Izabela Stackiewicz

To jest twoja polemika młody Necio? Pasem od taty powinieneś za bufonade dostać w dupę bo chamem się robisz.

Pan to wręcz się prosi . Stosowanie obelg - to jest Pana zwyczaj . Jest pan sympatykiem Tischnera , a debeciarzom odbiera Pan prawo wypowiedzi .Chce Pan być we wspólnocie , którą Pan bezustannie obraża . Pozwoli Pan , że przypomnę mu czwartą zasadę etyczną : ,, Życie ludzkie jest podstawową wartością , gdyż wszyscy jesteśmy równoprawnymi członkami ludzkiej wspólnoty .,, Humanizm - Jan Paweł II , Tischner .

Wpis powyżej jest oczywiście do Pana Palikotowca

Hahahahaha! ))

Ha, ha, niejaka Izabela Stackiewicz i jej fascynacje rzetelnym dziennikarstwem. Dobre sobie, ha, ha
Zamawiam \"artykuł\" o paliokotowcach judzącyh pzrec iwko najlepszej z najlepszych włady w Olsztynie

Artykuł na ten temat już daawno jest napisany : ,, Tradycje Ruchu Palikota ,, autorstwa Jarosława Skórskiego .

Niesamowite jest to, jak powielane są nieprawdziwe informacje - nie nawet, że nie sprawdzane bezpośrednio u kogoś w ABW, ale nawet nie na ich stronie. Otóż:

Warszawa, 18.07.2013 r.
Komunikat ABW
W związku z oświadczeniem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich opublikowanym w dniu 17 lipca 2013 r. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego informuje, iż zawarte w nim informacje są nieprawdziwe.

ABW nie złożyła do prokuratury zawiadomienia przeciwko dziennikarzowi Witoldowi Gadowskiemu. ABW skierowała do Prokuratury Okręgowej w Warszawie zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez ustalonego z imienia i nazwiska funkcjonariusza, podejrzanego o przekazanie informacji niejawnych w/w dziennikarzowi.

Sprawę prowadzi Prokuratura Okręgowa w Warszawie.

http://www.abw.gov.pl/portal/pl/8/939/W_zwiazku__z_oswiadczeniem_Stowarzyszenia_Dziennikarzy_Polskich_opublikowanym_w_.html

