Polska

17 września 2022 r. - otwarcie Kanału Żeglugowego przez Mierzeję Wiślaną

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 17 wrzesień 2022 10:24

W sobotę 17 września odbędzie się oficjalna inauguracja działalności Kanału Żeglugowego przez Mierzeję Wiślaną. Jest to pierwszy etap rządowej inwestycji, polegającej na połączeniu drogą wodną Bałtyku z Zalewem Wiślanym, a docelowo również z portem w Elblągu. Nowy szlak wodny pozwoli ominąć Rosję, będzie też krótszy o niemal 100 km. Koszt całej inwestycji to 1,9 mld zł.

Otwarcie Kanału Żeglugowego przez Mierzeję Wiślaną zaplanowano na godz. 13. w uroczystości wezmą udział m.in. prezydent Andrzej Duda, premier Mateusz Morawiecki oraz prezes PiS Jarosław Kaczyński. Próba odbyła się 13 września, co pokazuje poniższy film. Jak te próbę zrelacjonowała Wyborcza, czytaj pod tekstem.

„Dzisiaj trzy jednostki przepłyną przez śluzę: jednostka flagowa Urzędu Morskiego Zodiak II, Straży Granicznej i SAR-u, a więc służby państwowe, które w pierwszej kolejności zyskały szansę wejścia na Zalew Wiślany”. Zaznaczył, że dotąd nie miały takiej możliwości - „musiały pytać o zgodę Moskwy” – powiedział Marek Gróbarczyk, minister gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej.

To pierwszy etap nowej drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską. Następnego dnia kanał będzie ogólnodostępny dla jednostek pływających.
"Przekop Mierzei Wiślanej to strategiczna inwestycja dla Polski. Dzięki niej po raz pierwszy w powojennej historii Polski będzie możliwość wpłynięcia na Zalew Wiślany z pominięciem rosyjskich wód terytorialnych. Zasadność decyzji rządu o rozpoczęciu tej inwestycji jest szczególnie widoczna w dzisiejszej sytuacji geopolitycznej" - przekazał w piątek minister infrastruktury Andrzej Adamczyk.

Celem inwestycji jest m.in. zwiększenie atrakcyjności gospodarczej województwa warmińsko-mazurskiego, a w szczególności Elbląga i portu w tym mieście a także innych portów Zalewu Wiślanego. Znacząco, o prawie sto kilometrów, skróci się szlak wodny na Bałtyk, obecnie prowadzący przez Cieśninę Piławską. Nowe rozwiązanie infrastrukturalne ma być motorem rozwoju gospodarczego całego regionu.

Całkowita długość drogi wodnej z Zatoki Gdańskiej przez Zalew Wiślany do Elbląga to prawie 23 kilometry w tym samo przejście przez Zalew Wiślany wynosi nieco ponad 10 kilometrów, na rzece Elbląg - także ponad 10 kilometrów, a pozostałe ok. 2,5 km to odcinek, na który złożą się śluza i port zewnętrzny oraz stanowisko postojowe. Kanał, jak i cały tor wodny będą miały docelowo 5 m głębokości.

Całkowita długość kanału wynosi 1536 m. Dzieli się na trzy części; odcinek północny pomiędzy portem a śluzą o dł. 701 m, śluza o długości 269 m oraz odcinek południowy pomiędzy śluzą a zalewem wiślanym o długości 5-6 m. Z nowej drogi wodnej będą mogły korzystać statki nawet do 100 metrów długości, 20 metrów szerokości i zanurzeniu do 4.5 metra. Głębokość kanału to 5 metrów.

Najważniejszym elementem w części centralnej kanału żeglugowego jest śluza. Komora śluzy ma długość 269 metrów, szerokość 25 metrów i głębokość 6.5 metra.

Z obu stron zamykają ją cztery bramy, każda o wadze 160 ton. To dzięki nim wody Zatoki Gdańskiej i Zalewu Wiślanego nie będą się mieszały, a różnica poziomu wód w obu zbiornikach nie będzie stanowiła zagrożenia dla jednostek pływających

W połowie 2020 roku Marek Gróbarczyk, jako minister gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej, mówił, że wartość samego przekopu to 992 mln zł. Natomiast na realizację całości inwestycji, łącznie z rozbudową portu w Elblągu, modernizacją rzeki Elbląg i budową mostu w Nowakowie oraz budową drogi wodnej zarezerwowano ponad 1,9 mld zł.

Umowę z wykonawcą przekopu przez Mierzeję Wiślaną - konsorcjum NDI Besix Urząd Morski w Gdyni podpisał 4 października 2019 r. w Elblągu. Dwa tygodnie później Urząd Morski w Gdyni przekazał konsorcjum firm N.V. Besix SA, NDI S.A. i NDI Sp.z o.o. teren przyszłej budowy.

Prace trwały od października 2019 roku do września tego roku. W tym czasie wykonano port osłonowy od strony Zatoki Gdańskiej, kanał żeglugowy ze śluzą i konstrukcją zamknięć wraz ze stanowiskami oczekiwania od strony Zatoki Gdańskiej i Zalewu Wiślanego oraz nowy układ drogowy z ruchomymi stalowymi mostami o pionowej osi obrotu, które umożliwią przejazd nad kanałem. Poza tym zbudowano sztuczną wyspę zlokalizowaną na Zalewie Wiślanym. Jak podał inwestor oraz wykonawca, prace przebiegały zgodnie z harmonogramem.

Aby Kanał Żeglugowy był funkcjonalny potrzebne były inwestycje uzupełniające. II etap obejmuje przebudowę istniejącego toru wodnego na rzece Elbląg w zakresie obudowy brzegów, które docelowo przejmą funkcje ziemnych wałów przeciwpowodziowych, budowę przystani niskich, ułatwiających dostęp do rzeki oraz budowę mostu obrotowego nad rzeką Elbląg w Nowakowie, wraz ze zmianami układu drogowego. W tym zakresie prace już się toczą. III etap obejmuje pogłębienie toru wodnego na Zalewie Wiślanym.

Po zakończeniu całości prac, co planowane jest na 2023 r., droga wodna łącząca Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską umożliwi wpływanie do portu w Elblągu jednostek o długości do 100 metrów oraz do 20 metrów szerokości i zanurzeniu 4,5 m.

Ilość materiałów, jaką zużyto do jego wybudowania – to 400 tys. ton narzutów kamiennych, wykonanych na falochronach oraz prawie 10 tys. sztuk tzw. x-blocków, czyli precyzyjnie ułożonych prefabrykowanych betonowych elementów, które mają zwalczać niebezpieczne falowanie podczas trudnych warunków atmosferycznych.

Do wykonania falochronów wykorzystano unikatową w skali świata technologię - prefabrykowane elementy „x-block plus”. Wcześniej użyto ich jedynie na zaporze wodnej Afsluitdijk – Tamie Osłonowej, będącej główną tamą i groblą w Holandii. Tam montowano je jednak na wodzie. Z kolei na Mierzei po raz pierwszy na świecie układano je pod wodą. Pracowali przy tym nurkowie, wykorzystano także ciężki sprzęt.

Każdy taki betonowy element (od 2,5 do 12 ton masy) ma swoją historię i numer. Dla każdego stworzono kartę ze specyfikacją po to, by w przypadku ewentualnych problemów podczas eksploatacji, wiedzieć, jak on powstał i jak był przechowywany. Wcześniej przygotowano też projekt, na którym każdy x-block znalazł swoje miejsce, określone współrzędnymi. Dzięki niemu, x-blocki układano jak klocki.

