Polska

Szmit: PiS wygra wybory. Nie wie, że Annuszka już rozlała olej

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 19 czerwiec 2022 17:11

Prezes Zarządu Okręgowego Prawa i Sprawiedliwości Jerzy Szmit odpowiedział w ankiecie „Gazety Olsztyńskiej”, na pytanie, czy w najbliższych wyborach parlamentarnych dojdzie do starcia Zjednoczonej Prawicy i zjednoczonej opozycji. Zdaniem Szmita PiS z tego starcia wyjdzie zwycięsko. Poniżej przytaczamy odpowiedź Jerzego Szmita.

„Na początek przypomnę: na Węgrzech skupiona na jednej liście opozycja poniosła ostatnio totalną porażkę.

W Polsce opozycja ma trzy problemy:

1. Brak akceptowanego społecznie przywództwa. Tusk, Hołownia, Kosiniak-Kamysz, Czarzasty, Trzaskowski to zgrane karty. Żaden z nich nie ma szans w rywalizacji z duetem Kaczyński – Morawiecki W warmińsko- mazurskich realiach też zadajmy sobie pytanie: co zrobili dla nas w ostatnich latach liderzy totalnej opozycji na czele z Grzymowiczem?

2. Brak programu. Powtarzanie, że najważniejsze to odsunięcie Prawa i Sprawiedliwości od władzy, a potem „my” – opozycja, będziemy żyli długo i szczęśliwie – trafia do wąskiej, nastawionej fanatycznie przeciw rządowi części elektoratu. Wobec tego wyniki badania opinii publicznej wskazują, że chętni do radykalnej zmiany obecnej polityki prowadzonej przez Prawo i Sprawiedliwość są w zdecydowanej mniejszości. Mimo że wśród tych, którzy nie chcą gwałtownych zmian, są również niezadowoleni z konkretnych posunięć władzy. Przechodząc do lokalnych do realów, dlaczego opozycja jest przeciw budowie linii kolejowej 223 Czerwonka – Biskupiec-Mrągowo-Mikołajki- Orzysz- Ełk, nie wspiera budowy S 16 od Mrągowa do Ełku, dlaczego głosuje przeciw powołaniu Akademii Kopernikańskiej i ulokowaniu części medycznej tej akademii w Olsztynie? A co nam zlikwiduje, jak dojdzie do władzy?

3. Ostentacyjna uległość wobec Brukseli i międzynarodowego kapitału, a także Moskwy. Ciągły atak na Polskę na arenie międzynarodowej. Takie zachowania dla większości Polaków są nie do zaakceptowania. Opozycja w Polsce jest narzędziem polityków z Gazety Wyborczej, TVN-u, Onet-u, w których nienawiść do Polski i polskości jest główną linią programową. W naszym województwie to jeszcze kilka tygodni przed wojną Rosji z Ukrainą żądanie otworzenia granicy z Kaliningradem. Oczywiście lokalna Wyborcza piała nad tym z zachwytu. A może zjednoczona opozycja upatruje w redaktorze Kursie kandydata na wojewodę?

Prawo i Sprawiedliwość wygra następne wybory parlamentarne i będzie dalej rządzić, ponieważ realizujemy to co zapowiedzieliśmy: poprawę warunków życia, aktywną politykę wspierającą Polaków w trudnej sytuacji, inwestycje w drogi i kolej. W najtrudniejszych chwilach zapewniliśmy, że Polska jest bezpieczna”.

Jerzy Szmit

Annuszka już wylała olej
Jako komentarz do twierdzeń Szmita przytaczam końcowy fragment felietonu Roberta Mazurka z „PlusaMinusa” „Rzeczyposplitej” z 11 czerwca.

„Kibice opozycji kpią z oburzenia – dziennikarze, tfu, symetryści, psia ich mać, zamiast koncentrować się na zbrodniach PiS-u, zajmują się nieszczęsnym dupiarzem czy słowami Tuska sprzed lat. Było, minęło, co tu drążyć, PiS-em się zainteresujcie. Ba, są oni – niczym Bronisław Komorowski – przekonani, że ich ukochana partia straciła 7 lat władzę wyłącznie przez manipulację. Wmówiono bowiem ogłupionemu narodowi, że ośmiorniczki za publiczne pieniądze to straszna zbrodnia.

Rzecz jasna kibice pisowscy reagują tak samo, widocznie taka jest natura kibica. Dla nich słowa wiceministra Siarki, by ogrzewać się chrustem czy przypadek ministra Cieślaka, który zażądał wylania z pracy naczelniczki poczty w Pacanowie, to drobiazgi przecież niesotne, nagłaśnianie ich to paskudna robota chodzących na pasku opozycji mediów. Mafie vatowskie zniszczone, ludzie pięćset plus dostają, a Tusk Putinowi ojczyznę sprzedawał – tym się trzeba zająć!

Kibicom smutną prawdę trzeba powiedzieć – wybory przegrywa się niesprawiedliwie. Ośmiorniczki to detale, to jasne. Tyle tylko, że wcześniej Platforma nie poniosła żadnej kary za zawłaszczanie państwa, rozdawanie posad i kontraktów u Sowy czy w Pędzącym Króliku, za gazowe kontrakty i setki innych osiągnięć.

