Polska

Święto Wojska Polskiego. 102. rocznica Bitwy Warszawskiej

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 15 sierpień 2022 07:38

15 sierpnia 1920 r. Wojsko Polskie po decydującej bitwie w okolicach Warszawy odparło najeźdźców z Rosji. Losy wojny polsko-bolszewickiej zaczęły rozstrzygać się na korzyść Rzeczypospolitej. Zagrożenie ze Wschodu zostało odsunięte od polskich granic, a moskiewski imperializm musiał na pewien czas zaprzestać prób podboju Europy. Dziś, w 102. rocznicę tamtych wydarzeń, wspominamy bohaterską postawę społeczeństwa polskiego, które masowo stanęło w obronie dopiero wywalczonej niepodległości, zmysł taktyczny dowódców polskiej armii prowadzonej przez Józefa Piłsudskiego oraz odwagę i poświęcenie żołnierzy, a także zjednoczenie wszystkich sił politycznych w obliczu zagrożenia bytu niepodległego państwa.

Sowieci latem 1920 r. w szybkim tempie zbliżali się do Warszawy. Walki wokół stolicy trwały już od 13 sierpnia. Kilkudniowa Bitwa Warszawska rozpoczęła się od porażki wojsk polskich, które zostały wyparte z Radzymina. Późniejsze starcie pod pobliskim Ossowem (13 - 14 sierpnia) zakończyło się jednak polskim sukcesem, kolejnym było odzyskanie 15 sierpnia Radzymina. Tego dnia wieczorem, gdy wojska bolszewickie stały na przedpolach Warszawy i szykowały się do uderzenia na stolicę, pierwsi polscy żołnierze z 21. Dywizji Górskiej zaczęli forsować rzekę Wieprz. Był to początek kontrofensywy, której finałem było rozbicie Frontu Zachodniego dowodzonego przez rosyjskiego gen. Michaiła Tuchaczewskiego. Związana walkami na przedpolach Warszawy Armia Czerwona nie była w stanie odeprzeć kontruderzenia, które w pełni ruszyło 16 sierpnia. Dzień później Polacy wyparli bolszewików do linii Biała Podlaska-Siedlce-Mińsk Mazowiecki. Losy wojny odwróciły się, Sowieci wycofywali się z kolejnych polskich terenów.Wojsko Polskie obroniło nie tylko stolicę oraz niepodległość całej Rzeczypospolitej.

W zgodnej ocenie historyków polskie siły zbrojne uchroniły całą Europę przed zalaniem przez bolszewickie hordy. „Gdyby Piłsudski i Weygand w bitwie pod Warszawą nie zdołali powstrzymać triumfalnego pochodu armii sowieckiej, to nie tylko chrześcijaństwo doznałoby klęski, lecz i cała cywilizacja zachodnia znalazłaby się w niebezpieczeństwie” – napisał brytyjski dyplomata i pisarz Edgar Vincent D’Abernon w słynnym dziele „Osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata pod Warszawą 1920 r.”

Znaczenie Bitwy Warszawskiej zostało szybko dostrzeżone, a czyn zbrojny polskiego wojska odpowiednio doceniony. W 1923 r. minister spraw wojskowych gen. broni Stanisław Szeptycki wydał rozkaz ustanawiający 15 sierpnia Dniem Żołnierza. „W dniu tym wojsko i społeczeństwo czci chwałę oręża polskiego, której uosobieniem i wyrazem jest żołnierz. W rocznicę wiekopomnego rozgromienia nawały bolszewickiej pod Warszawą święci się pamięć poległych w walkach z wiekowym wrogiem o całość i niepodległość Polski” – napisał minister. Święto obchodzone było w czasach II Rzeczypospolitej oraz przez polskie siły zbrojne podczas II wojny światowej. W okresie rządów komunistycznych rocznica pokonania armii sowieckiej nie mogła być czczona. Szczególny charakter święta polskiej armii dzień rocznicy Bitwy Warszawskiej odzyskał w 1992 r. Wtedy to Sejm uchwalił ustawę o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego. Od 2022 r. podstawą prawną święta jest ustawa o obronie Ojczyzny.

