Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego UŚ w Katowicach, twórca nagradzanych filmów krótkometrażowych (m.in. Fusy, Szczękościsk czy Larp), scenarzysta i reżyser serialu Mental, reżyser spotów reklamowych i teledysków. Zakochany w Śląsku i w Polsce małych i średnich miast, miłośnik malarstwa naiwnego, starych ośrodków wczasowych, angielskiej Premier League i okręgowych rozgrywek piłkarskich. Kiedy nie reżyseruje – zwiedza polskie gminy na rowerze, przeczesując pchle targi w poszukiwaniu interesujących portretów i nakręcanych, blaszanych zabawek.

JAKUB BASTKOWSKI
Absolwent WSF, student montażu w Szkole Filmowej w Łodzi, a wcześniej wielokrotny uczestnik warsztatów organizowanych przez Filmforum. Montowane przez niego krótkie metraże były prezentowane na wielu festiwalach filmowych w Polsce i za granicą, a Mój brat rybak został uhonorowany nagrodą za najlepszy film w Konkursie Filmów Krótkometrażowych na FPFF w Gdyni 2021.

PIOTR DYLEWSKI
Przed podjęciem studiów reżyserskich w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego UŚ w Katowicach studiował psychologię. Obecnie pracuje jako reżyser filmowy w Warszawie. Z sukcesem wyprodukował swój debiut fabularny Zgniłe uszy, który zdobył nagrodę dla najlepszego filmu na Columbus International Film and Animation Festival, Ultra Indie Award na Woodstock Film Festival, Nagrodę dla najlepszego filmu zagranicznego na Breckenridge Film Festival, Nagrodę za scenariusz na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych Młodzi i Film oraz Nagrodę Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego za najlepszą reżyserię.

TOMASZ PYRAK
Operator filmowy, montażysta, fotograf i muzyk. Swoją przygodę z filmem zaczynał jako kinooperator w warszawskim kinie Kinoteka. Przez kilka lat związany był z warszawską grupą filmową Weź To Nakręć, gdzie zdobywał doświadczenie w produkcji niezależnych filmów i teledysków. Za film Ciało, zrealizowany w ramach warsztatów WTN, był nominowany w kategorii Offowe Odkrycie Roku w plebiscycie organizowanym przez serwis Stopklatka i TV Kino Polska. Pracował dla Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, gdzie zajmował się oprawą multimedialną wystaw, a także dla czasopisma „Art&Business”, w którym odpowiedzialny był za realizację filmów promujących polskich artystów. Od wielu lat związany ze stowarzyszeniem Filmforum. Współorganizował warsztaty filmowe Masterclass w Warszawie, letnią Akademię Filmową w Jarocinie, ABC Pracy z kamerą w Radomiu podczas festiwalu Kameralne Lato, WAMA Film Festiwal w Olsztynie, KINOGRAPHE we Francji oraz Big Festivalowski w Płocku. Aktualnie mieszka na Mazurach, zajmuje się produkcją filmów promocyjnych i teledysków.

14. FILMOWA SEKCJA MŁODZIEZOWA

Jednym z ważnych elementów programu WAMA Film Festival będą działania z zakresu upowszechniania kultury filmowej skierowane do dzieci i młodzieży. Działania tego rodzaju służyć będą przede wszystkim zwiększeniu świadomości w zakresie odbioru ambitnego dzieła filmowego u młodych ludzi oraz animowaniu kontaktów międzynarodowych pomiędzy młodzieżą z Polski a młodymi ludźmi z krajów partnerskich. Specjalną częścią sekcji dziecięcej będą pokazy filmowe dedykowane młodzieży z regionu Warmii i Mazur.

15. RETROSPEKCJE FESTIWALU

RETROSPEKCJA jest jednocześnie symbolicznym domknięciem poprzedniej edycji festiwalu oraz zapowiedzią kolejnej, już dziewiątej. W tym roku zawitamy do lokalnych kin i domów kultury w Elblągu, Braniewie, Działdowie, Dobrym Mieście, Ełku, Bartoszycach, Iławie, Olsztynku i Suszu.

W każdym z miast odbędą się dwie projekcje. Zaprezentowany zostanie pełnometrażowy film - AIDA w reżyserii Jasmili Žbanić (Grand Prix oraz nagroda publiczności 8. WAMA Film Festival), a także blok czterech krótkometrażowych produkcji - DAD YOU’VE NEVER HAD Dominiki Łapki, NIEWOLNIK Grzegorza Piekarskiego, PRZESTRACH Joanny Szymańskiej oraz PSIE POLE Michaliny Musialik.