A PiS? Obsiadł państwo swoimi totumfackimi równie bezwstydnie co poprzednicy, obiecanych mieszkań nie zbudował, afera goni aferę i guzik z pętelką. Ale spokojnie, nic nie trwa wiecznie, oni też na swoich ośmiorniczka zginą. Annuszka już rozlała olej”.

(sa)

Czytaj więcej: Szmit: PiS wygra wybory. Nie wie, że Annuszka już rozlała olej

W sporze o „szubienice” chodzi o polską rację stanu

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 19 czerwiec 2022 11:31

Adam Socha

W epoce post prawdy słowom, pojęciom i symbolom odebrano ich pierwotny sens i znaczenie. Putin więc może nazywać najazd na Ukrainę „denazyfikacją” a prof. Robert Traba, historyk i politolog, osoby upominające się o prawdę historyczną, dotyczącą komunizmu i Armii Czerwonej - zbrojnego ramienia tej ludobójczej ideologii – „policjantami pamięci”.

Traba w swoim apelu w "Wyborczej Olsztyn" pt "Brońmy historii przed policją pamięci" nawiązuje do „policji myśli” z książki Orwella „Rok 1984”, czyli komunistycznych oraz narodowosocjalistycznych tajnych policji politycznych, do których w swoim tekście zalicza także mnie z imienia i nazwiska.

Nie zamierzam polemizować z Robertem Trabą, bo to praca Syzyfa. Dlatego, że odwołujemy się do zupełnie różnego dziedzictwa, ja odwołuję się do chrześcijańskich i republikańskich korzeni Rzeczypospolitej, do powstań narodowych, wojny z bolszewikami, walki Armii Krajowej i Żołnierzy Niezłomnych, zrywów społecznych w czasach PRL-u i rewolucji „Solidarności”. Moimi punktami odniesienia są rtm Pilecki i 18-letnia sanitariuszka AK Danuta Siedzikówna „Inka”, a nie zaangażowani w budowę stalinizmu intelektualiści pokroju prof. Jerzego Jedlickiego (mentor prof. Traby) czy prof. Tadeusza Krońskiego, który napisał do Czesława Miłosza: „My sowieckimi kolbami nauczymy ludzi w tym kraju myśleć racjonalnie bez alienacji”.

Dlatego ograniczę się do kwestii dla mnie najistotniejszej w tym sporze o „szubienice”. Przypomnę, że w grudniu 2021 roku Putin postawił państwom NATO ultimatum: zażądał usunięcia oddziałów sojuszniczych z Polski i krajów bałtyckich, wycofania amerykańskiej broni nuklearnej z Europy, wieczystego wyrzeknięcia się sojuszu z Ukrainą oraz rezygnacji z przyjęcia Ukrainy i Gruzji do NATO. Bez spełnienia tych żądań Putin zagroził inwazją na Ukrainę. Państwa NATO trafnie odczytały to ultimatum jako żądanie pełnej i bezdyskusyjnej kapitulacji.

Wówczas jeszcze opinia publiczna państw NATO łudziła się nadzieją, że to tylko blef Putina. 24 lutego 2022 roku okazało się, że Putin mówił serio, tak jak serio powiedział po objęciu prezydentury, że rozpad Związku Radzieckiego to największa katastrofa XX wieku oraz serio zapowiedział na konferencji w Monachium w 2008 roku, że jego celem jest odbudowa ZSRR i tę odbudowę konsekwentnie realizował, najeżdżając w 2008 roku na Gruzję, wyrzynając 200 tysięcy Czeczenów, a w 2014 roku anektując Krym. Teraz przyszła pora na całą Ukrainę.

Po agresji Rosji na Ukrainę i popełnianych tam codziennie zbrodniach wojennych społeczeństwa państw zachodnich uświadomiły sobie jak śmiertelne zagrożenie dla wolnego świata stanowi Rosja. Zrozumiano, że Europa wyhodowała kolejnego Hitlera. To dlatego przez całą Europę, nawet przez Niemcy i Austrię przeszła fala burzenia i „bezczeszczenia” pomników postawionych po II wojnie światowej ku chwale żołnierzom Armii Czerwonej.

Bowiem w doktrynie rosyjskiej te pomniki stanowią rodzaj „słupów granicznych” Rosji. Stanęły one wszędzie tam, dokąd doszedł żołnierz Armii Czerwonej i symbolizują strefę wpływów Rosji. Pozostawienie tych „słupów granicznych”, po inwazji Rosji na Ukrainę, oznaczałoby zgodę danego państwa na podległość Rosji.