„Poza budową portu osłonowego dużym wyzwaniem było także wykonanie kanału żeglugowego, do którego będą wpływać statki zarówno od strony Zatoki Gdańskiej, jak i Zalewu Wiślanego. Łączna długość kanału to około 1300 metrów bieżących, szerokość w najszerszym miejscu to 120 metrów i głębokość - 5 metrów. Aby go wykonać, trzeba było wykopać m.in. 800 tys. m3 materiału”- podał Mariusz Janczewski kierownik budowy z konsorcjum NDI/Besix generalnego wykonawcy prac.
W ramach budowy tego elementu wykonać należało także serce tej inwestycji - śluzę z czterema bramami służącymi do jej zamykania. Każda z nich złożona jest z sześciu segmentów, a każdy segment z 730 elementów. Jedna brama waży około 160 ton, a najcięższy z jej elementów około 33 ton – dodaje Mariusz Janczewski.
Śluza jest to najprawdopodobniej największy tego typu obiekt w Polsce - jej długość to niespełna 270 metrów, szerokość 25m. Głębokość sięga 6,5m poniżej poziomu wody, a wysokość ścian wraz z oczepami to ponad 9 metrów.

Jednak nietypowym elementem w konstrukcji śluzy są nie tylko jej rozmiary, a także sposób poruszania się jej bram. Zastosowano tutaj sposób linowy - dzięki wciągarkom linowym bramy stalowe poruszają się na specjalnie wykonanych w dnie szynach. Zdublowanie bram, tzw. redundantność, pozwala na zachowanie bezpieczeństwa nawet podczas awarii jednej z bram śluz.

Ale ruch statków nie byłby możliwy, gdyby nie wybudowany przy kanale Kapitanat, w którym zainstalowano nadrzędny system sterowania, złożony m.in. z monitorów wielogabarytowych dotykowych i paneli awaryjnych, które w momencie ewentualnej usterki pozwolą sterować bramami śluzy lub zamknąć lub otworzyć dany most.

Jedna z największych hydrotechnicznych inwestycji zakładała także budowę układu drogowego z dwoma, obrotowymi mostami. To jedne z najdłuższych tego typu obiektów w Polsce. Dzięki nim ruch statków nie zakłóci ruchu samochodowego nad kanałem żeglugowym. Łączna długość jednego z dwóch mostów na Mierzei Wiślanej to ponad 60 m, a masa konstrukcji stalowej ustroju wraz z przeciwwagą to ok. 550 – 560 ton. Każdy z tych mostów składa się z 44 elementów, które wytworzone zostały w zakładzie prefabrykacji konstrukcji stalowych, dowiezione na budowę i jak klocki złożone w całość. Najcięższy z pojedynczych elementów ważył ponad 48 ton. Mimo tak specyficznej konstrukcji i masy, mosty zostały zmontowane co do milimetrów i wyważone co do kilogramów.

Wszystko to sprawia, że ta inwestycja była ogromnie skomplikowana pod względem logistycznym. Na budowę dostarczono np. blisko milion ton kamienia hydrotechnicznego, który wbudowano w konstrukcję falochronów i w obwiednie sztucznej wyspy
— podkreślił Jacek Szymański, dyrektor projektu z konsorcjum NDI/Besix.

Biorąc pod uwagę ten wolumen materiałów oraz tempo, w jakim była realizowana umowa, czyli 35 miesięcy, przedsięwzięcie było naprawdę trudne. Wymagało od nas otwarcia wielu frontów prac jednocześnie i doskonałej organizacji pod katem logistyki. W szczycie na budowie było zatrudnionych około 400 osób, ale dodatkowe kilka set pracowało na rzecz tej inwestycji poza terenem budowy. Łącznie w roboty zaangażowanych było blisko 3 tys. pracowników – dodaje Jacek Szymański.

Dodatkowym elementem tej inwestycji jest sztuczna wyspa, gdzie będzie trafiał urobek z prac czerpalnych i pogłębiania kanału. Co ciekawe, już pokochała ją przyroda - stanowi siedlisko dla ptaków oraz roślinności.

Wyspa Estyjska o wymiarach 1906 na 1166 metrów, obwodzie 4,9 kilometra i powierzchni 180 hektarów jest jedną z największych tego typu wysp w Polsce. Tylko powierzchnia stalowych ścianek szczelnych służących do nadania jej kształtu i utrzymania wypełnienia piaskiem z pogłębiania dna toru wodnego wynosi niemal 112,5 tys. m2 – dla porównania pokryłyby one prawie 16 pełnowymiarowych boisk piłkarskich.

Z kolei do zasypu grobli użyte zostanie milion ton piasku, co wypełniłoby ok. 37 tys. samochodów ciężarowych. Poza tym do jej budowy użyto ok. 140 tys. ton kamienia hydrotechnicznego, co wypełniłoby 3,5 tys. wagonów kolejowych.

Wyspa „przeżyła” już dwie zimy z pochodem lodu, co udowodniło, że wybrana konstrukcja i zaprojektowane przekroje spełniły swoje zadanie i może ona być bezpiecznie użytkowana przez następne lata- podał wykonawca.

Budowa pierwszego etapu tej inwestycji już się kończy. Do wykonania pozostały jedynie prace porządkowe - podał Urząd Morski w Gdyni.

(źródła: tvp info, polsat news)

Relacja Wyborczej z próbnej żeglugi przez kanał jednostki Zodiak II

Co to takie wąskie to koryto wodne - narzekała jakaś starsza pani, opierając się o barierkę. - Ja myślałam, że to będzie szerokie, a nie takie wąskie. Ten statek tędy nie przepłynie.

W dniu próbnego przepłynięcia przekopu na Mierzei Wiślanej przez statek wielozadaniowy „Zodiak II" zebrał się całkiem pokaźny tłumek kibiców. Rejestracje zaparkowanych samochodów były z Pomorskiego, Warmińsko-Mazurskiego, ale i innych, dalszych części Polski: niby sezon już się kończy, ale jeszcze nad Bałtykiem i Zalewem Wiślanym jakieś wakacyjne niedobitki pozostają. No i zjeżdżają jeszcze autokary wożące seniorów na wczasy.

– Gorąca atmosfera na świecie jak przed wojną – rechocze pan Grzegorz, ciągnąc razem ze mną na punkt widokowy nad przekopem, przyjechał na śląskich rejestracjach autem z naklejką, że „Niemiec płakał, jak sprzedawał" – to żeśmy z małżonką liczyli, że wrzesień też będzie taki gorący. Piękny jak w trzydziestym dziewiątym. Bo w końcu do tego ma nawiązywać ta data otwarcia, nie? 17 września.

No tak, do tego. Dlatego otwarcie kanału ustalono na tę właśnie datę, mimo że historycznie konieczne przedsięwzięcie w ogóle nie jest skończone: przekop, owszem, przekopano, ale co z tego, jeśli ledwo się tam da nawrócić i popłynąć z powrotem, nie wspominając o popłynięciu dalej, do Elbląga. Bo taki był cel przekopania przekopu – ożywić handel, turystykę na Zalewie Wiślanym, a nie, żeby ten przekop wyłącznie wykopać. Bieda jednak w tym, że do owego 17 września 2022 nie udało się pogłębić dna Zalewu tak, by mogło nim przepłynąć cokolwiek o zanurzeniu większym nieco ponad półtora metra. A czekać dłużej z otwarciem nie można. Przecież wybory idą i diabli wiedzą, co po nich będzie. I cóż: powstał problem, bo podczas otwarcia przekopu z Trójmiasta do Elbląga symbolicznie i triumfalnie miała dopłynąć barka pełna węgla. Ale nawet niewielka barka, taka na 400 ton, potrzebuje 1,9 metra głębokości. A dwa razy większa – już 2,5 metra.

