Polska

„Agent Tomek” z zarzutami za składanie fałszywych zeznań w sprawie „willi Kwaśniewskich”

Szczegóły

Opublikowano: środa, 23 czerwiec 2021 17:11

Tomasz K. czyli "Agent Tomek" usłyszał zarzuty Prokuratura Regionalnego w Katowicach tworzenia fałszywych dowodów, fałszywego oskarżenia oraz składania fałszywych zeznań w sprawie sprzedaży willi w Kazimierzu Dolnym, która zdaniem CBA miała należeć do Aleksandra i Jolanty Kwaśniewskich.

„Agent Tomek”, po tym jak jego żona i on usłyszeli zarzuty prokuratorskie wyłudzenia milionowych kwot z budżetu państwa, prowadząc środowiskowe domy samopomocy jako stowarzyszenie Helper, nagle rozpoczął festiwal występów w mediach opozycyjnych, kajając się, że produkował fałszywe oskarżenia na zamówienie kierownictwa CBA w sprawach, w których występował jako „przykrywkowiec”. Jeździł po kraju z ekipa TVN i przepraszał swoje „ofiary”. Również przepraszał Aleksandra i Jolantę Kwaśniewskich.

Wezwany na świadka w 2019 roku w śledztwie dotyczącym uchylania się od opodatkowania w związku ze sprzedażą willi w Kazimierzu Dolnym i prania brudnych pieniędzy przez Aleksandra i Jolantę Kwaśniewskich, w trakcie konfrontacji z innym świadkiem Tomasz K. wygłosił oświadczenie, z którego wynikało, że jego wszystkie wcześniejsze zeznania w sprawie były wynikiem poleceń, jakie dostawał od ówczesnego kierownictwa CBA (Mariusza Kamińskiego jako byłego szefa CBA, a także byłego wiceszefa Biura Macieja Wąsika) i nie miały odzwierciedlenia w rzeczywistości. Stwierdził, że jego przełożeni mieli mu rzekomo polecić stworzenie dokumentacji wbrew faktom sugerującej, że prawdziwymi właścicielami willi miała być para prezydencka. Takiej treści zeznania złożył również będąc przesłuchiwanym w tej samej sprawie 4 i 5 sierpnia 2020 r." - przekazała prokuratura w Katowicach.

Jak podkreślono, zeznania te były sprzeczne z innymi składanymi w tej sprawie na przestrzeni 10 lat, a także z tymi w sprawach z nią związanych. Prokuratura podjęła więc czynności mające na celu ustalenie, które z nich są prawdziwe.

"Przeanalizowano wszystkie zeznania, które Tomasz K. złożył w charakterze świadka na okoliczności będące przedmiotem śledztwa dotyczącego willi w Kazimierzu Dolnym. Zeznania te składał zarówno przed prokuratorem, jak i przed Sądem Rejonowym w Piasecznie. Ich analiza wykazała, że te składane wówczas były spójne i korespondowały z całokształtem materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie. Tym samym dała podstawy do ustaleń dowodowych, że zeznania złożone przez niego w 2019 i 2020 r. są fałszywe" - czytamy w informacji prasowej.

Jak podkreślono, wobec takich ustaleń dowodowych, jak też innych - wskazujących, że wcześniejsze zeznania K. nie były wymuszone przez jego ówczesnych przełożonych - prokurator sporządził postanowienie o przedstawieniu Tomaszowi K. zarzutów. Chodzi o tworzenie fałszywych dowodów mających na celu oskarżenie jego byłych przełożonych, fałszywe oskarżenie tych osób oraz składanie fałszywych zeznań w postępowaniu karnym. Czyny te zagrożone są karą do 8 lat pozbawienia wolności.

Wobec K. zastosowano środki zapobiegawcze w postaci poręczenia majątkowego w wysokości 100 tys. zł oraz dozoru policji.

Prokuratura przypomniała, że przeciwko Tomaszowi K. toczy się już postępowanie prowadzone przez Prokuraturę Regionalną w Białymstoku. "Podejrzany usłyszał w nim zarzuty dotyczące nadużyć finansowych związanych z prowadzeniem w latach 2011-2017 domów opieki dla seniorów na Warmii i Mazurach".
(pw)

Czytaj więcej: „Agent Tomek” z zarzutami za składanie fałszywych zeznań w sprawie „willi Kwaśniewskich”

Staroń: Sąd Najwyższy rozpatrzy kasację w sprawie odszkodowania dla Procyka

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 18 czerwiec 2021 10:44

Senat odrzucił kandydaturę senator Lidii Staroń na RPO. Za głosowało 45 senatorów, przeciw 51, trzech senatorów wstrzymało się. Staroń poparło 45 senatorów PiS. Z tego ugrupowania dwóch parlamentarzystów - Dorota Czudowska i Andrzej Pająk – wstrzymało się od głosu. Z kolei Janina Sagatowska nie wzięła udziału w głosowaniu. Przeciwko Staroń zagłosowało również dwóch przedstawicieli koła senatorów niezależnych: Krzysztof Kwiatkowski i Wadim Tyszkiewicz. Sama kandydatka na RPO wstrzymała się od głosu.

W piątek 18 czerwca Senat rozpatrywał kandydaturę senator Lidii Staroń na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich. Jedno z pytań dotyczyło sprawy b. Prezesa Spółdzielni Mieszkaniowej „Pojezierze” w Olsztynie Zenona Procyka. Zadał je senator PO z Elbląga Jerzy Wcisło.

Jerzy Wcisło: Pan Zenon Procyk został uniewinniony po latach walki i uzyskał odszkodowanie. Sąd Najwyższy odrzucił w 2017 roku wniosek o kasację tego wyroku, o którą pani zabiegała. Zrujnowała pani zdrowie i życie p[anu Procykowi. W związku z tym 3 pytania: 1. Dlaczego nie przeprosiła pani, pana Procyka? 2. Dlaczego podatnicy musieli zapłacić panu Procykowi 2 miliony złotych za pani błędy i zaciekłość. 3. Jak pani ocenia swoja postawę w kontekście ustawowego wymogu posiadania przez RPO walorów moralnych i wrażliwości społecznej?