Zrozumiało to nawet szefostwo lewicowego, fundamentalnie anty pisowskiego portalu OKO.press publikując raport pt „30 zdemontowanych sowieckich pomników w Europie i 50 „zbezczeszczonych”:

Czytamy w nim:

„Rosja z zajadłością upomina się o pomniki, którymi naznaczyła Europę. Te pomniki były znakiem “tu byliśmy”. Pokazywały Rosję jako wyzwolicielkę i unieważniały pamięć o tym, że Ukrainę, Polskę, Litwę, Łotwę i Estonię Rosja „wyzwalała” dwukrotnie, raz, w 1939/40 roku, wspólnie z Niemcami, a raz, w 1944 roku, przeciw nim, ustanawiając swój porządek (…) Usunięcie pomnika jest dla Moskwy wydarzeniem straszliwszym niż strata czołgu czy helikoptera z załogą. Dlatego tyle informacji o tym można znaleźć w rosyjskim oficjalnym przekazie. Rosyjskie media zapewniają, że na terenach “wyzwolonych” przez Rosję postawi się nowe pomniki”.

Jedynym miastem w Polsce i Europie, którego prezydent i rada miasta, wspierani przez takich lewicowych intelektualistów jak prof. Robert Traba i działaczy partii lewicowych, stanęli w obronie tego „słupa Stalina”, jest Olsztyn. To dlatego minister kultury musiał zająć ten obiekt, by przenieść go do muzeum. Nie jest to akt wymierzony w autora tego pomnika Xawerego Dunikowskiego, jak twierdzi Traba, tylko obrona polskiej racji stanu.

Na koniec odniosę się tylko do podłej insynuacji Roberta Traby, iż takie osoby, jak on, broniące Pomnika Wdzięczności Armii Czerwonej, zaliczam do „opcji żydowskiej”. W Polsce i na świecie, gdy chce się zniszczyć oponenta politycznego, a nie ma się argumentów, nazywa się go „antysemitą”. Żądam od Roberta Traby wykazania, iż zaliczyłem go kiedykolwiek gdziekolwiek do „opcji żydowskiej”. Proszę wskazać jakiś mój tekst świadczący o moim antysemityzmie.
Adam Socha

Zarówno ja, jak i Bogdan Bachmura wysłaliśmy nasze polemiki z apelem Roberta Traby do redakcji "Wyborczej Olsztyn" z prośbą o opublikowanie, gdyż w swoim tekście Traba atakuje nas z imienia i nazwiska, więc mamy prawo przedstawić czytelnikom "Wyborczej" naszą odpowiedź. Czekamy na publikację naszych polemik.

Odpowiedź Bogdana Bachmury pt. "Policjanta pamięci" polemika z Robertem Trabą" TUTAJ

Na zdjęciu kadr z filmu "Rok 1984" na podstawie książki G. Orwella

Czytaj więcej: W sporze o „szubienice” chodzi o polską rację stanu

Lewica w obronie pomnika powołuje się na walkę Piastów i króla Jagiełły z Niemcami

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 19 czerwiec 2022 10:41

W obronie ”szubienic” stanęła Lewica Razem i działacz PPS. Dla partii Razem Pomnik Wdzięczności Armii Czerwonej symbolizuje opozycję Piastów do narodowości niemieckiej, zwycięstwo wojsk Jagiełły pod Grunwaldem i walki narodowo-wyzwoleńcze. Dla Kuby Pietrzaka z rady naczelnej PPS pomnik jest symbolem „końca terroru Prusaków i nazistów”.

Na ich apele do prezydenta Olsztyuna zareagował rzecznik Zjednoczenia Chrześcijańskich Rodzin oraz olsztyński prawnik Michał Pietrzak.

Zarząd olsztyńskiego oddziału partii Lewica Razem w liście otwartym do prezydenta Olsztyna napisał:

„W obliczu nastrojów antyrosyjskich wynikających z inwazji wojsk rosyjskich na Ukrainę i licznych dewastacji, których dopuszczono się w ostatnich dniach na pomniku Wyzwolenia Ziemi Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie, jako Partia Razem zwracamy się z prośbą o interwencję i wyrażamy sprzeciw wobec planów zburzenia pomnika”

– czytamy w dokumencie adresowanym do prezydenta.

W tekście można także przeczytać o "skandalicznym zachowaniu prawicowych aktywistów", którzy dewastują wpisany do rejestru zabytków pomnik i wywieszają na jego fasadzie symbole zakazane. List nadany został do prezydenta po zakończeniu 7 czerwca akcji zdejmowania zawieszonego na "szubienicach" przez patriotycznych działaczy banneru w barwach flagi Rosji z napisem „Ruski Mir” i grafiką: sierp i młot+Z=swastyka”.

Działacze Lewicy Razem powiązali Pomnik Wdzięczności Armii Czerwonej z walką z wszystkimi poprzednimi zaborami poprzez „wtórne wykorzystanie w budowie pomnika kamienia z mauzoleum Hindenburga”:

„Przez fakt wtórnego wykorzystania w budowie pomnika kamienia z mauzoleum Hindenburga:, ma on jeszcze inne znaczenie – jest symbolem walki z wszystkimi poprzednimi zaborami, odwołuje się do wielkiego zwycięstwa wojsk Władysława Jagiełły w bitwie pod Grunwaldem z 1410 roku. To właśnie ono niejednokrotnie mobilizowało Polaków do walk narodowo-wyzwoleńczych. Narodowość polska za czasó pierwszych Piastów kształtowała się w opozycji do narodowości niemieckiej – tym samym zburzenie pomnika byłoby wyparciem się samych siebie”.