Najpierw więc – ku rozbawieniu znacznej części śledzących wiadomości obywateli – zaczęto poszukiwać „odważnego kapitana", który zmierzy się z nieubłaganą logiką matematycznych wyliczeń i jakimś cudem przedrze się przez płyciznę, lecz w obliczu smutnych faktów w końcu skapitulował nawet PiS, a ten przecież lubi pokazywać, że „co się nie da, jak się da": prawo, jeśli przeszkadza, zawsze można jakość obejść, a inne sprawy docisnąć łokciem. Ale tu się nie udało niczego docisnąć: nawet gdyby się jakiś wystarczająco szalony/odważny kapitan znalazł, to z wielkim prawdopodobieństwem osiadłby na mieliźnie i tyle by było z symbolicznego dostarczenia węgla w symbolicznej ilości podczas symbolicznego rejsu. Uznano więc, że statek wielozadaniowy „Zodiak II" przejdzie tylko przez sam przekop, po czym wróci do portu macierzystego. Bez węgla, choć nadal symbolicznie.

No, a teraz, podczas rejsu próbnego, pogoda się powoli zaczynała poprawiać i serca rosły. Nawet słońce wychodziło momentami zza chmur i, można i tak to ująć, grało refleksami na wodach przekopu, przez który powoli sunął („prześluzowywał się" – jak szeptali w napięciu zgromadzeni) słynny „Zodiak II".

– Co to takie wąskie to koryto wodne – narzekała jakaś starsza pani, opierając się o barierkę. – Ja myślałam, że to będzie szerokie, a nie takie wąskie. Ten statek tędy nie przepłynie.

– To tylko wygląda na wąskie – odpowiedział towarzyszący jej starszy pan. – Jest wystarczające i obliczone. Jak nie przepłynie: przepłynie. Przepłynie i dalej popłynie.

– No właśnie nie popłynie – sprostował jego sąsiad filmujący przejście „Zodiaka" telefonem. 

Czytaj więcej: 17 września 2022 r. - otwarcie Kanału Żeglugowego przez Mierzeję Wiślaną

Napaść ZSRS na Polskę - symbol zbrodniczej współpracy Hitlera i Stalina

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 17 wrzesień 2022 09:27

17 września 1939 r. Armia Czerwona na rozkaz J. Stalina przekroczyła granicę Polski. Napaść ZSRS na Polskę była realizacją planu nakreślonego w tajnym protokole paktu Ribbentrop – Mołotow, który według oficjalnych informacji był umową o nieagresji pomiędzy III Rzeszą Niemiecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Sowieckich.

Tajny protokół podpisany w dniu 23.08. 1939 r. skazywał Polskę na IV rozbiór. Zgodnie z postanowieniami paktu ziemie Rzeczypospolitej miały zostać podzielone wzdłuż linii rzek Narwi, Wisły i Sanu, a Polska miała znaleźć się pod okupacją dwóch agresorów. Warto zaznaczyć, że podpisanie protokołu dawało Adolfowi Hitlerowi pewność, że nie musi obawiać się J. Stalina, gdyż porozumienie to definiowało również atak ZSRS na Polskę. A Hitler obawiał się – ze względów ideologicznych – że ZSRS może zwrócić się przeciwko Niemcom i propozycja „paktu o nieagresji” była sondowaniem stanowiska Rosji Sowieckiej. Spotkało się to wręcz z entuzjastycznym przyjęciem ze strony Stalina, który szukał możliwości rewanżu na Polsce za 1920 rok, oraz – co już teraz wiemy dzięki ujawnionym materiałom z archiwum KGB – możliwości wyjścia na pozycje do ataku na Finlandię (co nastąpiło w listopadzie 1939 roku). Istnienie Polski z jej armią przystosowaną do walki na bezdrożach wschodniej Europy powodowało, że Stalin, zanim zdołał podporządkować sobie północnego sąsiada i „zabezpieczyć” Leningrad, musiał uporać się z Polską. Tak więc Hitler zrobił prezent Stalinowi, a pakt Hitler -Stalin (jak należy go prawidłowo nazywać) stał się podstawą stosunków politycznych w Europie do 1989 roku, a częściowo i obowiązuje dzisiaj – w głowach Niemców, którzy są mentalnie uzależnieni od Rosji.

Na Polskę uderzyło od wschodu ponad 600 tys. żołnierzy, ok. 4700 czołgów i 3200 samolotów – dwa razy więcej niż miały Niemcy atakując na początku września. Ta potęga militarna została zbudowana dzięki współpracy z Niemcami i dzięki zachodnim dostawom technologii, budowy fabryk i sposobów organizacji pracy.

Powinniśmy pamiętać, że inwazja ZSRS na Polskę to zbrodnia przeciw pokojowi. Napaść sowieckiej Rosji a tym samym złamanie obowiązującego traktatu o nieagresji, prowadziło do wszczęcia i przeprowadzenia wojny napastniczej, której przebieg, metody i skutki zostały wcześniej szczegółowo zaplanowane. Agresja niemiecka była wstępem do osłabienia Polski oraz pozwoliła, by cyniczny plan J. Stalina – zdobycie Europy dla komunizmu objęło jak największą część kontynentu.

Propaganda ZSRS definiowała przyczyny napaści oraz przygotowywała podłoże pod zbrojne wystąpienie przeciwko Polsce. W powojennej propagandzie, po 1945 roku i odwróceniu sojuszy w 1941 roku i zdobyciu połowy Europy, agresja 17.09.1931 była przedstawiana jako „zabezpieczenie narodów Europy Wschodniej przed hitleryzmem”. Był to „wyzwoleńczy pochód”, aby „zrzucić jarzmo obszarników i kapitalistów” i na bagnetach przynieść „wolność ukraińskim i białoruskim braciom”. Sowieckie hasała, mówiły o „niesieniu bratniej pomocy ujarzmionym narodom” oraz „ochrony życia i mienia”. Głoszona 83 lata temu argumentacja była zasłoną ukrywającą prawdziwe powody wtargnięcia armii sowieckiej na ziemie II RP, a były one w zasadzie przejrzyste i zdiagnozowane przez tych, którzy wiedzieli, że Rosja od dekad stanowi realne zagrożenie.

Biorąc pod uwagę wydarzenia sprzed ośmiu dekad i zestawiając je z argumentacją głoszoną przez W. Putina, odnośnie inwazji Rosji na Ukrainę, jasno widzimy, że imperialne zapędy Rosji zawsze były żywe, stanowiły i stanowią zagrożenie dla Europy i świata (o czym Polscy patrioci, w tym Reduta, przez lata ostrzegali), a preteksty do napaści, choć trochę odświeżone i dostosowane do dzisiejszych czasów, są bardzo podobne. Rosja od wieków stanowi realne zagrożenie. Dążenia imperialne Rosji do zawłaszczenia jak największego obszaru i ustanowienia strefy wpływów, a tym samym bezkompromisowego, opartego na bezwzględnym terrorze, podporządkowania niepodległych narodów autokratycznemu systemowi, są znane i nie powinny stanowić zaskoczenia, lecz powinny być nauką, a w pełni zjednoczony, wolny świat powinien wyciągnąć daleko idące wnioski i podjąć stanowcze działania, by położyć kres dążeniom i planom Rosji. Masowe groby odnalezione w wyzwolonym Izjum dodatkowo potwierdzają to doświadczenie, które narody Europy Środkowo-Wschodniej mają z Rosją.