Harmonogram nadchodzących pokazów przedstawia się następująco:

Ełckie Centrum Kultury
17 września - filmy krótkometrażowe i AIDA

Miejski Dom Kultury w Działdowie
19 września - filmy krótkometrażowe
26 września - AIDA

Kino Światowid w Elblągu
20 września - filmy krótkometrażowe
21 września - AIDA

Suski Ośrodek Kultury
21 września - filmy krótkometrażowe
22 września - AIDA

Braniewskie Centrum Kultury
23 września - filmy krótkometrażowe
24 września - AIDA

Iławskie Centrum Kultury
26 września - filmy krótkometrażowe i AIDA

Bartoszycki Dom Kultury
27 września - filmy krótkometrażowe i AIDA

Miejski Dom Kultury w Olsztynku
29 września - filmy krótkometrażowe i AIDA

Centrum Kulturalno-Biblioteczne w Dobrym Mieście
30 września - filmy krótkometrażowe i AIDA

16. CEREMONIA FINAŁOWA, 8 października 2022, godz. 20.30, Warmińsko-Mazurska Filharmonia im. Feliksa Nowowiejskiego

W trakcie uroczystości nastąpi wręczenie nagród w konkursach filmowych oraz prezentacja efektów realizacji działań edukacyjnych.

GWIAZDA WIECZORU: ANNA MARIA JOPEK
Urodzona 14.12.1970 roku w Warszawie. Jako dziecko solistów zespołu Mazowsze dorastała w świecie sztuki. Jej artystyczny i zarazem ludowy charakter odcisnął znaczące piętno na wrażliwości artystycznej wokalistki. W tej estetyce w znacznym zakresie porusza się do dziś.

17. PARTNERZY FESTIWALU

Organizatorem WAMA Film Festival jest Instytut KOSMOPOLIS Fundacja Nauki, Kultury i Edukacji w Olsztynie.

Producentem festiwalu jest Stowarzyszenie FILMFORUM.

Głównym mecenasem wydarzenia jest Samorząd Województwa Warmińsko-Mazurskiego, a współorganizatorem: Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie.

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.

Projekt współfinansuje Polski Instytut Sztuki Filmowej.

Towarzyszące Festiwalowi działania edukacyjne wspierają: Unia Europejska oraz Narodowe Centrum Kultury.

Partner strategiczny: Polska Organizacja Turystyczna.

Sponsor: Michelin Polska SA.

Partnerami międzynarodowymi tegorocznej edycji festiwalu są: Stiftelsen Amandusfestivalen (Norwegia), CinemaHall (Ukraina), Asociacija TAVO EUROPA (Litwa) oraz KINOGRAPHE (Francja).

Partnerami festiwalu są: MULTIKINO S.A., Warmińsko-Mazurska Filharmonia im. Feliksa Nowowiejskiego w Olsztynie, Miejski Ośrodek Kultury w Olsztynie, Centrum Polsko-Francuskie w Olsztynie,
Państwowe Liceum Plastyczne im. Erica Mendelsohna w Olsztynie oraz Miejska Biblioteka Publiczna w Olsztynie.

Partnerem edukacyjnym festiwalu jest Fundacja na Rzecz Niematerialnego Dziedzictwa Kultury w Polsce.

Czytaj więcej: RZECZYWISTOŚĆ to hasło WAMA Film Festival 2022

Abp Wojda: Słowo "wolność" to jedno z najważniejszych przesłań objawień gietrzwałdzkich

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 11 wrzesień 2022 11:35

W Gietrzwałdzie odbyły się uroczystości 145. rocznicy objawień NMP połączone z 56. Dożynkami Archidiecezjalnymi. W niedzielę 11 września 2022 roku na Mszę św. przybyli licznie pielgrzymi, głównie z Warmii i Mazur.

Niedzielna suma odpustowa rozpoczęła się o godzinie 11 na gietrzwałdzkich błoniach przy źródełku.

Homilię wygłosił abp Tadeusz Wojda, metropolita gdański. Na wstępie podkreślał, że jesteśmy pielgrzymami, którzy przybyli do Matki Bożej, do miejsca pięknego naturalnie i duchowo, gdzie bije źródło nieprzelicznych łask i darów duchowych. - Tchnie ono wyjątkowym klimatem modlitewny, dlatego, że doznało ono szczególnego błogosławieństwa i niecodziennego nawiedzenia. 145 lat temu Niebo wybrało sobie to piękne i malownicze miejsce, aby nawiązać kontakt z mieszkańcami tej ziemi, a przez nich z całą Polską i wszystkimi Polakami - mówił arcybiskup.

