Region

Wojewoda uchylił pozwolenie Starosty na budowę Centrum Lidla w Gietrzwałdzie

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 04 lipiec 2023 23:18

Wojewoda Warmiński-Mazurski Artur Chojecki uchylił decyzję Starosty Olsztyńskiego - pozwolenie na budowę Centrum Dystrybucyjnego LIDL Gietrzwałdzie.

Decyzja została wydana w związku ze skargą wniesioną przez Annę i Marka K., Barbarę T. i Janusza S. oraz stowarzyszeń i fundacji: Zielony Zrównoważony Rozwój Warmii i Mazur, Fundacji Działań Społecznych i Ekologicznych Nexus oraz Ekologicznego Stowarzyszenia Przyjaciół Jeziora Pieniążek na nieuwzględnienie tych podmiotów w procesie postępowania, jako stron postępowania oraz na wydanie pozwolenia na budowę i decyzji środowiskowej z rażącym naruszeniem szeregu aktów i przepisów prawa, zarówno na etapie procesu postępowania, jak i wydania pozwolenia.

Wojewoda, jako organ II instancji stwierdził w swojej decyzji, że obowiązek ustalenia stron postępowania administracyjnego - znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu - spoczywa na organie administracyjnym I instancji. Wojewoda jako strony wskazał właścicieli działek Annę i Marka K., Barbarę T. i Janusza S. znajdujących się w odległości do 100 metrów od planowanej inwestycji, natomiast nie uznał za strony postępowania stowarzyszeń i fundacji. Właścicielom działek Starosta był zobowiązany zagwarantować uczestnictwo w postępowaniu. Wobec tego  Wojewoda, jako organ odwoławczy II instancji, doszedł do przekonania, że zaskarżona decyzja została podjęta z naruszeniem prawa, w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

POnadto wątpliwości Wojewody wzbudziła kontrola projektu budowlanego dokonana przez Starostę, na co zwróciły uwagę skarżący. Starosta był zobowiązany sprawdzić zgodność projektu architektoniczno-budowlanego z ustaleniami mpzp. Tymczasem Starosta w swojej decyzji dokonał jedynie lakonicznego stwierdzenia, że "planowana inwestycja jest zgodna z ustaleniami powyższej decyzji środowiskowej i planu miejscowego", co w ocenie organu II instancji narusza art. 107 par. 3 KPA. 

Starosta Olsztyński analizując materiał dowodowy, poza wskazanymi powyżej zagadnieniami kręgu stron postępowania, powinien szczegółowo sprawdzić wniosek o pozwolenie na budowę wraz z załącznikami, zgodnie z art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego. Szczególną uwagę powinien zwrócić rónież na dochowanie zgodności projektu zagospodarowania terenu oraz projektu arch.-bud. z ustaleniami mpzp i innymi aktami prawa miejscowego w tym w szczególności  Uchwały nr XXVI/605/17 Sejmiku Woj. Warmińsko-Mazurskiego z dnia 25 kwietnia 2017 roku w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Pasłęki. Starosta powinien ocenić czy projekt budowlany odpowiada ustalenbiom prawa miejscowego i nie narusza ich zakazów i wyjaśnić przesłanki ustalonego stanowiska.

Decyzja Wojewody jest ostateczna. Służy na nią skarga do WSA.

Jak Starosta Olsztyński Andrzej Abako spieszył się z wydaniem pozwolenia świadczy fakt, że tego samego dnia 17 marca stycznia, w którym otrzymał od inwestora uzupełniające dokumenty, w których usunął nieprawidłowości w dokumentacji projektowej w zakresie projektu zagospodarowania terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego z ustaleniami mpzp terenów usługowych oraz w zakresie jego kompletności i starosta tego samego dnia zdążył je przeanalizować i wydać pozwolenie na budowę.

DECYZJA WOJEWODY do pobrania w PDF

Czekam na odpowiedź starosty, jaką podejmie decyzję w związku z decyzją wojewody?

Szanowny Panie Redaktorze,

Na razie analizujemy pismo Wojewody (co zajmie kilka dni) i dopiero po tej analizie Starosta podejmie decyzję,

o której postaram się Pana niezwłocznie poinformować.

Z poważaniem

dr Wojciech Szalkiewicz, Rzecznik Prasowy Starostwo Powiatowe w Olsztynie".

Porównanie dwóch decyzji w sprawie prawie identycznych inwestycji

Dlaczego np. burmistrz. Mszczonowa nakazał opracowanie raportu oddziaływania na środowisko, dla niemal identycznej parametrami inwestycji firmy Panattoni i Regionalna Dyrekcja Ochronu Środowiska w Warszawie poparła tę decyzję, natomiast wójt Gietrzwałdu zwolnił Lidl Polska z tego obowiązku a olsztyńska Dyrektor RDOŚ Agata Moździerz temu przyklasnęła? To samo państwo, te same przepisy prawa...

Obie inwestycje Lidla i Panattoni są niemal identyczne jeśli chodzi o rozmiary. Dla porównania podaję parametry.

Inwestycja Panattoni:
Zespół magazynowo-usługowo-produkcyjny, składający się z dwóch hal wraz z towarzyszącą infrastrukturą będzie obejmować obszar o pow. 19,8 ha, w tym pow. zabudowy 9,6 ha , utwardzona ok. 5,3 ha, pow. parkingów ok. 1 ha, towarzysząca infrastruktura - ok 1,9 ha. Dodatkowo, w ramach inwestycji planuje się zainstalowanie 2 zbiorników buforowych na glikol o pojemności do 10000 l każdy. Najbliższa zabudowa mieszkaniowa zlokalizowana jest w odległości ok. 12 m od terenu planowanej inwestycji.

Inwestycja Lidla:
Centrum Dystrybucyjne wraz z budynkami towarzyszącymi. Powierzchnia działki 41,37 ha. Powierzchnia zabudowy - 7 ha, po rozbudowie 8,16 ha. Powierzchnia utwardzona 9 ha. W odległości 10 m. od działki zabudowa mieszkalna jednorodzinna, od strony wschodniej - 6 m., od płn. - 90 m.

(Inwestor LIDL  twierdzi, że „Inwestycja znajduje się poza obszarem o znaczeniu historycznym, kulturowym lub archeologicznym") Gdy ok. 800 metrów od działki znajduje się sanktuarium maryjne i jedyne w Polsce uznane przez Kościół Rzymsko-Katolicki miejsce objawień maryjnych (od granic działki sanktuarium to odległość 400 metrów).