Historia dobitnie wskazuje, że zbrodnie ludobójstwa są elementem działań rosyjskich, a to co widzimy dziś na Ukrainie, jest powtórzeniem metod, które w czasie i po II Wojnie Światowej doprowadziły do śmierci tysięcy polskich obywateli.

Warto nadmienić, że choć dokłada, liczba ofiar stalinowskiego reżimu jest trudna do oszacowania, to według szacunków historyków, komunizm pochłonął ok. 100 mln ofiar: deportacje, zesłania, niewolnicza praca w łagrach (sowiecki Gułag - najbardziej przerażający system wyzysku i eksterminacji ludności) oraz zbrodniczych akcji wymierzonych wobec ludzi uznanych przez reżim za wrogów.

Pamiętamy o zbrodniach niemieckich, pamiętajmy, także, że Armia Czerwona i formacje NKWD dokonały równie przerażających zbrodni ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości - mordując jeńców i masakrując ludność cywilną. Mordowanie Polaków rozpoczęło się jeszcze przed wybuchem wojny. Tzw. „operacja polska” NKWD rozpoczęta w 1937 roku doprowadziła do śmierci ok. 111 tysięcy Polaków mieszkających na terenie Rosji Sowieckiej. Zginęli tylko dlatego, że byli Polakami

Aresztowania, przetrzymywania w obozach jenieckich, skazanych przez sądy, trybunały wojskowe czy inne organy pozasądowe za rzekome szpiegostwo, „niesłuszne” pochodzenie, czy brak lojalności wobec państwa sowieckiego i inne czyny uznawane przez Sowietów za przestępstwo, stanowiły podstawę represji. Kolejną metodą złamania i unicestwienia obywateli polskich były masowe deportacje ludności cywilnej. W latach 1939 – 1941 zostały przeprowadzone cztery masowe zsyłki Polaków z terenów anektowanych przez sowiecką Rosję w głąb ZSRS. Bilans deportacji z lat 1939–1941 to znacznie ponad 300 tys. osób.

Ocenia się, że po dokonaniu przez ZSRS napaści na Polskę aresztowano ponad 200 tys. Polaków. Kulminacją represji sowieckich przeciwko obywatelom II RP była zbrodnia katyńska. Szacuje się, że ponad 22 tys. oficerów i policjantów – przedstawicieli polskiej elity - zostało zamordowanych w katyńskim lesie. Polska w 1938 roku – według rocznika statystycznego – miała 50 tys. osób z wyższym wykształceniem. Połowę z nich zamordowali Sowieci. Druga połowę Niemcy. Polska po II Wojnie Światowej pozostała praktycznie bez elit.

Warto przypomnieć, iż po agresji z 17 września 1939 największe zbrodnie Sowieci popełnili w Rohatynie, gdzie dokonano rzezi na żołnierzach polskich i ludności cywilnej, Grodnie, Nowogródku, Sarnach, i Tarnopolu, jak również w Wołkowysku, Oszmianie, Świsłoczy, Mołodecznie i Kosowie Poleskim, czy Charkowie.

Mordy, prześladowania, deportacje to najcięższe z metod wyniszczenia Polski. Jednak okupacja ZSRS to również inne środki przymusu m.in. nacjonalizacja przemysłu i sektora bankowego, przejęcie przez państwo sowieckie większości ziemi i majątku, ekonomiczny terror - wyzysk chłopów, kolejne obciążenia dostawami oraz koniecznością uczestniczenia w pracach publicznych, a także kolektywizacja rolnictwa, „dobrowolno-przymusowe” werbunki do prac w głębi ZSRS, czy pobór do Armii Czerwonej.

Zagrożenia od utraty życia poprzez wszechobecny terror, aresztowania, deportacje, rusyfikację, wyzysk, po próby całkowitego zniszczenia polskości – były codziennością, z którą mierzyli się Polacy podczas inwazji ZSRS, ale także później, po przejściu ZSRS na stronę aliantów, kiedy to zbrodnie przeciwko Polakom nie ustały, tylko były bardziej zakamuflowane, a prawda o nich była zakłamywana bądź zacierana – po dziś dzień i zapewne jeszcze przez długie lata, będą odkrywane nowe fakty o sowieckich zbrodniach. Należy przypomnieć, że pomimo ogłoszenia przez władze sowieckie „amnestii” dla represjonowanych obywateli polskich, zbrodnie na Polakach były nadal dokonywane, czego przykładem mogą być m.in. aresztowania w 1942 r. pracowników ambasady RP w ZSRS zajmujących się pomocą dla polskiej ludności, a także wywiezienie (1943 r.) do łagrów tych Polaków, którzy odmówili przyjęcia sowieckiego obywatelstwa. Po zerwaniu stosunków z rządem polskim (kwiecień 1943 r.) władze ZSRS rozpoczęły zwalczanie polskiej partyzantki niepodległościowej na Kresach Wschodnich za pomocą oddziałów dywersyjnych, które mieniły się „partyzantami”, a w istocie były dowodzonymi przez sowieckich skoczków spadochronowych (najczęściej NKWD) bandami rabunkowymi. Z bandami tymi walczyły oddziały AK i polska samoobrona wiejska.

Należy przypomnieć, że w styczniu 1944 r. (po przełamaniu frontu), kiedy to Armia Czerwona kolejny raz przekroczyła granice Polski, rozpoczęły się rządy terroru, które nastawione były na wyniszczenie polskich patriotów. Z wyjątkową zawziętością i wszelkim sposobami Sowieci zwalczali żołnierzy Armii Krajowej. Po wyparciu Niemców z Wilna w lipcu 1944 przez Armię Krajową (podczas operacji „Ostra Brama”) z udziałem zbliżającej się Armii Czerwonej, Sowieci aresztowali polskie dowództwo, z ppłk. Aleksandrem Krzyżanowskim „Wilkiem” na czele. Ok. 6 tys. żołnierzy AK rozbrojono i wywieziono do Kaługi.

Kolejnym dobitnym przykładem zbrodni przeciwko Polakom dokonanych przez ZSRS jest tzw. Obława Augustowska - działania, przeprowadzone w lipcu 1944 r. przez Armię Czerwoną i NKWD. Była to akcja mająca na celu rozbicie oddziałów partyzanckich operujących w Puszczy Augustowskiej i na terenach do niej przylegających, jak również unicestwienie tych z mieszkańców Augustowszczyzny, którzy mogli stanowić dla Sowietów zagrożenie. W trakcie obławy zatrzymano ponad siedem tysięcy osób, z czego większość po przesłuchaniach zwolniono. Natomiast 592 osoby, które zatrzymano, zostały zamordowane i pogrzebane w nieznanym do dzisiaj miejscu. Zbrodnia ta zyskała również miano „Małego Katynia”.

Warto przypomnieć, że w marcu 1945 r., po opanowaniu prawie całej Polski, Sowieci zwabili na rozmowy szesnastu przywódców Polskiego Państwa Podziemnego, którzy następnie zostali aresztowani i wywieźli do Moskwy. To kryminalne działanie miało spowodować pozbycie się ze sceny politycznej ludzi, którzy stanowili realne niebezpieczeństwo dla ZSRS, gdyż ich wartości i postawa były wyjątkowo skuteczne w walce o wolną, niepodległą i suwerenną Polskę i byli przedstawicielami legalnego aparatu politycznego i administracyjnego polskiego Państwa.

