Zmarł dominikanin o. Maciej Zięba – filozof i teolog, znawca katolickiej nauki społecznej i nauczania Jana Pawła II, duszpasterz i publicysta. Był współpracownikiem podziemnej “Solidarności”, a wolnej Polsce twórcą Instytutu Tertio Millennio. Miał 66 lat. Przegrał walkę z chorobą nowotworową. O śmierci współbrata poinformowali na swojej stronie internetowej wrocławscy dominikanie.
Maciej Zięba OP urodził się w 1954 r. we Wrocławiu. W 1978 r. ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1978-1981 pracował naukowo w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej we Wrocławiu. W 1988 uzyskał licencjat z teologii na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej (dziś Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie).
Był doktorem filozofii (obronił na Wydziale Filozofii PAT pracę pt. “Kościół wobec demokratycznego kapitalizmu w świetle encykliki ‘Centesimus annus'”), znawcą nauczania społecznego Kościoła.
Od 1973 roku związany z opozycją demokratyczną. Był działaczem, a od 1978 wiceprezesem Klubu Inteligencji Katolickiej we Wrocławiu. Następnie od sierpnia 1980 został ekspertem regionu Dolny Śląsk NSZZ “Solidarność” oraz doradcą Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego (następnie Założycielskiego) we Wrocławiu. Był założycielem i pierwszym redaktorem naczelnym „Solidarności Dolnośląskiej” oraz dziennikarzem „Tygodnika Solidarność”.
W sierpniu 1981 wstąpił do zakonu dominikanów. Śluby wieczyste złożył 21 września 1986, a święcenia kapłańskie przyjął 9 maja 1987 r.
Współpracował od początku z “Gazetą Wyborczą” (rubryka “Arka Noego”). W latach 1990-1995 był stał na czele dominikańskiego wydawnictwa “W Drodze”. W 1995 r. założył i został dyrektorem Instytutu Tertio Millennio w Krakowie, którego celem jest po dziś dzień popularyzacja nauczania społecznego Kościoła, w tym szczególnie nauczania św. Jana Pawła II, a także promocja wartości w życiu publicznym.
W latach 1998-2006 o. Zięba był prowincjałem Polskiej Prowincji Dominikanów. W 1999 r. z nominacji Jana Pawła II został członkiem Synodu Biskupów Europy. W 2001 r. został członkiem Rady Społecznej Konferencji Episkopatu Polski. W 2003 mianowany został przez Jana Pawła II konsultorem Papieskiej Rady “Iustitia et Pax”.
Był jednym z organizatorów i w latach 2007-2010 dyrektorem Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku, którego zadaniem jest upowszechnienie dziedzictwa “Solidarności”; w Polsce i innych krajach oraz czynne uczestnictwo w budowie tożsamości europejskiej.
W październiku tego roku wydał książkę “Pontyfikat na czasy zamętu. Jan Paweł II wobec wyzwań Kościoła i świata”. Jej celem, jak pisał we wstępie, jest pokazanie aktualności przesłania Jana Pawła II i tego, że “jego postawa, jego myślenie oraz działania także dziś mogą wiele nam pomóc w rozumieniu chrześcijańskiego powołania oraz Kościoła i świata”. Książkę tę pisał, jak sam zaznaczył, w trudnym czasie paru pobytów w szpitalu i niełatwej rekonwalescencji.
Za działalność w opozycji demokratycznej został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015) oraz Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2019).
(pw)
Skomentuj
Komentuj jako gość