Ukoronowaniem tej walki był „powrót polskich olsztyniaków do miasta wraz z kroczącą na zachód Armią Czerwoną”:

„Nasza historia nie jest czarno-biała. Dziś trudno nam przyznać, że my, polscy olsztyniacy, powróciliśmy do miasta wraz z kroczącą na zachód Armią Czerwoną. Umieszczenie rzetelnej informacji historycznej pod pomnikiem będzie miało charakter edukacyjny. Wierzymy, że okraszony odpowiednią oprawą pomnik może służyć przyszłym pokoleniom”.
- czytamy dalej w liście otwartym.

Czy taką interpretację historii Polski zaakceptuje prof. Robert Traba, guru olsztyńskiej lewicy, bowiem jest ona kalką historiografii endeckiej, kontynuowanej w PRL przez PAX Bolesława Piaseckiego, a w stanie wojennym przez Zjednoczenie Patriotyczne „Grunwald”.

Podobnej symboliki w pomniku dopatrzył członek Rady Naczelnej PPS Kuba Pietrzak, student filozofii i asystent posła (nie podaje którego), z tym że nie cofał się aż do Piastów, pisząc na swoim FB:

„Olsztyn był miastem, w którym Hitler zdobył 53% poparcia. Olsztyn był miastem, w którym w czasie Nocy Kryształowej spalono synagogę, a na jej gruzach, w geście antysemickiego triumfu, postawiono siedzibę NSDAP. Miastem, w którym naziści zbudowali getto i wszystkich olsztyńskich Żydów poddali eksterminacji.

Warmia i Mazury to region, w którym za walkę o polskość płaciło się najwyższą cenę. To za walkę o polskość więziony przez Prusaków był Wojciech Kętrzyński i do śmierci inwigilowany Michał Kajka. Za walkę o polskość skatowany na śmierć został Bogumił Linka. Niemcy zbezcześcili jego grób, a synów wsadzili na 10 lat do więzienia.

Za wydawanie polskich podręczników, wierszy i Gazeta Olsztyńska, aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego został Seweryn Pieniężny. Przed rozstrzelaniem został ciężko pobity i zmuszony do kopania własnego grobu. Przed śmiercią miał krzyknąć "Jeszcze Polska nie zginęła!". Niemcy zburzyli jego dom, a na jego miejscu postawili szalet publiczny z napisem "miejsce hańby".

Wyzwolenie od takich represji, pobić i śmierci, przyniosły dopiero zmiany granic po II wojnie światowej. To dzięki bohaterstwu żołnierzy na Zachodzie, jaki i żołnierzy polskich i radzieckich na Wschodzie (których trzon stanowili Ukraińcy), udało się zakończyć nazistowski terror i zatrzymać tę okrutną machinę śmierci, nastawioną na całkowitą eksterminację Żydów, Romów i Słowian.

To dzięki temu poświęceniu i odwadze możliwe było uczczenie bohaterów, walczących o polskość Warmii i Mazur. Wielu z nich ma dzisiaj w Olsztynie ulice własnego imienia i pomniki, zbudowane w powojennej Polsce.

Symbolem końca terroru Prusaków i nazistów jest widoczny na zdjęciu Pomnik Wyzwolenia Warmii i Mazur, autorstwa byłego więźnia obozu w Auschwitz i wybitnego rzeźbiarza – Xawerego Dunikowskiego. To pomnik ważny i mądry. Zbudowany z granitu z wysadzonego Mauzoleum Hindenburga – będącego miejscem nazistowskiego kultu, mający jednocześnie formę niedomkniętego łuku triumfalnego, przypomina nie tylko o triumfie i bohaterstwie, ale i całym koszmarze, jaki przyniosła tym ziemiom II wojna światowa.

Środowiska skrajnej prawicy uznały, że wojna za naszą wschodnią granicą to dobry pretekst do ofensywy w ich walce o zakłamywanie historii i agresywnie domagają się zburzenia pomnika. Ich szantażowi ulegli już prawie wszyscy politycy. Dlatego tym bardziej trzeba mieć dziś odwagę głośno krzyczeć – NIE dla burzenia pomników naszej skomplikowanej historii! To miejsce, które powinno zostać zrewitalizowane, zazielenione i przez kolejne dekady służyć mieszkańcom Olsztyna”.

W dołączonym do posta apelu do prezydenta Olsztyna, Piotra Grzymowicza, działacz PPS wzywa:

Pomnik autorstwa Dunikowskiego powinien być natychmiast przywrócony do stanu pierwotnego – oczyszczony z wulgarnych napisów i transparentów, nie będących jego integralną częścią. Czas schować szpecące centrum naszego miasta płoty i przywrócić świetność temu niezwykle istotnemu pomnikowi. Czas zlikwidować tymczasowy parking i stworzyć na Placu Dunikowskiego przestrzeń przyjazną mieszkańcom”.

W swoim apelu Kuba Pietrzak mówi także o przestępstwie, jakim jest ukazywanie w przestrzeni publicznej symboli totalitarnych (art. 261 KK), ale ma tylko na myśli swastykę z grafiki "sierp i młot+Z=swastyka", pomijając fakt, iż na pylonie nad głową krasnoarmiejca "wyzwoliciela Warmii i Mazur" widnieje symbol totalitaryzmu komunistycznego - sierp i młot. 