Władze ZSRS przeprowadziły pokazowy proces – „Proces szesnastu”, dla większości z zatrzymanych zasądzono (21 czerwca 1945 r.) kary więzienia, trzech ze skazanych– Jankowski, Jasiukowicz i Okulicki – poniosło śmierć w trakcie odbywania wyroku w sowieckim więzieniu. Należy przypomnieć, że spreparowane przez Sowietów zarzuty dotyczyły rzekomych działań dywersyjnych wobec Armii Czerwonej, a pokazowy proces miał na celu skompromitowanie polskiego podziemia niepodległościowego, co jak wiemy, nigdy się nie udało.

Po II wojnie Polska na dziesięciolecia została skazana na zniewolenie przez komunistyczny reżim, będący katem dla tysięcy Polaków, którzy występowali przeciwko komunistycznej władzy, walcząc o odzyskanie pełnej wolności i suwerenności.

Heroiczna walka o wolność – Grodno '39

Sowiecka kolumna zmotoryzowana w drodze do Grodna, żródło portal Historia Wojskowa

Historia wydarzeń z września 1939 r. jest pełna świadectw heroicznej walki o wolność. Niespodziewany dwustronny atak na Polskę, był wielkim zaskoczeniem dla społeczeństwa, ale także potężną siłą, która mobilizowała obrońców, zarówno żołnierzy, jak i również ludności cywilną.

Bój o Polskę z sowieckim najeźdźcą najjaskrawiej oddaje zryw Polaków bohatersko broniących Grodna.

20 – 22 września 1939 r. do obrony miasta stanęli żołnierze, harcerze, ludność cywilna – ochotnicy, którzy przeciwstawili się Armii Czerwonej.

Po ataku Niemiec na Polskę Grodno (w województwie białostockim) z uwagi na swoje położenie zostało przygotowane do obrony przed Niemcami. Niestety przed atakiem Sowietów większość ze stacjonujących w mieście jednostek Wojska Polskiego zostało przekierowanych na zachód, żołnierze ci walczyli w szeregach Armii Prusy. W Grodnie pozostały tylko dwa niepełne bataliony piechoty i około 200 żołnierzy z zaimprowizowanego oddziału oraz niewielu żandarmów i policjantów. Po 17 września dołączyły do nich oddziały ewakuowane z terenów zajętych przez Armię Czerwoną.

Do obrony miasta stawili zarówno żołnierze, jak i ochotnicy w głównej mierze uczniowie i harcerze, cywilną obronę Grodna koordynował wiceprezydent miasta Roman Sawicki. Wezwał on mieszkańców, by zgłaszali się jako ochotnicy i z odpowiednim zaświadczeniem pobierali z koszar karabiny oraz amunicję. Obrońcy Grodna w liczbie ok. 2,5 tysiąca żołnierzy i ochotników. Podjęli się walki, mając naprzeciwko sobie sowiecki XV Korpus Pancerny, VI Korpus Kawalerii oraz 21. Brygadę Czołgów Ciężkich.

W pierwszym dniu walk Obrońcy Grodna odparli atak sowieckiego batalionu rozpoznawczego w sile 11 czołgów z 27. Brygady Pancernej majora Bogdanowa, niszcząc wszystkie czołgi i wóz pancerny. Determinacja Polaków spowodowała, że batalion rozpoznawczy musiał się cofnąć poza miasto. Choć ostrzał sowieckiej artylerii spowodował duże straty wśród Polaków, pierwszy dzień obrony zakończył się pozytywnie dla obrońców.

Należy przypomnieć, że w walkach obronnych ogromną rolę obok żołnierzy odegrali młodzi obrońcy- gimnazjaliści, którzy m.in. dołączyli do polowania na sowieckie czołgi. Jeden z czołgów został wytropiony po śladach gąsienic. Pchor. Hlebowicz, gdy dostrzegł możliwość skutecznego użycia broni, strzelił w głowę sowieckiemu kierowcy, czołg został osaczony i obrzucany butelkami z benzyną, a następnie zniszczony po wrzuceniu do środka granatu.

Do rozprawienia się z Obrońcami Grodna Sowieci przeznaczyli potężne siły – czołgi, jednostki piechoty i artylerię, która zaczęła niszczyć polskie stanowiska. Ostrzał artyleryjski okazał się bardzo celny, gdyż naprowadzali go członkowie komunistycznej bojówki z Grodna.

Do walki z Polakami zostały skierowane kolejne jednostki z XV Korpusu Pancernego oraz pierwsze oddziały z VI Kozackiego Korpusu Kawalerii. 21 września, nad ranem, na miasto ruszyła sowiecka piechota wsparta czołgami.

Silny opór Polaków był zagrożeniem dla Armii Czerwonej, której dowódcy za wszelką cenę chcieli złamać Obrońców, zniszczyć ich morale i zmusić do ustąpienia. Sięgnęli po najokrutniejsze środki – do czołgów były przywiązywane dzieci jako „żywe tarcze”. To zbrodnicze posunięcie miało uchronić sowieckie czołgi przed atakami z użyciem płonących butelek – wielce skutecznej broni. Wśród dzieci – „żywych tarcz” był 13-letni Tadzio Jasiński, który rzucił się na sowiecki czołg, by go spalić. Niestety Sowieci go schwytali, a skatowanego przywiązali do wieży czołgu. Polakom udało się odbić młodego obrońcę, niestety w wyniku odniesionych obrażeń, Tadzio zmarł na rękach swojej matki.

Na 22 września czerwonoarmiści zaplanowali ostateczny atak, w którym wykorzystano wszystkie siły i środki, by zniszczyć obronę Grodna. Armii Czerwonej udało się złamać obronę i zająć miasto. Jednak to nie wystarczyło, Sowieci zemścili się. Do niewoli wzięli ok. 1000 jeńców – oficerowie zostali zamordowani na miejscu, około 300 obrońców, w tym żołnierzy i ludność cywilną rozstrzelano. Nieznana liczba Polaków zginęła, będąc rozjechana przez sowieckie czołgi.

14 września 2009 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie Tadzia Jasińskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Reduta Dobrego Imienia

Czytaj więcej: Napaść ZSRS na Polskę - symbol zbrodniczej współpracy Hitlera i Stalina

Tusk wezwał w Poczdamie Niemcy do wsparcia bronią Ukrainy i zadośćuczynienia za II w. św.

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 15 wrzesień 2022 19:12

- Ukraina ma szansę wygrać tę wojnę. Ale wymaga to zdecydowanie większego wsparcia ze strony Europy, a w szczególności największych i najbogatszych państw, takich jak Niemcy - przekazał Donald Tusk w Poczdamie podczas wieczornej gali nagrody M100 Media Awards, której tegotrocznym laureatem został naród Ukrainy nagrodę odebrał Wołodymyr Kliczko). - Gdyby pomoc ze strony ich krajów, a szczególnie dostawy broni, była szybsza i większa, w Ukrainie nie zginęłoby tyle dzieci, tyle kobiet nie byłoby zgwałconych i zamordowanych, mniej miast, szpitali i przedszkoli byłoby zbombardowanych”.

„Putin zaatakował Ukrainę, ale jest to przecież atak na całą demokratyczną wspólnotę międzynarodową. Tylko polityczni ślepcy mogą dziś wypierać fakt, że Rosja, różnymi środkami, prowadzi od dawna wojnę z NATO i Unią Europejską” – grzmiał Tusk podczas swojej laudacji. - Ta wojna ustanowi reguły polityki i geopolityki na cały być może XXI wiek i rozstrzygnie być może o losach demokracji jako takiej - stwierdził Tusk za Timothy Snyderem.