Czytaj więcej: Święto Wojska Polskiego. 102. rocznica Bitwy Warszawskiej

Plusy i minusy wojny na (w) Ukrainie

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 05 sierpień 2022 11:41

Marian Zdankowski

24-go lutego 2022 roku zbudziliśmy się z wojną za naszą wschodnią granicą. Kto by się tego spodziewał? Owszem, Putin zbierał swoją armię przy granicy z Ukrainą, ale kto realnie myślał o tym, że będzie chciał niszczyć kraj i mordować ludzi? Bo kimże dla niego był ten cyrkuśnik i komik w roli prezydenta? Kimże był w porównaniu z nim – Putinem, władcą z zabawkami atomowymi w ręku? O czym mógł rozmawiać żydowski aktorzyna z carem Wszechrosji? Poza tym wyraźnie było widać, że najważniejsi Europejczycy – Niemcy i Francja, za możliwość kupowania taniego gazu z Rosji, zaczęli jeść Putinowi z ręki.

A kiedy dodatkowo takie mocarstwo jak USA (z dziadziusiem-prezydentem) w kompromitujący sposób uciekało w popłochu z Afganistanu pokazując swoją słabość – wniosek mógł być tylko: właśnie nadszedł ten właściwy czas!

A więc wojna, czyli… zaatakowanie Ukrainy!

Na początek: Ukrainy!

Ale… jakby dobrze przemyśleć, to można znaleźć plus tej wojny, a także niespodziewany, dodatkowy minus tego konfliktu (obie refleksje – poniżej), nie mówiąc o braku decyzji o wielkim znaczeniu (PLUS-MINUS)...

PLUS - opinie esperantystów o wojnie na (w) Ukrainie

Posiadając dwa tysiące adresów mejlowych należących do esperantystów z całego świata - prowadzę z nimi rozległą korespondencję nie tylko na tematy lingwistyczne. Ostatnio takim gorącym tematem - nader często poruszanym - jest agresja Sowietów na Ukrainę. Międzynarodowa społeczność esperancka jest generalnie nastawiona krytycznie na fakt zaatakowania Ukrainy, chociaż nie brak głosów z tzw. Zachodu, usprawiedliwiających ten napad. Z czystym sumieniem można te zachodnie głosy zaliczyć do chóru tzw. „pożytecznych idiotów” (określenie Lenina), ponieważ bezrefleksyjnie powtarzają oni hasła propagandy moskiewskiej. Są także głosy z Chin wykazujące wiele zrozumienia dla tej napaści, co może być tłumaczone wpływem chińskich publikatorów.

Najciekawsza jest jednak reakcja rosyjskich esperantystów, gdzie prawie połowa z nich zdecydowanie broni Putina oraz popiera agresję na Ukrainę. Interesująca jest również niechęć podejmowania tego tematu przez wielu rosyjskich korespondentów.

Podkreślam znaczenie języka esperanto, gdyż od zarania, od samego początku uwypuklany był jego pokojowy charakter. Ludwik Zamenhof – twórca języka mówił, że to winien być język pokoju i porozumienia, aż tu okazuje się, że... rosyjscy esperantyści popierają tę wojnę i chwalą za to Putina.

Zaledwie tylko kilka osób zwróciło uwagę na „pewien plus” tej wojny, bo też niewielu chce zauważyć, że raptem znikł temat, który przez dwa lata (2020-2021) dawał zajęcie i niebagatelne(!) pieniądze wielu ludziom.

Czy zauważyliście? Znikł COVID!

Tylu poważnych ludzi zamartwiało się przez dwa lata; tylu ekspertów przepowiadało katastrofę… i co? I nic! Najazd milionów nie szczepionych Ukraińców na Polskę powinien był spowodować klęskę, armagedon. A tutaj nic się nie dzieje… Czy ten wirus nie wie, że ma atakować i doprowadzać do śmierci?

Jedynie Szwecja nie poddała się histerii i nie wyniszczała swego kraju stopowaniem gospodarki. I może dlatego inflacja u nich wynosi obecnie zaledwie połowę tego co u nas – w Polsce. Sprawdźcie sami!