Lidia Staroń:

Za każdym razem, gdy jest kampania, wybory, gdy walczę o dobre prawo dla ludzi, jestem atakowana tą sprawą, pojawiają się artykuły w mediach, które kładziono na fotelach posłów. Podjęłam kroki prawne i dzisiaj te sprawy są w sądzie i prokuraturze. Złożyłam 18 lat temu zawiadomienie do prokuratury, bo byli krzywdzeni członkowie spółdzielni, była patologia, ludzie byli wyrzucani z mieszkań, w tej spółdzielni zbudowano blok z mieszkaniami dla sędziów, po zaniżonej cenie. To wyroki potwierdziły. Przez te wszystkie lata, to nie ja, tylko prokuratura i sąd rozpoznawał tę sprawę, a nie senator. Wyrok wydał niezależny sąd. W tym procesie zostali skazani pracownicy spółdzielni, m.in. prawnik tej spółdzielni i księgowa. Z tej spółdzielni wyrzucono na bruk z mieszkania matkę z 6 dzieci i z siódmym w 9 miesiącu ciąży. Księgowa została skazana, miała zwrócić za 60 metrowe mieszkanie 22 tys złotych. Poszłam do sądu cywilnego i po 18 latach wywalczyła pani Basi właściwe odszkodowanie.

- Za każdym razem, gdy jestem po stronie ludzi, gdy walczę o ich sprawy, pojawiają się takie kłamstwa grup interesów, prezesów spółdzielni, komorników. Jeśli chodzi o wysokość odszkodowania, to jest rzeczywiście skandal. Takiego odszkodowania jeszcze w Polsce nie było, 7,5 tys złotych za 1 dzień aresztu, a pani Basi przyznał sąd tylko 22 tys zł odszkodowania. Z tego co wiem, jeszcze w tym miesiącu będzie rozpoznana przez Sąd Najwyższy kasacja wyroku dotycząca wysokości odszkodowania.

- Wygrała wszystkie sprawy, w których mnie pomawiano (w związku ze sprawą Procyka – przypis A.Socha). Ostatni wyrok z kwietnia 2021 roku. Sąd przyznał mi rację, powiedział: „to jest klęska wymiaru sprawiedliwości, bo tamten wyrok w sprawie niegospodarności w tej spółdzielni był uniewinniający, bo szkoda nie wyniosła 200 tys złotych, a tylko 193 tys złotych. Szkoda była, spółdzielcy zapłacili ze swoich kieszeni, ale szkoda w świetle prawa była za niska, a skazuje się ludzi za kradzież batona.

- W ostatniej sprawie ten prezes został uniewinniony, bo było przedawnienie.

Jerzy Wcisła: Nie udzieliła pani odpowiedzi na żadne moje pytanie.

Pozostałe pytania dotyczyły spraw podnoszonych stale przez opozycję, a więc dotyczące Trybunału Konstytucyjnego, przenoszonych i zawieszanych sędziów i prokuratorów wyroków TSUE w sprawie praworządności i wymiaru sprawiedliwości w Polsce, stref wolnych LGBT uchwalanych przez samorządy, in vitro, kupno gazet przez Orlen.

Lidia Staroń odpowiadała za każdym razem tak samo: to są pytania polityczne, do polityka, nie taka jest rola Rzecznika. W każdej sprawie, w których dzieje się krzywda obywatelowi, jest łamane prawo i Konstytucja będę interweniowała.

Zapytano też senator o jej absencję na połowie posiedzeń komisji praworządności, w czasie przed choroba pani senator. Senator Staroń poinformowała, że trzy lata temu przeszła rehabilitację, głównie chodziło o problem z mową, zapewniła, że obecnie jest w pełni zdrowa.

Kandydatka wypadła fatalnie, wręcz skompromitowała się. Nie potrafia w sposób jasny i merytoryczny odpowiedzieć na żadne pytanie. Właściwie to nawet trudno było zrozumieć, co ma na myśli. Naprawdę, przy całym szacunku dla Pani Senator, to był żenujący spektakl.

Przypomijmy, że w sprawie Zenona Procyka chodziło m.in. o fałszowanie wyborów w spółdzielni, głosowania na zebraniach przez podstawionych pracowników, przyjmowanie przez władze spółdzielni korzyści majątkowych czy budowę "bloku dla prominentów", w którym mieszkania kupili m.in. sędziowie i policjanci, płacąc mniej, niż wynosiły ówczesne ceny rynkowe.

Śledztwo, które media okrzyknęły największą aferą spółdzielczą w Polsce, wszczęto w 2000 r. Najpierw prowadziły je prokuratury Rejonowa i Okręgowa w Olsztynie. Później akta przejęli śledczy z Łomży. Ale ani ci z Podlasia, ani ci z Warmii i Mazur nie widzieli podstaw do stawiania zarzutów. Wtedy, w 2005 roku, na mocy decyzji prokuratora generalnego akta przeniesiono do Prokuratury Okręgowej w Elblągu. Zastępca Prokuratora Generalnego Kazimierz Olejnik, w latach 2003–2006 (za rządów SLD) zwany "polskim Falcone" powiedział, że z taką skalą patologii w spółdzielni mieszkaniowej spotkał się po raz pierwszy w swojej pracy. 

Tym razem śledczy wraz z funkcjonariuszami CBŚ mieli odkryć to, co umykało innym: „spółdzielczą mafię”, która trzęsła Olsztynem. W układance mieli być: prezes spółdzielni Pojezierze Zenon Procyk, jego współpracownicy, sędziowie będący na usługach prezesa i polityk. W sumie 27 osobom prokuratura postawiła 111 zarzutów. Najwięcej – 20 – Procykowi. Procyk został aresztowany w 2005 r. i przesiedział w areszcie osiem miesięcy. W 2006 r. prokuratura skierowała do sądu akt oskarżenia.

