Polska

Prof. Śpiewak: "Polacy zabili więcej Żydów niż Niemców", Lisicki: "Polacy uratowali 100 tys. Żydów, uciekinierów z obozów"

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 05, kwiecień 2019 06:55

Paweł Lisicki

Dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego prof. Paweł Śpiewak udzielił wywiadu czeskiemu tygodnikowi "Tydenik Echo", z którego mogliśmy "dowiedzieć się" m.in., że teza mówiąca o tym, iż Polacy zabili więcej Żydów niż Niemców to... "oczywisty fakt historyczny, czy raczej – rzecz niezwykle prawdopodobna". Prof. Śpiewak określił także Pawła Lisickiego, redaktora naczelnego tygodnika "Do Rzeczy" mianem jednego z największych antysemitów w Polsce. Warto podkreślić, że dziennikarz prowadzący wywiad, Daniel Kaiser był zaskoczony niektórymi odpowiedziami dyrektora Żydowskiego Instytutu Historycznego i starał się argumentować na korzyść Polaków.

Prof. Śpiewak stwierdził, że Polacy zabili "zapewne większość z 200 tys. Żydów", którzy uciekli z gett, a tylko 80 tysięcy Niemców. Jak dodał, większość z Żydów, która przeżyła ukrywana przez Polaków zrobiła to dlatego, że "miała dosyć pieniędzy, żeby zapłacić. Biedni nie mieli szans”. Co ważne, dyrektor ŻIH podważył też też tezę, że za przechowywanie Żydów groziła zawsze śmierć. "Takich przypadków było tylko około tysiąca, częściej chodziło o więzienie czy wysłanie do obozu koncentracyjnego” – stwierdził.

Dyrektor ŻIH powiedział także, że "Paweł Lisicki jest jednym z największych antysemitów w Polsce". – Mówię to z żalem, był moim studentem, nadzwyczajnie utalentowanym. Ale dzisiaj? Perspektywa Pawła Lisickiego jest dla mnie kompletnie nie do zaakceptowania. Jego opinia na temat relacji chrześcijańsko-żydowskich w Kościele Katolickim relewantna była może sto lat temu, ale na pewno nie po drugim Soborze Watykańskim i już z całą pewnością nie po pontyfikacie Jana Pawła II – tłumaczył.

Prezentujemy odpowiedź redaktora naczelnego "Do Rzeczy" Pawła Lisickiego:

W jednym z ostatnich numerów tygodnika „Tydenik Echo" ukazał się wywiad z profesorem Pawłem Śpiewakiem, dyrektorem Żydowskiego Instytutu Historycznego, w którym ten nie tylko, że przedstawił w osobliwy i nieprawdziwy sposób obraz okupacji niemieckiej i zbrodni na Żydach w Polsce ale także nazwał mnie „jednym z największych polskich antysemitów”, a moją książkę „Krew na naszych rękach?” określił mianem „okropnej” i antysemickiej. Cieszę się zatem, że mogę chociaż w tych kilku słowach odpowiedzieć na oskarżenia p. Śpiewaka.

Oczywiście, ważniejsza niż moje dobre imię jest prawda historyczna. Paweł Śpiewak stwierdził, że "Polacy zabili więcej Żydów niż Niemców" i tezę tę określił "jako oczywisty fakt historyczny, czy raczej – rzecz niezwykle prawdopodobną". Prof. Śpiewak stwierdził przy tej okazji, że Polacy zabili "zapewne większość z 200 tys. Żydów", którzy uciekli z gett, a tylko 80 tysięcy Niemców. Otóż, po pierwsze, albo coś jest „oczywiste” albo „niezwykle prawdopodobne”. To, że p. Śpiewak mówi tak, jakby tej różnicy nie dostrzegał, doskonale pokazuje stopień nonszalancji i lekceważenia, z jakim podchodzi do faktów. Te są bowiem takie, że liczba 200 tys. Żydów rzekomo zabitych przez Polaków nie ma żadnego, powtarzam wyraźnie, żadnego uzasadnienia i oparcia w źródłach historycznych. Pojawiła się ona ostatnio w tekstach kilku publicystów, którzy odwoływali się do prac nieżyjącego już polskiego historyka żydowskiego pochodzenia, Szymona Datnera. Tyle, że jak wykazały szczegółowe badania historyków polskiego IPN Szymon Datner nigdy nie napisał tego, co przypisują mu owi autorzy i idący za nimi p. Śpiewak. Wspomniał on, przeciwnie, o tym, że z gett uciekło około 200 tysięcy Żydów, z czego ok. 100 tys. zostało zamordowanych przez Niemców, a ok. 100 tys. zostało uratowanych przez Polaków. Jak łatwo zauważyć, to teza dokładnie odwrotna od tej, jaką z powołaniem się na Datnera głoszą oskarżyciele. Warto zauważyć, że właśnie pod wpływem ustaleń IPN z twierdzenia o 200 tys. zamordowanych przez Polaków Żydów musiała wycofać się izraelska gazeta „Jerusalem Post” i za swoje tezy przeprosić. Wszystkie dane dotyczące liczby żydowskich uciekinierów z gett są hipotetyczne i niedokładne. To pozwala oczywiście dowolnie żonglować statystykami.

