Debata maj17 okl
 

logodebata

sobota, czerwiec 24, 2017

Polska

Sejm przyjął ustawę, która pozwala na usunięcie „szubienic”

Szczegóły
Opublikowano: czwartek, 22, czerwiec 2017 18:44
Adam Socha

Sejm przyjął w czwartek 22.06. nowelę ustawy o zakazie propagowania komunizmu, która otworzyła drogę m.in. do wykreślenia z rejestru zabytków olsztyńskich „szubienic”, a co za tym idzie – usunięcia ich z centrum miasta. Jeśli prezydent tego nie zrobi, a upłynie rok, wyręczy go wojewoda. Koszt tej operacji poniesie Skarb Państwa.

Czytaj więcej: Sejm przyjął ustawę, która pozwala na usunięcie „szubienic”

Komentarz (41)

Homo solidarus

Szczegóły
Opublikowano: sobota, 17, czerwiec 2017 15:08
Bronisław Łagowski

Dwadzieścia kilka lat temu wychodził tygodnik pt. „Spotkania”. Redakcja zapytała kilkanaście osób, jaka będzie przyszłość Solidarności. Ze swojej odpowiedzi pamiętam tylko jedną myśl: jak długo będzie istnieć, Solidarność nie przestanie walczyć z komunizmem. Rządy tego obozu muszą administrować krajem, według zasad mniej więcej racjonalnych dzielić dochód narodowy, wydawać pieniądze otrzymane z Brukseli itp., jednak uderzający jest fakt, że partie solidarnościowe PO i PiS za swoją główną misję, za rację swojego istnienia uważają w dalszym ciągu walkę z komunizmem i z PRL jako jego wcieleniem. Obecne trzęsące Polską lustrowanie Lecha Wałęsy jest tylko jednym z tego przejawów.
Mówi się, że PiS dzieli społeczeństwo na dwa wrogie wobec siebie odłamy. To nieprawda. Ten bardziej jaskrawy niż wrogi podział przebiega przez obóz solidarnościowy, a pozostała część Polaków pozostaje poza nim i przygląda się temu, co się dzieje, ze złośliwą uciechą, zgrozą lub obojętnie. Ważne jest wiedzieć – podkreślam – że ten bardziej psychologiczny niż realny konflikt toczy się wewnątrz obozu solidarnościowego, a pozostała część społeczeństwa nic z tego nie będzie miała i poniesie tylko tzw. szkody uboczne. Które mogą przybrać rozmiary większe niż znaczenie tego sporu dla partii postsolidarnościowych. W końcu kruk krukowi łba nie urwie, partie solidarnościowe pozostaną przy władzy, ale porządek moralny życia publicznego zostanie zdewastowany.
Partie Platforma Obywatelska i Prawo i Sprawiedliwość zamieniają się władzą jak Putin z Miedwiediewem. Narzuciły Polakom swoją moralność, którą wyniosły z czasów „opozycji demokratycznej”, masowych strajków i transparentnej konspiracji. Dla wszelkich grup, tak przestępczych, jak idealistycznych, mających na pieńku z policją największą zbrodnią jest donosicielstwo. Zdrajców, tajnych agentów policji się morduje, przedtem ich torturując, jeśli są odpowiednie warunki, lub niejako unicestwia moralnie, gdy grupa nie jest skłonna do zabijania. Lecha Wałęsę chcą tylko unicestwić moralnie. Zobaczymy, czy to się uda. Jemu tylko na krótko udało się uczynić to z Józefem Oleksym – „Olinem”. Według solidarnościowej moralności, współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa jest zbrodnią nieprzedawnialną, unieważnia ona wszelkie zasługi, a ponadto nie musi być zdefiniowana. Lustracja dokonuje się nieustannie od warszawskiej góry do wiejskiej sołtysowskiej niziny od początku panowania Solidarności i nic nie zapowiada jej kresu w przewidywalnym terminie. Lustracja to podstawa tożsamości obozu solidarnościowego.
