Wtedy, gdy zaczyna się sytuacja normalizować, gdy siły odnowy zaczynają brać górę, władza tracąca możliwości, jakie dotychczas miała dla wdrażania swoich despotycznych i egoistycznych decyzji, uruchamia mechanizmy wykluczające faktyczne zmiany – kolejny tekst prof. Eugeniusza Geno Małkowskiego z Instytutu Sztuk Pięknych o skutkach działania grupy trzymającej władzę w tym instytucie.Zdecydowałem się kolejny raz napisać o sytuacji w Instytucie Sztuk Pięknych. Jestem malarzem i wydaje mi się że kolor i forma to mój żywioł, słowem posługuję się niechętnie, jednak gdy publicznie zabieram głos to chciałbym, aby mi nie przerywano.
Z tego powodu, że już drugi raz zamyka mi się usta nie dając mi dokończyć mojej myśli zwracam się do czytelników, aby zajęli stanowisko w sprawie swobody wypowiedzi.
Brutalność z jaką zabrania się wypowiadania własnej opinii osobom mającym odmienne zdanie niż prowadzący zebranie, budzi podejrzenie, że obecność na: radach, zebraniach, zgromadzeniach itd. jest potrzebna tyko po to, aby przeforsować własne czyli władzy, jedyne słuszne koncepcje. Wygląda na to, że nie chodzi tu o dobro ogółu, a o zagwarantowanie sobie, pod płaszczykiem wprowadzanych „zmian”, swobodniejszych manewrów dla obrony swoich zagrożonych interesów. Wtedy, gdy zaczyna się sytuacja normalizować, gdy siły odnowy zaczynają brać górę władza tracąca możliwości, jakie dotychczas miała dla wdrażania swoich despotycznych i egoistycznych decyzji, uruchamia mechanizmy wykluczające faktyczne zmiany.
Ucieszyłem się, gdy poinformowano mnie o tym, że Rada Instytutu zaczyna się rano, o godz. 9.00. Ta wieść sugerowała upragnioną odnowę. Dawała ona nadzieję, że będzie czas i możliwość omówienia wielu spraw, porozmawiania o kierunkach rozwoju instytutu. To kompletna nowość wobec poprzednich zebrań zwoływanych przez dyrektora od czasu do czasu (na godzinę lub dwie), celem zaopiniowania bieżących spraw i wytycznych zgodnych z interesem kierownika i jego zespołu akceptującego dotychczasowy marazm.
Przez całe lata godziłem się z tym, że jestem wykładowcą i nie chciałem się wtrącać do planów i kierunku rozwoju Instytutu. Było mi tak wygodnie. Zdawało mi się, że obojętne jest, jakie roczniki dostanę i jakie grupy będę prowadził, bo i tak wiedziałem, że mój program nauczania zakłada dużą pracę z każdym rocznikiem. Uważałem, że studentów, których podjąłem się uczyć należy wdrożyć do tego wszystkiego, co jest szansą ich właściwego rozwoju artystycznego. Dlatego właśnie przez ilość pracy chciałem w nich obudzić pasję i talent.
Dzisiaj wiem, że mój brak zainteresowania tymi, co kierują i planują spowodował, że się odważyli na działania wygodnickie, które szkodziły nie tylko mojej koncepcji nauczania, ale też (z czego większość nie zdaje sobie sprawy) wizerunkowi Instytutu.
Nie mamy wystarczającej ilości kandydatów na I rok studiów, bo absolwenci liceów wiedzą, że u nas niczego się nie nauczą. Jest to niemożliwe, bo w tygodniu efektywnych godzin pracy jest mniej niż w ognisku plastycznym. Niewiele więc się wymaga, a zaledwie za dostateczny udział w zajęciach stawia się oceny b. dobre, dobre, rzadko dostateczne.