Zasadnicza różnica polega też na tym, że do magazynów Panattoni nie będą zwożone odpady, natomiast do magazynu Lidla w ilości 154 tys. ton rocznie

Ponadto inwestycja Lidla w Gietrzwałdzie została zlokalizowana na zwartym terenie rolniczym, z glebami klasy III, nieuzbrojonym. Dlatego dla tej inwestycji gmina musiała opracować Studium, a następnie uchwalić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz na końcu uzyskać zgodę Ministra Rolnictwa na odrolnienie.

W przypadku Panattoni dla omawianego areału brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jednak zgodnie ze Studium Uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Mszczonów inwestycja znajduje się „w obszarze rozwoju Wielofunkcyjnego w kierunku aktywności funkcji gospodarczych z możliwością zachowania istniejącej zabudowy mieszkaniowej i budowy nowej w obszarze chronionego krajobrazu. Przedmiotowa inwestycja zlokalizowana będzie W granicach Bolimowsko-Radziejowickiego z Doliną Środkowej Rawki obszaru chronionego Krajobrazu, dla którego obowiązuje Rozporządzenie Nr 21 Wojewody Mazowieckiego z dnia 25 sierpnia 2006r, W sprawie Bolimowsko-Radziejowickiego z Doliną Środkowej Rawki obszaru chronionego Krajobrazu.

W przypadku Lidla cały teren inwestycji leży na w granicach obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Pasłęki i obejmują ten teren zakazy ustalone w Uchwale nr XXVI/605/17 Sejmiku Woj. Warmińsko-Mazurskiego z dnia 25 kwietnia 2017 roku.

Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie w swojej opinii poparła decyzję burmistrza Mszczonowa. Czytamy w tej opinii:

Natomiast olsztyński RDOŚ uznał inwestycję Lidla za lokalną i wyraził opinię, że nie jest potrzebny dla raport oddziaływania obiektu na środowisko. Czytaj na ten temat:

Jak LIDL dostał pozwolenie na budowę Centrum w Gietrzwałdzie, w Obszarze Chronionego Krajobrazu

RDOŚ wprowadza w błąd. Decyzja Środowiskowa wójta Gietrzwałdu w sprawie LIDLa była do zaskarżenia

Komitet Obrony Gietrzwałdu odpowiada dyrektor RDOŚ

Adam Socha

Na zdjęciu od lewej wójt gminy Gietrzwałd Jan Kasprowicz, od prawej starosta olsztyński Andrzej Abako i dyrektorka RDOŚ Olsztyn Agata Moździerz.

Skarga Komitetu Obrony Gietrzwałdu do Wojewody

UZUPEŁNIENIE SKARGI KOD DO WOJEWODY

Poniżej uzasadnienie Skargi do wojewody warmińsko-mazurskiego stowarzyszenia ZZRWiM:

"Brak konsultacji społecznych, który nie został podjęty przez Wójta Gminy Gietrzwałd. Konsultacje społeczne stanowią niezbędny warunek samorządności umożliwiające włączenie mieszkańców w proces decyzyjności strategii rozwoju Gminy, w załączniku uchwała Gmina Gietrzwałd Uchwałą V/31/2015 Rady Gminy Gietrzwałd z dnia 17 marca 2015 r.

Inwestycja znacznie wpłynie na zmiany naturalnego ukształtowania powierzchni ziemi, należy dodać, iż wyznaczone grunty pod inwestycję są górzyste i są nierozerwalną częścią krajobrazu, co w kwestii przepisów jest niezgodne z ustawą o ochronie gruntów rolnych i leśnych art.3 ust. 1 pkt. 5 oraz rozporządzenia rady ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w załączniku grafika przedstawiająca rzeźbę terenu.

Decyzja Starostwa Powiatowego w Olsztynie, że Wydziale Gospodarki Nieruchomościami Starostwa Powiatowego w Olsztynie w stosunku do działek nr: 152/43, 155/40, 155/43, 158/50 i 158/52, które są III klasy jakości, decyzje na wyłączenie z produkcji rolnej. Wydana decyzja jest niezgodna z obowiązującymi przepisami a dokładnie z ustawą o ochronie gruntów rolnych i leśnych art.7 ust.2 pkt. 1 grunty rolne stanowiące użytki rolne I-III klasy wymaga uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi co potwierdza postanowienie Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego w załączniku Decyzja Starostwa Powiatowego w Olsztynie i postanowienie Marszałka Województwa Warmińsko - Mazurskiego

Opinia Sanepidu z 12 grudnia 2022r. wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oraz sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko zwracając uwagę iż karta informacyjna przedsięwzięcia jest zrobiona ogólnie, a nawet jej uszczegółowienie przy tak dużym przedsięwzięciu wymaga zrobienia analiz zanieczyszczenia powietrza i analiz hałasu (w załączniku opinia sanepidu z 12 grudnia 2022r).

Według karty informacyjnej przedsięwzięcia z grudnia 2022r. odpady niebezpieczne będą magazynowane w dużych ilościach na terenie inwestycji co rozporządzenia rady ministrów w sprawie przedsięwzięć § 2 ust. 1 pkt. 41 wynika że jest to przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, więc wymaga zrobienia oceny oddziaływania na środowisko (w załączniku karta informacyjna przedsięwzięcia).

Miejscowy plan zagospodarowania jasno określa (w załączniku): § 8 ust.7) w granicach planu zakazuje się lokalizacji przedsięwzięć powodujących przekroczenie dopuszczalnych poziomów szkodliwych lub uciążliwych oddziaływań na środowisko, w tym w szczególności uciążliwych lub szkodliwych odpadów oraz pogorszenia warunków użytkowania terenów sąsiadujących np. poprzez emisję zapachów, dymów lub magazynowanie odpadów w eksponowanym miejscu;

Brak precyzyjnej odpowiedzi Gminy Gietrzwałd na wezwanie Wód Polskich, więcej informacji o wodach podziemnych na terenach planowanego przedsięwzięcia wkrótce.

Podczas badania natężenia ruchy - 894 pojazdy na dobę - nie zbadano w ogóle i nie przedstawiono jego wpływu na środowisko po względem hałasy, pyłów pm 2,5 pm 10, drgań, zniszczenia drogi, więcej informacji wkrótce.