Proces trwał pięć lat. Sąd w Ostródzie skazał go za nakłanianie do fałszowania wyborów władz spółdzielni na półtora roku więzienia w zawieszeniu na cztery lata oraz na sześć lat zakazu zajmowania stanowisk kierowniczych. Jednak aż 56 zarzutów prokuratorskich upadło w sądzie, bo opierały się wyłącznie na nagraniach podsłuchiwanych rozmów z telefonów Procyka. Już po rozpoczęciu procesu Sąd Najwyższy zajął stanowisko uniemożliwiające wykorzystanie ich jako dowodów.

Z postawionych byłemu prezesowi 20 zarzutów nie utrzymało się 18, wśród nich dotyczące nieprawidłowości przy rozliczeniu budowy "bloku dla prominentów".

Procyk zapewniał o niewinności i odwołał się od wyroku, a sąd apelacyjny nakazał powtórzyć proces. Już rok później sąd uniewinnił byłego szefa Pojezierza, nakazując jednocześnie ponowne rozpatrzenie w sumie trzech wątków, w których ostródzki sąd nie dopatrzył się winy Procyka.

Proces toczył się przed Sądem Okręgowym w Elblągu od 2012 r. Na byłym prezesie Pojezierza ciążyły wówczas zarzuty: nakłaniania kilku osób do składania nieprawdziwych zeznań w sprawie rozbieżności w protokołach z posiedzeń zarządu spółdzielni; narażenia spółdzielni na straty poprzez nieprawidłowe rozliczenie budowy "bloku dla prominentów" i przez to zbyt tanią sprzedaż mieszkań; wyłudzenia mieszkania od członka spółdzielni.

W 2015 r. sąd umorzył pierwszy z wymienionych zarzutów ze względu na przedawnienie, w pozostałych Procyka uniewinnił.

Procykowi z 20 zarzutów zostały dwa, najlżejsze: dwukrotnie w latach 2002 i 2003 nakłaniał do zorganizowania zebrań grup członkowskich, w których brały udział osoby nieuprawnione, niebędące członkami spółdzielni. Zdaniem sądu to „wspomaganie demokracji” miało zapewnić prezesowi i jego ludziom panowanie w spółdzielni.

Procyka skazano na rok i sześć miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na cztery lata. Przez sześć lat nie może pełnić funkcji kierowniczych w spółdzielni. Niczego więcej prokurator mu nie udowodnił. Ale po kolei.

Sztandarowym zarzutem elbląskiej prokuratury był zbyt niski koszt budowy bloku przy ul. Dworcowej 48A w Olsztynie i zakup podzielników (urządzenia do pomiaru indywidualnego zużycia ciepła instalowane na grzejnikach). W pierwszym przypadku, zdaniem prokuratury, Procyk nie doliczył do budowy budynku kosztów parkingu, przez co sprzedawał znajdujące się w nim mieszkania po zaniżonej cenie. Spółdzielnia miała na tym stracić ponad 900 tys. zł. Zarzut oparto na opinii biegłej.

Już w trakcie procesu okazało się, że biegła podważyła swoją opinię. W innej ekspertyzie dla olsztyńskiej prokuratury na temat innej spółdzielni jako wzór budowy domu w Olsztynie podała blok przy Dworcowej 48A!

Budowę bloku kontrolował też Urząd Kontroli Skarbowej. I on nie dopatrzył się nieprawidłowości. – Inwestycja była rozliczona wzorowo. Do niczego nie można się było przyczepić – opowiadał wówczas "Rz" Tomisław Porycki, który w 2003 r. w UKS zajmował się blokiem.

Mimo to do sądu trafił akt oskarżenia w tej sprawie. – Nie można spółdzielni czynić zarzutu, że wybudowała ten budynek taniej – argumentował wczoraj sędzia Manista.

W wypadku podzielników prokuratura uznała, że spółdzielnia wybrała najdroższe i najgorsze. Spółdzielnia znów miała stracić 900 tys. zł. Zarzut prokuratura oparła na opinii biegłego. – Eksperta od klimatyzacji i urządzeń sanitarnych – mówił sędzia Manista.

A przecież opinia dotyczyła urządzeń elektronicznych. W sądzie okazało się, że kupione przez spółdzielnię podzielniki nie były najdroższe ani najgorsze. – Po wysłuchaniu biegłego sąd nie miał wątpliwości, że brakuje podstaw do skazania – mówił sędzia Manista.

Wyłudzić mieszkanie

Procyka oraz główną księgową spółdzielni Władysławę Winiarską oskarżono też o to, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w 1998 r. wyłudzili mieszkanie od ciężarnej Barbary Sz. Chodziło o to, że Sz. miała dług w spółdzielni i mimo że go spłaciła, została eksmitowana. W sądzie okazało się, że sprawa wygląda trochę inaczej, niż przedstawiła ją prokuratura.

Barbara Sz. w dniu eksmisji była w zaawansowanej ciąży, ale długu nie spłaciła. Nakaz eksmisji sąd orzekł w 1996 r. Spółdzielnia zaproponowała jej mniejsze mieszkanie – różnica w ich wartości miała pokryć dług. Ale Sz. się nie zgodziła. Doszło do eksmisji. I tu zaczął się problem.

Mieszkanie po Sz. przejęła córka głównej księgowej spółdzielni. A Sz. nie dostała wpłaconego wkładu budowlanego – 40 tys. zł. Córka księgowej przejęte mieszkanie sprzedała za 90 tys. zł. Sąd uznał, że mieszkanie wyłudzono, ale w procederze udziału Procyka nie było. Księgową sąd skazał za ten czyn na dwa lata pozbawienia wolności w zawieszeniu na cztery lata.

Olsztyński układ

Kiedy w 2005 r. zatrzymano Zenona Procyka, ówczesny zastępca prokuratora generalnego Kazimierz Olejnik mówił o olbrzymiej patologii, jaką odkryto w Olsztynie. Prezes spółdzielni miał rzekomo na usługach sędziów, polityków, prokuratorów i dziennikarzy. Czworo sędziów oskarżono publicznie. Efekt? Żadnych zarzutów karnych. Nic im nie udowodniono. Wszyscy nadal pracują w wymiarze sprawiedliwości.