Innym sposobem przypisywania winy za śmierć Żydów Polakom jest posługiwanie się niejasną kategorią „odpowiedzialności”, do której wrzuca się tak niemych świadków wydarzeń, jak osoby przymuszane do współdziałania przez niemieckiego okupanta. Trzeba bowiem wiedzieć, że po 1939 roku nie istniała żadna forma samodzielnego państwa polskiego – jedna jego część została włączona do Rzeszy, druga, „Generalna Gubernia”, była pod bezpośrednia niemiecką okupacją. Panował tam terror i nie mająca równych sobie brutalność. W kolejnych okresach niemiecka polityka była wymierzona przeciw różnym grupom ludności. O ile w okresie 1939 – czerwiec 1941 statystycznie najliczniejszą i to wielokrotnie grupą mordowanych ofiar byli Polacy, to od wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej a później od wprowadzenia ostatecznego rozwiązania masowy terror był skierowany przede wszystkim przeciw Żydom.

W oczywisty sposób zdarzały się przypadki wydawania przez Polaków Żydów władzom niemieckich, zapewne też przypadki ich rabowania i mordowania. Czyny takie były przez polskie podziemie surowo zakazane i karane śmiercią. Podłość jednak nie ma, jak wiadomo, narodowości. Tak samo zdarzały się niestety przypadki mordowania i wydawania swoich pobratymców przez samych Żydów, również wydawania ukrywających Żydów Polaków. Podobnie zdarzały się napady i mordowanie przez żydowskich uciekinierów polskich chłopów.

Próba przenoszenia odpowiedzialności za zbrodnie z niemieckich władz okupacyjnych na Polaków, co robią obecnie niektórzy żydowscy autorzy, jest czymś moralnie obrzydliwym. To tak, jakby ktoś abstrahował od niemieckiego systemu terroru i przypisywał współodpowiedzialność za zbrodnie holocaustu Judenratom i policji żydowskiej. Takich rzeczy nie wolno robić. Historyk nie może abstrahować od kontekstu i wycinać niewygodne fakty. Jeśli tak robi staje się ideologiem.

Żałuję, że czeski czytelnik nie zna mojej książki i sam nie może wyrobić sobie zdania na jej temat. Broniłem w niej tezy, że istnieje coś takiego jak solidarność ofiar niezależnie od ich pochodzenia rasowego lub narodowego. Wskazywałem na niebezpieczeństwo pewnej nowej formy ideologii, którą nazwałem holocaustianizmem – kiedy to redukuje się wszystkie cierpienia różnych narodów do holocaustu. Szacunek dla ofiar holocaustu nie może pociągać za sobą zapominania o innych, nieżydowskich ofiarach wojny, niemieckiego nazizmu i komunizmu.