Konserwator zabytków 31.01.2023r. wydał opinie negatywną odnośnie alei przydrożnej (składającą się z klonów i jesionów w ilości 24 sztuk tworzącą aleją Św. Jakuba na trasie pielgrzymek do sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej) która ma znaczenie historyczne i zabytkowe, niestety Wójt Gminy Gietrzwałd postanowił mimo wszystkich przeciwności wyciąć aleje informując że Gmina pokryje koszty nałożonej kary.
W związku z powyższym proszę o wstrzymania wykonania wszelkich prac związanych z inwestycją tj. wycinki drzew, niwelacji gruntów (wszelkich prac ziemnych), rozpoczęcia budowy. Każde złamanie prawa podczas realizacji inwestycji będzie zgłaszane do prokuratury, bardzo proszę o wstrzymanie wykonania do momentu wyjaśnienia wszystkich wątpliwości związanymi z przebiegiem postępowań z ww. inwestycją".

Czytaj więcej: Wojewoda uchylił pozwolenie Starosty na budowę Centrum Lidla w Gietrzwałdzie

Sąd skazał policjantów z Olsztyna za stosowanie tortur podczas przesłuchań

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 01 lipiec 2023 10:03

Sąd Rejonowy w Ostródzie skazał 17 oskarżonych funkcjonariuszy policji z Komendy Miejskiej Policji w Olsztynie za stosowanie tortur oraz przekroczenie uprawnień bądź niedopełnienie obowiązków, informuje tvn24.pl.

Sąd wymierzył kary wobec 15 policjantów, w tym wobec sześciu karę pozbawienia wolności - od kilku miesięcy do ponad sześciu lat. Wobec części skazanych zastosowano warunkowe zawieszenie wykonania kary oraz grzywny. Sąd podjął również decyzję o wypłacie zadośćuczynienia przez sprawców na rzecz pokrzywdzonych.

Całe postępowanie sądowe było prowadzone za zamkniętymi drzwami, podobnie było z ogłaszaniem uzasadnienia wyroku. Sami sprawcy nie pojawili się na ogłoszeniu.

Sprawcy zostali skazani za tortury oraz przemoc podczas przesłuchań, mieli oni kopać, bić rękami czy pałkami, grozić, a nawet razić paralizatorem osoby zatrzymane w sprawach o narkotyki. Między sobą policjanci mieli nazywać tę procedurę "robieniem małego Guantanamo". Prócz policjantów na ławie oskarżonych zasiedli także ich przełożeni.

Jeden z przełożonych, komendant Miejski Policji w Olsztynie Andrzej Góźdź podał się wówczas do dymisji, następnie rektor Ryszard Górecki zatrudnił Go na UWM, jako szefa Biura Kontroli Wewnętrznej, nastepnie był przez pewien czas kanclerzem UWM.

Przypomnijmy: Do wymuszania zeznań przez funkcjonariuszy miało dochodzić w latach 2014-2015. Z ustaleń śledztwa wynikało, że funkcjonariusze z Komedy Miejskiej Policji w Olsztynie przekraczali swoje uprawnienia, stosowali groźby bezprawne i fizyczną przemoc wobec przesłuchiwanych osób.

Według prokuratury, trwało to od marca 2014 r. do 16 kwietnia 2015 r., a stosowana przez oskarżonych przemoc "polegała na biciu, kopaniu, uderzaniu pałką, używaniu gazu i rażeniu paralizatorem".

Akt oskarżenia, którym objęto 17 policjantów, skierowano do Sądu Rejonowego w Olsztynie. Pięciu z oskarżonych przyznało się lub częściowo przyznało się do winy. Pozostałych dwunastu nie przyznało się do popełnienia stawianych im zarzutów.

Jednemu z funkcjonariuszy przedstawiono dodatkowo zarzuty posiadania bez zezwolenia amunicji oraz środków odurzających i substancji psychotropowych. Oskarżonym grożą kary od roku do 10 lat pozbawienia wolności.

Z nieoficjalnych informacji wynika, że brutalne przesłuchania, w czasie których dla wymuszenia zeznań bito i poniżano zatrzymanych, były nazywane przez funkcjonariuszy "robieniem małego Guantanamo".

Wśród oskarżonych są nie tylko policjanci, którym zarzucono stosowanie przemocy i bezprawnych gróźb, ale też ich przełożeni - były naczelnik wydziału do walki z przestępczością przeciwko życiu i zdrowiu oraz jego zastępca.

Po ujawnieniu w kwietniu 2015 r. nieprawidłowości na olsztyńskiej komendzie i zatrzymaniu kilku pierwszych podejrzanych rezygnacje ze stanowisk złożyli ówcześni komendanci wojewódzki i miejski.

W toku śledztwa wątpliwości co do rzetelności zarzutów wobec kilku z funkcjonariuszy zgłaszał warmińsko-mazurski zarząd NSZZ Policjantów. Związkowcy wyrażali przekonanie, że niektóre zarzuty przedstawione na późniejszym etapie postępowania opierają się na "bardzo wątłym" materiale dowodowym.

"W kilku przypadkach policjantów obciążają zeznania bandytów odbywających karę pozbawienia wolności za najcięższe przestępstwa" - pisał szef związku Sławomir Koniuszy w komunikacie związanym z tym śledztwem.

Koniuszy powiedział wówczas, że nie zmienił zdania w tej sprawie. "Upominamy się w sprawie o kilku policjantów, wobec których mamy pewność, że są niewinni" - zaznaczył.

Dodał, że związek zapewnił pomoc prawną funkcjonariuszom, którym postawiono zarzuty. Jak mówił, niektórzy z nich zostali wydaleni ze służby, wobec innych trwają postępowanie administracyjne o wydalenie z policji, a inni są już na emeryturze.

Śledztwo w sprawie przemocy na olsztyńskiej komendzie toczyło się ponad 2,5 roku. Początkowo prowadziła je prokuratura z Olsztyna przy udziale biura spraw wewnętrznych policji, po czterech miesiącach zostało ono przekazane do Ostrołęki, żeby uniknąć posądzenia o stronniczość. Postępowanie monitoruje Rzecznik Praw Obywatelskich.