Nakreślił tło historyczne okresu objawień, kiedy Polska od dziesięcioleci była pod zaborami, gdzie walczono z polskością, katolicyzmem i kulturą narodową, a zaborcy karali za używanie języka polskiego i przechowywanie symboli związanych z Polską. - Bardziej niepokornych kapłanów i zgromadzenia zakonne rugowano z Warmii, aby nie były zarzewiem katolicyzmu i polskości. Naród cierpiał, ale nie przestawał się modlić do Boga i do Maryi, którą król Jan Kazimierz parę wieków wcześniej w katedrze Lwowskiej proklamował Królową Polski i Jej w opiekę oddał cały naród - przypominał pasterz.

Maryja objawiła się dwom nastoletnim dziewczynkom: Justynie Szafrańskiej i Barbarze Samulowskiej. - To z nimi Maryja w czasie objawień rozmawiała, ale nie po niemiecku, jak należało, tylko po polsku. Rozmawiała w języku zakazanym, co rozbudziło ogromny entuzjazm pośród ludności polskiej i konsternację władz pruskich. W ten sposób Maryja dała ważny znak, że sama staje w obronie polskich katolików i polskiej społeczności. Pokazała, że niebu nikt nie może rozkazywać, do nieba trzeba zanosić w pokorze modlitwy i nieba trzeba słuchać - podkreślał kaznodzieja.

Objawienia trwały przez dwa i pół miesiąca. Początkowo Matka Boża objawiała się raz na dzień, potem dwa, a w końcu nawet trzy razy dziennie. Dziewczynki rozmawiały z Matka Bożą na różne tematy, stawiały wiele pytań dotyczących konkretnych osób i zdarzeń, chorych i zaginionych, trudności z modlitwą i wyznawaniem wiary, zwłaszcza tam gdzie nie zabraknie kapłanów. - Maryja zaś udzielała odpowiedzi, niekiedy napominała, ale nade wszystko zachęcała do modlitwy Anioł Pański i Różańca - nakreślał abp Wojda

Zauważał, że jednym z najważniejszych przesłań płynących z objawień w Gietrzwałdzie jest wolność - ta historyczna, zapowiadająca odzyskanie przez Polskę niepodległości, jak i duchowa, będąca wynikiem nawrócenia, a której owocami jest trzeźwość, wierność Bożym przykazaniom i odwrócenie się od grzechów. Maryja mówi do dzieci: „Jeśli ludzie będą się lepiej modlić, wszystko obróci się na dobro” i prosi o zwrócenie swoich serc ku Sercu Jezusowemu, jak i zaleca, aby ufać kapłanom, często korzystać z sakramentu pojednania, uczestniczyć w Eucharystii i wiernie trwać przy Chrystusie. - Po wielokroć Maryja zachęcała dziewczynki do modlitwy, do modlitwy przebłagania, do modlitwy zadośćuczynienia i do modlitwy różańcowej - mówił kaznodzieja.

Maryja rozbudziła w Polakach nadzieję wolności. Pod ich wpływem naród rozbudził się duchowo, zmieniło się życie moralne. - Tutejsze sanktuarium stało się miejscem odnowy wiary Polaków przybywających ze wszystkich zaborów. Naród jeszcze bardziej wzmógł modlitwę w intencji swojego nawrócenia. Podjęto walkę z nałogami narodowymi. Rozbudziła się świadomość narodowa, która stała się iskrą i źródłem nadziei. Polska odzyskała wolność i suwerenność narodową, zjednoczyła się wewnętrznie mimo 123 lat rozbicia, i wreszcie umocniła duchowo. Ta przemiana była tak mocna i wyraźna, że nawet mimo pozostających różnic politycznych, kulturowych i społecznych, Polska stała się na powrót narodem - przypominał abp Wojda.

Zadawał pytania, dlaczego po 145 latach powracamy do Gietrzwałdu, czy to sentyment, ciekawość, czy chęć przeżycia emocji każą nam tu przyjeżdżać? W odpowiedzi twierdził, iż przyzywa nas tu nieustanna żywa obecność Maryi, która prowadzi do wewnętrznego nawrócenia, wyzwolenia z grzechów i słabości, ożywia wiarę. - Przyjeżdżamy tu, bo widzimy, że w Polsce dzisiaj dzieje się wiele zła. Nasze społeczeństwo jest mocno podzielone i skłócone, wylewa się wiele nienawiści i hejtu. Promowane są postawy, które nie mają nic wspólnego z dobrem społecznym ani godnością człowieka. Wręcz przeciwnie, aborcję i eutanazję zaczyna nazywać się „prawem” i „osiągnięciem cywilizacyjnym”! Wielu nie ma odwagi dawać świadectwo swojej wiary, ani też bronić wartości, które tak mocno zakorzenione były w naszej chrześcijańskiej kulturze - podkreślał arcybiskup.