Tematyka artykułu jest intrygująca i nie pozbawiona pewnej tajemniczości wynikającej nie tylko ze specyfiki polskich służb specjalnych, lecz również z powodu opisywanego okresu funkcjonowania Urzędu Ochrony Państwa. Artykuł w swojej wymowie bardzo dobitnie sugeruje słabości polskich służb specjalnych a zwłaszcza ich nieudolność wobec osób podejrzewanych o szpiegostwo na rzecz Rosji i obejmuje ocenę za okres, od 1999r. do 2001r.
Rozumiałbym gdyby ten artykuł powstał w 2001r. i miał na celu szum medialny w celu ogólnej dezaprobaty i nawoływania do przeprowadzenia zmian w niekompetentnych służbach czy w roku, 2002 jako medialne uzasadnienie rozwiązania Urzędu Ochrony Państwa, co nastąpiło w czerwcu 2002r. z inspiracji środowisk lewicowych. Należy pamiętać, że w opisywanym okresie UOP odnosił największe sukcesy w eliminowaniu zagrożeń wywiadowczych zakończone miedzy innymi wydaleniem z Polski 7 dyplomatów Federacji Rosyjskiej, co było możliwe dzięki kompetentnej kadrze kierowniczej z ówczesnym Szefem UOP gen Zbigniewem Nowkiem na czele. To właśnie generał Zbigniew Nowek nadał właściwe kierunki funkcjonowania tej służby i usprawnił jej działalność, czym naraził się pewnym środowiskom nie tylko lewicowym, lecz również skompromitowanych osób
często o podwójnej tożsamości moralnej.
Artykuł wskazuje niedociągnięcia w kontrwywiadzie UOP zarządzanym przez obecnego Szefa AW generała Macieja H. Wywodzącego się z „Krakowskiej Kuźni Szefów Służb”. W artykule występują pewne wątpliwości w przedstawionej treści, w tym wzajemnie wykluczające się fakty a także brak logicznego uzasadnienia pewnych czynności realizowanych wobec podejrzewanego o działalność szpiegowską, godzącą w interesy RP obywatela Federacji rosyjskiej. Nadmieniam, że materiał jest świetnie opracowany, ale wątpliwości budzi źródło informacji z uwagi na wzajemnie się wykluczające (moim zdaniem) okoliczności. Nie można wykluczyć, że domniemane „młode” źródło informacji autora w rzeczywistości ma doświadczenie zawodowe w służbach znacznie starsze od UOP, który powstał w 1990r.
• Teraz przejdźmy do konkretów.
Autor uwzględniając przekazane informacje dotyczące niefrasobliwości służb a być może niekompetencji lub z powodu zaniechania rozważa celową działalność wynikająca z podległości służbowej merytorycznych, nieujawnionych z nazwiska czy stanowiska decydentów, funkcjonariuszy UOP ….Kremlowi…, zastanawiając się czy, szpiedzy rosyjscy nie stanowią specjalnej kategorii osób, sugerując ich wręcz uprzywilejowanie.
Nie zgadzam się z ta tezą, ponieważ polskie służby demaskując szpiega obcego państwa działającego na terenie Polski mają kilka zadań do realizacji w zależności od sytuacji związanej z aktywnością osoby podejrzewanej o szpiegostwo. Istotnym również jest czy szpieg jest zalegalizowany, to znaczy występujący, jako dyplomata, przedstawiciel handlowy czy dziennikarz, oraz czy nielegalny tzn. osoby wysłane z obcego państwa z fałszywymi dokumentami i wyuczonym legendowanym ( fałszywym) życiorysem. Warunkiem bezpieczeństwa państwa jest właściwe zneutralizowanie działalności szpiegowskiej. Można to robić w różny sposób, na przykład poprzez dezinformację, czyli przekazywać uprzednio przygotowane informacje poprzez podstawione osoby lub przewerbowanie na naszą stronę szpiega. Pamiętajmy jednak, że w miejsce ustalonego szpiega po jego ewentualnym wydaleniu przyjedzie kolejny, który zacznie rozbudowywać swój krąg informacyjny, co będzie wymagało od nas pracochłonnych czynności rozpoznawczych w celu rozpoznawczym. Oczywiście, jeżeli zawiodą podjęte czynności można wydalić szpiega, lub aresztować i postawić przed sądem. Jaka zostanie podjęta decyzja zależy od okoliczności i pożądanego celu jak i statusu szpiega? Przecież nie można wykluczyć, że wyjazd, ucieczka była zainspirowana z naszej strony, co może umożliwić przewerbowanemu funkcjonowanie w dotychczasowych strukturach dla naszych korzyści operacyjnych. Równie dobrze rzeczywista ucieczka z miejsca działalności przy odnotowanej dziwnej niemrawości służb polskich może być czynnikiem podważającym lojalność szpiega wobec swoich mocodawców. Jednocześnie ponownie chcę zauważyć, że to w tych latach trwały czynności sprawdzające i rozpracowujące siatkę szpiegowską w Polsce, co skutkowało w końcowym etapie wydalenie rosyjskich dyplomatów zidentyfikowanych, jako rosyjskich szpiegów, co miało miejsce w styczniu 2000r.