W ocenie działacza PPS walka środowisk patriotycznych o usunięcie "szubienic" to "rozpaczliwa próba osiągnięcia sukcesu w mieście" przez "autorytarną prawicę".

Działacze lewicy zapomnieli, że pomnik Bohaterom Walk o Wyzwolenie Narodowe i Społeczne Warmii i Mazur już w Olsztynie stoi w Parku Jakubowym.

Na listy środowisk lewicowych odpowiedział olsztyński radca prawny Michał Pietrzak, zaangażowany w niesienie pomocy walczącej Ukrainie, pisząc do tych działaczył list otwarty:

„Szanowni Towarzysze,
Ze zdumieniem przyjąłem prezentowaną przez was (działaczy przedstawicieli Lewicy Razem i PPS-u - dop. autor) argumentację w której, z jednej strony, historia pomnika wyjęta została z kontekstu historycznego ziemi warmińskiej, a z drugiej – pomija stosunek znacznej części mieszkańców miasta do monumentu – pisze radca w liście otwartym na swoim FB.

- Polska na skutek wejścia Armii Czerwonej straciła pół terytorium, suwerenność i możliwość samostanowienia na pół wieku. Wreszcie poprzez narzucony sobie ustrój ideologiczny komunizmu – skrajnie niewydolny ekonomiczny, korupcjogenny i tłamszący oddolną inicjatywę, doprowadził do zapóźnienia kulturowego i ekonomicznego, które na tle zachodu odczuwamy do dziś – wyjaśnia Pietrzak w dalszej części dokumentu.

Radca prawny proponuje:

- Dla mnie jako mieszkańca Olsztyna, nieakceptowalnym pozostaje obecny charakter placu Dunikowskiego z dominującymi nad nim "szubienicami" – bez nadania temu miejscu i pomnikowi właściwego kontekstu historycznego – kończy list otwarty radca.

Całość do przeczytania poniżej:

Na apele lewicy, zwłaszcza dzialacza PPS zareagował też rzecznik Zjednoczenia Chrześcijańskich Rodzin Paweł Czyż, zarzucając Kubie Pietrzakowi nieuprawnione używanie nazwy Polska Partia Socjalistyczna, z której wywodził się Józef Piłsudski i która była antybolszewicka i antykomunistyczna.

„– Lewactwo chce dzisiaj zniszczyć historię PPS broniąc totalitarnego obelisku w Olsztynie. To otwarte kpiny z historii wielu polskich bohaterów! Przedwojenny lider Polskiej Partii Socjalistycznej Ignacy Daszyński większość swoich większych spotkań publicznych zaczynał od staropolskiego „Szczęść Boże”. Większość członków przedwojennej PPS to były osoby głęboko wierzące, które jedynie prowadziły debatę nad relacjami między państwem a Kościołem katolickim. W 1920 roku członkowie PPS ginęli w walce z Armią Czerwoną. Dzisiaj, ersatz historycznej Polskiej Partii Socjalistycznej – w której kole poselskim zasiada Joanna Senyszyn, wraz z przystawką Czarzastego i Biedronia – używają historii PPS do obrony symbolu chwały Armii Czerwonej w Olsztynie. To jest obrzydliwe. Proponuję, aby lewactwo powołało sobie na przykład komitet im. towarzysza Mieczysława Moczara w Olsztynie, inicjatora olsztyńskiego pomnika sławiącego okupacyjną formację Stalina, a od historii PPS trzymało się z daleka

– napisał Paweł Czyż, rzecznik prasowy Zjednoczenia Chrześcijańskich Rodzin, które domaga się usunięcia totalitarnej pamiątki z przestrzeni publicznej Olsztyna.
(sa)

Fotomontaż, od lewej fragment obrazu Jana Matejki "Bitwa pod Grunwaldem" z Wielkim Księciem Witoldem, w środku mauzoleum Hindenburga, po prawej pylon Pomnika Wdzięczności Armii Czerwonej z krasnoarmiejcem wykuty z tanneberskiego granitu, na nim baner zawieszony przez Wojciecha Kozioła i zerwany przez radną i szefową olsztyńskiego KOD-u Martę Kamińską i aktywistkę Lewicy Razem i LGBT Agatę Szerszeniewicz.

Czytaj więcej: Lewica w obronie pomnika powołuje się na walkę Piastów i króla Jagiełły z Niemcami

Pytanie, czyja i jaka ma być Polska, jest nadal aktualne

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 18 czerwiec 2022 14:34

Zbigniew Lis

Cytat „Głupotą jest ciągle robić to samo i oczekiwać za każdym razem innego wyniku” pochodzi z książki pt. „Nagła śmierć” Rity Mea Brown.

Inteligencja i wszystkie opcje polityczne nie udźwignęły ciężaru odbudowy Polski po utopijnym komunizmie, bo administrowały, a nie zarządzały państwem. W czerwcu mija 30 lat, kiedy były prezydent L. Wałęsa wspólnie m. in. z premierami D. Tuskiem i W. Pawlakiem, podczas tzw. „nocnej zmiany”, powstrzymali rząd premiera Jana Olszewskiego przed przeprowadzeniem dekomunizacji i lustracji oraz fundamentalnych reform w państwie.