Mówił o wierze, która wiedzie nas do Matki, że zniknie mowa nienawiści i powróci język serca i miłości, poszanowania godności, język poprawności społecznej i politycznej zastąpi język miłosierdzia, przebaczenia i wzajemnej za siebie modlitwy. - Wierzymy, że Ona, jako nasza Matka i Królowa, może nam pomóc w zachowaniu naszej wiary i naszej tożsamości narodowej w poszanowaniu wartości, które jednoczą i budują zgodnie z wolą Bożą - przekonywał pasterz.
Reklama

Maryi w tym miejscu polecamy nasze rodziny, ich świętość i poszanowanie w nich życia od poczęcia aż do naturalnego końca. Na zakończenie homilii cytował słowa bł. kard. Wyszyńskiego wypowiedziane w Warszawie 7 maja 1958 r.: „Jeśli rodzina domowa będzie rodzić żywych, to i naród będzie żył; jeśli rodzina domowa uszanuje dziecię, będzie uszanowany w tej Ojczyźnie człowiek. Jeśli nie będą umieli uszanować maleńkiego życia, które rodzi się w komórce ogniska domowego, nie uszanuje się życia obywateli, bo mordować nauczą się już w rodzinie”.

- Przychodzimy wreszcie, aby jeszcze raz usłyszeć wypowiedziane przy końcu objawień przez Maryję te pocieszające słowa: „Nie smućcie się, bo Ja zawsze będę przy was”. Dziękujemy Ci za to Maryjo Królowo Polski - mówił metropolita gdański.

We Mszy św., której przewodniczący abp Józef Górzyński, Metropolita Warmiński udział wzięli też politycy. Dary na ołtarz przekazali: wojewoda Artur Chojecki, marszałek województwa Gustaw Marek Brzezin, starosta olsztyński Andrzej Abako i prezydent Olsztyna Piotr Grzymowicz. Ponadto z polityków rozpoznałem: senator Lidię Staroń (od wielu lat ją widuję) i poseł PiS Iwonę Arent, z samorządowców wójta Gietrzwałdu Jana Kasprowicza, ponadto m.in. szefa Zarządu Regionu "S" w Olsztynie Józefa Dzikiego, komendanta wojewódzkiego policji w Olsztynie nadinsp. Tomasza Klimka.

Gietrzwałd stał się sławny dzięki Objawieniom Matki Bożej, które miały miejsce dziewiętnaście lat po Objawieniach w Lourdes i trwały od 27 czerwca do 16 września 1877 roku. Głównymi wizjonerkami były trzynastoletnia Justyna Szafryńska i dwunastoletnia Barbara Samulowska. Obie pochodziły z niezamożnych polskich rodzin. Matka Boża przemówiła do nich po polsku, co miało ważne znaczenie dla podtrzymania polskości na Warmii. To jedyne miejsce Objawień w Polsce uznane przez Kościół katolicki.

PS. Wszystkim pielgrzymom, którzy przyjechali autami, wsunięto za wycieraczki ulotki (na zdjęciu w galerii). Na jej odwrocie czytamy, że "W Kościele synodalnym na poziomie diecezjalnym aktywiści Fundacji Wiara i Tęcza dążą, aby Kościół zaakceptował związki i "małżeństwa" homoseksualne z prawem adopcji dzieci. Lider fundacji Marcin Dzierżanowski chciałby, żeby "Kościół zamiast rewidować swoje stanowisko w sprawie osób LGBT+, powinien w ogóle z niego zrezygnować".

Autorzy uloty wzywają do podpisywania protestu na www.polskakatolicka.org.

"Fundacja Wiara i Tęcza" na swojej stronie informuje:

Działamy na rzecz chrześcijan homoseksualnych, biseksualnych, transpłciowych, niebinarnych i interpłciowych, opowiadając się za pełną akceptacją LGBT+ w Kościołach i w społeczeństwie. Uważamy, że każda orientacja seksualna i tożsamość płciowa jest darem od Boga i można ją pogodzić z wiarą. Sprzeciwiamy się wszelkim formom dyskryminacji osób LGBT+, zwłaszcza motywowanej religijnie oraz wszelkim formom tak zwanej terapii reparatywnej.