Operacja „Krawiec”
Mam tu problem, ponieważ autor napisał, że…”W końcu lat 90. Ubiegłego wieku polskie służby dysponują ciekawymi opracowaniami sporządzonymi przez Wydział ds. Ekstremizmów Politycznych Urzędu Ochrony Państwa… „Ekstremizmy Polityczne” już znacznie wcześniej były przedmiotem zainteresowania Służby Bezpieczeństwa, o czym doskonale wiadomo prześladowanym działaczom Polskiej Opozycji Demokratycznej minionego okresu.
Nie wiem, co było podstawą zapoznawania się przez „Młodego oficera kontrwywiadu- Agnieszkę” materiałów zebranych w ramach rozpracowania rosyjskiego dziennikarza? Mogę tylko się domyślać, że skoro Samożniew nie był wymieniony na liście niepożądanych w Polsce osób to zebrany materiał mógł być wątpliwej wartości procesowej. Jednak na podstawie tych samych informacji zespół „Młodej” dokonuje analizy i prowadzi kilkumiesięczną obserwację??? Sprawa Operacyjnego Rozpracowania jest chyba procedurą o wysokiej kategorii zatwierdzanej przez wysokiego ranga funkcjonariusza i realizowana przez oficera prowadzącego pod nadzorem wyznaczonego funkcjonariusza Centrali, czyli z Zarządu. Wiadomym jest że takie przesłanki powstały w 1999r. a czynnikiem determinującym kontrole zachowań cudzoziemca były stałe, cykliczne przebywanie w Sejmie RP i nawiązywanie, kontynuowanie znajomości z osobami zaangażowanymi politycznie, posłami RP wywodzącymi się ze środowisk narodowych a konkretnie z LPR-u. Kolejnym czynnikiem była wiedza o finansowaniu przez SWR sieci bojówek faszystowskich w krajach Europy Zachodniej. Do tego doszła mobilność cudzoziemca a także umiejętności „gubienia” obserwacji.
Warto zatrzymać się nad tymi rozważaniami, ponieważ są one niespójne. Moskwa przecież w pewnym zakresie, tzw. Pożyczki Moskiewskiej sfinansowała powstanie polskiej lewicy a na pewno jej dalsze funkcjonowanie. Zespół Agnieszki pomija ten watek?
Oczywiście przełomem jest zainteresowanie się Agnieszki- młodego oficera UOP materiałami z rozpracowania cudzoziemca. Zarządzono dyskretną obserwację rosyjskiego dziennikarza, która wykazuje jego częste wyjazdy min do Krakowa i w inne tereny Polski. Kilkumiesięczna obserwacja pozwala wyciągnąć Agnieszce wnioski, że dziennikarz spotyka się z działaczami LPR i w zachowaniu przejawia ostrożność oraz umiejętność gubienia obserwacji. Jakby tego było mało, to do funkcjonariuszki służb specjalnych, co jest ewenementem chyba na skale światową dociera działacz LPR-u, który przyznaje się do podjęcia współpracy agenturalnej z obcą służba. W rozmowie przyznaje się, że został pozyskany do współpracy przez rosyjskiego dziennikarza. No i jest problem, bo skąd „pozyskany do współpracy” wiedział, do kogo ma się zwrócić i czy nie to zdarzenie powinno być przedmiotem analizy? Czy Agnieszka ogłaszała swoje zainteresowania Samożniewem w mediach, a może telepatycznie spowodowała taka reakcje działacza LPR-u, który z własnej nieprzymuszonej woli po zwerbowaniu nie tylko przyszedł do ABW, ale wiedział, kto zajmuje się cudzoziemcem i odszukał właściwego funkcjonariusza, aby zgłosić jej fakt popełnienia przestępstwa współpracy z obca służbą???? Czyli znał nazwisko funkcjonariuszki zajmującej się rosyjskim dziennikarzem i czy to nie powinno być przedmiotem zainteresowania, skąd znał Agnieszkę? Kto kazał działaczowi LPR-u zgłosić się do Urzędu Ochrony Państwa??? Przecież to mogło służyć rozpoznaniu procedur realizowanych przez UOP w wypadku rozpracowywania wystawionego prowokacyjnie cudzoziemca, jako aktywnego szpiega realizującego zadania wywiadowcze godzące w żywotne interesy bezpieczeństwa państwa?