Według Pawła Śpiewaka o moim antysemityzmie świadczy to, że uważam, iż Żydzi powinni uwierzyć w Chrystusa. Jeśli jest to przejaw antysemityzmu, to antysemitami byli wszyscy apostołowie, święty Paweł, wszyscy nauczyciele wiary chrześcijańskiej w dziejach. Antysemitami okażą się też współcześni Żydzi mesjanistyczni. Łatwo zauważyć, że Śpiewak posługuje się kategorią rasową, bo nią jest antysemityzm, w polemice religijnej. Aż trudno uwierzyć, że wszystkie te błędy i nadużycia popełnia człowiek zasłużony. Nie podejmuję się powiedzieć jakie są źródła takiego postępowania. Jest to rzecz przykra i bolesna.

Paweł Lisicki

Odpowiedż ukazała skię w tygodniku Do Rzeczy TUTAJ

Czytaj więcej: Prof. Śpiewak: "Polacy zabili więcej Żydów niż Niemców", Lisicki: "Polacy uratowali 100 tys....

Polska 2019. Wielkie dryfowanie w kierunku Wenezueli

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 04, kwiecień 2019 07:35

Mariusz Tomasz Korejwo

W tempie galopu zbliża się kolejna z okrągłych rocznic, dotycząca tym razem tzw. wyborów czerwcowych, postrzeganych niekiedy jako kulminacyjny punkt owego okresu "przełomu bez momentu przełomowego", chwila krytyczna "transformacji ustrojowej", a po ludzku rzecz ujmując - zamykania PRLu i otwierania III RP. Sposób potraktowania rocznicy więcej będzie mówił o stanie umysłów dzisiaj, niż dostarczał rzetelnej oceny minionego dwudziestolecia. Tak jednak jest zawsze, nie ma tu miejsca na obłudne lub tylko naiwne zdziwienia. Gdyby jednak potraktować jubileusz jako okazję do rzutu okiem na stan polskiej polityki z lotu ptaka, to przyznać muszę, że najbliższa mi będzie przenośnia mówiąca o dryfowaniu - jako najlepiej oddająca rzeczywistość.

Czytaj więcej: Polska 2019. Wielkie dryfowanie w kierunku Wenezueli

Marna Rzeczpospolita, bo marne kształcenie

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 28, marzec 2019 09:07

Adam Socha

Oboma rękoma podpisuję się pod postulatem Związku Przedsiębiorców i Pracodawców, by podwyżkę dla nauczycieli uzależnić od likwidacji Karty Nauczyciela (tekst na ten temat TUTAJ). Polska szkoła zabija myślenie – wynika z raportu przygotowanego na zlecenie Ministerstwa Przedsiębiorczości i Technologii „Szkoła dla innowatora”. Polska szkoła promuje powierzchowne uczenie - zamiast rozwijać krytyczne myślenie 90% wiedzy zostaje wykuta na pamięć i szybko zapomniana. Uczniowie boją się myśleć kreatywnie, szkoła zabija ich spontaniczność – uczniom zakazuje się prób rozwiązywania problemu, podaje im się gotowe rozwiązania. Szkoła stawia na grzecznych uczniów – nagradza lizusów. Mamy w XXI wieku szkołę XIX-wieczną, nie mamy więc szans wygrać w wyścigu narodów.

I ZA TAK MARNE EFEKTY PRACY ZNP ŻĄDA WYŻSZYCH PŁAC a WTÓRUJE IM OŚWIATOWA „SOLIDARNOŚĆ”! RODZICE, NIE WIERZCIE, ŻE ZWIĄZKOWCY WALCZĄ O DOBRO WASZYCH DZIECI! WALCZĄ O TO, ŻEBY ZA MARNĄ PRACĘ WIĘCEJ PŁACIĆ I ZACHOWAĆ najniższe na świecie 18-godzinne pensum oraz szereg przywilejów (jak m.in. dodatkowy urlop wypoczynkowy, roczny urlop dla poratowania zdrowia). GDYBY RZECZYWIŚCIE CHODZIŁO O DOBRO UCZNIÓW, TO NAUCZYCIELE OGŁOSILIBY STRAJK GENERALNY, GDY ANNA ZALEWSKA WPROWADZAŁA PSEUDOREFORMĘ OŚWIATY CZYLI MECHANICZNE ŁĄCZENIE SZKÓŁ.