Czytaj też na ten temat:

B. oficer policji na ławie oskarżonych za skok na kantor w Olsztynie

Komendant wojewódzki policji odwołany. Dlaczego dopiero teraz?

(pw)

Czytaj więcej: Sąd skazał policjantów z Olsztyna za stosowanie tortur podczas przesłuchań

Prezydenta Grzymowicza zwycięstwo nad Armią Czerwoną

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 20 czerwiec 2023 19:44

Bogdan Bachmura

Podczas niedawnej rozmowy z dziennikarką OKO.press na temat Pomnika Wdzięczności Armii Radzieckiej usłyszałem zarzut używania zbyt ostrego języka pod adresem prezydenta Piotra Grzymowicza. Chodziło chyba o sugestie dotyczące pytania „Kim Pan jest, Panie prezydencie?” i nawiązania do jego członkostwa w partii komunistycznej.

Przyznaję, trochę zostałem tym pytaniem zaskoczony, bo mam wrażenie, że został pomylony skutek z przyczyną.

Z prezydentem Grzymowiczem zdarzało nam się współpracować, a także drzeć koty, ale powyższe kwestie nie miały dla mnie większego znaczenia. W sprawach publicznych kieruję się prostą zasadą: rozmawiam i współpracuję (względnie toczę spory) z każdym z kim los i wspólne zainteresowanie tematem mnie spotkają. Z drugiej strony Piotr Grzymowicz przez długie lata stronił od jednoznacznych deklaracji ideowych i politycznych, co radykalnie się zmieniło wraz z planami wejścia do polityki parlamentarnej.

Podobnie było z naszym pomysłem zbudowania wokół „szubienic” „Muzeum Pamięci”. Nawet bardzo wyraziste pomysły na zneutralizowanie symboliki pomnika nie spotykały się z oporem czy polemiką prezydenta. Wydawało się, że gramy do jednej bramki.

Wszystko zmieniło się 3 marca 2021 r., kiedy to poranna, twarda deklaracja usunięcia pomnika w związku z agresją Rosji na Ukrainę w ciągu kilku godzin zamieniła się w komunikat o „obronie jego przesłania ideowego i wartości”. To był moment, od którego Piotr Grzymowicz nie dawał zapomnieć o sobie jako byłym członku partii komunistycznej.

Pisząc te słowa mam przed sobą 10 stronicowy tekst skargi prezydenta do WSA w Warszawie na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Wydawało się, że po dotychczasowym chaosie sprzecznych deklaracji i czynów, które zafundował nam Grzymowicz nic zaskoczyć nie może. Jednak cel jaki przyświecał złożeniu skargi do sądu wymusił pewną selekcję argumentów, która pośród nieporadności i piętrzących się sprzeczności sama w sobie stanowi istotna wartość edukacyjną.

Całość argumentacji podporządkowana jest tezie, że ustawowy zakaz upamiętniania przez pomniki „osób, organizacji, wydarzeń lub dat symbolizujących komunizm lub inny ustrój totalitarny” nie odnosi się do Pomnika Wyzwolenia Ziemi Warmińsko-Mazurskiej. Z prostego powodu: bo w obecnym czasie i stanie pomnik jest obiektem „wystawionym na widok publiczny w ramach działalności artystycznej, edukacyjnej, kolekcjonerskiej, naukowej lub o podobnym charakterze, w celu innym niż propagowanie ustroju totalitarnego”. A takie pomniki spod rygoru ustawy są wyłączone.

Według Grzymowicza motywem, którym się kierował Mieczysław Moczar decydując o budowie pomnika było „ogólnopolskie zjawisko wzmożonego upamiętniania w przestrzeni publicznej Armii Czerwonej na przełomie lat 40 i 50”. Dopiero „w latach późniejszych na fali przemian społeczno-politycznych, nadano mu inną wymowę”. Niestety, nie wiadomo, która z owych „fal”, dokonała tej cudownej metamorfozy i kiedy świętujący pod pomnikiem komuniści zorientowali się co jest grane.

Wiadomo natomiast, że kluczowym momentem niosącym „szubienicom” nowe, artystyczno-edukacyjne życie było usunięcie sierpa i młota przez samego strażnika „dzieła sztuki najwyższej próby”.

W tekście skargi brzmi to tak:

„W publicystyce podkreśla się, że m. in. poprzez usunięcie symboli sierpa i młota – w ten sposób usunięto Armię Czerwoną z pomnika”.

Przynajmniej teraz Wojciech Kozioł z Władysławem Kałudzińskim wiedzą, za co byli naprawdę sądzeni. Zamiast podkreślać farbą obecność Armii Czerwonej na pomniku (na zdjęciu), należało sierp i młot zlikwidować, a wraz z nim trzymającego flagę żołnierza i całe sowieckie uzbrojenie.

Mniejsza o to, kto wziął sprawy w swoje ręce i wyszlifował ze zbiorowej pamięci, wraz z sierpem i młotem, niepoprawne dziś wizje wielkiego rzeźbiarza. Problem w tym, że jeśli jedynym sposobem historyczno-ideowej identyfikacji pomnika był fragment flagi, to do jakich obecnych walorów edukacyjnych odwołuje się treść skargi? Jaki wobec tego ma sens mityczne Muzeum Pamięci, skoro miałoby powstać wokół zręcznie wykutej bryły kamienia, przez wielkiego Dunikowskiego wprawdzie, ale pod wpływem chwilowego i nieaktualnego już dziś „wzmożenia”?

Tak jak przypuszczałem, ważnym motywem sądowej narracji Grzymowicza będzie nazwa pomnika. Tu również konsekwentne używanie nieprawidłowej nazwy, z „wyzwoleniem” jako członem najważniejszym, było elementem końcowej strategii Grzymowicza.

Nawet w kontekście historycznym w skardze do sądu nazwa właściwa nie jest przytaczana. Nic dziwnego, skoro pada argument, że „nazwa pomnika nie zawiera słów takich jak >>ku czci<<, >>w hołdzie<<, >>na cześć<<, >>ku chwale<<, tj. gloryfikujących Armię Radziecką”.To jakby wyglądało przytoczenie prawdziwej nazwy z „wdzięcznością” dla tej armii?