Wezwał do udzielenia gwarancji politycznych dla pełnego członkostwa Ukrainy w Unii Europejskiej najszybciej, jak to możliwe, po zakończeniu wojny i do powrotu do kwestii członkostwa Ukrainy w NATO, a także utrzymania twardej polityki sankcji wobec Rosji.

Na koniec wezwał „do poważnego i uczciwego podejścia w kwestii zadośćuczynienia strat narodom, które zapłaciły największą cenę za szaleństwa nazizmu”

Poniżej całe wystąpienie Donalda Tuska:

Drogi Władimirze, Szanowny Panie Kanclerzu, Panie Burmistrzu, Pani Prezydent Kosowa, Pani Ambasador USA, dostojni goście, z wielką satysfakcją przyjąłem propozycję Władimira Kliczki wygłoszenia laudacji na cześć bohaterskiego narodu ukraińskiego uhonorowanego przez gospodarzy dzisiejszej uroczystości.
Jako Polak, jako przyjaciel i sojusznik Ukrainy, od pierwszych dni jej niepodległości, jako zdeklarowany Europejczyk i człowiek Zachodu, Zachodu w sensie politycznych wartości, mam dziś obowiązek i prawo mówić dziś głośno i jednoznacznie o heroicznej walce Ukrainy. O zbrodniach Rosji popełnianych każdego dnia tej wojny, o postawie Europy i o znaczeniu tej wojny dla przyszłości nas wszystkich, od Kijowa do Lizbony. Dla naszej wolności i naszego bezpieczeństwa.

Tusk: Wiadomo, kto jest katem, a kto ofiarą

Jak zauważył Timothy Snyder, ta wojna ustanowi reguły polityki i geopolityki na cały być może XXI wiek i rozstrzygnie być może o losach demokracji jako takiej. Składamy dziś hołd bohaterskiej Ukrainie nie tylko poruszeni jej cierpieniem i odwagą, ale świadomi także stawki tej wojny dla nas wszystkich. Stawka ta jest tak wysoka, że musimy rozmawiać o naszej roli w tej dziejowej konfrontacji naprawdę szczerze. Ukraina, co pokazały ostatnie dni, ma szansę wygrać tę wojnę, ale wymaga to zdecydowanie większego wsparcia ze strony Europy, a w szczególności największych i najbogatszych państw, takich jak Niemcy. I nie chodzi tu tylko o wsparcie symboliczne, o gorące słowa, nagrody i wyróżnienia, ale o broń, o amunicję, o samoloty, czołgi. Nie ma żadnego, podkreślam, żadnego powodu, aby w pomoc Ukrainie takie państwa jak Niemcy, Francja czy Włochy angażowały się mniej niż Stany Zjednoczone, Polska czy państwa bałtyckie.

Putin zaatakował Ukrainę, ale jest to przecież atak na całą demokratyczną wspólnotę międzynarodową. Tylko polityczni ślepcy mogą dziś wypierać fakt, że Rosja, różnymi środkami, prowadzi od dawna wojnę z NATO i Unią Europejską. Osłabienie Paktu Północnoatlantyckiego, ingerencja w wybory i w konflikty społeczne w Europie jak i USA, zaangażowanie w brexit – to tylko przykłady politycznego rosyjskiego sabotażu na wielką skalę. Rozbicie jedności Unii Europejskiej jest bez wątpienia jednym z oczywistych priorytetów Kremla.

Dlatego politycznie nie ma dla nas innego wyboru niż jednoznaczne zaangażowanie się po stronie Ukrainy. W wymiarze moralnym sprawa jest jeszcze bardziej oczywista. Dawno nie było konfliktu tak czarno-białego, w którym tak wyraźnie widać granicę między złem a dobrem. Wiadomo, kto jest katem, a kto ofiarą. A próby relatywizowania tej kwestii wydają mi się – mówiąc wprost – obrzydliwe. Politycy europejscy, którzy szukają jakiejś symetrii, jakichś historycznych i ekonomicznych uzasadnień dla bezczynności lub neutralności, powinni mieć świadomość, że gdyby pomoc ze strony ich krajów, a szczególnie dostawy broni, była szybsza i większa, w Ukrainie nie zginęłoby tyle dzieci, tyle kobiet nie byłoby zgwałconych i zamordowanych, mniej miast, szpitali i przedszkoli byłoby zbombardowanych.

Tusk: Natychmiast zwiększyć dostawy broni, w tym ciężkiej, dla Ukrainy

Kiedy słyszę dziś słowa, że Europa i Niemcy powinny posłuchać Polski czy krajów bałtyckich w sprawie agresywnej polityki Kremla już wiele lat temu, mam gorzką, niestety, satysfakcję. Tak, mieliśmy rację kiedy namawialiśmy was w 2008 r., a byłem wtedy premierem polskiego rządu, aby przyjąć Ukrainę do NATO. Mieliśmy rację, kiedy ostrzegaliśmy przed fatalnymi geopolitycznymi konsekwencjami Nord Stream 2, czy kiedy starałem się w 2014 r. po pierwszym ataku Rosji na Ukrainę, przekonać Niemców, Francuzów, Włochów do unii energetycznej, która mogła uniezależnić Europę od dyktatu gazowego Rosji. Ale czasu nie cofniemy, więc zróbmy, co się da i co trzeba zrobić teraz.

A więc natychmiastowe zwiększenie dostaw broni, w tym ciężkiej, dla Ukrainy.

Gwarancje polityczne dla pełnego członkostwa Ukrainy w Unii Europejskiej najszybciej, jak to możliwe, po zakończeniu wojny.

Wróćmy do kwestii członkostwa Ukrainy w NATO i realnych gwarancji bezpieczeństwa dla Kijowa na przyszłość. Utrzymajmy pełna jedność Unii Europejskiej i NATO w twardej polityce sankcji wobec Rosji.

Jeszcze niedawno można było słyszeć głosy, także tu, w waszym kraju, że Niemcy nie mogą wystąpić otwarcie po stronie Ukrainy ze względu na pamięć rosyjskich ofiar z czasów II wojny światowej. A przecież wojna zaczęła się od napaści Niemiec i stalinowskiej Rosji na Polskę, a największe ofiary w tej wojnie poniosły narody polski, ukraiński i białoruski i oczywiście ludność żydowska żyjąca na tych ziemiach. Jeśli poczucie winy i odpowiedzialności za II wojnę ma dziś Niemców do czegoś zobowiązywać, to przede wszystkim do jednoznacznego i pełnego zaangażowania się po stronie Ukrainy w walce z agresorem. I do poważnego i uczciwego podejścia w kwestii zadośćuczynienia strat narodom, które zapłaciły największą cenę za szaleństwa nazizmu.

Mówię te słowa jako polityk od lat zaangażowany w proces pojednania polsko-niemieckiego i proces budowy wspólnej Europy, przecież nie jako wasz przeciwnik. Wszystkie argumenty – moralne, polityczne, historyczne i cywilizacyjne - każą nam dziś stanąć po stronie Ukrainy i jej bohaterskich obrońców. Jestem powiem wam tak od serca, osobiście, dumny z moich rodaków, którzy od pierwszych dni dali przykład całemu światu, jak należy zachować się wobec tego historycznego wyzwania. Jestem też dumy, że jestem w gronie ludzi, ludzi dobrej woli, którzy powtarzają dziś te słowa: chwała Ukrainie!