Ze swojej edukacji na palcach jednej ręki mogę policzyć nauczycieli, którzy zasługują na to miano. Zdecydowana większość to byli „pracownicy oświaty”. Dlatego stanąłem na głowie, by moje dziecko nie poszło do szkoły rządzonej przez ZNP i powołałem pierwszą na Warmii i Mazurach Społeczną Szkołę Podstawową nr 101 w Olsztynie. Nr 101, bo liczyliśmy, że nasz przykład porwie innych i wkrótce powstanie 100 takich szkół. Zrozumiała to zagrożenie w lot działaczka PZPR i ZNP, radna miejska i dyrektorka szkoły pani Danuta Ciborowska, która usiłowała zastopować moją inicjatywę. Było ciężko, jeszcze próbowała przeszkadzać dogorywająca SB, Spółdzielnia Mieszkaniowa „Jaroty” nie chciała wydzierżawić pustego, do niczego im niepotrzebnego obiektu. Musiałem doprowadzić do zmiany władz tej spółdzielni, by zdobyć lokal. Nie mieliśmy żadnego problemu z naborem nauczycieli, bo płaciliśmy więcej i wymagaliśmy kreatywności.

Dzięki temu kultura polska wzbogaciła się o wielu wybitnych artystów, bo do naszej szkoły głównie trafiły dzieci wrażliwe i twórcze, które państwowa szkoła rządzona przez ZNP, by zabiła. Dzisiaj absolwenci „101” są aktorami, reżyserami, muzykami, pisarzami, malarzami.

Ale generalną bitwę przegrałem, bitwę o uwolnienie wszystkich szkół w Polsce, przywrócenie ich uczniom. Bo szkoły – proszę ZNP i urzędników MEN – powołuje się, by kształcić i wychowywać uczniów a nie po to, żeby tworzyć miejsca pracy dla nauczycieli. Mianowicie, na I Zjeździe Społecznego Towarzystwa Oświatowego zgłosiłem projekt oparcia finansowania nauki o bon oświatowy. Rodzice mieli decydować, do jakiej szkoły poślą dziecko a do każdego dziecka będą przypisane pieniądze i nie ważne jaki typ własności szkoły rodzice wybiorą, to każdy będzie miał ten sam bon. Państwo Starzyńscy przerazili się tego pomysłu i nie dopuścili mojego wniosku do głosowania. Żaden rząd nie dopuścił do tego.

Po społecznej szkole moje dziecko trafiło do LO II. I znów powrócił koszmar. Dziecko, które na koniec szkoły podstawowej pisało filozoficzne eseje, na koniec I klasy pisało jakieś drętwe wypracowania z języka polskiego, bo pani wymagała wykucia na pamięć podyktowanych formułek. Postawiłem wówczas dziecku ultimatum: albo zmieni szkołę, albo klasę.

Na wielkie nasze szczęście wówczas jeszcze w tej szkole był jeden prawdziwy polonista, pisarz Włodzimierz Kowalewski i moje dziecko w jego klasie odżyło intelektualnie (dzisiaj pan Włodzimierz będzie dumny ze swojej uczennicy, polskiej poetki).

Chyba pan Włodzimierz nie był doceniany finansowo, skoro, gdy tylko jego książki zaczęły zdobywać popularność, odszedł ze szkoły. A tacy wybitni pedagodzy, powinni być szczególnie szczodrze wynagradzani. W obecnym systemie jest to niemożliwie, systemie Karty Nauczyciela, dyktatu ZNP i resortu edukacji, którego wynikiem jest urawniłowka wynagrodzeń i awansowanie miernot, co przekłada się na kult przeciętności wśród uczniów, panujący w szkołach od czasów PRL-u.

Proszę zwrócić uwagę, że w tym strajku jedynym żądaniem związkowców jest podwyżka o 1000 złotych a nie zmiana systemu. Rodzice, czy wierzycie, że od tego zmieni się jakość nauczania w polskich szkołach? Nie bądźcie naiwni. Możecie dać i 2 tys. złotych i nic to nie zmieni dla waszych dzieci, bo przede wszystkim trzeba zlikwidować Kartę Nauczyciela a uwolnione pieniądze powinny przede wszystkim popłynąć do najlepszych nauczycieli. Trzeba zmienić system edukacji, w tym podstawę programową.

