Polska

Cytat „Głupotą jest ciągle robić to samo i oczekiwać za każdym razem innego wyniku” pochodzi z książki pt. „Nagła śmierć” Rity Mea Brown.

Inteligencja i wszystkie opcje polityczne nie udźwignęły ciężaru odbudowy Polski po utopijnym komunizmie, bo administrowały, a nie zarządzały państwem. W czerwcu mija 30 lat, kiedy były prezydent L. Wałęsa wspólnie m. in. z premierami D. Tuskiem i W. Pawlakiem, podczas tzw. „nocnej zmiany”, powstrzymali rząd premiera Jana Olszewskiego przed przeprowadzeniem dekomunizacji i lustracji oraz fundamentalnych reform w państwie.

Szczególnie chodzi o prywatyzację majątku Polski, a nie bezmyślnym i złodziejskim jego wyprzedaniem byłej nomenklaturze i zachodowi. Z drugiej strony sankcjonowali oni trwający już od 1989 r. swoisty układ, w którym wyodrębniała się samo uwłaszczona majątkiem państwowym elita postpeerelowska i ci, którzy na to pozwolili licząc na sute profity.

Mimo, że obecny lider Platformy Obywatelskiej D. Tusk przyczynił się do zamachu na rząd J. Olszewskiego, to w związku z ww. rocznicą, oznajmił po 30 latach w sposób hańbiący w Nowej Rudzie, że jest „bardzo dumny” ze swej roli w tzw. „nocnej zmianie” tj. obaleniu pierwszego po wojnie polskiego rządu pochodzącego z demokratycznych wyborów. Natomiast niepodległościowy i prozachodni rząd Jana Olszewskiego określił mianem „dzisiejszego PiS-u”.

Przed głosowaniem w Sejmie nad odwołaniem rządu J. Olszewskiego, ówczesny premier wypowiedział słynne słowa „Czyja będzie Polska”.
Kompetencje polityków wszelkich opcji w administrowaniu państwem, którzy przez ostatnie 30 lat sprawowali władzę w Polsce są dobrze znane większości wyborcom, a mimo to nie wyciągnęli oni żadnych wniosków i rozkład sił na scenie politycznej się nie zmienił. Około 50 % Polaków nie bierze udziału w powszechnych wyborach, a pozostała połowa głosuje na Zjednoczoną Prawicę lub Koalicję Obywatelską. PiS będący w założeniach partią konserwatywno-prawicową podejmuje w większości decyzje i działania o charakterze socjalistycznym, zapominając o nowoczesnym rozwoju kraju. Platforma Obywatelska i PSL są partiami obrotowymi – koniunkturalnymi i głosują według zasady „za, a nawet przeciw”. Natomiast takie partie jak SLD, Razem i Wiosna stosują niemal ideologiczny terror, jednocześnie prezentując radykalną i dyktatorską retorykę.

Deklarowana neutralność polityczna i patriotyczna oraz etyczna Polaków jest niczym innym, jak lekceważeniem podstawowych obowiązków obywatelskich i odwróceniem głowy od spraw dla Polski najważniejszych. Jeszcze większą szkodą dla Polski jest zdradziecka, cyniczna i hańbiąca postawa niektórych europosłów z „totalnej opozycji” w organach UE.

Takim kolejnym już, skrajnym i haniebnym przykładem jest przedstawicielka partii Hołowni, europosłanka Róża von Thun (dawniej PO), która przemawiała w Parlamencie Europejskim w języku niemieckim przeciwko przyznaniu Polsce środków w ramach KPO.

Inni Jej koledzy europosłowie: W. Cimoszewicz, L. Miller, R. Biedroń, J. Lewandowski, A. Halicki, S. Spurek i co najgorsze największy zdrajca R. Sikorski (były minister w rządzie premierów: J. Olszewskiego, J. Buzka i J. Kaczyńskiego oraz D. Tuska), również bardzo ją wspierają, jako orędownicy „praworządności w Polsce” i zwolennicy „wyższości prawa ustalonego przez UE, nad prawem polskim”.