Tworzymy przyjazne środowisko, w którym polscy chrześcijanie LGBT+ są w pełni akceptowani – również ze swoją seksualnością, w którym mogą rozwijać swoją wiarę i życie duchowe.

Staramy się przyspieszyć zmianę nauczania Kościołów w kierunku uznania pełnej wartości małżeństw i innych związków zawieranych przez osoby LGBT+, w tym tęczowych rodzin wychowujących dzieci. Wierzymy, że zmieniając świadomość wewnątrz Kościołów, przyczyniamy się do zwiększenia dobrostanu całego społeczeństwa".

zdjęcia A.Socha i Dariusz Całka

Zapraszamy na Konferencję "Aktualność Objawień Gietrzwałdzkich"

Konferencja ma charakter regionalno-ogólnopolski, skierowana jest do wszystkich warstw społeczeństwa. Pragniemy poprzez Konferencję przypomnieć o ideałach społecznie zapomnianych, chcemy aby na nowo zostały odkryte i wdrażane w obszar aktywności społeczno-narodowej.

Modlitwa Prywatna i Publiczna na Różańcu Świętym, Narodowa Ofiara i Pokuta, Ekspiacja i Wynagrodzenie, Odnowa Moralna Narodu Polskiego. Te wartości choć niezmienne w katolickim kodeksie postępowania, jednakże pomijane w debacie publicznej, zapomniane w życiu politycznym, gospodarczym czy społecznym a także rodzinnym czy osobistym. Uważamy, że Orędzia Matki Bożej Pani Gietrzwałdzkiej należy implementować do czasów obecnych i wdrażać je w obszar życia społeczno-narodowego.

Podczas Konferencji mają wystąpić następujący Prelegenci:

ks. dr hab. Krzysztof Bielawny autor książki: "Niepodległość Wyszła z Gietrzwałdu"
Kazimierz Krawczyk, Inwestor i Fundator Muzeum Objawień Gietrzwałdzkich w Gietrzwałdzie.
dr Alicja Święcicka, autorka książki: "Objawienia gietrzwałdzkie a współczesne objawienia maryjne".

Miejsce wydarzenia:
al. Józefa Piłsudskiego 7/9, Warmińsko-Mazurski Urząd Wojewódzki w Olsztynie.
Godz: 12.00-16.00.

Dzień: sobota 8 października

W skład współorganizatorów wchodzą katolickie organizację świeckich katolików: Akcja Katolicka Archidiecezji Warmińskiej, Żołnierze Chrystusa i Bractwo Przedmurza-Olsztyn.

Czytaj więcej: Abp Wojda: Słowo "wolność" to jedno z najważniejszych przesłań objawień gietrzwałdzkich

Wyjechali do Niemiec spod Gietrzwałdu, za przejęte gospodarstwo Skarb Państwa musi zapłacić

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 08 wrzesień 2022 09:03

Warmiacy, którzy w 1978 r. wyjechali do Niemiec, zostawiając pod Gietrzwałdem gospodarstwo rolne, wygrali 900 tys. zł odszkodowania. Wyrok co do wysokości kwoty jest prawomocny.

Sprawa ciągnie się od 2017 r., kiedy do Sądu Okręgowego w Olsztynie wpłynął pozew w tej sprawie.

Powódka w uzasadnieniu pozwu podniosła, że w dniu 20 maja 1978 r. wraz z mężem wyjechała na pobyt stały za granicę pozostawiając swoje 24-hektarowe gospodarstwo ze znajdującymi się na nim zabudowaniam bez użytkowania. Natomiast już w dniu 23 maja 1978 r. decyzją Naczelnika Gminy Gietrzwałd została wraz z mężem bezprawnie pozbawiona prawa własności do tej nieruchomości. Po wyjeździe za granicę ich gospodarstwo zostało przejęte na rzecz Skarbu Państwa, a z czasem działki składające się na pozostawiony majątek zostały zbyte przez Skarb Państwa innym osobom oraz przeszły na własność Państwowych Gospodarstw Leśnych Lasów Państwowych.

W 2014 r. powódka wraz z mężem rozpoczęli starania o odszkodowanie za utraconą nieruchomość w gminie Gietrzwałd. Po śmierci męża powódka jako jego jedyna spadkobierczyni nabyła prawo do całości nieruchomości. Pierwszym efektem tych starań była decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2017 roku, którą uchylono w całości zaskarżoną przez powódkę decyzję Naczelnika Gminy Gietrzwałd z 1978 r. i stwierdzono jej nieważność.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 14 lipca 2022 r. w zdecydowanej części uwzględnił powództwo, zasądzając od pozwanego Skarbu Państwa na rzecz powódki odszkodowanie w wysokości 900 tys. zł, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

Wyrok w zakresie kwoty odszkodowania jest już prawomocny. Pozwany zaskarżył orzeczenie w części zasądzającej od pozwanego na rzecz powódki odsetki ustawowe od kwoty głównej odszkodowania oraz w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez pozwaną kosztów procesu.