Innym dowodem prymitywnej przebiegłości Grzymowicza jest kwestia tablicy, którą umieścił niedawno przez pomnikiem, a która szybko znalazła się za ogrodzeniem, a następnie została zniszczona przez nieznanego sprawcę i usunięta. Było jasne, że (podobnie jak usunięcie sierpa i młota) tablica została tam postawiona na okoliczność szykowanej skargi do sądu, jako materialne świadectwo funkcji edukacyjnej pomnika.

Problem w tym, że wbrew temu co znajdujemy w skardze, to nie IPN wystąpił z inicjatywą takiej tablicy, ale prezydent zwrócił się o zatwierdzenie tekstu. IPN, dokonując korekty, tekst zatwierdził, bo nie miał możliwości sprzeciwu. Tablica w roku 2018 nie została postawiona, bo osobiście do tego przekonałem prezydenta. Mój sprzeciw jest ujęty w protokole ze spotkania komisji, co nie przeszkodziło prezydentowi w ostatnim czasie dwukrotnie (po pierwszym razie osobiście zwróciłem mu na to uwagę) powołać się na moją akceptację w tej sprawie.

To co bije po oczach z tekstu skargi do WSA, to bezczelność i manipulacja. Obie prostackie, nie liczące się z faktami, elementarną logiką, podporządkowane celowi, który uświęca środki. W „normalnych” tzw. życiowych sporach sądowych to codzienność. Ale w takich jak ten, o społeczne imponderabilia, słowa nie giną. Stają się odrębnym, właśnie edukacyjnym bytem. Podobnie jak wszystko, co w sprawie Pomnika Wdzięczności Armii Radzieckiej prezydent Grzymowicz wypowiedział wcześniej. Dlatego mógłbym napisać, że jako człowiek aspirujący do parlamentu, Piotr Grzymowicz zdał egzamin celująco. Pytanie tylko, po co nam kolejny taki egzemplarz obrońcy „państwa prawa”?

Nie sposób nie zadać sobie pytania, czy w takich sprawach powinien występować człowiek, który swój obywatelski „szlak bojowy”, do samego jego komunistycznego końca przeszedł z legitymacją komunisty w ręku. Każdy Szaweł ma prawo do nawrócenia i przebaczenia. Ale też każdy powinien pamiętać kim był. Bo inaczej będzie mu to przypomniane.

W takich momentach, nawet po 34 latach III RP widać, jakim błędem był brak dekomunizacji i wybór gen. Wojciecha Jaruzelskiego na prezydenta RP.
Były komunista ciągający po sądach za pomalowanie sierpa i młota ludzi represjonowanych i więzionych za komuny to już niezły chichot historii. Ale usunąć trwale z pomnika to, co tamci tylko pomalowali i wzywać ministra do „ustalenia” czy teraz „pomnik, który ma zostać usunięty propaguje komunizm”? Jak u Barei w Alternatywach: ...i proszę przynieść zaświadczenie, że mieszkanie jest panu naprawdę potrzebne.

A co, gdyby ministrowi udało się takie „zaświadczenie” przedstawić? Grzymowicz i na to jest przygotowany. Wtedy trzeba „wykazać, że symboliczny charakter pomnika znajduje odzwierciedlenie w odbiorze społecznym w ten sposób, że jednoznacznie kojarzy się społeczeństwu z tym systemem”. Na wszelki zaś wypadek, na końcu tego toru przeszkód, jest rozstrzygająca wola miejscowego ludu, wyrażona w formie zmanipulowanej ankiety. Można było się tego wszystkiego w III RP nauczyć? Jak najbardziej. Ale co dwie szkoły to nie jedna.

Kilka dni temu byłem na uroczystości odsłonięcia tablicy „W hołdzie bohaterom polskiego podziemia antykomunistycznego przetrzymywanym i represjonowanym w obecnym budynku aresztu przez komunistyczny aparat terroru”. Udział w uroczystościach to nie jest moja mocna strona, ale tym razem skorzystałem z zaproszenia, ponieważ sam byłem pensjonariuszem tego miejsca, a mój daleki kuzyn, Czesław Bachmura ps. Szczyt, dowódca oddziału WiN, którego nigdy nie poznałem osobiście, siedział tam w latach czterdziestych. Za to miałem okazję poznać żołnierza z jego oddziału, razem z nim więzionego. Nie miejsce tu na opowieść o tym, co tam przeszli. Uroczystości towarzyszyły dwie ciekawe prelekcje związane z historią więzionych tam przez bezpiekę ludzi.

Tak się złożyło, że w celi w której siedziałem był skrawek rozbitej blendy, więc miałem widok akurat na Pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej, choć teraz wiem, że zapewne już wtedy był to obiekt o „nowej wymowie”, o nazwie nie wspominając.

Dlaczego o tym piszę? Bo gdy przedstawiciel prezydenta Olsztyna składał kwiaty pod tablicą i wypowiadał okrągłe, okolicznościowe zdania, to wyobraziłem sobie katowanych tam ludzi, którzy raczej tylko słyszeli odgłosy powstawania wielkiego dzieła, wielkiego artysty, wyzwolonego przez tę samą armię, która dała władzę oprawcom z pobliskiego więzienia.

Przebywali tu także młodzi ludzie z konspiracyjnej Harcerskiej Organizacji Podziemnej „Iskra”. Ich historia przypomina, że pomnik hołdujący Armię Czerwoną miał stanąć przy Placu Bema (naprzeciwko ówczesnej siedziby KW PZPR). Tam też umieszczono tablicę zapowiadającą powstanie takiego pomnika. Wspomniani harcerze planowali posmarowanie jej psim sadłem, żeby zleciały się wszystkie psy z okolicy i wyły pod pomnikiem. Fragmenty tej tablicy się zachowały, losy harcerzy różnie potoczyły, a psy… nadal szczekają, lecz karawana jedzie dalej.

Czy z tej perspektywy patrząc, wyostrzonej i uaktualnionej przez Rosję Putina, czas ma jakieś znaczenie? Jak mawiał ksiądz proboszcz z filmu „U Pana Boga w ogródku”: Czasy są inne, a jakby takie same.

Zdaję sobie sprawę, że ta cała sofistyka Grzymowicza, absolutnie sprzeczne ze sobą, przekraczające wszelkie granice absurdu słowa i czyny, mają jeden wspólny mianownik oraz cel: zachowanie Pomnika Wdzięczności Armii Radzieckiej. Dlatego tak dookoła cuchnie fałszem. Także ten nabożny stosunek do mistrza Dunikowskiego, na którego dziele rosła niedawno trawa i krzaki. Który nie przeszkadza w brutalny sposób dokonywać korekty jego „wielkiego dzieła” i przylepiać mu wydumaną nazwę.