Jerzy Romaszka w 2005 r. był politykiem PiS. Tuż przed wyborami do Sejmu, w których miał startować, prokuratura zarzuciła mu poświadczenie nieprawdy przez wystawienie rzekomo fałszywego zwolnienia lekarskiego radcy prawnemu spółdzielni.

Marzenia o Sejmie prysły. Po pięciu latach ta sama prokurator w mowie końcowej wnioskowała o uniewinnienie Romaszki. – Był pan lekarzem, biegłym sądowym, oskarżenie pozbawiło pana tego zaszczytu – mówił sędzia.

Romaszka: – Od początku mówiłem, że nic złego nie zrobiłem. Nikt nie słuchał. Przez te pięć lat napisałem doktorat, ale z polityki musiałem zrezygnować. Prokurator nawet nie powiedział „przepraszam”.

Wyrok ten podtrzymał w 2016 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku.

Wtedy ponownie do akcji wkroczyła senator Staroń i poprosiła prokuratora generalnego Zbigniewa Ziobrę o kasację wyroku przed Sądem Najwyższym. W kwietniu 2017 r. SN uznał kasację za bezzasadną.

Procyk oczekiwał przeprosin od Staroń, ale ona uznała, że kasacja przepadła z przyczyn formalnych, a nie merytorycznych. Ostatecznym triumfem byłego prezesa Pojezierza było wysądzenie od skarbu państwa bardzo wysokiego odszkodowania za doznane krzywdy – 1,8 mln zł.
Sprawa Pojezierza zresztą nadal się toczy – teraz została wniesiona kolejna kasacja prokuratora generalnego, tym razem w sprawie przyznanych Procykowi odszkodowań.

(pw)

Czytaj więcej: Staroń: Sąd Najwyższy rozpatrzy kasację w sprawie odszkodowania dla Procyka

Sejm powołał Staroń na RPO. Procyk reaguje zawiadomieniem do prokuratury

Szczegóły

Opublikowano: środa, 16 czerwiec 2021 08:46

Za kandydaturą 60-letniej Lidii Staroń na Rzecznika Praw Obywatelskich głosowało 231 posłów, prof. Marcina Wiącka poparło - 222 posłów. Teraz kandydaturę musi zatwierdzić Senat, gdzie senator Staroń nie może być pewna poparcia.

Lidię Staroń poparło, poza posłami PiS, trzech posłów Konfederacji (przeciw głosowali K.Bosak, A.Dziambor i D.Sośnierz), trzech posłów Kukiz15 (przeciw był R.Tyszka) i niezależni posłowie Lech Kołakowski i Łukasz Mejza.

Za Marcinem Wiąckiem z klubu PiS zagłosowali posłowie Porozumienia: Jarosław Gowin, St.Bukowiec, Andrzej Gut-Mostowy, Iwona Michałek, Wojciech Murdzek, Marcin Ociepa, Magdalena Sroka i Michał Wypij.

Na wniosek Koalicji Polskiej (PSL) głosowanie odbyło się łącznie nad kandydatami. Polegało to na tym, że wyświetliły się dwa nazwiska i można było głosować za jednym lub za drugim (kandydatem) lub się wstrzymać. Poprzednie wybory RPO odbywały się w porządku alfabetycznym.

Posłanka Barbara Bartuś przedstawiając postać Lidii Staroń określiła ją jako "działaczkę społeczną, której "wysoki poziom wiedzy merytorycznej" uprawnia ją do kandydowania na stanowisko RPO. Przypominała, że nie wspiera ją żadne ugrupowanie polityczne. "Pani Lidia Staroń od lat skutecznie walczy z korupcją i z przejawami patologii w życiu społecznym. Jest założycielką i prezesem Stowarzyszenia Obrony Spółdzielców. W maju tego roku pani senator złożyła w Senacie projekt nowelizacji ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych poparty przez wszystkie siły polityczne, którego zapisy znacząco polepszą sytuację spółdzielców".

Jako przedstawiciel Sejmu w Trybunale Konstytucyjnym wskazywała na monopol Polskiego Związku Działkowców. Trybunał potwierdził wtedy niekonstytucyjność przepisów obowiązującej wówczas ustawy.

Pani Lidia Staroń zainicjowała zmiany w Kodeksie postępowania cywilnego m.in. w zakresie egzekucji. Jest autorką zmian ustawy o komornikach sądowych i egzekucji dotyczących m.in. obniżenia opłat komorniczych oraz nagrywania czynności komornika. Doprowadziła do zwiększenia dostępu do pomocy prawnej i wzmocnienia pozycji ofiar przestępstw, w tym zwiększyła uprawnienia osób pokrzywdzonych przestępstwem. Od lat walczy o nowe przepisy zapewniające realną ochronę przed lichwą. Przygotowała pakiet zmian, w tym zmianę ustawy o kredycie konsumenckim, w której radykalnie zmniejszono główną granicę kosztów pozaodsetkowych, a także nowelizację prawa o notariacie zakładającą m.in. wymóg nagrywania czynności notarialnych. Oprócz przepisów pani Lidia Staroń interweniowała w Prokuraturze Krajowej w sprawie lichwy, a efektem interwencji było polecenie wszystkim prokuratorom, aby pomagali ofiarom lichwy także na drodze cywilnej.

Pani Lidia Staroń walczy o niezakłamywanie historii, wskazując na potrzebę prowadzenia polityki historycznej i wyeliminowania nieprawdziwych, krzywdzących
określeń: polskie obozy śmierci, polskie obozy koncentracyjne czy polskie obozy zagłady. Wskazywała na potrzebę przypisania zbrodni II wojny światowej Niemcom, podkreślając, że naziści legitymowali się właśnie tą narodowością. Jest autorką podjętej przez aklamację w 2015 r. uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zmieniającej nazwę Narodowego Dnia Pamięci
Ofiar Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady na Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady.