Pierwsze dni akcji potwierdzają przeczucia polskich oficerów, bo do Centrali przychodzą materiały z CIA, w których zaznaczono, że zdemaskowano i wydalono płk, Samożniewa z USA za działalność szpiegowską, która realizował w latach 1995-1997 pod legendowaną tożsamością. Tylko, że od kilku lat ściśle współpracowano z partnerami w tym z USA w celu neutralizacji działalności szpiegowskiej przez Rosjan i służby partnerskie wzajemnie informowały się o podejrzeniach wobec osób utożsamianych z rosyjskim wywiadem. Dlatego te materiały powinny w 1997r. trafić poprzez łącznika naszych służb lub służb amerykańskich do warszawskiej centrali UOP. Mieliśmy w tym okresie również swoich dyplomatów, którzy czytając amerykańska prasę chyba by nie przeoczyli takiego sukcesu amerykańskich służb, że nie wspomnę o analizach prasy zachodniej w Polsce. Czyżby wszyscy zmówili się i przeoczyli taki sukces amerykańskich służb?
Późniejsze funkcjonowanie Samożniewa a w zasadzie zgoda na jego działanie jest zastanawiająca, bo Agnieszka wie, że jest szpiegiem i tylko musi to udowodnić, aby uzasadnić projektowane czynności zmierzające do zaprzestania przez Samożniewa wrogiej działalności w Polsce. Agnieszka wie, że dokonał skutecznego werbunku obywatela RP celem zdobywania informacji, czyli dokonał przestępstwa w kraju czasowego pobytu. Posiada dowody w postaci informacji o agenturalnym szkoleniu z technik wywiadowczych pozyskanej do współpracy osoby. Wie, że zbiera informacje w postaci opracowań, za które płaci, uczy technik przekazywania informacji poprzez tajne schowki, szkoli w gubieniu obserwacji, organizowaniu spotkań, uczy legendowania. Zespół Agnieszki goni króliczka, ale w sposób umożliwiający ucieczkę króliczka tak, aby nie dogonić go, jak w słowach piosenki…”nie o to chodzi by złowić króliczka, ale by gonić go”…
Dziwne to wszystko, ponieważ przełożeni Samożniewa i sam Samożniew wiedzą doskonale, że jest spalony w Polsce i krajach Europy Zachodniej. Mimo to działa i werbuje obywateli RP pchając się w ręce naszych służb a służby nic nie robią, chociaż można w jego działaniach odnotować prawie, że oferenckie zachowanie wobec UOP. Agnieszka nie zastanawia się, czy miało to skompromitować działaczy LPR-u albo czy te działania nie miały odwrócić uwagi od innej lub innych osób, które pozostawały poza jakąkolwiek kontrolą i rozbudowują swoja bazę informacyjną czy lobbingową na rzecz interesów rosyjskich czy może Samożniew chce dla własnych celów wejść w orbitę zainteresowań naszych służb. Może chciał w ten sposób uzasadnić celowość przedłużenia pobytu w Polsce pod pozorem nawiązania gry operacyjnej z nasza służbą, celem dezinformacji a może i kompromitacji pewnych środowisk- tego Agnieszka nie rozważa.
Oczywiście Agnieszka wnioskowała o zatrzymanie, ale decyzja spóźniona pozwoliła bezkarnie na opuszczenie Polski przez Samożniewa i tylko dziwić się należy czy nie trzeba było wydalić Samożniewa w styczniu 2000r., kiedy wydalono 7 rosyjskich szpiegów??? Przecież z tekstu wynika, że dowody były niezbite a od kilku miesięcy poprzedzających wyjazd cudzoziemca już nic nie działo się w sprawie. Tylko, czy te kilka miesięcy to nie okres po wydaleniu dyplomatów, co skutkowało automatycznym zamrożeniem działalności rosyjskiej rezydentury?
Fantazjując można pokusić się o dywagacje, że nie wydalono, Samożniewa a jedynie pozwolono na taktyczna ucieczkę przewerbowanego agenta celem utrzymania go na stanowisku w rosyjskich strukturach wywiadowczych? Może byłby mniej szkodliwy?
Jest to naprawdę ciekawy artykuł a zawarte w nim informacje powodują różne domysły. Tylko, że osoba, która przekazała powyższe informacje autorowi raczej nie była „Młoda” rozpoczynając karierę w UOP.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=517036178349837&set=a.504504812936307.1073741824.462339267152862&type=1

? dokładnie,swołocz resortowa zaprzeczy.