Dużym zaskoczeniem jest postawa byłego Rzecznika Praw Obywatelskich dr. hab. A. Bodnara, który skarcił obecnie szefową KE Ursulę von der Leyen, za to, że się pośpieszyła w przyznaniu Polsce środków z Krajowego Planu Odbudowy, a wcześniej odbierając nagrodę niemiecką, porównał Polskę do dzikiego zwierzęcia, którego Niemcy – jako mentor - mają oswajać.

Innymi szczególnymi i rażącymi przykładami, wykreowanymi przez „wolne media”, są kompromitacje niektórych elit ze środowisk akademickich (z tytułami naukowymi) oraz filmowych i dziennikarskich. Przedstawiciele tych elit, powinni dawać dobre przykłady młodemu pokoleniu, a szczególnie studentom na uczelniach, przyszłym elitom, rzeczywistość jest jednak tragikomiczna.

M. Środa (dr hab. etyki) skomentowała odznaczenie piłkarza R. Lewandowskiego Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta RP Andrzeja Dudę następująco: „Lewandowski…cóż powyżej kopania nie podskoczy, czasem też wali głową. Oto skutki. Chyba nie pokumał gdzie był i od kogo odbierał medal, tak jak Duda chyba nie za bardzo kuma, komu je daje, mimo że nie kopie ani i nie wali głową w piłkę…w sumie to ciekawe zjawisko, bardzo dziaderskie.”

Z kolei prof. prawa Monika Płatek orzekła m. in., że „Można być stuprocentowym mężczyzną i mieć macicę, bo identyfikacja płciowa jest w głowie, a nie w kroku”.

A. Saramonowicz zakomunikował m. in., że: „Jako reżyser powiem tak, iluzje dobre są w kinie, ale my w nim nie jesteśmy. Jesteśmy w dupie. I nie chcąc się sprzymierzyć destruktorowi Polski, jakim jest PiS, siłą rzeczy zaczynamy się w tej dupie urządzać Rzecz jasna na warunkach PiS-u, co do tego też nie miejcie złudzeń”.

Rzekomy kandydat do Pokojowej Nagrody Nobla, biznesmen charytatywny J. Owsiak powiedział:

„Hasło wyp….ać jest jedynym dzisiaj zrozumiałym poleceniem wobec ludzi, którzy zdemolowali Polskę i fundamenty państwa. To jedyne słowo klucz, które może wziąć nas w garść i przeciwstawić się PiSowi.”

Ostatnio media podały, że dziennikarz P. Kraśko, orędownik praworządności w Polsce w „wolnych mediach”, przez kilka lat nie płacił podatków od wynagrodzeń liczonych w mln zł i jeździł samochodem bez stosownych uprawnień.

Podane przykłady świadczą m. in. o poziomie niektórych elit, postawie ludzi, ich poglądach i działaniach oraz autorytecie. Gdyby to było w czasach PRL, to niektórych przedstawicieli ww. środowisk, można byłoby zaliczyć do tzw. „inteligencji pracującej”. Wymienieni szubrawcy i niegodziwcy powinni sobie zadać pytanie, o własną tożsamość, polskość i o to czym jest tak naprawdę przynależność do narodu polskiego.

Polacy powinni wzorować się na USA, gdzie republikanie i demokraci kłócą się i spierają w Kongresie odnośnie polityki wewnętrznej kraju, ale w sprawach obronności i polityki zagranicznej prezentują jedno wspólne stanowisko.

W Zjednoczonej Prawicy czasy pojedynczych wodzów (mężów stanu pokroju marszałka Józefa Piłsudskiego) już dawno powinny minąć i obecnie powinna decydować tylko gra zespołowa. Najważniejszym elementem jest strategia i jakość pracy całego zespołu, jego dobór, integracja i nade wszystko wspólny cel.