A swoją drogą doceńcie spokój i rozsądek Szwedów, a szczególnie jego Głównego Epidemiologa Andersa Tegnella. Przyjął on słuszne założenie, że koronawirus będzie istniał w środowisku niezależnie od podejmowanych działań. I chociaż otwarcie nigdy się do tego nie przyznawał – praktycznie postawił na metodę zwaną „nabyciem odporności zbiorowej w społeczeństwie” inaczej „odpornością stadną”. Konsekwencją tego było normalne życie, bez ciężkich restrykcji wymierzonych w obywateli i bez lockdown-ów demolujących ich życie. Nie tylko gospodarcze… A przecież w innych krajach (poza Szwecją) zarządzenia i restrykcje antykowidowe niszczyły tkankę społeczną i zrywały więzi międzyludzkie...

Ale nie to, co już było - martwi najbardziej… Smutne jest to, że już są pewne zapowiedzi o możliwościach zarządzenia (wprowadzenia) ponownej pandemii. Znowu mass-media staną na wysokości zadania i zaczną rozsiewać panikę i histerię. Znowu poważni ludzie zaangażują się bardzo poważnie w ratowanie społeczeństwa namawiając na cykliczne szczepienia antykowidowe (comiesięczne? cokwartalne?). Albo może jednak jednorazowe ale... przymusowe! Wyobrażam sobie włączenie wojska, policji i innych służb mundurowych w wyłapywanie niezaszczepionych elementów aspołecznych… i karanie ich np. trzema miesiącami odsiadki w specjalnych, izolowanych więzieniach. Tylko czy zarządzenie i wymuszanie przymusowych szczepień nie cuchnie nam totalizmem?

MINUS wielkie napięcie w trosce o rodzinę

Wojna to prawie zawsze i prawie dla wszystkich stan nienormalny i stres, przed którym ciężko jest się obronić. Bo nie wiadomo kiedy agresor zaatakuje; nie wiadomo jaki teren zostanie zniszczony; nie wiadomo czy bandyta nie użyje bomby atomowej… To wszystko powoduje wielkie napięcie w trosce o rodzinę, o siebie, o perspektywy przyszłości…

Skutek jest taki, że polityką zaczęły się coraz bardziej interesować kobiety. Stawiają one (sobie po cichu i innym) wiele pytań: dlaczego ta wojna? komu jest potrzebna? dlaczego Ameryka chce pomagać Ukrainie a Niemcy i Francja nie chcą? jak długo to potrwa? czy obronimy się jeśli nas napadnie ruski czekista? dlaczego Białoruś trzyma stronę Sowietów? Tyle pytań – a serdeczne przyjaciółki nie zawsze znają odpowiedź...

A wojna jest przecież tuż za naszą granicą! Widomym jej skutkiem jest słyszany zewsząd język ukraiński – uciekinierzy przed wojną są wszędzie w Polsce. Współczucie dla tych ludzi przekłada się na chęć niesienia pomocy dla nich. Przecież jeżeli ten wszechwładny terrorysta zaatakuje Polskę – to też trzeba będzie uciekać. I kto nam wtedy pomoże?

Kobieca empatia, ludzkie współczucie i emocjonalne patrzenie sercem – tak charakterystyczne dla piękniejszej części rodu ludzkiego – powodują głębokie zaangażowanie niesieniem pomocy w nieszczęściu innym ludziom. Tylko, że te wszystkie cechy charakteru kobiecego (plus żywiołowość), tak potrzebne w chwilach ciężkiej próby – niezbyt zdają egzamin w spokojniejszych czasach, kiedy trzeba analitycznie, politycznie kalkulować np. idąc na wybory… (Na ten temat czytaj moją propozycję: "Za udział w głosowaniu niech wyborca płaci 100 zł")

PLUS-MINUS Na kogo możemy liczyć w razie ataku Rosji?

Agresja Rosji na Ukrainę nasuwa także pytania co do naszej, polskiej, wojskowej siły obronnej. Kiedy studiuję wypowiedzi i oceny ekspertów wojskowości (a nie polityków!), budzą one we mnie poważne obawy. Nie wnikam nawet w to, że ogołociliśmy ze sprzętu wojskowego naszą armię przekazując Ukrainie ciężki sprzęt; ani w to, że zamówiony za granicą sprzęt otrzymamy za lat kilka, a tylko niewielka część dotrze jeszcze w tym roku!

