Polska

A po jakiego grzyba trzeba by otwierać granice pomiędzy Polską a Rosją i Białorusią, żeby wniknęli prowokatorzy i agenci Putina? Czy ktoś sprawdzał pod jakimkolwiek kątem te drobne 7 mln ludzi z Ukrainy, otwierając dla nich granice od początku wojny? Kiedy nawet w telewizorni była mowa o tym, że straż graniczna wpuszczała niektórych uchodźców nawet bez dokumentów, bo nie zdążyli zabrać ze sobą.
Ja - gdybym planowała ucieczkę - to pierwszą rzeczą, jaką bym zabrała, byłby paszport i inne dokumenty.
A tak przy okazji ucieczek: jakie możliwości ewakuacji na południe mają mieszkańcy Zatorza, gdyby wróg nadchodził z północy???
Samochodem się nie da - z uwagi na fakt, że na południe prowadzą dwie drogi: Aleja WP i ul. Limanowskiego. Jakiś czas temu był wypadek na Limanowskiego i GO alarmowała, że "Zatorze stoi", czy jakoś tak.
No więc - jak obstawiacie - w ciągu ilu sekund całe Zatorze byłoby zakorkowane, biorąc pod uwagę ilość samochodów z Olsztyna, Dywit i reszty miejscowości z północy? Można by włączyć stoper....
Uciekać pieszo? Dwoje starych ludzi brnęłoby przez las - jak długo? Godzinę, dwie ?
A gdyby spotkali takich rodaków, którzy daliby im w łeb i zabrali np.taszczone plecaki?
To już lepiej dostać kulkę na własnym podwórku, może ktoś litościwie pochowa w ogrodku, żebyśmy nie śmierdzieli....
W Polsce nie ma OC, nie ma schronów, a planowanie przestrzenne jest dla decydentów czarną magią.

Autor w jednym ma rację: zapiekla nienawiść jest niebezpieczna.

Pani Ewo, Państwo Polskie posiada w swoim ustawodawstwie szereg procedur dotyczących takich stanów, jak przekraczanie granicy przez - różnej maści - uchodźców wojennych, politycznych, a nawet gospodarczych. Tylko wpierw trzeba być przygotowanym na ich zastosowanie i umiejętność takiego działania. A jedno (przygotowanie), drugie (umiejętności) jak i trzecie (to co wymieniłem jako pierwsze, czyli prawo i procedury) silnie są ze sobą związane. Tak silnie, że brak w działaniu choćby jednego elementu sprawia, że że całe działanie traci na jakimkolwiek logicznym znaczeniu. Nawet w stosunku do tych, którzy uciekając zapomnieli o paszportach (na dodatek jestem absolutnie pewien, że istnieją takie sytuacje, że i Pani by o nich zapomniała).
Ja zadałbym inne pytanie: po jakiego grzyba zamykać granice, jeśli dla prowokatorów i agentów NIGDY nie stanowią one jakiejkolwiek zapory? I jak - po zamknięciu granic - rozpoznać tychże? Miałem okazję kilka lat temu zapoznać się z poziomem i umiejętnościami tych, których zadaniem jest właśnie to "rozpoznawanie". I wnioski absolutnie nie są optymistyczne.
W sytuacji mieszkańców Olsztyna i okolicznych miejscowości położonych na północ od niego uciekanie "na południe" jest całkowicie niewskazane. Nie tylko z tego powodu, o których Pani pisze (czyli zakorkowanych ulicach Olsztyna), ale przede wszystkim dlatego, że czas na ucieczkę minął. Dawno już minął.
Pozwolę sobie więc na stwierdzenie, że większe prawdopodobieństwo przetrwania jest po pozostaniu w zasobach zatorzańskich osiedli niż jakiejkolwiek "ucieczce" w nieznane. A obronę cywilną załatwić trzeba we własnym zakresie, bo na WOT raczej liczyć nie ma po co.
Natomiast prof. A. Nowak? Cóż, po tej, po wielokroć w przeszłości, jak i dziś powtarzanej "gównoprawdzie" "Gdyby nie została ona odzyskana w 1918 r. i nie została obroniona dwa lata później, to nie byłoby dzisiaj Polski, a my nie mówilibyśmy po polsku." i szeregu podobnych dalej...

OK. Skończyłam 69 lat. Jak praktycznie załatwić sobie OC we własnym zakresie? Nie posiadając broni, czy powinnam naostrzyć noże kuchenne? Mam jeszcze wąż ogrodowy - może polewanie wroga mi pomoże? No i gaśnice p-poż., jeśli udźwignę, bo trochę ważą....

Przede wszystkim uznając, że OC, to jest dbanie o przetrwanie, a nie rzucanie się z kozikiem na lufę. Właśnie tak Panią uczono w szkole w trakcie edukacji (nie jestem dużo od Pani młodszy, raczej to już to samo pokolenie). "I Herkules dupa..." to dewiza obowiązująca w absolutnie każdym wieku.

Szanowny Panie, nie ma czegoś takiego, jak dbanie o przetrwanie. Nie wiem, czy zachowam się, jak moi Rodzice w W-wie w czasie wojny, czy wpadnę w panikę. Nie testowałam. Przetrwanie jest kwestią przypadku i tyle. Przetrwanie jest w działaniu, np. pomocy w szpitalu, resztą kieruje los lub Bóg. Najpierw chlapnę sobie kielicha, a potem postanowię.Pozdrawiam.

Północne rubieże Olsztyna są tak bardzo narażone na atak, że natychmiast trzeba zacząć okopywać się po lasach (żeby stawiać opór), albo pod piwnicą wydłubywać sobie schron (żeby przeżyć w ukryciu).
A w tym zalesionym terenie do Dywit:
https://www.google.pl/maps/@53.8088651,20.4811417,4984m/data=!3m1!1e3?hl=pl
są szanse, żeby przetrwać parę dobrych tygodni, ale trzeba mieć tam jakiś dobrze ukryty schron, albo ziemiankę przynajmniej, i do tego dobrze zaopatrzoną.
Więc nie pozostaje nic innego, jak już jutro udać się do sklepu z narzędziami, i rozpocząć te konieczne, i pilne prace ziemne, pani EWO.

Do @ hen

Żeby Pan nie myślał,iż wciskam farmazony o roli przypadku - na koniec opowiem historyjkę.
Mój Tatuś asystował, jako młody chłopak i siła niewykwalifikowana , przy operacji w czasie PW. Operacja odbywała się w piwnicy. Stołem operacyjnym były drzwi, blisko okienka (światło). Operacja udała się, wszyscy byli szczęśliwi. Nagle opodal wybuchł pocisk. Podmuch przykleił pacjenta wraz z drzwiami do ściany. To tyle nt. przypadku. Nikt nie wie, co go czeka i czy spełni swoją rolę, czy się zes....ze strachu. Dobrych snów.