Pani Lidia Staroń ustawicznie podejmuje interwencje w obronie pokrzywdzonych zarówno w sprawach indywidualnych, jak i w sprawach całych grup społecznych. Jest niezwykle skuteczna, odważna, ma wiedzę merytoryczną i jest niezależna. Zawsze po stronie ludzi".

W dyskusji sejmowej kandydatce na RPO wyciągnięto w ostatnim czasie sprawę byłego prezesa spółdzielni "Pojezierze" Zenona Procyka, na którego doniesienie złożyła Lidia Staroń. Ostatecznie sąd oczyścił Procyka z zarzutów i za 8 miesięcy aresztu przyznał mu prawie 2 mln odszkodowania.

W trakcie dyskusji poseł Michał Szczerba przypomniał zawiadomienia prokuratury wobec "jednej z kandydatek" oraz fakt, że nie dysponuje wykształceniem prawniczym. - Badanie spraw w prokuraturze wobec RPO miałoby wpływ na jego działalność, a na pewno pełniłoby efekt mrożący - stwierdził.

***

Zawiadomienie do prokuratury złożył Zenon Procyk, były prezes spółdzielni Pojezierze w Olsztynie. Uważa on, że Lidia Staroń weszła w posiadanie materiałów ze śledztwa, do których dostępu mieć nie powinna. Staroń powiedziała w programie Bogdana Rymanowskiego, że miała dostęp do podsłuchów z nagrań rozmów Procyka z sędziami. - Mam rozmowy tych sędziów z tym byłym prezesem. To jest skandal - stwierdziła Staroń na antenie "Gościa Wydarzeń". Chodzi o sędziów Sądu Okręgowego w Olsztynie, którzy instruowali Procyka, jak ma się zachowywać w śledztwie prowadzonym przez prokuraturę łomżyńską, by uniknąć odpowiedzialności.

- Mówiła, że ma nagrania, a takich materiałów ze śledztwa mieć nie powinna - mówi Marcin Adamczyk, prawnik reprezentujący Zenona Procyka. Dodajmy, że te nagrania miał też TVN, który je wyemitowała.

- Zawiadomienie zostało odesłane do Prokuratury Okręgowej w Elblągu, bo to ona zajmowała się sprawą Pojezierza - wyjaśnia Krzysztof Stodolny, rzecznik Prokuratury Okręgowej w Olsztynie.

|***

„Bardzo dziękuję za taki wynik. Ale ludzie wiedzą, co robię od tylu lat. Mam nadzieję, że w Senacie też. Będę o tym rozmawiała” - powiedziała senator Lidia Staroń po głosowaniu w Sejmie, w rozmowie z TVP Info.

Pytana o krytykę, która spadła na nią podczas sejmowej debaty, Lidia Staroń mówiła:

Nie będę mówiła o krytyce. Niech mówią, co chcą. Wiem, co robię. Mam kompetencję, jeśli chodzi o ustawę. (…) To jest 20 lat ciężkiej pracy. Mam nadzieję, że ten wynik to też efekt mojej pracy. (…) Jestem zaskoczona, że ten wynik jest bardzo dobry. I dziękuję za taki wynik, bo różnica jest bardzo duża. Spodziewaliśmy się dwóch, trzech głosów różnicy.

Staroń przekonywała, że będzie rozmawiała ze wszystkimi senatorami, którzy będą głosować nad jej kandydaturą.

W rozmowie z Polsat News, Lidia Staroń powiedziała:

Najważniejsza jest przyzwoitość.

Pytana o plan na rozmowy z senatorami, odparła:

Jak będzie czas na Senat, to będę rozmawiała ze wszystkimi.

Następnie odniosła się do pytani dot. ewentualnej późniejszej współpracy z prof. Wiąckiem.

Mogę współpracować z każdym, jeżeli można pracować na rzecz ludzi

– powiedziała.

KOMENTARZ

PiS  poparł Lidię Staroń na Rzecznika Praw Obywatelskich, mimo że nie wyjaśniła wątpliwości dotyczących jej oskarżeń pod adresem prezesa Spółdzielni Mieszkaniowej w Olsztynie Zenona  Procyka.

Rzecznik Praw Obywatelskich "powinien wyróżniać się wiedzą prawniczą i doświadczeniem zawodowym, a także wysokim autorytetem ze względu na swe walory moralne i wrażliwość społeczną". Tak stanowi prawo. Ja bym tylko dodał jeszcze bezpartyjność, bo ostatni RPO wykazał się skrajnym zideologizowaniem i narzędziem w ręku "totalnej opozycji".

Lidia Staroń nie wyróżnia się wiedzą prawniczą, jest inżynierem budownictwa. Wyróżnia się wrażliwością społeczną, czego dowiodła zajmując się sprawami zwykłych ludzi pokrzywdzonych przez lichwiarzy i komorników, a także przez sądy, walczyła o prawa spółdzielców. Nie tylko zajmowała się sprawami jednostkowymi, ale walczyła o zmianę prawa, by takich skrzywdzonych nie było więcej.

Udowodniła też swoją niezależność zawiadamiając prokuraturę w sprawie budowy "Zimnych Term" w Lidzbarku Warmińskim, w którym nie ma gorących źródeł. Do tej absurdalnej budowy doprowadził baron PO na WiM Jacek Protas. Za kwestionowanie tej sztandarowej inwestycji Warmii i Mazur Lidia Staroń została wyeliminowana z listy wyborczej PO. Odeszła z tej partii także dlatego, bo nie mogła skończyć ani ustawy o komornikach, ani ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, PO nie chciała tych ustaw poprzeć, wystartowała więc samodzielnie, jako kandydatka niezależna i wygrała z rektorem UWM, senatorem Ryszardem Góreckim.