Dlatego żadne argumenty, choćby najcelniej dobrane, nie mają tutaj znaczenia. Znaczenie będzie miał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Na szczęście nie jest to sąd olsztyński. Podliczenie ilości legitymacji partyjnych w kieszeniach żołnierzy Armii Czerwonej przesądziłoby sprawę szybciej niż w przypadku ulicy Dąbrowszczaków.

Ale także znaczenie będzie miała pamięć o dwóch bohaterskich obrońcach pomnika chwały Armii Czerwonej. Dwóch byłych komunistach: jednym polskim, drugim z KGB, aktualnie zbrodniarzu, ściganym przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości w Hadze. Wierzyć się nie chce!

Bogdan Bachmura

PS. 7 grudnia 2022 r. złożyłem do Prokuratury Rejonowej w Olsztynie zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez prezydenta Olsztyna Piotra Grzymowicza poprzez wydanie polecenia uszkodzenia mienia tj. Pomnika Wdzięczności Armii Radzieckiej.
1 lutego 2023 r. otrzymałem postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia wobec braku znamion czynu zabronionego. Bez uzasadnienia.
13 lutego 2023 r. złożyłem do Sądu Rejonowego w Olsztynie zażalenie za pośrednictwem Prokuratury Rejonowej. Zaniepokojony brakiem odpowiedzi zadzwoniłem do Sądu. Okazało się, że żadne zażalenie nie wpłynęło. Skontaktowałem się z prokuratorem ppor. Bartłomiejem Wacławem, tym samym, który wydał postanowienie. Powiedział mi, że zażalenie, które powinien przekazać do Sądu niezwłocznie jest u niego w szafie, bo „jest zarobiony”. Dokąd by tam leżało gdybym nie zadzwonił? Szafa Lesiaka wiecznie żywa.
Bogdan Bachmura

Czytaj więcej: Prezydenta Grzymowicza zwycięstwo nad Armią Czerwoną

Komitet Obrony Gietrzwałdu odpowiada dyrektor RDOŚ

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 18 czerwiec 2023 15:47

Komitet Obrony Gietrzwałdu z uwagą przeanalizował wyjaśnienia dyrektor Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie pani Agaty Moździerz oraz artykuł Kazimierza Rzeckiego na portalu debata.olsztyn.pl Z wielką przykrością stwierdzamy, że odpowiedź dyrektor RDOŚ jest jawną kpiną z inteligencji czytelników. Ilość nieścisłości, mijania się prawdą, przeinaczeń, przemilczeń jest wprost niewiarygodna. Polemika wymagałaby wprowadzania sprostowań i komentarza prawie do każdego akapitu.

• Prace ziemne.
Wyliczenia objętości przy robotach ziemnych podjął się inżynier budownictwa z wieloletnim stażem na dużych inwestycjach przemysłowych w tym logistycznych na terenie kraju jak i za granicą. Są to obliczenia przybliżone, chodzi tylko o pokazanie skali a nie sporządzania kosztorysu.

1. Usunięcia ziemi organicznej z terenów zabudowanych, parkingów, placów:

powierzchnia 215 000m2, przyjęto grubość warstwy 0,5m (z reguły przyjmuje się 0,7m)

V1 - objętość ziemi organicznej = 107 500 m3.

Piszącym opinię RDOŚ chyba zabrakło wyobraźni jaka to ilość. Może zacytujmy opinię RDOŚ:

Gdyby wykorzystać całość tej ziemi na pozostałą, niezabudowaną część od strony Łajsów – 142 000 m2 nastąpiłoby równomierne podniesienie terenu o 0,75m. Powyższy zapis z opinii jest dokładnie przepisany w Decyzji Środowiskowej Wójta 1/DŚ/2023. Chociażby z tego powodu nie ma możliwości przeprowadzenia prac zgodnie z opinią RDOŚ jak i Decyzją Środowiskową. Nie da się wykorzystać na tereny zielone tak gigantycznej masy ziemi bez podniesienia poziomu pozostałej, niezabudowanej części działki. A jak to zrobić bez wyrównania? Widać wyraźnie, że autor tego zapisu nie bardzo wie o czym pisze.

2. Makroniwelacja.

Z PZT można odczytać punkty wysokościowe od 123,0 m.n.p.m do 137,1 m.n.p.m w obrębie samego budynku głównego hali czyli 14,1 m różnicy wysokości. Wliczając pozostałe budynki oraz drogi i place najniższy punkt to 121,1 m.n.p.m, a różnica wysokości wynosi 16 m.
Oczywistym jest również, że wykopy trzeba wykonać na ponad 6m głębokie, a nasypy na 10m wysokie.

Jakim cudem p. dyrektor RDOŚ twierdzi, że nie będzie makroniwelacji, jest całkowicie niezrozumiałe.

Średnia wysokość po siatce do nasypu – 127,8m (prosta zestawienie danych i kalkulacja w Excelu)

Rzędne wysokościowe odczytano z mapy wysokościowej PZT wersja elektroniczna
Średnia grubość warstwy do nasypu lub cięcia przy bilansie mas ziemnych „0” 131,7 – 127,8 = 3,9m
Powierzchnia dla nasypu / cięcia przy przyjętym „0” bilansie mas ziemnych = 98 600 m2,

V2 - objętość mas ziemnych w makroniwelacji = 384 540 m3

RAZEM robót ziemnych V1 + V2 = ~ 0,5 mln m3.

Należy podkreślić, że to na razie tylko roboty przygotowawcze. Właściwe prace ziemne pod fundamenty, sieci itp. dopiero po wykonaniu prac przygotowawczych.

Warto zacytować zapisy z Opinii RDOŚ jak i Decyzji Środowiskowej:

• „Niewielkie masy ziemne powstałe w wyniku prowadzenia robót budowlanych (wykopy pod fundamenty, podwaliny) zostaną zagospodartowane, w celu wyrównania pod powierzchnią budynków i placów utwardzonych”.
• „Przewidywana głębokość wykopów wynosić będzie do około 3,5m”.

Czy 0,5 mln m3 - to są te NIEWIELKIE MASY ZIEMNE powstałe w wyniku prowadzenia robót budowlanych???