Szczególnie chodzi o prywatyzację majątku Polski, a nie bezmyślnym i złodziejskim jego wyprzedaniem byłej nomenklaturze i zachodowi. Z drugiej strony sankcjonowali oni trwający już od 1989 r. swoisty układ, w którym wyodrębniała się samo uwłaszczona majątkiem państwowym elita postpeerelowska i ci, którzy na to pozwolili licząc na sute profity.

Mimo, że obecny lider Platformy Obywatelskiej D. Tusk przyczynił się do zamachu na rząd J. Olszewskiego, to w związku z ww. rocznicą, oznajmił po 30 latach w sposób hańbiący w Nowej Rudzie, że jest „bardzo dumny” ze swej roli w tzw. „nocnej zmianie” tj. obaleniu pierwszego po wojnie polskiego rządu pochodzącego z demokratycznych wyborów. Natomiast niepodległościowy i prozachodni rząd Jana Olszewskiego określił mianem „dzisiejszego PiS-u”.

Przed głosowaniem w Sejmie nad odwołaniem rządu J. Olszewskiego, ówczesny premier wypowiedział słynne słowa „Czyja będzie Polska”.
Kompetencje polityków wszelkich opcji w administrowaniu państwem, którzy przez ostatnie 30 lat sprawowali władzę w Polsce są dobrze znane większości wyborcom, a mimo to nie wyciągnęli oni żadnych wniosków i rozkład sił na scenie politycznej się nie zmienił. Około 50 % Polaków nie bierze udziału w powszechnych wyborach, a pozostała połowa głosuje na Zjednoczoną Prawicę lub Koalicję Obywatelską. PiS będący w założeniach partią konserwatywno-prawicową podejmuje w większości decyzje i działania o charakterze socjalistycznym, zapominając o nowoczesnym rozwoju kraju. Platforma Obywatelska i PSL są partiami obrotowymi – koniunkturalnymi i głosują według zasady „za, a nawet przeciw”. Natomiast takie partie jak SLD, Razem i Wiosna stosują niemal ideologiczny terror, jednocześnie prezentując radykalną i dyktatorską retorykę.

Deklarowana neutralność polityczna i patriotyczna oraz etyczna Polaków jest niczym innym, jak lekceważeniem podstawowych obowiązków obywatelskich i odwróceniem głowy od spraw dla Polski najważniejszych. Jeszcze większą szkodą dla Polski jest zdradziecka, cyniczna i hańbiąca postawa niektórych europosłów z „totalnej opozycji” w organach UE.

Takim kolejnym już, skrajnym i haniebnym przykładem jest przedstawicielka partii Hołowni, europosłanka Róża von Thun (dawniej PO), która przemawiała w Parlamencie Europejskim w języku niemieckim przeciwko przyznaniu Polsce środków w ramach KPO.

Inni Jej koledzy europosłowie: W. Cimoszewicz, L. Miller, R. Biedroń, J. Lewandowski, A. Halicki, S. Spurek i co najgorsze największy zdrajca R. Sikorski (były minister w rządzie premierów: J. Olszewskiego, J. Buzka i J. Kaczyńskiego oraz D. Tuska), również bardzo ją wspierają, jako orędownicy „praworządności w Polsce” i zwolennicy „wyższości prawa ustalonego przez UE, nad prawem polskim”.

Dużym zaskoczeniem jest postawa byłego Rzecznika Praw Obywatelskich dr. hab. A. Bodnara, który skarcił obecnie szefową KE Ursulę von der Leyen, za to, że się pośpieszyła w przyznaniu Polsce środków z Krajowego Planu Odbudowy, a wcześniej odbierając nagrodę niemiecką, porównał Polskę do dzikiego zwierzęcia, którego Niemcy – jako mentor - mają oswajać.

Innymi szczególnymi i rażącymi przykładami, wykreowanymi przez „wolne media”, są kompromitacje niektórych elit ze środowisk akademickich (z tytułami naukowymi) oraz filmowych i dziennikarskich. Przedstawiciele tych elit, powinni dawać dobre przykłady młodemu pokoleniu, a szczególnie studentom na uczelniach, przyszłym elitom, rzeczywistość jest jednak tragikomiczna.

M. Środa (dr hab. etyki) skomentowała odznaczenie piłkarza R. Lewandowskiego Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta RP Andrzeja Dudę następująco: „Lewandowski…cóż powyżej kopania nie podskoczy, czasem też wali głową. Oto skutki. Chyba nie pokumał gdzie był i od kogo odbierał medal, tak jak Duda chyba nie za bardzo kuma, komu je daje, mimo że nie kopie ani i nie wali głową w piłkę…w sumie to ciekawe zjawisko, bardzo dziaderskie.”

Z kolei prof. prawa Monika Płatek orzekła m. in., że „Można być stuprocentowym mężczyzną i mieć macicę, bo identyfikacja płciowa jest w głowie, a nie w kroku”.