– Moim klientom po prostu zabrano w PRL ich majątek. Nikt z nas nie chciałby być w takiej sytuacji postawiony. Odszkodowanie za to, co zabrało im państwo, jest to po prostu sprawiedliwe – powiedział reprezentujący Warmiaków mecenas Wojciech Wrzecionkowski (konsul honorowy RFN w Olsztynie).

Wcześniej odszkodowania za przejęte gospodarstwa w gminie Gietrzwałd otrzymali:

W 2018 roku Erika Tyzak, spadkobierczyni ponad pięćdziesięciohektarowego gospodarstwa w w Podlejkach niedaleko Gietrzwałdu, otrzymała prawie półtora miliona złotych odszkodowania za utracony w latach 70. ubiegłego wieku majątek.

W 2018 roku klemens Bandt otrzymał 468 tys. zł odszkodowania. Gospodarstwo rolne w gminie Gietrzwałd miało 58 hektarów, a siedlisko było zabudowane siedmioma budynkami: mieszkalnym i gospodarskimi. Należało do matki Klemensa Bandta, Cecylii W., a po śmierci jej męża także do trójki dzieci, w tym do Klemensa. Gdy matka zdecydowała się w 1978 r. na wyjazd do Niemiec, pozostawiła nieruchomość dzieciom. Chociaż Klemens Bandt był zameldowany w gospodarstwie i tam mieszkał do czasu wybudowania własnego domu, ówczesne władze zdecydowały o przejęciu nieruchomości. Mężczyzna skończył studia w Olsztynie, a potem pracował jako urzędnik państwowy. Dopiero w 1990 roku wyjechał wraz z żoną do Niemiec, gdzie mieszka do dzisiaj.

W 2019 roku Anton B. otrzymał ponad 493 tysięcy złotych odszkodowania za bezprawne przejęcie w latach 70. a następnie zbycie gospodarstwa rolnego w Gietrzwałdzie o powierzchni ponad 57 ha, na którym znajdowały się budynek mieszkalny i zabudowania gospodarcze. Nieruchomość nabyła w drodze dziedziczenia matka powoda, Cecylia W., która w latach 70. wyjechała z Polski pozostawiając swoje gospodarstwo. Spadkobiercami majątku było jej troje dzieci: Anton, Klemens i Renate.

Nieruchomości te zostały przejęta przez Skarb Państwa na mocy decyzji naczelnika gminy w Gietrzwałdzie.

Fala pozwów od Mazurów i Warmiaków, którzy w czasach PRL wyjeżdżali do Niemiec na mocy porozumienia Schmidt – Gierek o łączeniu rodzin (za umożliwienie emigracji do RFN w zamian za kredyty), przetoczyła się przez sąd w Olsztynie przed kilkoma laty. Prekursorką tego typu spraw była Mazurka Agnes Trawny, która przez kilka lat walczyła o pozostawiony w Nartach pod Szczytnem majątek – dom i ziemię. W ostatnich latach fala roszczeń tego typu wyraźnie zmalała.

Transfer „humanitarny”

Po II wojnie światowej na Ziemiach Zachodnich i Północnych, na Dolnym i Górnym Śląsku, Pomorzu, Mazurach i Warmii, pozostało poza kilkudziesięcioma tysiącami Niemców także kilka milionów przedstawiciele tzw. społeczności rodzimej. Władze komunistyczne uznały ich za Polaków, rzeczywistość była jednak bardziej skomplikowana. Wielu z tych tzw. autochtonów czuło się bowiem Niemcami, wielu nie czuło związków z Polską, szczególnie taką, jaka wyłoniła się w 1945 r. Pragnęli wyjechać do Republiki Federalnej Niemiec, niektórzy też do Niemiec Wschodnich, gdzie przebywali ich bliscy i krewni.

Wielu z tzw. autochtonów czuło się Niemcami, wielu nie czuło związków z Polską, szczególnie taką, jaka wyłoniła się w 1945 r. Pragnęli wyjechać do Republiki Federalnej Niemiec, niektórzy też do Niemiec Wschodnich, gdzie przebywali ich bliscy i krewni.