W tym kontekście warto pamiętać podobną sytuację, zaistniałą podczas wojny polsko-bolszewickiej z roku 1920, kiedy w krytycznym momencie walk – Węgry dostarczyły Polsce wielką ilość potrzebnej amunicji, zaś w tym samym czasie Niemcy, Austria i Czechosłowacja zakazały produkcji, wywozu i tranzytu sprzętu wojskowego dla Polski. Pomoc ta, jakże bezcenna, została podkreślona przez gen. Tadeusza Rozwadowskiego w przemowie do przedstawiciela rządu Węgier we wrześniu 1920 roku: „Byliście jedynym narodem, który naprawdę chciał nam pomoc, wsparcie Francuzów nadeszło dopiero po wielkich naciskach, a nawet wtedy, jakież to było wsparcie? Anglicy układali się przeciw Polsce z Litwinami i Niemcami, ci ostatni z kolei zmawiali się z Czechami.”

Pamiętając o wszystkich współzależnościach - należy poruszyć drażliwy, acz niezbędny temat uwzględniający współczesne czasy. Czasy grożące rozlaniem się wojny zza wschodniej granicy na inne państwa. Polska może być kolejnym krajem zaatakowanym przez Sowiety!

Dlatego: należy odblokować zakaz sprzedaży broni ! (i amunicji)

Chętni do jej nabycia powinni mieć taką możliwość. Należałoby się tylko cieszyć, że są ludzie, gotowi poświęcić własne pieniądze za broń, która może służyć obronie ojczyzny. Przy okazji należałoby przemyśleć perspektywiczne rozwinięcie tej propozycji – tj. przydzielenie (z urzędu) karabinu każdemu obywatelowi do domu(!). Tak jak to jest w Szwajcarii, gdzie większość armii trzyma swoją broń we własnych domach, a referendum z 2011 roku potwierdziło tylko możliwość dostępu do broni.

Nie można się dziwić każdej władzy, że blokuje możliwość posiadania broni przez obywateli. Wiadomo: ta broń mogłaby się obrócić przeciwko niej! A w ten sposób nie chce ryzykować żadna władza. Natomiast niezrozumiała jest niechęć niektórych obywateli do ułatwień w nabyciu broni. Ponieważ prowokuję dyskusje na ten temat – często w odpowiedzi słyszę argument, że ludzie (inni ludzie!) są za głupi, by przyznać im taką możliwość. W podtekście: ja – owszem, jestem rozsądny, zrównoważony i można mi zaufać, ale inni… na pewno nie.
Pozostaje nam wierzyć, że nasza armia nas obroni…

Marian ZDANKOWSKI

zdjęcie: screen z TVN24

Czytaj więcej: Plusy i minusy wojny na (w) Ukrainie

Za udział w głosowaniu powinno się płacić 100 zł (sto złotych)

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 05 sierpień 2022 10:47

Marian Zdankowski

Sztaby PR (pijarowców czyli fachowców od public relation) wiedzą co należy powiedzieć i pokazać, aby ludzie zagłosowali na odpowiedniego kandydata. Wystarczy przez krótką chwilkę popatrzeć na nasz ulubiony telewizor, który wytłumaczy na kogo głosować i dlaczego. Przede wszystkim wskażą, kogo należy znienawidzić. Bo nasze głosowania, nasze wybory – to nade wszystko wyszukiwanie negatywów u przeciwników politycznych - i o tym z lubością dyskutujemy...