Mamy dobrych wykładowców, porównywalnych do tych z innych uczelni i akademii. Podstawowym mankamentem jest jednak brak dyscypliny. Nie ma u nas w Instytucie rygoru pracy tak potrzebnego, jeżeli zamierza się wdrożyć studentów w arkana sztuki. Nie nagradza się za dobrą pracę i nie karze za brak aktywności. Przymykane są oczy na nieobecności na zajęciach. Od przedmiotów malarstwo i rysunek, które można tylko rozwinąć na zadowalającym poziomie przez uciążliwą, codzienną pracę daje się zauważyć ucieczkę studentów do pracowni, gdzie przez cały rok realizuje się jedno zadanie (dwie, trzy prace). Jeżeli chcemy podnieść poziom Instytutu i jego atrakcyjność należy ( aby dać szanse na rozmalowanie się i rozrysowanie) zmienić plany tak, aby rysunek i malarstwo były codziennie, od poniedziałku do piątku.
Aby zrealizować przynajmniej część zgłoszonych przeze mnie propozycji, oraz cały szereg, które w nowej sytuacji zgłoszą inni wykładowcy należy powołać Radę Instytutu z całkiem nowych wykładowców tak, aby zmienić politykę nauczania artystycznego. Atmosfera ostatnich miesięcy wskazuje, że potrzebne są głębokie zmiany. Dlatego do Rady proponuję: Wiolettę Jaskólską, Marka Szczęsnego, Marzenę Huculak, Małgorzatę Chomicz i jako rezerwowe: Renatę Zimnicką-Prabucką oraz Wiolettę Kulikowska-Parkasiewicz.
Aby ciało zarządzające Instytutem nie zgnuśniało, i nie odeszło od próby reformowania Instytutu, zgłaszam powołanie zespołu opiniującego ze starszych pracowników w osobach: Zygmunt Droński, Piotr Obarek, Janusz Połom, Eugeniusz Małkowski. Przy całym szacunku do tytułów i osobistych osiągnięć wydaje się konieczne dla rozwoju Instytutu, zaproponowanie całkiem nowego zorganizowania się tej uczelni artystycznej.
Ta powyższa moja wypowiedź została mi przerwana w połowie przez dyrektora Instytutu stwierdzeniem, że kłamię i mam milczeć. Władza, jak zawsze liczy na milczącą większość i tym razem też się nie pomyliła. Ja również zamilkłem, ale dzielę się swoimi uwagami, licząc na to, że czytelnicy skomentują to zdarzenie, a odpowiednie czynniki wezmą pod uwagę zgłoszone propozycje, które są fragmentem tego, co powinno się uczynić, aby Instytut stał się uczelnią atrakcyjną.
Jej nowy charakter spowodowałby być może, że wzbudziłaby zainteresowanie nie tylko w kraju poprzez to, że w inny, nie szablonowy sposób przygotowywałaby młodzież do pozytywnych działań w świecie kryzysu.
Eugeniusz Geno Małkowski
*plus ratio quam vis łac., 'rozum wyższy niż siła; niech przewodzi nie siła, lecz słuszność', dewiza Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Przewodniczący Rady Uczelni UWM od dwóch kadencji prof. Marek Chmaj (ur. 1969) co jakiś czas...
To historia powstania słowa Bożego, 3500 lat historii Biblii opowiedziane w godzinę. To nietypowa...
Działacze struktur okręgu nr 35 partii Konfederacja Korony Polskiej, na konferencji prasowej w dniu...
Akcje protestacyjne w obronie tego Świętego Miejsca Objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie przeciwko...
Poseł Janusz Cichoń (KO) został wybrany na przewodniczącego sejmowej komisji finansów publicznych. Był...
Szefów okręgów jest tyle ile województw, w tym oddzielnie dla Warszawy, a nie, jak dotychczas 94 –...
Prezes Klubu Jagiellońskiego przedstawia propozycje zmian w regulaminie Sejmu uderzające w...
Liderzy opozycji upublicznili umowę koalicyjną i zadeklarowali, żę chcą Polskę uczynić lepszą, niż ją...
Koalicja KO i Polska2050 zgłosiła projekt ustawy ws. zamrożenia cen za energię, którą ma...
Skomentuj
Komentuj jako gość