Jednak "sprawa Procyka" jest jej "trupem w szafie", który będzie ją prześladował jako RPO, jeśli nie odpowie publicznie na pytania dotyczące tej sprawy. O sprawie tej ostatnio przypomniał reporter tygodnika "Polityka" Piotr Pytlakowski na swoim Fb:

„W skrócie chodziło o jej walkę z Zenonem Procykiem, ówczesnym prezesem spółdzielni mieszkaniowej »Pojezierze« w Olsztynie” — pisze Pytlakowski.

Staroń wraz z trzema innymi osobami wybudowała pawilon handlowy na terenie spółdzielni. Nie miała niezbędnych zezwoleń. Spółdzielnia domagała się czynszu za samowolnie postawiony budynek, lecz Staroń uznała, że czynsz jest za wysoki. I rozpoczęła walkę ze spółdzielnią, a właściwie z jej prezesem.

„Zarzuciła Procykowi samowolę, fałszerstwa dokumentów spółdzielczych i nakłanianie innych do fałszerstw, a także sprzedaż mieszkań w jednym z budynków po preferencyjnych cenach sędziom i prokuratorom, co miało zapewnić prezesowi bezkarność.

Umiejętnie nakręcała spiralę oskarżeń i montowała medialną koalicję, aby prezesa skompromitować. Ściągnęła do Olsztyna ekipę TVN, chodziła po redakcjach różnych gazet. Była także u mnie. Przedstawiała siebie w roli ofiary Procyka, wzbudzała współczucie” – pisze dziennikarz „Polityki”.

W 2005 roku Procyk został aresztowany. Postawiono mu 20 zarzutów. Spędził w areszcie osiem miesięcy.

W walkę z prezesem Procykiem Staroń zaangażowała między innymi Centralne Biuro Śledcze.

„Zebranymi w śledztwie dowodami przeciwko Procykowi dzielili się z Lidią Staroń, np. stenogramami z podsłuchów. Byłem świadkiem jednego z takich spotkań. Nachodzili wiceprezesa spółdzielni, aby zmusić go do zeznawania przeciwko szefowi. Ten człowiek nie wytrzymał napięcia, popełnił samobójstwo, rzucając się z dziesiątego piętra” – relacjonuje dziennikarz „Polityki”.

Uniewinniony po latach

„Samotna, dzielna w boju kobieta”, która sama pokonała mafię urzędniczo-spółdzielczą – mówił wtedy o Staroń Donald Tusk. A ona dostała miejsce na listach PO i weszła do Sejmu.

Tymczasem po kilku latach sąd uniewinnił prezesa Procyka. Jego sprawa przeszła przez wszystkie instancje – aż do Sądu Najwyższego. Okazało się, że dowody zostały spreparowane. Zarzuty się nie potwierdziły.

Co więcej, za czas spędzony w areszcie zasądzono mu 1,7 miliona złotych odszkodowania. Po oskarżeniach Lidii Staroń Procyk – jak opowiada – przez osiem lat nie mógł dostać pracy. Przeszedł też udar i zawał, podpalono mu dom. „Mąż był doktorem na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim, przewodniczącym Rady Miasta, prezesem spółdzielni. W Olsztynie ludzie się z nim liczyli, miał szacunek i uznanie. Sąd wziął to pod uwagę, mówił o tym w uzasadnieniu” – opowiadała Interii Krystyna Procyk.

Procyk chce pozwać Staroń, ale ona nie chce się zrzec immunitetu.

„Sam sąd powiedział, że to była klęska wymiaru sprawiedliwości” – stwierdziła Staroń pytana o tę sprawę w programie „Sprawdzam” w TVN24. Nie podała jednak żadnych argumentów, jej wypowiedź nie pozwalała zrozumieć, na czym miałaby polegać jej racja".

Taka jest wersja Piotra Pytlakowskiego

Nie znam tej sprawy bliżej, gdyż w tym czasie pracowałem poza Olsztynem, jednak wiem, że nie do końca było tak, jak to opisuje Pytlakowski, o czym świadczy prawomocny wyrok sądu skazujący dziennikarza "Rzeczpospolitej" Mariusza Kowalewskiego, który też zarzucił jej nieuczciwość wobec spółdzielni "Pojezierze". Redakcja musiała zapłacić 100 tys. złotych odszkodowania i przeprosić za zniesławienie Lidii Staroń.  Ponadto przed sądem oskarżała Procyka prokuratura a nie Staroń. I to nie jest wina Staroń, że prokuratura zakładając podsłuch Procykowi nie dopełniła formalności, więc sąd odrzucił nagrania jako dowód. Dziwne tylko, że wcześniej sąd wyraził zgodę na aresztowanie Procyka. Przypomnijmy, że to wszystko działo się za władzy PO.

Zenon Procyk podczas ostatniej kampanii wyborczej do Senatu urządził milczącą demonstrację w biurze Senator Staroń, podczas jej konferencji prasowej, następnie opublikował swoje zarzuty pod adresem senator, wykupując całą stronę w "Gazecie Olsztyńskiej".

Senator Staroń podczas debaty w Senacie 17 stycznia 2020 roku na temat noweli ustaw sądowych, poparła reformę wymiaru sprawiedliwości podając szereg przykładów rażących błędów sędziowskich, których niesprawiedliwe wyroki złamały życie ludziom. Jako przykład patologii w sądach podała też sprawę odszkodowania dla Zenona Procyka. Wskazała też na przykład matki siedmiorga dzieci, pani Barbary spod Olsztyna. Jak mówiła, kobieta została wyrzucona ze swojego mieszkania własnościowego w Spółdzielni Mieszkaniowej "Pojezierze" na bruk w dziewiątym miesiącu ciąży.

– Została perfidnie oszukana, a w jej mieszkaniu zamieszkała córka księgowej spółdzielni (Władysława W., była księgowa SM Pojezierze za czasów prezesa Zenona Procyka – przypis redakcji). Po dwóch latach sprzedała nieruchomość, oczywiście po rynkowej cenie – ujawniła senator Staroń.