A. Saramonowicz zakomunikował m. in., że: „Jako reżyser powiem tak, iluzje dobre są w kinie, ale my w nim nie jesteśmy. Jesteśmy w dupie. I nie chcąc się sprzymierzyć destruktorowi Polski, jakim jest PiS, siłą rzeczy zaczynamy się w tej dupie urządzać Rzecz jasna na warunkach PiS-u, co do tego też nie miejcie złudzeń”.

Rzekomy kandydat do Pokojowej Nagrody Nobla, biznesmen charytatywny J. Owsiak powiedział:

„Hasło wyp….ać jest jedynym dzisiaj zrozumiałym poleceniem wobec ludzi, którzy zdemolowali Polskę i fundamenty państwa. To jedyne słowo klucz, które może wziąć nas w garść i przeciwstawić się PiSowi.”

Ostatnio media podały, że dziennikarz P. Kraśko, orędownik praworządności w Polsce w „wolnych mediach”, przez kilka lat nie płacił podatków od wynagrodzeń liczonych w mln zł i jeździł samochodem bez stosownych uprawnień.

Podane przykłady świadczą m. in. o poziomie niektórych elit, postawie ludzi, ich poglądach i działaniach oraz autorytecie. Gdyby to było w czasach PRL, to niektórych przedstawicieli ww. środowisk, można byłoby zaliczyć do tzw. „inteligencji pracującej”. Wymienieni szubrawcy i niegodziwcy powinni sobie zadać pytanie, o własną tożsamość, polskość i o to czym jest tak naprawdę przynależność do narodu polskiego.

Polacy powinni wzorować się na USA, gdzie republikanie i demokraci kłócą się i spierają w Kongresie odnośnie polityki wewnętrznej kraju, ale w sprawach obronności i polityki zagranicznej prezentują jedno wspólne stanowisko.

W Zjednoczonej Prawicy czasy pojedynczych wodzów (mężów stanu pokroju marszałka Józefa Piłsudskiego) już dawno powinny minąć i obecnie powinna decydować tylko gra zespołowa. Najważniejszym elementem jest strategia i jakość pracy całego zespołu, jego dobór, integracja i nade wszystko wspólny cel.

Dlaczego te kilka osób z PiS-u, Gowinowców, Ziobrystów i Kukizów nie zamkną się w jakiejś knajpie, nawet na kilka godzin i po męsku nie wypracują wspólnego porozumienia i strategii działania, tym bardziej że wybory już w przyszłym roku? Chyba jestem naiwny politycznie, a nawet gorzej, bo nierozumiejący natury ludzkiej. Politycy, a w każdym razie większość z nich zakłada maski, przemawia bałamutnymi i pięknymi słowami. Obiecuje, łudzi i kłamie oraz obraża przeciwników, używając języka nienawiści. To nieprawdopodobne, gdy wolność i suwerenność dla Polaków to rzecz święta, a niektórzy z nich zdradzają swoją ojczyznę w Unii Europejskiej, jak targowiczanie. Tak wygląda tragiczna wizja polskiej polityki po 30 latach transformacji.

Obecne elity polityczne i inteligencja nie wiedzą, czy chcą być mózgiem narodu, czy klasą średnią. Chcą być wszystkim, lawirując między dobrem wspólnym Polaków, a intratnym i okazyjnym biznesem w spółkach Skarbu Państwa, między patriotycznymi frazesami, a wynagrodzeniem w euro w Parlamencie Europejskim. Przeprowadzenie fundamentalnych reform (ustrojowych, ekonomicznych, gospodarczych, politycznych, administracyjnych) dla dobra Polski i Polaków, a nie partii politycznych, mimo najlepszych chęci i zaangażowania rządzących w ostatnich latach nigdy się nie udało, ponieważ nie wykształciliśmy nowych elit.

Jest to bardzo ważne, bo spowodują one zmianę pokoleniową nie tylko w polityce. Również niczego nowego, liczącego się na arenie międzynarodowej nie zbudujemy, jeśli nie zaczniemy od dania szansy rozrzuconym po świecie oraz w Polsce zmarginalizowanym autorytetom, cichym i niedocenionym ludziom z dużym dorobkiem.

Przykładem może być gen. dr. Roman Polko, były dowódca jednostki Grom (szkolony m. in. w ośrodkach armii USA), były szef Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, a nie gen. Stanisław Koziej po kursach Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR nadzorowaną przez GRU (były szef BBN za kadencji prezydenta B. Komorowskiego).

W latach 80 XX wieku w PRL około 9 % Polaków posiadało wykształcenie wyższe. Dawało ono awans społeczny, ale niekoniecznie finansowy i materialny, ale już przynależność do partii PZPR i jej satelitów (ZSL i SD) już na pewno. Władza komunistyczna traktowała dyplom uczelni jako tanie dobro i ścieżkę awansu społecznego, a także wyraz socjalistycznej sprawiedliwości społecznej. W tym czasie obowiązywały nawet tzw. „punkty za pochodzenie” dla młodzieży z rodzin robotniczo-chłopskich. Dlatego też na studia dostawała się nie tylko młodzież z małych miast i wsi, ale również żądni awansu i kariery przeciętniacy. Sztandarowym przykładem jest tu były premier L. Miller. (absolwent „elitarnej” Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR, istniała w l. 1957-1984).