To wprost nieprawdopodobne, że dyr. RDOŚ mając przed oczyma własną broszurkę „Niszczenie rzeźby terenu na obszarach chronionego krajobrazu i w parkach krajobrazowych” przywołanym w Liście Otwartym Komitetu Obrony Gietrzwałdu, może mówić, że dokładnie coś przeanalizowano i nie ma żadnej niwelacji. To wygląda na coś znacznie gorszego niż niekompetencja…

Komitet Obrony Gietrzwałdu nie mógł się powstrzymać by załączyć fragmenty tekstu wraz ze zdjęciami jako przykładów ŁAMANIA PRAWA z opracowania RDOŚ (wszystkich czytelników zachęcam do sięgnięcia do źródłowego materiału) (LINK). Powtarzamy – to własne opracowanie RDOŚ Olsztyn!

„Prace ziemne trwale zniekształcające rzeźbę terenu to prace, które prowadzą do zniszczenia lub przekształcenia form rzeźby terenu w sposób oznaczający utratę cech morfologicznych danego typu rzeźby. Zmiana rzeźby terenu polega na zmianie rzędnych terenu poprzez dokonanie niwelacji lub podniesieniu części terenu przez co teren traci swoje dotychczasowe ukształtowanie.

O zniekształceniu terenu można mówić w przypadku takich prac jak niwelacja wzgórza, wydmy, skarpy, itp. Zgodnie z orzecznictwem sądowym „Trwałe zniekształcenie rzeźby terenu może polegać na zmianie struktury gruntu i jego właściwości fizycznych w wyniku nadsypania materiały, zniszczenia warstwy gleby i przerwania procesów glebotwórczych, bądź też przez samą zmianę rzeźby terenu polegającą na zaburzeniu stosunków wysokościowych (zmiana rzędnych terenu) oraz układu nachyleń i przebiegu natury granic rzeźby”

W broszurze wprost mówi się o łamaniu prawa z przykładami zmian rzeźby terenu. Te wszystkie przykłady wyglądają wręcz śmiesznie w porównaniu ze skalą prac ziemnych i makroniwelacją dla inwestycji Lidl w Gietrzwałdzie. RDOŚ będzie mógł pewnie w przyszłości uzupełnić broszurkę ze zdjęciami z makroniwelacji Lidla jako bezczelne łamanie prawa, z komentarzem, że ówczesna dyrektor RDOŚ twierdziła, że to nie makroniwelacja, a drobne wykopki pod fundamenty.

Podsumowanie zagadnienie prac ziemnych na inwestycji Lidl Gietrzwałd.
Realizacja prac ziemnych musi być realizowana 3-etapowo:

Etap I – Zdjęcie ziemi organicznej.

Zapisy opinii RDOŚ jak i Decyzji Środowiskowej są całkowicie niedostosowane do skali inwestycji. Prowadzenie prac zgodnie z Decyzją Środowiskową w praktyce jest niemożliwe.

Etap II – Makroniwelacja.

Gigantyczny zakres makroniwelacji około 0,4 mln m3 ziemi. Zakres całkowicie pominięty w opinii RDOŚ jak i Decyzji Środowiskowej. Do oceny czytelników pozostawiamy czy celowo, czy przez zaniedbanie.

Etap III – Roboty ziemne pod fundamenty, drogi, sieci podziemne.

Dopiero po wykonaniu makroniwelacji (II Etapu) czyli wyrównaniu całego terenu, zapisy z opinii RDOŚ jak i Decyzji Środowiskowej nabierają sensu.

• Emisje spalin podczas budowy

Komitet Obrony Gietrzwałdu wskazywał całkowitą nieadekwatność ilości maszynogodzin (koparki, samochody ciężarowe) dla realizacji robót ziemnych podanymi w Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia. Również tutaj wykonano kalkulacje.

Transport humusu wozidłami takim jak poniżej 1km (tam i z powrotem) – 107500m3/ 15m3 = 7166 kursów.

VOLVO A25D 6x6

Cykl transportu wozidła 0,25 h (tam i z powrotem) – to niezwykle optymistyczne założenie 15 minutowego cyklu, 7166 kursów x 0,25h = 1791 maszynogodzin

Transport materiału wozidłami do makroniwelacji 0,8 km (tam i z powrotem) – 384500m3/ 15m3 = 25633 kursów.

Cykl transportu wozidła 0,20 h (tam i z powrotem) – to niezwykle optymistyczne założenie 10 minutowego cyklu, 25633 kursów x 0,2h = 5127 maszynogodzin

Razem: 6 918 m-g tylko na etap I odhumusowanie i II makroniwelacja.

Poniżej tabela z KIP dla porównania:

3x80x3 = 720 m-g

Krótko mówiąc – Inwestor zaniżył dane o emisji 10-krotnie. Co najmniej.

Ile razy inwestor pisze w KIP bzdury, a później RDOŚ i Wójt to powielają, przechodzi pojęcie…

Komentując dalej wyjaśnienia pani Dyrektor RDOŚ Olsztyn:

• Ocena Oddziaływania na Środowisko.

Z twierdzeniami p. dyrektor Moździerz odnośnie Oceny Oddziaływania na Środowisko, rozprawił się Kazimierz Rzecki (emerytowany pracownik samorządowy, ekspert prawny w dziedzinie ochrony środowiska) w artykule na debata.olsztyn.pl pt. „RDOŚ wprowadza w błąd. Decyzja Środowiskowa wójta Gietrzwałdu w sprawie LIDLa była do zaskarżenia”

• Hałas
P. dyrektor Moździerz nie odniosła się do głównego zarzutu – pominięcia hałasu generatorów awaryjnych i pomp przeciwpożarowych oraz nieścisłości dotyczących ilości pojazdów. To znamienne bo inwestor nie podał, a RDOŚ nawet nie zapytał o podstawowe parametry tych urządzeń pod kątem emisji spalin oraz hałasu (moc w kW oraz moc akustyczną w dB).
Ponadto zastanawia kwestia „pudrowania” zagadnienia ilości pojazdów.

Fragment z KIP wydanie listopad 2022:

W dla porównania KIP wydanie grudzień 2022:

To ile w końcu tych pojazdów będzie? Czemu znikły zapisy o 350 TIRach i 350 pojazdach osobowych po rozbudowie?