Już w latach 1956–1959 opuściło PRL 190 tys. ludzi w ramach akcji, którą nazwano „łączeniem rodzin”. Niemal wszyscy wyjechali do RFN. Władze zachodnioniemieckie za pośrednictwem Czerwonego Krzyża (Bonn i Warszawa nie utrzymywały wówczas kontaktów dyplomatycznych) naciskały na Polskę, aby kontynuowała akcję i wypuściła kolejne 280 tys. osób. Warszawa jednak nie chciała o tym słyszeć. Aż do lata 1970 r., gdy tematyka ta wypłynęła w ramach pertraktacji wokół układu normalizującego stosunki między PRL a RFN. Kanclerz federalny Willy Brandt naciskał na premiera PRL, Józefa Cyrankiewicza, aby zapewnić osobom, które tego chcą „swobodę wyboru miejsca zamieszkania”. Strona polska uległa i w specjalnej informacji rządu PRL z 18 listopada 1970 r. zagwarantowała transfer przynajmniej 35 tys. mieszkańców Polski do RFN, znów, jak ponad dekadę wcześniej, w ramach łączenia rodzin.

„Psychoza wyjazdowa”

Gdy wieść o tym, że PRL poluzuje „żelazną kurtynę”, rozeszła się po Polsce, ruszyła ogromna fala podań o zgodę na wyjazd stały do RFN. Dla władz komunistycznych był to wstrząs, nie spodziewały się bowiem, że aż tak liczna grupa „autochtonów” będzie chciała opuścić kraj. Tym bardziej, że w grudniu 1970 r. miały miejsce dwa znamienne akty: podpisanie układu PRL-RFN oraz zmiana na szczytach władzy w Polsce. To pierwsze wydarzenie rodziło oczekiwanie, że kontakty z rodzinami w Niemczech Zachodnich będą łatwiejsze. To drugie budziło nadzieję, że w kraju „małej stabilizacji” Władysława Gomułki może faktycznie dojdzie do wieszczonego przez Edwarda Gierka „dynamicznego rozwoju”, a PRL stanie się „ósmą potęgą gospodarczą świata”, jak chciała tego propaganda sukcesu.

Niemniej wśród ludności rodzimej parcie do emigracji było potężne. Codziennie spływały do specjalnych „migracyjnych” komisji powiatowych województw katowickiego, olsztyńskiego i opolskiego tysiące podań o zgodę na wyjazd stały do RFN. Przed biurami paszportowymi stały długie kolejki. Liczba chętnych do wyjazdu dalece wykraczała poza przyobiecane 35 tys. Co więcej, liczba gotowych na emigrację stanowiła realne zagrożenie dla gospodarki. Bowiem opuścić Polskę chcieli często ludzie młodzi, w wieku produktywnym, zatrudnieni w przemyśle, często w jego tzw. kluczowych gałęziach, do tego nierzadko posiadający kilkoro dzieci.
Mniej więcej od lata 1973 r. władze PRL postanowiły powiązać kwestię zgody na wyjazdy z żądaniami kredytowymi. Oczekiwały, że za „wypuszczenie” ponad 100 tys. osób Polska mogłaby uzyskać nawet 3 miliardy niskooprocentowanego kredytu do RFN, dodatkowo półtora miliarda regulacji rentowych.

Władze przystąpiły więc do kontrofensywy. Po pierwsze, wedle wytycznych przyjętych przez Wydział Administracyjny KC PZPR pod kierunkiem Stanisława Kani, zgody na emigrację w pierwszej kolejności otrzymywać mieli ludzie „obarczający” polski system finansowy: emeryci, renciści, inwalidzi. Po drugie: ludzie „uciążliwi” – margines społeczny, niebieskie ptaki, nieroby, pijacy, prostytutki. Także ci, którzy publicznie krytykowali Polskę Ludową i podkreślali swoje niemieckie pochodzenie. I dopiero na koniec miano wyrażać zgody na migrację młodszych, produktywnych osób.

Jednocześnie, aby wyhamować pęd do migracji, nazwany przez władze „psychozą wyjazdową”, w prasie i innych mediach pojawiły się materiały o trudnych warunkach bytowych panujących w RFN, o narkomanii, bezrobociu i terroryzmie, o niepowodzeniu emigrantów z Polski. W zakładach pracy wszczęto rozmowy z deklarującymi chęć wyjazdu, aby odwieść ich od tych zamiarów. Skutki były niemal żadne. W lipcu 1972 r. władze zakończyły więc wydawanie zezwoleń na wyjazd do RFN. Żelazna kurtyna ponownie zapadła.