- Zamieszkała już w nowym mieszkaniu wybudowanym przez spółdzielnię w tzw. „sędziowskim budynku”. Co z panią Basią? Zabrano jej i jej dzieciom dach nad głową, które pani Basia w całości spłaciła. Walczyłam o tę rodzinę 16 lat. Jaki efekt? Sąd skazał księgową, czy adekwatnie do czynu? Sąd skazał łaskawie na rok w zawieszeniu i kazał naprawić szkodę, czyli zapłacić pani Basi – uwaga – 22 tysiące złotych– za 60-metrowe mieszkanie w centrum Olsztyna. To był wyrok, a gdzie sprawiedliwość, gdzie Konstytucja? - zapytała senator.

- To było w procesie byłego prezesa tej spółdzielni. W tym procesie było przedawnienie. Ponadto sąd stwierdził, że była „zbyt mała wartość szkody”, bo nie było 200 tys. a „tylko 194 tys. złotych”. Przy ustalaniu wartości szkody nie ustalono jednak wartości gruntu, a jedynie opłaty za użytkowanie wieczyste. Chodziło o budowę tzw. „budynku sędziowskiego”, w którym mieszkania o zaniżonej cenie o koszt gruntu nabyli m.in. sędziowie, prokurator, rodzina prezesa i księgowej. Temu prezesowi spółdzielni sąd bulwersującym wyrokiem zasądził kwotę prawie 2 mln złotych tytułem odszkodowania i zadość uczynienia za 8 miesięcy aresztu, czyli 7,5 tys. złotych za dzień. Po jednej stronie mamy panią Basię i dla niej 22 tys. złotych za odebrany dach nad głową a z drugiej strony miliony.

- Czy dlatego, że w sądzie orzekała sędzia, która pracowała razem w sądzie z inną sędzią znaną z nagrań rozmów prezesa spółdzielni – zapytała senator. Jakie to były rozmowy? (cytuje). Sędzia z Olsztyna do prezesa: „Jutro będzie to załatwione, wszystko w porządku”. Był to sędzia z wydziału karnego, zresztą dzisiaj tam jest.

Kolejna rozmowa tego prezesa spółdzielni z tym sędzią. Prezes: „Jarku, czy mogę nadużyć twojej uprzejmości, konkretnie twojego przełożonego, żeby do tego sądu rejestrowego...”. Sędzia: „Dobrze”.

Inny fragment. Prezes spółdzielni: „Jarku, chcę się poradzić, bo dzisiaj przyszedł pozew, czyli ta Staroniowa, rozumiesz zaskarżyła Walne. Sąd chce te same dokumenty co prokuratura i wyznaczył już termin rozprawy. Prokuratura chce, CBŚ chce, to co mówiłem...”.

Sędzia: „A to CBŚ się napisze dosłownie takie pismo, że wyjątkowym zbiegiem okoliczności, w związku z wniesieniem sprawy z powództwa cywilnego, akurat te same dokumenty w postępowaniu karnym, CBŚ i my przedkładamy z polecenia sądu na rozprawę, która ma się odbyć 7 października”.

Dalej w rozmowie prezes informuje sędziego o niszczeniu dokumentów: „Ale ja te listy obecności kazałem skasować, żeby nikogo nie dręczyło i koniec, nie mam”.

W innej rozmowie prezes spółdzielni informuje sędziego: „Pan komendant oddaje mieszkanie, dzisiaj podanie wpłynęło, że rezygnuje z dniem 1 października i ja będę miał klucze i Wam dam te klucze”.

- Czy była to bezinteresowna przysługa? - zapytała retorycznie senator. - W dalszej części rozmowy prezes dopytuje: „Jarku, pilnujesz?” Sędzia zapewnia, że i za 2 miesiące nie wezmą tych dokumentów z sądu, sąd im ich w ogóle nie wyda.

Prokurator do prezesa: „Ściskam cię, wszystko jest w najlepszym porządku, kontroluję to, trzymaj się”.

- O tej rozmowie prezes Sądu Najwyższego Zabłocki, który był w tej izbie wczoraj mówił swego czasu „skandal”. I co z tego? Te osoby nie poniosły żadnej odpowiedzialności, a nawet niekiedy awansowały. Te osoby zamieszkały w atrakcyjnych mieszkaniach wybudowanych przez spółdzielnię. Dzisiaj uczestnicy tych rozmów są kierownikami katedr, cywilnej i karnej na uniwersytecie (na Wydziale Prawa i Administracji UWM w Olsztynie – przyp. redakcji). Ci sędziowie są dzisiaj nauczycielami studentów prawa. Żeby powiedzieć słowami sędziego Matczaka, „są lekarzami”, ale ta choroba jest ciężka i wydaje się być mocno zakaźna, nazywa się „bezkarność”.

- Nie można decydować o niezawisłości i niezależności tylko od władzy ustawodawczej i wykonawczej, pomijając niezawisłość od innych osób i grup interesów faktycznie dzierżących określoną władzę, dysponujących pieniędzmi i wpływami – podsumowywała senator".

Rozmawiałem z Senator tuż po jej ponownym wyborze do Senatu, na temat odszkodowania dla Zenona Procyka. Zapewniała, że doprowadzi do złożenia skargi nadzyczajnej w sprawie wyroku uniewinniającego Zenona Procyka. Skarga jest zasadna m.in., gdy zachodzi oczywista sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego. Lidia Staroń miała na to prawie 2 lata. Nie zrobiła tego. Być może uczyni to jako Rzecznik Praw Obywatelskich, gdyż skargę mogą wnieść tylko: Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Finansowy, Prezes Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, Rzecznik Praw Dziecka, Rzecznik Praw Pacjenta, Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego, Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców i Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Adam Socha

Czytaj więcej: Sejm powołał Staroń na RPO. Procyk reaguje zawiadomieniem do prokuratury

Syn Karola Tendery skarży wyrok niemieckiego Sądu Najwyższego!