Te fakty potwierdzają stanowisko Komitetu Obrony Gietrzwałdu o całkowicie bezwartościowej analizie hałasu. Rzeczona analiza była podstawą o wydaniu opinii i dalej Decyzji Środowiskowej, że uciążliwy hałas będzie tylko w granicach działki inwestycji, co nie jest prawdą.

• Wycinka drzew

Pani dyrektor Moździerz informuje, że „…usunięcie drzew z alei przydrożnej to następstwo przebudowy drogi planowanej przez Powiatową Służbę Drogową w Olsztynie.”

Pani dyr. Moździerz „zapomniała” tylko dodać, że przebudowa planowana przez Powiatową Służbę Drogową oraz gminę Gietrzwałd w Olsztynie to bezpośrednie następstwo inwestycji centrum logistycznego Lidla – na odcinku od DK16 do wjazdu na teren Centrum. Jest realizowana wyłącznie na potrzeby ciężkiego ruchu TIRów i ma być współfinansowana przez Lidl. Ponadto nie pamięta co sama zapisała w swojej opinii RDOŚ i co jest w Decyzji Środowiskowej:

W zacytowanym tekście powyżej nie ma frazy „w granicy działki”, ale mowa o całości inwestycji jako takiej. Realizacja inwestycji to również budowa czy przebudowa drogi, przyłączy itd. poza działką inwestora. Tylko dla pozorów rozdzielono przebudowę drogi powiatowej (z wycinką drzew) od budowy Centrum Logistycznego, by można było przepchać pozornie legalnie obydwa zakresy.

• Plan Zagospodarowania Terenu.

Odnośnie dokumentacji którą otrzymał RDOŚ do oceny, pani dyrektor Moździerz mija się z prawdą. Najważniejszy dokument nie nazywał się Koncepcja Zagospodarowania Terenu jak próbuje suflować p. Moździerz, a Projekt Zagospodarowania Terenu z Projektu Budowlanego. Poniżej tabela informacyjna dokumentu – jest tam coś o koncepcji?

Do najważniejszych aktów prawnych regulujących Projekt Zagospodarowania Terenu należą: Ustawa Prawo Budowlane oraz Rozporządzenie Ministra Rozwoju z dn. 11 września 2020 roku w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. Podstawą do opracowania projektu zagospodarowania terenu jest ustawa Prawo Budowlane, która wskazuje na konieczność przygotowania projektu zagospodarowania terenu jako integralnej części projektu budowlanego. Z kolei Rozporządzenie określa precyzyjnie, jak należy przygotować taki projekt i co powinno się znaleźć w jego części opisowej i rysunkowej – należy m.in. pokazać ukształtowanie terenu po zagospodarowaniu, czyli wszystkie skarpy i nasypy (także te powstałe po makroniwelacji).

• Niezgodności inwestycji z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego.

• Decyzja Środowiskowa jest niezgodna z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego NR XLIII/314/2021 §8 pkt 7 „w granicach planu zakazuje się lokalizacji przedsięwzięć powodujących przekroczenie dopuszczalnych poziomów szkodliwych lub uciążliwych oddziaływań na środowisko, w tym w szczególności uciążliwych lub szkodliwych odpadów oraz pogorszenia warunków użytkowania terenów sąsiadujących np. poprzez emisję zapachów, dymów lub magazynowanie odpadów w eksponowanym miejscu”.

To kontekście 148 tys. ton odpadów przywożonych do Lidla w ciągu roku.

• Decyzja Środowiskowa jest niezgodna z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego NR XLIII/314/2021 §19 tabela UP.01 pkt 2) "zabudowę i zagospodarowanie terenu należy realizować jako celowo komponowane, spójne założenie, ze szczególnym zachowaniem ekspozycji od strony drogi krajowej (od strony północno-wschodniej)”,

czyli od Drogi Krajowej DK16, czego się nie da zrobić ze względu na 500 m długą ścianę wysoką na 24m na 10m nasypie. Właśnie od strony DK16 cała inwestycja będzie najbardziej odznaczać się krajobrazowo - wręcz dominować. Obiekt Lidla będzie wyższy niż iglica Sanktuarium w Gietrzwałdzie.

• Decyzja Środowiskowa jest niezgodna z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego NR XLIII/314/2021 §8 pkt 2b: "w granicach planu obowiązuje: (...) b) nakaz dostosowania planowanej zabudowy i zagospodarowania terenu do istniejącej rzeźby terenu" – ten wątek w detalach opisano powyżej.

• Ostatni akapit. Być może najważniejszy.

Jak to się dzieje, że w obszarach chronionych krajobrazu czy Natura 2000 procedowane są trzy "kontrowersyjne" inwestycje, olbrzymie (dwie z nich można określić jako "naj" na skalę kraju) w Gietrzwałdzie, Rybakach (gm. Stawiguda), Olsztynku? Procedowane są TERAZ pod okiem i błogosławieństwem dyrektor Agaty Moździerz i Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Przypadek?

KOMITET OBRONY GIETRZWAŁDU

Zdjęcie gówne, widok na Gietrzwałd to screen z nagrania na YT ze strony PCh24 TV  pt. "ZAMACH NA GIETRZWAŁD"? Co naprawdę dzieje się w miejscu objawień"

Od redakcji:

W miesięczniku "Debata", w piątek 23 czerwca, ukaże się reportaż śledczy Adama Sochy pt. "KTO KOGO OSZUKAŁ W GIETRZWAŁDZIE?" Polecamy!

Wójt Gminy Gietrzwałd zwolnił inwestora z obowiązku opracowania raportu oddziaływania inwestycji na środowisko. Dzięki temu nie musiał organizować konsultacji społecznych. Dopiero teraz, po dwóch demonstracjach ogólnopolskich w Gietrzwałdzie (5 maja i 3 czerwca) przeciwko inwestycji, po skargach do wojewody, po zawiadomieniach do prokuratury i wszczęciu przez prokuraturę śledztwa, po wielu artykułach i audycjach w mediach, po wydaniu przez starostę olsztyńskiego pozwolenia na budowę, zaprosił mieszkańców gminy na spotkanie informacyjne w sprawie budowy Centrum Dystrybucyjnego.

Czytaj więcej: Komitet Obrony Gietrzwałdu odpowiada dyrektor RDOŚ