M100 Media Awards. „Oni są na wojnie także dla nas"

Symboliczna nagroda europejskich mediów przyznawana osobistościom, które są zaangażowane w umacnianie demokracji, wolności słowa i pracy oraz europejskiego porozumienia. Wedle słów kapituły M100 Media Awards „żaden inny naród na świecie nie pokazał w ostatnich miesiącach z taką pasją wartości wolności". Ukraina walczy o nie – każdego dnia, „godzina po godzinie, pod śmiertelnym ostrzałem". I dalej: „To, co my uważamy za oczywiste, Ukraińcy miesiącami próbowali zachować, ryzykując życie. Naród, który w najtrudniejszych czasach stał się zjednoczonym narodem i dążył do demokracji w najtrudniejszych czasach. Ich cierpienie nie podlega dyskusji. To wojna przeciwko demokracji, wolności i systemowi wartości. Naród Ukrainy zasługuje na nasz głęboki szacunek, respekt, wsparcie i solidarność. Oni są na wojnie także dla nas".

Scholz w Poczdamie mówił o granicy polsko-niemieckiej. "Chciałbym powiedzieć, patrząc na Tuska..."
 

Przed Donaldem Tuskiem głos zabrał kanclerz Niemiec Olaf Scholz. - Rosja chce ustanowić przemocą nowe granice. Musimy się temu przeciwstawić - apelował niemiecki polityk.

Jak deklarował Scholz, "dostawy borni przyczyniły się do tego, że sytuacja w Ukrainie wygląda inaczej niż początkowo planował Putin". - Putinowi nie wolno pozwolić wygrać wojny. To zagroziłoby pokojowi w Europie - tłumaczył kanclerz RFN.

Niemiecki Kanclerz mówił też o „rewizjonistycznych zmianach granic” oraz o ludziach „szperających w książkach historycznych”.

"Gdy się rozmawia z Putinem, słucha jego przemówień, czyta teksty, jakie pisze, można odnieść wrażenie, że dla niego nie ma osobnego narodu ukraińskiego czy białoruskiego. On chciałby nakreślić granice zupełnie inaczej, wszystko wcielić do własnego państwa, niezależnie od języka i historii. Jest to absolutnie fałszywe i nie do przyjęcia. Gdzie byśmy się znaleźli, gdyby w Europie jacyś ludzie zaglądali do podręczników historii i twierdzili, że skoro granice przebiegały inaczej, to trzeba je przesunąć? Gdzie byśmy wylądowali, gdyby na podstawie analiz językowych można było wysuwać roszczenia terytorialne?

- Chciałbym powiedzieć, patrząc na Donalda Tuska, jak wielkie znaczenie mają układy, które wynegocjował Willy Brandt i raz na zawsze ustalona jest granica Niemiec i Polski po setkach lat naszej historii. Nie chciałbym, by jacyś ludzie szperali w książkach historycznych, by wprowadzić rewizjonistyczne zmiany granic. To musi być dla nas wszystkich jasne"

– powiedział Olaf Scholz.

Prezes PiS: Rząd PO uzależniał Polskę od Rosji. Chodziło o awanse jednego człowieka. Te awanse rzeczywiście otrzymał

Tego samego dnia w czwartek 15 września o 12.00 odbył się briefing prezesa Jarosława Kaczyńskiego i premiera Mateusza Morawieckiego. Politycy odnieśli się do słów szefowej Komisji Europejskiej Ursuli von der Leyen podczas debaty o stanie Unii Europejskiej w Parlamencie Europejskim w Strasburgu. Przewodnicząca w pewnym momencie powiedziała:

Powinniśmy byli słuchać tych, którzy znają Putina, mieli z nim do czynienia w przeszłości. Anny Politkowskiej i tych wszystkich rosyjskich dziennikarzy, którzy obnażali przestępstwa i którzy zapłacili za to najwyższą cenę. Naszych przyjaciół w Ukrainie, Mołdawii, Gruzji, opozycjonistów z Białorusi. Powinniśmy byli posłuchać głosów podnoszonych wewnątrz naszej Unii: w Polsce, w państwach bałtyckich oraz w państwach Europy Środkowo-Wschodniej. Głosy te mówiły nam od lat, że Putin się nie zatrzyma — powiedziała.

Do tych słów odniósł się prezes Kaczyński:

„W spocie padły słowa o polskiej racji, ale trzeba to doprecyzować. To była racja jednej formacji – Prawa i sprawiedliwości. To my mówiliśmy o niebezpieczeństwach, mówił o tym mój śp. brat, prezydent RP. To było coś, co czyniliśmy konsekwentnie przez wiele lat” – wskazał prezes PiS Jarosław Kaczyński podczas konferencji prasowej z premierem Mateuszem Morawieckim.

Nasi polityczni konkurenci – tu było zupełnie inaczej. W 2007 rok ówczesny premier stwierdził, że chce porozumienia z Rosją taką, jaka jest – ze świadomością zbrodni, które Rosja Putina miała na sumieniu. Później było wiele wydarzeń, które potwierdzały tę linię

– podkreślił prezes PiS.

Kilka słów o decyzjach, które odnosiły się do kwestii polskich – gaz, zawarcie bardzo niekorzystnej umowy dla Polski. Ona została skorygowana, ale z nakazu UE. Tylko dzięki temu ona dziś nie obowiązuje i nie obciąża nas. To także rezygnacja z budowy rurociągu bałtyckiego – naszego rurociągu, który za chwilę ma być otwarty, który zapewnia nam bezpieczeństwo energetyczne. To także próby sprzedaży LOTOSU, a co za tym idzie, sprzedaż portu północnego. Było wiele posunięć w oczywistym interesie Rosji

– wskazał polityk.

Zrezygnowano z bazy amerykańskich rakiet antybalistycznych. Decyzja była podjęta, a następnie – po rożnego rodzaju grach, wycofano się z niej. To było szczególnie mocne uderzenie. Były też wydarzenia związane z rokiem 2010. Ale to drobna sprawa, w porównaniu z tym, co działo się po smoleńsku. To było oddawanie Rosji wszystkiego. Była tak niebywała rzecz, jak zaproszenie Ławrowa na spotkanie z polskimi ambasadorami, była rezygnacja z określania Katynia jako ludobójstwa. Tych wydarzeń było dużo więcej, a wszystkie służyły jednemu – rosyjskim i niemieckim interesom. Jeśli chodzi o cel, to chodziło o awanse jednego człowieka. Te awanse rzeczywiście otrzymał – mówię o awansach w skali europejskiej

– podkreślił prezes Jarosław Kaczyński.

Działania Niemiec

Niemcy powiedzieli, że nie dostarczą Ukrainie ciężkiego sprzętu wojskowego, bo żaden inny kraj go nie dostarczył. Premier Morawiecki podkreślił, że trzeba sprostować te słowa.

Prawda jest taka, że Polska dostarczyła KRAB-y – ciężki zachodni sprzęt wojskowy, aby Ukraina mogła walczyć, mogła się bronić. Trzeba jasno powiedzieć, że gdybyśmy słuchali opozycji, to nie bylibyśmy tymi, którzy przecierają szlak, razem z prezesem Kaczyńskim, do Kijowa. Bylibyśmy pewnie tymi, którzy wydzwaniają do Putina, jak robią to przywódcy, żeby powrócić do interesów z Rosją. Interesy z Rosją to interesy z imperium kolonialnym, które chce dominować na świecie

– mówił premier Morawiecki dodając, że być może skorumpowanie zachodnich elit kremlowskimi pieniędzmi spowodowały tak miałką odpowiedź.

Szef rządu dodał, że PiS zawsze przed tym przestrzegał.