Chętnie bym widział radę mędrców, która by rozstrzygnęła, co jest gorsze: tajny agent Służby Bezpieczeństwa czy jawny lustrator. Istnieje sprzeczność ocen między „społeczeństwem obywatelskim”, które chce lustracji, a państwem, które potrzebuje tajnych agentów. Joseph de Maistre znajdował usprawiedliwienie nawet dla kata. Ta profesja przestała być potrzebna, tajny współpracownik jeszcze jest potrzebny jako uzupełnienie podsłuchu i podglądu elektronicznego.
Naukowcy historycy (dość szczególny to historyk, którego badanie polega na przepisywaniu z papierów policyjnych na swoje) – otóż ci naukowcy słusznie twierdzą, że meldunki legendarnego „Bolka” trzeba przebadać pod kątem autentyczności i prawdziwości, że potrzebny grafolog, a także zapewne mikrobiolog do zbadania DNA, bo jakiś włos mógł się tam gdzieś przyczepić. Nikt jednak nie domaga się, aby czyn tak rzekomo potworny był też zbadany pod względem swojej szkodliwości. Kiedy „Bolek” przekazywał swoje informacje, sytuacja w Gdańsku była napięta, mogły wybuchnąć nowe zamieszki, znowu mogli być zabici. Jeżeli swymi meldunkami w jakimś stopniu pomógł temu zapobiec, to należałoby go za to pochwalić. Zbyt gorliwi lustratorzy, miażdżąc moralnie „Bolka” i jemu podobnych, wylewają dziecko z kąpielą. Ocenić sprawiedliwie brudną robotę w służbie państwa nie jest łatwo, nawet Machiavelli nie znalazł na to jednoznacznej formuły.
Pierwszy zastępca prezesa Kaczyńskiego, pan minister Macierewicz twierdzi, że Wałęsa chronił komunistów w III RP, w rezultacie czego mamy nadal w Polsce panowanie postkomunizmu, z czym PiS wreszcie zrobi porządek. „Gazeta Wyborcza” walczy z władzą PiS-owską, ale co do istnienia komunizmu zdanie ma z nią zbieżne: „Pośmiertna zemsta komunistycznej Służby Bezpieczeństwa”. Leszek Balcerowicz w niedługim wywiadzie w „Wyborczej” cztery lub pięć razy zarzucał, że PiS wraca do PRL. W tym też duchu wypowiadała się tam Agnieszka Holland, mówiąc o powrocie do „śmierdzącego PRL”. Mam prawo pogratulować sobie przepowiedni sprzed lat dwudziestu paru.
Podczas wielkiego przełomu politycznego lat 80., przeżywanego w sposób euforyczny, ludzie Solidarności nabrali silnych przekonań, które zmienić mogłaby tylko druga rewolucja albo wojna. Poglądy nabyte w takich chwilach zapadają głęboko. Trzeba jednak rozróżnić uzasadniony i naturalny entuzjazm wolności lat 80. od poglądów, jakie przyjęły kręgi kierownicze ruchu i następnie narzuciły większości społeczeństwa i uczyniły ideologią panującą w III i IV RP. Nie były to poglądy wypracowane w ruchu Solidarność ani nawet w tzw. opozycji demokratycznej. Zostały przejęte wprost z emigracji, zwłaszcza z jej kręgów najbardziej „niezłomnych”: Polska przegrała wojnę, po okupacji niemieckiej nastąpiła radziecka, okres wojenny trwał do 1989 r., najważniejsze wydarzenia to Katyń i powstanie warszawskie. Powstała gęsta, mroczna, fałszywa świadomość kolektywna, w rezultacie której ludzie żyjący w Polsce przestali rozumieć swoje biografie i zgodzili się niemal bez oporu na przekreślenie sensu swojego życia. Powstał homo solidarus rozpoznawalny po pierwszych wypowiedzianych zdaniach.
Żal mi Lecha Wałęsy, gdy widzę, jak jest poniżany przez gorszych od siebie. Wolałbym, żeby zostało tak, jak było do tej pory: żeby mnie nadal bawił trochę tak jak lokalny Donald Trump. Jako homo solidarus nie może się obronić przed ludźmi tego samego gatunku. Kto to powiedział, Galileusz czy Archimedes: dajcie mi punkt oparcia poza przyciąganiem ziemskim, a wypchnę glob z jego orbity? Żeby się wybronić, Wałęsa musiałby mieć punkt oparcia poza świadomością solidarnościową.
Bronisław Łagowski
Tekst ukazał się w Tygodniku Przegląd oraz na stronie https://www.tygodnikprzeglad.pl/