Dlaczego te kilka osób z PiS-u, Gowinowców, Ziobrystów i Kukizów nie zamkną się w jakiejś knajpie, nawet na kilka godzin i po męsku nie wypracują wspólnego porozumienia i strategii działania, tym bardziej że wybory już w przyszłym roku? Chyba jestem naiwny politycznie, a nawet gorzej, bo nierozumiejący natury ludzkiej. Politycy, a w każdym razie większość z nich zakłada maski, przemawia bałamutnymi i pięknymi słowami. Obiecuje, łudzi i kłamie oraz obraża przeciwników, używając języka nienawiści. To nieprawdopodobne, gdy wolność i suwerenność dla Polaków to rzecz święta, a niektórzy z nich zdradzają swoją ojczyznę w Unii Europejskiej, jak targowiczanie. Tak wygląda tragiczna wizja polskiej polityki po 30 latach transformacji.

Obecne elity polityczne i inteligencja nie wiedzą, czy chcą być mózgiem narodu, czy klasą średnią. Chcą być wszystkim, lawirując między dobrem wspólnym Polaków, a intratnym i okazyjnym biznesem w spółkach Skarbu Państwa, między patriotycznymi frazesami, a wynagrodzeniem w euro w Parlamencie Europejskim. Przeprowadzenie fundamentalnych reform (ustrojowych, ekonomicznych, gospodarczych, politycznych, administracyjnych) dla dobra Polski i Polaków, a nie partii politycznych, mimo najlepszych chęci i zaangażowania rządzących w ostatnich latach nigdy się nie udało, ponieważ nie wykształciliśmy nowych elit.

Jest to bardzo ważne, bo spowodują one zmianę pokoleniową nie tylko w polityce. Również niczego nowego, liczącego się na arenie międzynarodowej nie zbudujemy, jeśli nie zaczniemy od dania szansy rozrzuconym po świecie oraz w Polsce zmarginalizowanym autorytetom, cichym i niedocenionym ludziom z dużym dorobkiem.

Przykładem może być gen. dr. Roman Polko, były dowódca jednostki Grom (szkolony m. in. w ośrodkach armii USA), były szef Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, a nie gen. Stanisław Koziej po kursach Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR nadzorowaną przez GRU (były szef BBN za kadencji prezydenta B. Komorowskiego).

W latach 80 XX wieku w PRL około 9 % Polaków posiadało wykształcenie wyższe. Dawało ono awans społeczny, ale niekoniecznie finansowy i materialny, ale już przynależność do partii PZPR i jej satelitów (ZSL i SD) już na pewno. Władza komunistyczna traktowała dyplom uczelni jako tanie dobro i ścieżkę awansu społecznego, a także wyraz socjalistycznej sprawiedliwości społecznej. W tym czasie obowiązywały nawet tzw. „punkty za pochodzenie” dla młodzieży z rodzin robotniczo-chłopskich. Dlatego też na studia dostawała się nie tylko młodzież z małych miast i wsi, ale również żądni awansu i kariery przeciętniacy. Sztandarowym przykładem jest tu były premier L. Miller. (absolwent „elitarnej” Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR, istniała w l. 1957-1984).

Tradycyjne wartości inteligencji (prawda, dekalog, rodzina, patriotyzm) starano się zastąpić utopią internacjonalizmu oraz materializmu dialektycznego, a ekonomię podzielono na ekonomię kapitalizmu
i socjalizmu.

Złagodzenie kryteriów uzyskania świadectwa maturalnego i zniesienie egzaminów na uczelnie, w okresie transformacji, począwszy od 1990 r. sprawiły, że studia stały się powszechnie dostępne i obecnie wyższe wykształcenie posiada ok. 42 % Polaków w przedziale wieku od 25 do 35 lat.

Skutki i efekty takiego działania dobitnie widać obecnie. Nadal kupujemy tylko nowe technologie oraz licencje i jak kraje o niskim poziomie cywilizacyjnym eksportujemy w większości przypadków tylko miedź, meble, produkty rolne i węgiel. Ostatnim Polakiem, noblistą w naukach ścisłych była Maria Skłodowska-Curie na początku XX wieku, nie umniejszając naszym noblistom w literaturze.