I wcale niepotrzebne są słowa o programie kandydata. Program się nie liczy! Dla normalnych ludzi – program kandydata jest nieistotny! Przecież kobiety zanudziłyby się słuchając sloganów programowych. Ale kiedy zaapeluje się do serca, do emocji i do kobiecej empatii – sprawa staje się dużo prostsza. I skuteczniejsza. To oznacza, że w ten sposób łatwiej jest sterować emocjami ludzkimi. Przecież nie tylko kobiety, ale i wielu mężczyzn również kieruje się emocjami – a nie racjonalnym spojrzeniem. Jakże często zacietrzewienie i nienawiść do przeciwnika politycznego przesłaniają rozum i rozsądek… Bo polityka – to emocje… i należy te emocje (wg PR) maksymalnie wykorzystać.
Czy istnieje zatem jakieś rozsądne wyjście z tego koła obłędu? Może by się i znalazło. Może by się udało przynajmniej ograniczyć skalę problemu. I nieco ostudzić emocje…

Na marginesie: to nie mój autorski pomysł, ale ponieważ podoba mi się – chcę go promować. Bo kiedyś należy zacząć… i oswoić ludzi z tym sposobem myślenia. Otóż:

Wyborca, za udział w głosowaniu winien zapłacić 100,- zł (sto złotych)

Jeżeli zależy ci na dobru kraju – najpierw przemyśl, która opcja polityczna najbardziej realnie to gwarantuje, potem zapłać i głosuj!

Skutek mógłby być taki, że wielu emocjonalnych pieniaczy zrezygnowałoby z możliwości głosowań. Wiele osób interesujących się polityką tylko raz na cztery lata – też by zrezygnowała. Wyborcy spod kiosku z piwem – hurtem by ignorowali wybory. A kandydaci, którzy chcieliby pieniędzmi przekupywać wyborców – musieliby mieć bardzo duże zapasy gotówki.

Demokracja ma przed sobą dwie drogi:

- „poszerzanie bazy demokracji” czyli dopuszczanie do głosowania w wyborach jak największej liczby obywateli; dla przykładu - hiszpański parlament zatwierdził nowelizację ustawy o prawie wyborczym, która powiększa liczbę wyborców o około sto tysięcy; w Hiszpanii bowiem głosować będą mogły osoby, wobec których sąd orzekł niepoczytalność oraz pacjenci szpitali i klinik psychiatrycznych; a dla powiększenia "demokracji" Austria uchwaliła prawo wyborcze, przysługujące osobom, które ukończyły 16 lat; (a przecież można pójść dalej i dla idei „poszerzenia bazy demokratycznej” np. obniżyć dolną granicę wiekową do 15-tu czy 14-tu lat, a nawet do 10-ciu);

- „zawężenie bazy wyborczej” ustanawiając kilka nowych cenzusów (można wspomnieć o takich cenzusach jak: cenzus wykształcenia, wieku czy cenzus majątkowy), by do władz dostawali się ludzie najlepsi a nie najwierniejsi; czyli dopuszczenie elektoratu, który lepiej jest rozeznany w polityce, tak jak to było w kolebce demokracji czyli w Grecji, gdzie prawo głosu przysługiwało obywatelom; a także anulowanie czynnego prawa wyborczego dla pracujących w tzw. „budżetówce”
(szerzej:

‘Debata’ nr 9 z września 2019 r.; http://www.debata.olsztyn.pl/wiadomoci/polska/6871-obowiazek-glosowania-kafelek-najnowsze-slajd.html )

Obowiązek „opłaty wyborczej” mógłby istnieć samoistnie albo współistnieć obok istniejących cenzusów.

Marian Zdankowski

Czytaj więcej: Za udział w głosowaniu powinno się płacić 100 zł (sto złotych)

Wiemy, jak zmusić obsługę sklepu do sprzedaży cukru!

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 04 sierpień 2022 17:45

Kolega Jacek napisał do dyrektora Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów Piotra Adamczewskiego list, w związku z tym, że jako konsument nie ma możliwości kupna cukru na potrzeby gospodarstwa domowego.

Szanowny Panie, niniejszym zwracam się z prośbą o interwencję celem wyjaśnienia, czy obecne braki możliwości kupna cukru w sklepach detalicznych nie noszą znamion celowego działania producentów i dystrybutorów cukru, celem sprzedaży cukru z pochodzącego z poprzednich kampanii jako pochodzącego z kampanii w bieżącym roku, celem osiągnięcia spekulacyjnych zysków?