W tej chwili nie ma na to szans. Z jednej strony mamy ZNP - konserwatywną (postkomunistyczną) partię polityczną. a z drugiej resort edukacji, który tak naprawdę jest lustrzanym odbiciem ZNP. Pani minister Anna Zalewska zmarnowała setki milionów złotych na pseudoreformę, która sprowadziła się do mechanicznego powrotu do szkół 8-klasowych w momencie, gdy wykształcili się nauczyciele gimnazjalni i zaczęli sobie radzić. Tzw. reforma pani minister Zalewskiej nie zmieniła istoty, czyli nie podniosła jakości kształcenia. Tak samo jak tzw. reforma wymiaru sprawiedliwości, która sprowadziła się do częściowej wymiany kadr.
Takie będą Rzeczpospolite, jakie ich młodzieży kształcenie, a więc marne.
Adam Socha

PS. Polecam też tekst na naszym portalu nauczyciela Henryka Falkowskiego TUTAJ, który mnie trochę rozczarował. Myślałem, że jako działacz KUKIZ15 zaproponuje w imieniu swojego ruchu rzeczywistą reformę i likwidację Karty Nauczyciela. KUKIZ15 stać na dobre pomysły, takim jest walka o JOW-y, czy wprowadzenie instytucji wybieralnych sędziów pokoju, do najdrobniejszych wykroczeń, które zajmują 50% obecnych wokand.

Czytaj więcej: Marna Rzeczpospolita, bo marne kształcenie

ZPP: podwyżki dla nauczycieli po likwidacji Karty Nauczyciela

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 28, marzec 2019 07:22

Jeżeli intencją ZNP i rządu rzeczywiście jest podniesienie poziomu wynagrodzeń nauczycieli przy jednoczesnym podnoszeniu jakości nauczania w Polsce, to podstawową propozycją powinno być uwolnienie pensji i wprowadzenie możliwości premiowania najlepszych pedagogów poprzez uchylenie Karty Nauczyciela - ocenia Związek Przedsiębiorców i Pracodawców (ZPP) w swoim stanowisku.

Związek Przedsiębiorców i Pracodawców pisze o kluczowej roli nauczycieli w procesie edukacyjnym dzieci i o znaczeniu adekwatnego wynagrodzenia dla pedagogów.
Krytycznie odnosi się jednak zarówno do podstawowych postulatów Związku Nauczycielstwa Polskiego, jak i do planu zorganizowania strajku w terminie pokrywającym się z terminami ważnych dla uczniów egzaminów.

Zdaniem ZPP problem tkwi w przestarzałych regulacjach Karty Nauczyciela.

Dziś (25 marca) o godz. 12 rozpoczęło się nadzwyczajne posiedzenie Prezydium Rady Dialogu Społecznego na temat sytuacji w oświacie. Podczas konferencji przed spotkaniem szef ZNP Sławomir Broniarz przedstawił wstępne wyniki referendów, jakie były przeprowadzane w szkołach, które weszły w spór zbiorowy. - Potwierdza się informacja, że do sporu zbiorowego weszło ponad 85 proc. szkół, przedszkoli, placówek edukacyjnych - powiedział Broniarz.

Główny postulat protestujących to 1000 zł podwyżki. Do postulatów tych, jak i formy protestu nauczycieli odniósł się Związek Przedsiębiorców i Pracodawców uznając system edukacji za jeden z istotniejszych elementów funkcjonowania państwa.

- Nauczyciele mają w procesie edukacyjnym kluczową rolę, dlatego za bardzo ważne uznajemy, by byli wynagradzani stosownie do niej. Ze smutkiem zauważamy, że w tej chwili tak się nie dzieje. Młodzi nauczyciele zarabiają często niewiele ponad 2 tysiące złotych netto, przy przeciętnym wynagrodzeniu w gospodarce na poziomie ok. 3,5 tys. zł netto. Z tego też powodu, uznajemy wyższe oczekiwania płacowe nauczycieli za uzasadnione - mają oni podstawy do tego, by uznawać swoje wynagrodzenia za dalece niewystarczające - czytamy w stanowisku ZPP.