„Handel ludźmi” w Helsinkach

Po zakończeniu akcji z lat 1971–1972 władze RFN, w obliczu masy podań o zezwolenie na emigrację, naciskały polskie władze, aby ponownie zliberalizowały politykę wyjazdową. Mniej więcej od lata 1973 r. władze PRL postanowiły powiązać kwestię zgody na wyjazdy z żądaniami kredytowymi. Oczekiwały, że za „wypuszczenie” ponad 100 tys. osób Polska mogłaby uzyskać nawet 3 miliardy niskooprocentowanego kredytu do RFN, dodatkowo półtora miliarda regulacji rentowych. Te kwoty były jednak zbyt wysokie dla Niemców, a liczba zgód na migracje – zbyt niska.

Do porozumienia doszło latem 1975 r. podczas Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, obradującej w stolicy Finlandii – Helsinkach. Z jednej strony w akcie końcowym z 2 sierpnia 1975 r. zapisano kwestie swobodnej migracji jako element praw człowieka. Z drugiej strony kanclerz federalny Helmut Schmidt i I sekretarz KC PZPR Edward Gierek zawarli umowę: kredyt „Jumbo” na 1 mld marek oprocentowanych na 2,5 proc., ryczałt rentowy na 1,3 mld marek oraz zgoda PRL na wyjazd 120–125 tys. osób w formule łączenia rodzin. Zawarto to w specjalnym dokumencie zwanym „zapisem protokolarnym”. Nie sposób było nie odnieść wrażenia, że sprzedano owych ludzi za kredyt i tak też, przynajmniej na Zachodzie sprawę tę komentowano.

Łączenie rodzin i znikanie „autochtonów”

W marcu 1976 r. obie strony ratyfikowały umowy, a już od jesieni roku poprzedniego wydawano ponownie zgody na wyjazd. Podobnie jak pięć lat wcześniej lawinowo rosła liczba podań wyjazdowych, podobnie też jak wówczas władze PRL zastosowały cały repertuar zabiegów mających osłabić tendencje emigracyjne. Do rezygnacji z wyjazdów nawoływał także Kościół katolicki. Gdy teksty krytykujące emigrację pojawiły się w katowickim „Gościu Niedzielnym”, władze państwowe podniosły mu nawet nakład.

W latach 1976–1979 z województwa katowickiego emigrowano zwłaszcza z trzech miast, które przed 1939 r. znajdowały się w Rzeszy Niemieckiej – Bytomia, Gliwic i Zabrza. W województwie opolskim emigracja „połknęła” 80 proc. przyrostu naturalnego „autochtonów”: liczebność wyjazdów była trzykrotnie wyższa niż ów przyrost.
Mazurskie wioski wyludniały się, a rodowitych Mazurów pozostała w Polsce zaledwie garstka.

Migracje lat siedemdziesiątych były efektem zmian w globalnej polityce – przejścia od twardych reguł zimnowojennej gry do polityki odprężenia między zwaśnionymi blokami. Stanowiły wielki wyłom w „żelaznej kurtynie”, który wszakże dopiero zapowiadał to, co miało nadejść: masowy exodus lat osiemdziesiątych, kiedy to z PRL wyjechało do Niemiec Zachodnich ponad 630 tys. osób. Te wyjazdy miały już jednak odmienny kontekst polityczny.
Źródło: Przystanek Historia

KOMENTARZ
W tym artykule Przystanku Historia zabrakło istotnego elementu. Otóż w woj. Olsztyńskim komuniści wywierali presję na autochtonów, by opuścili swoje gospodarstwa w atrakcyjnie turystycznie i przyrodniczo położonych wsiach. W przypadku tzw „Imperium Łańskiego”, ogromnego obszaru wokół Jeziora Łańskiego, które władze komunistyczne ogrodziły i przeznaczyły na swoją rekreację, zmuszono do wyjazdu wszystkich mieszkańców wsi Orzechowo. W gminie Gietrzwałd zasłużeni dla komunistów wybierali sobie piękne, kwitnące gospodarstwa, z zabudowaniami w dobrym stanie, następnie urzędnik wręczał ich właścicielom paszporty. Ale dotyczyło to i innych wsi położonych malowniczo nad jeziorami. Ich posiadłości dostawali dziennikarze, artyści, naukowcy i działacze PZPR w nagrodę za wierną służbę komunistom. Dzisiaj te posiadłości dziedziczą ich wnuki.
Adam Socha

Czytaj więcej: Wyjechali do Niemiec spod Gietrzwałdu, za przejęte gospodarstwo Skarb Państwa musi zapłacić