W okresie 20-lecia międzywojennego wybudowaliśmy m. in. Centralny Okręg Przemysłowy, port w Gdyni i do niego magistralę węglową, premier W. Grabski przeprowadził reformę walutowo-skarbową (wybitny ekonomista nie należący do żadnej partii), skonstruowaliśmy słynny bombowiec Łoś i motocykl Sokół.

Do osiągnięć transformacji w okresie 30-lecia w Polsce zaliczyć należy m. in.: reformę ustrojową państwa, wolne media, pluralizm polityczny, zasady wolnego rynku, reformy rządu J. Buzka, ponadto wybudowano przede wszystkim sieć dróg, częściowo zmodernizowano kolej oraz nowe stadiony i baseny. Patologią była złodziejska prywatyzacja oraz brak przeprowadzenia ww. fundamentalnych reform
w państwie, a także np. budowa lotnisk w Radomiu i Gdyni (30 km od lotniska w Gdańska).

W najważniejszych i fundamentalnych dla Polski dziedzinach, słynna filozofia „jakoś to będzie”, „teraz róbmy, później się zobaczy” i „róbta co chceta” jest niedopuszczalna. Mało tego, to sprawa nie tylko bezpieczeństwa, ale i racji stanu, bo inaczej to następuje strata czasu, defraudacja środków podatników i sabotaż dla ojczyzny.

Z obecną inteligencją i elitami politycznymi nic się już udać nie może, przynajmniej za mojego żywota. Oni głównie zajmują się sobą i walką o władzę, przez co już dawno zatracili walory sprawności działania, takie jak: sumienność, dokładność, systematyczność i odpowiedzialność za podejmowane decyzje. Jednym z elementów patologii transformacji od 1990 r., jest brak strategii w energetyce (dotyczy to również takich dziedzin, jak: obronność, oświata, służba zdrowia i administracja publiczna).

Takim przykładem niekompetencji i niegospodarności, wręcz sabotażu jest sprawa 1,5 miliarda „utopionego” przy budowie elektrowni węglowej Ostrołęka C oraz „reglamentacja drewna” w sprzedaży, bo węgiel to luksus z ceną za jedną tonę ponad 3000 zł. Tym bardziej jest to tragikomiczne, że Polska na węglu leży (udokumentowane złoża węgla kamiennego i brunatnego plasują nas na 6 miejscu w świecie).

Przyczyną tej kuriozalnej sytuacji jest brak restrukturyzacji i modernizacji przemysłu węglowego przez 30 lat i coroczne miliardowe jego dofinansowanie z budżetu państwa, w obawie przed paleniem opon w Warszawie przez górników, na czele z szefami związków zawodowych, którzy boją się utraty wysokich gaży. Te miliardy powinny być wykorzystane na przebranżowienie górnictwa i nowoczesne technologie, może wtedy mielibyśmy znany na świecie jakiś produkt polski, jak np. Finowie znani są z Nokii.

Premier W. Brytanii M. Thatcher, już w latach 80-90 XX wieku, zmodernizowała cały przemysł ciężki, nie tylko wydobycie węgla, mimo że tam związki zawodowe są o wiele silniejsze i starsze. Dlaczego nie można było w Polsce wziąć przykładu z W. Brytanii w tym zakresie?

Również skutki nie przeprowadzenia fundamentalnych reform, odnośnie obrony narodowej i służby zdrowia oraz administracji publicznej (zamiast dotychczasowych „ćwierć reform”), widać było ostatnio szczególnie podczas pandemii w kraju i wojny na Ukrainie.

Odpowiedź na tytułowe pytanie artykułu jest prosta i oczywista, dobro wszystkich partii (ich członków i ich rodzin oraz kolesiów) które były przy władzy w ciągu ostatnich 30 lat, zawsze było ważniejsze od dobra Polski i Polaków.

Zbigniew Lis, emerytowany samorządowiec, bezpartyjny
15 czerwca 2022 r.

Tweet