Tradycyjne wartości inteligencji (prawda, dekalog, rodzina, patriotyzm) starano się zastąpić utopią internacjonalizmu oraz materializmu dialektycznego, a ekonomię podzielono na ekonomię kapitalizmu
i socjalizmu.

Złagodzenie kryteriów uzyskania świadectwa maturalnego i zniesienie egzaminów na uczelnie, w okresie transformacji, począwszy od 1990 r. sprawiły, że studia stały się powszechnie dostępne i obecnie wyższe wykształcenie posiada ok. 42 % Polaków w przedziale wieku od 25 do 35 lat.

Skutki i efekty takiego działania dobitnie widać obecnie. Nadal kupujemy tylko nowe technologie oraz licencje i jak kraje o niskim poziomie cywilizacyjnym eksportujemy w większości przypadków tylko miedź, meble, produkty rolne i węgiel. Ostatnim Polakiem, noblistą w naukach ścisłych była Maria Skłodowska-Curie na początku XX wieku, nie umniejszając naszym noblistom w literaturze.

W okresie 20-lecia międzywojennego wybudowaliśmy m. in. Centralny Okręg Przemysłowy, port w Gdyni i do niego magistralę węglową, premier W. Grabski przeprowadził reformę walutowo-skarbową (wybitny ekonomista nie należący do żadnej partii), skonstruowaliśmy słynny bombowiec Łoś i motocykl Sokół.

Do osiągnięć transformacji w okresie 30-lecia w Polsce zaliczyć należy m. in.: reformę ustrojową państwa, wolne media, pluralizm polityczny, zasady wolnego rynku, reformy rządu J. Buzka, ponadto wybudowano przede wszystkim sieć dróg, częściowo zmodernizowano kolej oraz nowe stadiony i baseny. Patologią była złodziejska prywatyzacja oraz brak przeprowadzenia ww. fundamentalnych reform
w państwie, a także np. budowa lotnisk w Radomiu i Gdyni (30 km od lotniska w Gdańska).

W najważniejszych i fundamentalnych dla Polski dziedzinach, słynna filozofia „jakoś to będzie”, „teraz róbmy, później się zobaczy” i „róbta co chceta” jest niedopuszczalna. Mało tego, to sprawa nie tylko bezpieczeństwa, ale i racji stanu, bo inaczej to następuje strata czasu, defraudacja środków podatników i sabotaż dla ojczyzny.

Z obecną inteligencją i elitami politycznymi nic się już udać nie może, przynajmniej za mojego żywota. Oni głównie zajmują się sobą i walką o władzę, przez co już dawno zatracili walory sprawności działania, takie jak: sumienność, dokładność, systematyczność i odpowiedzialność za podejmowane decyzje. Jednym z elementów patologii transformacji od 1990 r., jest brak strategii w energetyce (dotyczy to również takich dziedzin, jak: obronność, oświata, służba zdrowia i administracja publiczna).

Takim przykładem niekompetencji i niegospodarności, wręcz sabotażu jest sprawa 1,5 miliarda „utopionego” przy budowie elektrowni węglowej Ostrołęka C oraz „reglamentacja drewna” w sprzedaży, bo węgiel to luksus z ceną za jedną tonę ponad 3000 zł. Tym bardziej jest to tragikomiczne, że Polska na węglu leży (udokumentowane złoża węgla kamiennego i brunatnego plasują nas na 6 miejscu w świecie).

Przyczyną tej kuriozalnej sytuacji jest brak restrukturyzacji i modernizacji przemysłu węglowego przez 30 lat i coroczne miliardowe jego dofinansowanie z budżetu państwa, w obawie przed paleniem opon w Warszawie przez górników, na czele z szefami związków zawodowych, którzy boją się utraty wysokich gaży. Te miliardy powinny być wykorzystane na przebranżowienie górnictwa i nowoczesne technologie, może wtedy mielibyśmy znany na świecie jakiś produkt polski, jak np. Finowie znani są z Nokii.

Premier W. Brytanii M. Thatcher, już w latach 80-90 XX wieku, zmodernizowała cały przemysł ciężki, nie tylko wydobycie węgla, mimo że tam związki zawodowe są o wiele silniejsze i starsze. Dlaczego nie można było w Polsce wziąć przykładu z W. Brytanii w tym zakresie?

Również skutki nie przeprowadzenia fundamentalnych reform, odnośnie obrony narodowej i służby zdrowia oraz administracji publicznej (zamiast dotychczasowych „ćwierć reform”), widać było ostatnio szczególnie podczas pandemii w kraju i wojny na Ukrainie.

Odpowiedź na tytułowe pytanie artykułu jest prosta i oczywista, dobro wszystkich partii (ich członków i ich rodzin oraz kolesiów) które były przy władzy w ciągu ostatnich 30 lat, zawsze było ważniejsze od dobra Polski i Polaków.

Zbigniew Lis, emerytowany samorządowiec, bezpartyjny
15 czerwca 2022 r.

Czytaj więcej: Pytanie, czyja i jaka ma być Polska, jest nadal aktualne