Szczegóły

Opublikowano: środa, 16 czerwiec 2021 08:30

Syn Karola Tendery, Jerzy, wniósł przeciwko Niemcom skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu w związku z odmową przez BGH (niemiecki Sąd Najwyższy) stwierdzenia wykonalności na terenie Niemiec wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 22 grudnia 2016r. Wyrok ten nakazywał niemieckiej telewizji publicznej ZDF przeproszenia jego ojca na swojej stronie internetowej za publikowanie wypowiedzi przypisujących Polakom utworzenie obozów zagłady – to jest za tak zwane „polskie obozy zagłady“.

Pełnomocnikiem Jerzego Tendery (a wcześniej jego ojca, Karola Tendery) jest Stowarzyszenie Patria Nostra, reprezentowane przez mec. Lecha Obarę.

Zdaniem Jerzego Tendery, niemieccy sędziowie BGH, odpowiednika polskiego Sądu Najwyższego, odmawiając jego ojcu wykonania polskiego wyroku dopuścili się naruszenia m. in. przepisu art. 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Skarżący zwraca uwagę na to, że Trybunał w dotychczasowym orzecznictwie odmawiał ochrony komukolwiek, kto dopuszczał się wypowiedzi negujących Holocaust lub w inny sposób wpływał na zniekształcanie wiedzy o Holocauście. Wypowiedzi typu „polskie obozy zagłady“ zniekształcają zaś wiedzę o Holokauście. Potwierdza to stanowisko International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) zawarte w „Roboczej definicji negacjonizmu i zniekształcania prawdy historycznej o Holokauście“.

Skarżący przekonuje w skardze, że niemieckie władze sądownicze miały obowiązek pozytywny, polegający na dbałości o zgodność wypowiedzi o Holokauście z faktami historycznymi i przeciwdziałaniu zniekształcaniu prawdy o Holokauście. Wiąże się to z koniecznością piętnowania tego rodzaju wypowiedzi.

Chodzi tu o dbałość o zgodność wypowiedzi z faktami historycznymi i przeciwdziałanie fałszowaniu prawdy o Holokauście. Stąd - zdaniem skarżącego Państwo Niemieckie syna Karola Tendery - niemieccy sędziowie naruszyli art. 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka chroniąc wypowiedzi negujące lub zniekształcające pamięć o Holokauście.

Skarga zarzuca Państwu Niemieckiemu również uchybienie standardom w zakresie prawa do sądu, gwarantowanego w art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Zwraca mianowicie uwagę, że w dotychczasowym orzecznictwie Trybunału przyjęto, iż nieuzasadniona odmowa wykonania legalnego wyroku państwa obcego, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, może być naruszeniem prawa do sądu rozumianego również jako prawa do skutecznej egzekucji wyroku sądowego.

BGH swoim postanowieniem zniweczyło to prawo Karola Tendery, posługując się przy tym nieuzasadnioną argumentacją, jakoby obowiązek opublikowania przeprosin stanowił próbę narzucenia cudzej opinii sprzecznego z prawem do opinii. Tymczasem orzecznictwo ETPC uznaje taką formę zadośćuczynienia naruszeniu dóbr osobistych za jak najbardziej dopuszczalną (np. Cihan Öztürk v. Turkey, § 33, Błaja News v. Poland, Gasior v. Poland).

Wreszcie, zdaniem spadkobiercy Karola Tendery, doszło do naruszenia prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego Karola Tendery. Do ich ochrony zobowiązani byli również niemieccy sędziowie, właśnie na mocy art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Do naruszenia dóbr osobistych ojca skarżącego doszło w wyniku opublikowania przez ZDF nieprawdziwej i fałszującej historię wypowiedzi o „polskich obozach”.

W dotychczasowym orzecznictwie Trybunału przyjmowano, że jakiekolwiek negatywne stereotypowanie grupy, jeśli osiąga pewien poziom, może uderzać w poczucie tożsamości grupy oraz poczucia własnej wartości i pewności siebie członków tej grupy. W tym znaczeniu można je postrzegać jako wpływające na życie prywatne członków grupy (Aksu v. Turcja, § 58; Lewit v. Austria, § 46).

Użycie terminu "polskie obozy zagłady" lub innego równorzędnego określenia na niemieckie obozy zagłady z okresu II Wojny Światowej stanowi uderzenie w naród polski jako grupę, którą - przez użycie tego fałszywego kodu językowego stereotypizuje się w sposób fałszujący historię jako sprawców lub współsprawców zbrodni ludobójstwa (Holokaustu).

Taki sposób negatywnego stereotypowania narodu polskiego osiągnął poważny poziom, na co wskazuje konieczność interweniowania władz polskich w wypadkach użycia sformułowań "polskie obozy zagłady" lub równorzędnych określeń opisujących niemieckie nazistowskie obozy koncentracyjne. Zgodnie z dotychczasowym orzecznictwem Trybunału (Lewit v. Austria, § 46.) - zapobieżenie takim naruszeniom powinno wiązać się z podjęciem przez władze zobowiązań pozytywnych, niezbędnych dla zapewnienia poszanowania prawa do życia prywatnego. Mogą one obejmować środki mające na celu zabezpieczenie poszanowania życia prywatnego także w sferze stosunków między jednostkami.

Zdaniem skarżącego, władze niemieckie nie podjęły żadnych działań w tym kierunku. BGH w swoim postanowieniu z 19 lipca 2018 całkowicie pomija badanie wartości dobra osobistego Pana Tendery, co stanowiło naruszenie jego prawa z art. 8 EKPC.

Stosowne poparcie w tej sprawie wniosą też: jako Amicus Curiae Stanisław Zalewski - prezes Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych oraz prof. Stephan Lehnstaedt z Touro College Berlin – szef kierunku Studia nad Holocaustem.

Mec. Lech Obara – prezes Stowarzyszenia Patria Nostra;
Janina Luberda-Zapaśnik – wiceprezes Stowarzyszenia Patria Nostra, była więźniarka niemieckich nazistowskich obozów zagłady;
Joanna Aleksandra Biniszewska – II wiceprezes Stowarzyszenia Patria Nostra.

Czytaj więcej: Syn Karola Tendery skarży wyrok niemieckiego Sądu Najwyższego!