Dziś jest jeszcze czas, ale nie można dać się omamić, bo dziś jest to polityka panów z Platformy. Oni próbują zakrzyczeć to, jak wcześniej prowadzili politykę, jaką mieli strategię. PiS zawsze było po stronie wolności, suwerenności i sprawiedliwości. PiS zawsze było po stronie polskiej racji stanu. Chcemy, żeby polska opozycja przestała być opozycją wobec Polski, a stała się w strategicznych sprawach opozycją patriotyczną

– podkreślił premier Mateusz Morawiecki.

„Trzeba było wsłuchać się w głosy wewnątrz UE, w Polsce”

Prezes PiS pytany był o słowa szefowej KE, która podczas przemówienia w PE mówiła o tym, że „trzeba było wsłuchać się w głosy wewnątrz UE, w Polsce”/

Jeśli przypomnimy sobie życzenia, które składała pewnemu politykowi, to jest to element pewnego manewru, który ma ułatwić tej całkowicie skompromitowanej postaci dalszą aktywność w Polsce i zrealizowanie postawionego mu celu – celu, który kiedyś zrealizowano we Włoszech, w Grecji – rząd zewnętrzny. Nie widzę innych możliwości

– wskazał prezes PiS.

Chciałbym, żeby KE dostrzegła, że mieliśmy rację co do Rosji i mieliśmy rację co do Niemiec. Z tym wiąże się też obecny wielki kryzys w Europie. Dlatego jest kryzys energetyczny, inflacyjny – bo oni popełnili gigantyczny błąd. Niemcy chcieli prowadzić wspólnie z Putinem politykę gazową. To spowodowało, że Rosja mogła zaatakować Ukrainę. Teraz mamy destabilizację w całej Europie

– dodał premier Morawiecki.

Natomiast politolog z UŁ, prof. Przemysław Żurawski vel Grajewski przypomniał:

- Niedawno czytałem, że na szczycie NATO w Bukareszcie w 2008 r. Donald Tusk popierał członkostwo Ukrainy w Sojuszu. Najśmieszniejsze jest jednak to, że premier nie był wówczas w składzie delegacji Polski na szczyt w Bukareszcie, czyli po prostu w ogóle go tam nie było. Nie mógł więc jakiejkolwiek propozycji popierać bądź nie popierać

— mówi nam Żurawski vel Grajewski.

Szefem polskiej delegacji był prezydent Lech Kaczyński i to on razem z przywódcami Litwy i Rumunii lobbował na rzecz członkostwa w NATO dla Ukrainy i Gruzji. Opozycja zmyśla więc rozmaite historie, które nie miały miejsca, bo w tamtym czasie, jak pamiętamy, Radosław Sikorski zapraszał Rosję do NATO i tworzył Trójkąt Kaliningradzki, polsko-niemiecko-rosyjski

— dodaje.

(sa)

Czytaj więcej: Tusk wezwał w Poczdamie Niemcy do wsparcia bronią Ukrainy i zadośćuczynienia za II w. św.

Sejm przyjął uchwałę w sprawie zadośćuczynienia od Niemiec. Za - 418 posłów

Szczegóły

Opublikowano: środa, 14 wrzesień 2022 16:15

Sejm w uchwale wzywa rząd Niemiec do przyjęcia odpowiedzialności politycznej, historycznej, prawnej oraz finansowej za wszystkie skutki spowodowane w wyniku rozpętania II wojny światowej. Za uchwałą głosowało 418 posłów, przeciw było 4, a 15 wstrzymało się od głosu.

Zdecydowana większość posłów, ze 437 głosujących, poparła projekt uchwały. Udziału w głosowaniu nie wzięło 23 posłów. Od głosu wstrzymało się: jeden poseł Koalicji Obywatelskiej, troje z PPS, czterech z Lewicy i siedmiu posłów Polski 2050.

Poseł Paweł Zalewski zapowiadał przed głosowaniem, że koło Polska 2050 nie będzie głosowało przeciwko uchwale, ponieważ Polska ma moralny i prawny tytuł, żeby domagać się reparacji, a jednocześnie nie poprze uchwały, ponieważ PiS chce wykorzystać tę sprawę instrumentalnie w kampanii wyborczej.

Przeciw było czterech posłów KO: Tomasz Aniśko, Klaudia Jachira, Małgorzata Tracz i Urszula Zielińska.

Od głosu wstrzymało się: 7 posłów z Polski 2050 (Hanna Gill-Piątek, Joanna Mucha, Tomasz Zimoch, Michał Gramatyka, Mirosław Suchoń, Paulina Hennig-Kloska, Paweł Zalewski), 3 z PPS (Robert Kwiatkowski, Andrzej Rozenek, Joanna Senyszyn), jeden poseł KO (Krzysztof Mieszkowski) oraz czwórka posłów Lewicy: Maciej Gdula, Maciej Kopiec, Anita Sowińska oraz Katarzyna Kotula.

Uchwała głosi m.in. że Sejm RP "wzywa rząd Republiki Federalnej Niemiec do jednoznacznego przyjęcia odpowiedzialności politycznej, historycznej, prawnej oraz finansowej za wszystkie skutki spowodowane w Rzeczypospolitej Polskiej i obywatelom Rzeczypospolitej Polskiej w wyniku rozpętania II wojny światowej przez III Rzeszę Niemiecką".

"Agresja niemiecka, okupacja Polski przez Niemcy oraz systemowe ludobójstwo spowodowały ogrom krzywd, cierpień, a także strat materialnych i niematerialnych. Okrucieństwa okupacji niemieckiej w stosunku do ludzi przybierały najróżniejsze formy: zniewalania, pracy przymusowej, rabunku dzieci, okaleczania, gwałcenia i mordowania dzieci, kobiet i mężczyzn - obywateli Rzeczypospolitej Polskiej. Zacierano także ślady ludobójstwa i zbrodni wojennych" - głosi uchwała.

Autorzy podkreślili, że Rzeczpospolita Polska nigdy nie otrzymała rekompensaty za straty osobowe oraz materialne spowodowane przez państwo niemieckie i nigdy nie otrzymała też zadośćuczynienia za ogrom krzywd wyrządzonych polskim obywatelom.

"Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oświadcza, że należycie reprezentowane państwo polskie nigdy nie zrzekło się roszczeń wobec państwa niemieckiego. Twierdzenie, że roszczenia te zostały prawomocnie wycofane lub przedawnione, nie ma żadnych podstaw — ani moralnych, ani prawnych. Krzywda milionów Polaków krzyczeć będzie, dopóki nie zostanie sprawiedliwie naprawiona." - czytamy w uchwale.

Napisano też, że "Sejm RP stwierdza, że Polska nie otrzymała dotychczas stosownej kompensaty finansowej i reparacji wojennych za straty materialne i niematerialne poniesione przez Państwo Polskie podczas II wojny światowej w wyniku agresji Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich".

Jednocześnie podkreślono, że "straty te wymagają określenia i przedstawienia niezbędnego szacunku, który będzie podstawą podjęcia odpowiednich działań wobec Federacji Rosyjskiej".

W toku prac sejmowych zgłoszono szereg poprawek. W głosowaniu przyjęto poprawkę Władysława Teofila Bartoszewskiego (PSL-KP), by w uchwale słowo „reparacje” zastąpić słowem „zadośćuczynienia”.

Podczas prac w komisji do projektu dodano zapis mówiący o tym, że Polska nie otrzymała stosownej rekompensaty finansowej i reparacji wojennych za straty poniesione podczas II wojny światowej w wyniku agresji ZSRR.

(sa)

Czytaj więcej: Sejm przyjął uchwałę w sprawie zadośćuczynienia od Niemiec. Za - 418 posłów