Czytaj więcej: Homo solidarus

Komentarz (1)

Na straży świata

Szczegóły
Opublikowano: piątek, 16, czerwiec 2017 17:30
Magdalena Piórek

Polska 2 czerwca została wybrana na jednego z dziesięciu niestałych członków Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych. W pięćdziesięcioletniej historii odnieśliśmy ten sukces szósty raz. Dwadzieścia lat temu członkostwo utorowało nam drogę akcesji do NATO i UE, teraz zaś liczymy, że nasz głos wpisze się efektywnie w kształtowanie bezpieczeństwa regionalnego i międzynarodowego. Polsce przez dwa lata przyjdzie decydować w gronie pięciu najważniejszych światowych graczy, gdzie Chiny, Francja, Rosja, USA i Wielka Brytania rozdają karty przy stole.
ONZ często jest krytykowane jako relikt poprzedniej epoki i skamielina dawnego porządku, który wraz z końcem zimnej wojny przeszedł do historii. Stali członkowie Rady Bezpieczeństwa bronią swoich pozycji i szachują resztę prawem wetowania rezolucji. Mówi się, że działania ONZ są głównie wypadkową grup wpływów i interesów, którym nie kalkulują się poszczególne interwencje. Nie wiadomo, czy w najbliższym czasie uda się to zmienić, natomiast stanowisko Polski dołącza do chóru głosów domagających się reformy organizacji i dostosowania jej działań do nowych warunków geopolitycznych. Polska chciałaby, żeby nadchodząca kadencja charakteryzowała się poważną debatą na temat przestrzegania i większego egzekwowania prawa międzynarodowego oraz kwestią bezpieczeństwa regionalnego i międzynarodowego, gdzie zakończenie konfliktów w Syrii i na Ukrainie traktuje się jako priorytetowe. Nikt nie ma wątpliwości, że stanowisko w Radzie Bezpieczeństwa jest bardziej prestiżem niż rzeczywistym odzwierciedleniem konkretnej siły przekazu, ale nie należy też przekreślać osiągniętych dzięki temu korzyści. Efektem długoletnich starań polskiej dyplomacji przystępowaliśmy do głosowania jako jedyny kandydat z Europy Wschodniej, ale przez dłuższy czas nasza wygrana nie była tak oczywista. W listopadzie 2016 r. w wyniku zabiegów polskiego rządu wycofała się z gry Bułgaria, której obiecaliśmy poparcie w staraniach jej kandydata na sekretarza generalnego ONZ. Bułgaria ostatecznie nie uzyskała tego, co chciała, natomiast nikt tak naprawdę nie wie, jak mogłaby się zakończyć polsko –bułgarska rywalizacja, gdybyśmy nie skłonili drugiego kraju do rezygnacji. Nie można wykluczać, że to właśnie Bułgaria mogłaby się dzisiaj chwalić oszałamiającym poparciem świata. Słynne wynik 190 do 0 przyniósł Polsce niespodziewanie jeszcze jedną korzyść. Na krajowej scenie politycznej sukces rządu zamknął usta opozycji, która do tej pory gromkim głosem krzyczała o hańbie, łamaniu demokracji i kompletnej izolacji na scenie międzynarodowej. Zamiast potwierdzić swoimi decyzjami wypchnięcie nas na margines, Zgromadzenie Ogólne ONZ usankcjonowało miejsce Polski w politycznym świecie i niejako zaakceptowało jej działania. Europejskim elitom w Brukseli również będzie bardzo trudno uzasadnić krytykę polskiego rządu i wywoływanie go raz po raz do tablicy, skoro wcześniej zadeklarowało się jego pełne poparcie. Można oczekiwać, że przez dłuższy czas temat rzekomego braku praworządności w Polsce nie będzie podnoszony i Unia Europejska przestanie nas straszyć ewentualnymi sankcjami. Nie można nie docenić także ważnego gestu ze strony rosyjskiego ministra spraw zagranicznych Sergieja Ławrowa, który natychmiast złożył Polsce gratulacje i wyraził gotowość do konstruktywnego działania w Radzie i liczył, że wspólna działalność będzie miała korzystny wpływ na rozwój polsko–rosyjskich stosunków. Po cichu można się domyślać, że to właśnie Federacja Rosyjska była jednym z tych dwóch państw, które wstrzymały się od głosowania, ale byłoby niemądre odrzucać jej ofertę, skoro i tak wiadomo, że przez najbliższe dwa lata przyjdzie nam razem współpracować. Nikomu nie trzeba przypominać, że obopólne relacje od dawna nie były tak złe, iż nie możemy sobie pozwolić na dalsze ich pogorszenie. Dwuletnia kadencja może być tym impulsem, który polsko –rosyjskie stosunki nieco ociepli, tym bardziej, że polska dyplomacja jako pierwsza sięgnęła po argument chęci współpracy i „stworzenia dla Polski nowej płaszczyzny relacji”. W styczniu 2018 r. zastąpimy Ukrainę, która ze stanowiska niestałego członka Rady Bezpieczeństwa uczyniła stanowisko ogniowe w swoim sporze z Rosją i niejednokrotnie spierała się z nią na forum organizacji o działania wojenne w Donbasie. Walczącej o byt Ukrainie nie należy się dziwić, ale błędem byłoby, gdyby polska strona bez szemrania weszła w buty swojej poprzedniczki i uczyniła z forum ONZ polityczny ring, na którym biłaby się z Rosją w nie swoim imieniu. Byłoby szkoda zmarnować najbliższe dwa lata na odgrywaniu roli straszaka na Rosję, zamiast budować rzeczywiste koalicje ze wszystkimi pięcioma mocarstwami. Otrzymaliśmy szansę dyskusji z partnerami, dzięki którym możemy rozszerzyć mapę naszych interesów politycznych i gospodarczych. Stanęliśmy ramię w ramię ze strażnikami świata. Od nas zależy, jak będzie wyglądała nasza warta.
Magdalena Piórek
Absolwentka Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego

Czytaj więcej: Na straży świata

Komentarz (3)

Więcej artykułów…

  1. Miśki u Konstantego
  2. Kto lansuje prezydenta Grzymowicza?

Komentarze

Chyba jest Pan/Pani złośliwy. Z całą pewnością z każdej z prac doktorskich czy habilitacyjnych można by było wyrwać dziwne stwierdzenia (wyrwane z ko...
"Nie wstydzę się dyplomu wydan...
6 godzin(y) temu
To ty masz wiedzę całego świata? Na przesłuchaniach wycisnąłeś z podejrzanych? Nerwowy jesteś, jak wypijesz to agresorek się włącza?
Sejm przyjął ustawę, która poz...
7 godzin(y) temu
Ponieważ pytanie padło, więc:
wiem, jak zareagowałbym na butelkę oznaczoną etykietą z rysunkiem bramy obozu w Auschwitz. Ale, ponieważ każdemu durni...
Sejm przyjął ustawę, która poz...
9 godzin(y) temu
Pisałem o naszych ziemiach
Sejm przyjął ustawę, która poz...
10 godzin(y) temu
Do niedawna Trump był przedstawiany jako przyjaciel Rosji- nawet analizy głównego stratega Kalego zmierzały w tym kierunku, że zostanie my sami bo Tru...
Sejm przyjął ustawę, która poz...
10 godzin(y) temu
Oj SZARY. Masz link. Żeby go ochronić przeniesiono do ogródka. Kolejny masz zasypany w Dolinie Miłości. Pomnik poświęcony żołnierzom WH był tu juz pok...
Sejm przyjął ustawę, która poz...
10 godzin(y) temu

Najczęściej czytane

Ostatnie blogi

  • 1

Wiadomości Olsztyn

Wiadomości region

Wiadomości Polska

Miesięcznik

CZERWIEC 2017

Debata 06.17okl

Sonda

Kto zostanie wójtem Gietrzwałdu?

Login Form