Mieszkam w Olsztynie, woj. warmińsko-mazurskie i wielokrotnie odwiedzałem wiele sklepów, w tym rano tuż po ich otwarciu, celem kupna cukru do zagospodarowania owoców z własnego ogródka, jak i do zwykłego bieżącego spożycia. Zmuszony jestem kupować cukier brązowy po ok. 12 zł/kg żeby móc zwyczajnie herbatę osłodzić.

Już sam fakt wjazdu a do Polski ok. 5 mln uchodźców z Ukrainy powinien być przyczyną zwiększenia dostaw, celem zapobieżenia paniki wykupywania cukru na zapas.

Brak możliwości kupna cukru np. w workach po 5, 10, 20 czy 50 kg mógłby wygasić panikę wykupywania, jeśli taka ma miejsce, ale takiej woli nie ma z przyczyn jak napisałem na wstępie.

Cena cukru w sklepach detalicznych we Włoszech i Niemczech, co wiem od bliskich jest 73 do 79 euro centów, a więc ok 3,5 zł/kg. W w sklepie Lidl w Olsztynie cena wynosi 4,95 zł/kg a i tak cukru nie ma, a ceny w Internecie są ok. 9 zł/kg.

Proszę o informację, czy moje obserwacje są trafne.
Łączę wyrazy szacunku

Jacek Pachucki

W ślad za Jackiem wysłałem do dyrektora UOKiK zapytanie:

Szanowny Panie Dyrektorze,
Uprzejmie proszę o informację:
1. Czy kierowany przez Pana Urząd podjął działania kontrolne mające na celu wyjaśnienie,
czy obecne braki możliwości kupna cukru w sklepach detalicznych nie noszą znamion celowego działania producentów i dystrybutorów cukru, celem sprzedaży cukru pochodzącego z poprzednich kampanii, jako pochodzącego z kampanii w bieżącym roku, celem osiągnięcia spekulacyjnych zysków?
2. Jeśli takie działania Pana Urząd podjął, to poproszę o wyniki. Jeśli nie, to dlaczego Pana Urząd nie podjął takich działań i czy je podejmie?
Z poważaniem
Adam Socha,

Odpowiedź przyszła błyskawicznie.

Szanowny Panie Redaktorze,

odpowiadając na Pana pytania - apelujemy zarówno do sprzedawców, jak i konsumentów, o zachowanie zdrowego rozsądku. Tych pierwszych – aby gruntownie przemyśleli tego rodzaju działania i uzasadniali przyczynę swoistej „reglamentacji” racjonalnymi, obiektywnymi i weryfikowalnymi przypadkami. Konsumentów prosimy, by również podchodzili racjonalnie do tego typu sytuacji, zwłaszcza poprzez unikanie zakupów „na zapas”, w przypływie emocji - ma to szczególne znaczenie w przypadku żywności, która może się przeterminować.

Na gruncie obowiązującego prawa reglamentacja określonych towarów jest dozwolona wyłącznie w szczególnych przypadkach określonych przepisami (np. po ogłoszeniu stanu wyjątkowego). Stosownie do art. 135 Kodeksu wykroczeń nie jest dopuszczalne odmawianie sprzedaży towaru bez uzasadnionej przyczyny. Zapewne w interpretacji tego ostatniego sformułowania będzie leżeć odpowiedź na wiele pytań dotyczących reglamentacji, a przede wszystkim jak w praktyce wygląda zastosowanie tego przepisu. Egzekucja stosowania tego prawa nie leży w kompetencjach UOKiK bądź Inspekcji Handlowej, a organów ścigania, w szczególności Policji, dlatego tam proszę dopytać.

pozdrawiamy,
Departament Komunikacji UOKiK

Moja rada: wydrukuj Czytelniku odpowiedż UOKiK-u i jesli rano w Biedronce, Stokrotce czy innym Lidlu nie zastaniesz cukru, przeczytaj sprzedawczyni art. 135 Kodeksu wykroczeń, a natychmiast wyciągnie spod lady 2 kg cukru. Proszę nie dziękować. Słodkich zakupów.

Adam Socha

Czytaj więcej: Wiemy, jak zmusić obsługę sklepu do sprzedaży cukru!