Jednocześnie pracodawcy, krytycznie odnieśli się się zarówno do podstawowych postulatów Związku Nauczycielstwa Polskiego, jak i do planu zorganizowania strajku w terminie pokrywającym się z terminami ważnych dla uczniów egzaminów.

- Uważamy, że niedopuszczalne jest traktowanie dzieci jako zakładników określonej grupy interesu i pośrednie grożenie im, choćby brakiem promocji do następnych klas, w celu uzyskania podwyżek. ZNP wykazał się daleko posuniętym brakiem odpowiedzialności, co pod znakiem zapytania stawia deklarowaną troskę o stan polskiego szkolnictwa i dobro uczniów - czytamy dalej.

ZPP zdecydowanie negatywnie ocenia to, iż związek zawodowy nauczycieli domaga się ściśle określonych podwyżek wynagrodzeń. Postuluje przy tym likwidację Karty Nauczyciela.

- Stoimy na stanowisku, że jedynym sposobem na zagwarantowanie rzeczywistego wzrostu wynagrodzeń pedagogów jest - poza proponowaną przez nas od lat reformą podatkową, skutkującą zmniejszeniem klina podatkowego - zniesienie Karty Nauczyciela i gruntowne zreformowanie systemu edukacji. Dopiero w sytuacji, w której rzeczywistą kontrolę nad szkolnictwem przejmą przedstawiciele lokalnych społeczności i rodzice, a pensje nauczycieli będą podlegały regularnym rynkowym zasadom, najlepsi będą wynagradzani adekwatnie do wysiłku, który ponoszą. Karta Nauczyciela bowiem krzywdzi tych najambitniejszych, z mocy prawa zrównując ich wynagrodzenia ze wszystkimi pozostałymi pedagogami z tej samej „kategorii”, ograniczając jednocześnie możliwe ścieżki awansu - wyliczają pracodawcy.

Pracodawcy podnoszą, że szereg przywilejów (jak m.in. dodatkowy urlop wypoczynkowy, urlop dla poratowania zdrowia, 18 godzin pensum), które przysługują pedagogom na mocy KN, powoduje że w rzeczywistości zatrudnienie nauczyciela jest znacznie bardziej kosztowne, niż wynikałoby to z kwot wynagrodzenia.

- Niskie pensje są zatem rezultatem sztywno określonych, równych dla wszystkich pensji wynikających z Karty Nauczyciela, braku rzeczywistej konkurencji między szkołami, a także szeregiem ustawowych przywilejów przysługujących pedagogom. Utrzymanie tych skostniałych i przestarzałych regulacji jest korzystne wyłącznie dla jednej grupy, tj. związkowców zrzeszonych w ZNP, dla których stanowi to paliwo do podejmowania co kilka lat aktywności w celu zmiany wynagrodzeń zasadniczych wpisanych do Karty Nauczyciela. Uchylenie ustawy oznaczałoby, że wynagrodzenia podlegają regularnym zasadom rynkowym i są uzależnione od jakości pracy nauczycieli - ZNP straciłby tym samym potężny oręż w postaci możliwości bezpośredniego ingerowania w wysokość pensji pedagogów - wskazuje ZPP.

Na razie na to się nie zanosi. Przypomnijmy, z początkiem marca do konsultacji trafił projekt nowelizacji Karty Nauczyciela. Dokument zawiera takie zmiany jak: możliwość uzyskania dodatku za wyróżniającą pracę dla nauczycieli kontraktowych i mianowanych, 1000 złotych na start dla pedagogów odbywających staż na stopień nauczyciela kontraktowego, ograniczenie nadużywania umów na czas określony.

- Celem niniejszej nowelizacji jest w szczególności kontynuacja procesu doskonalenia rozwiązań w zakresie pragmatyki zawodowej nauczycieli, zmierzających do podniesienia prestiżu zawodu nauczyciela, premiowania wysokiej jakości pracy nauczycieli oraz zapewnienia odpowiednich warunków do ich rozwoju zawodowego - czytamy w uzasadnieniu skutków regulacji, towarzyszącym projektowi nowelizacji Karty Nauczyciela.

(pw)

Czytaj więcej: ZPP: podwyżki dla nauczycieli po likwidacji Karty Nauczyciela