Polska

W styczniowej "Debacie" piszemy o Trumpie, Kissingerze, Bormannie, Kiereńskim i Tusku

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 17 styczeń 2025 12:41

Już w sprzedaży jest styczniowy numer "Debaty". Jak zwykle zawiera wiele ciekawych i różnorodnych tekstów.

Bogdan Bachmura napisał o Świecie, który jest na głodzie ludności (kryzysie demograficznym)

Jan Rosłan pyta: I kto to mówi? Cytując wypowiedzi Donalda Tuska, które brzmią jak wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego.

Magdalena Piórek analizuje wypowiedzi Donalda Trumpa, które zszokowały opinię publiczną o chęci przyłączenia Kanady, Grenlandii i Kanału Panamskiego.

Krzysztof Czacharowski oskarża wieloletniego sternika polityki amerykańskiej, Henrego Kissinger, o spowodowanie swoją polityką w różnych częściach świata wielu milionów ofiar.

Adam Kowalczyk niczym Kasandra napisał Co nam przyniesie rok 2025?

Jacek Stachowiak z Londynu donosi o Misji lorda Mendelsona, nowego brytyjskiego ambasadora w Waszyngtonie.

Publikujemy fragment książki wydanej przez Archiwum Państwowe w Olsztynie ukazała się Karol Małłek. Dzienniki 1956–1957 w opracowaniu Mariusza Korejwo i Beaty Stalczewskiej, pracowników Archiwum.

Zenon Złakowski w formie wiersza żegna bestialsko zamordowanego proboszcza ze Szczytna Lecha Lachowicza, Wolnego Mazura.

Prof. Małgorzata Suświłło napisała: Jak w skali społecznej promować solidarność, odpowiedzialność i patriotyzm? Rady pedagoga dla członków Parlamentu Europejskiego.

Czy Unię Europejską założyli hitlerowcy? - pyta i odpowiada Jan Rosłan

Henryk Pejchert kreśli sylwetkę Aleksandra Kiereńskiego, który utorował drogę Leninowi.

Kacper Kozłowski w opowiadaniu pt. Diabeł w czerwieni, odtwarza masakrę w szpitalu psychiatrycznym w Kortau (Kortowie) dokonaną przez Armię Radziecką po wkroczeniu do Olsztyna 22 stycznia 1945 roku.

Waldemar Brenda recenzuje opracowanie Kajetana Rajskiego pt. Aspekty prawne przekazania władzy i funkcjonowania urzędu Prezydenta RP na uchodźstwie w 1939 r.

Bogdan Bachmura ocenia w tekście pt. „Wąskie gardło” na Warszawę” plany przebudowy 2,5 kilometrowego odcinka drogi wyjazdowej S51 w kierunku na Warszawę.

Andrzej Dramiński napisał o zagrożonej polskiej suwerenności.

Jan Rosłan napisał o Polsko-rosyjskiej przyjaźni

Stałe felietony Kamila Krystka, Tadeusza Pardeja, ks. Edwarda Golińskiego oraz bogaty dział Listów od od Czytelników.

Numer zamyka rubryka satyryczno-polityczna Adama Jerzego Sochy pt. Debatka nr 24, czyli Polska 2025 z dwoma lub trzema prezydentami.

Niestety musieliśmy podnieść cenę z 5 na 6,50 zł, żeby pokryć koszty papieru i druku (autorzy piszą bez honorarium).

Można też kupić "Debatę" w formie PDF. Wystarczy przelać 6,50 zł lub najlepiej od razu zapłacić za rok z góry 60 zł na konto Fundacji "Debata": 26 24 9 0000 5 0000 45 00 1354 7512 KRS 0000337806 i wysłać potwierdzenie wpłaty na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Prosimy też o Państwa 1,5% podatku. Jesteśmy Organizacją Pożytku Publicznego.

Konto Fundacji "Debata": 26 24 9 0000 5 0000 45 00 1354 7512 KRS 0000337806

KRS 0000337806,

(sa)

Czytaj więcej: W styczniowej "Debacie" piszemy o Trumpie, Kissingerze, Bormannie, Kiereńskim i Tusku

Relacja z posiedzenia Parlamentarnego Zespołu ds. Obrony Gietrzwałdu

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 10 styczeń 2025 21:53

W Sejmie odbyło się w czwartek 9 stycznia pierwsze posiedzenie Parlamentarnego Zespołu ds. Obrony Gietrzwałdu, powołanego przez posłów Konfederacji Korony Polskiej z udziałem przedstawiciela PiS i PSL. Na posiedzenie został zaproszony zarząd koncernu Lidl Polska, który planuje w Gietrzwałdzie budowę gigantycznego Centrum Dystrybucyjnego z funkcją zagospodarowania 154 tys. ton odpadów rocznie, ale nikt się nie pojawił.

W posiedzeniu wzięli udział eksperci Ogólnopolskiego Komitetu Obrony Gietrzwałdu, prawnicy, architekci i przedsiębiorcy, którzy wskazywali na rażące naruszenia prawa przy sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod tę inwestycję, w wydaniu przez wójta decyzji zwalniającej inwestora z obowiązku sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko oraz w wydanym pozwoleniu na budowę starosty olsztyńskiego.

Spotkanie otworzył przewodniczący Zespołu poseł Konfederacji Włodzimierz Skalik, który poinformował o próbach rozmów z zarządem koncernu Lidl Polska, bez skutku. Nazwał skandalicznym potraktowanie czterech posłów, którzy udali się do siedziby zarządu pod Poznaniem, gdzie zablokowało ich czterech ochroniarzy, którzy pozwalali sobie na niewybredne uwagi pod ich adresem. Po pikietach pod marketami Lidla 14 grudnia w całej Polsce, zarząd koncernu w przesłanym liście zapewniał, że jest otwarty na rozmowy, jednak nie skorzystał z zaproszenia.

Skalik poinformował, że próbował zainteresować problemem przewodnicząca komisji ochrony środowiska, poseł Urszulę Pasławską, która pochodzi z Warmii i Mazur. Pani poseł stwierdziła, że wszystko z tą inwestycją, wedle jej wiedzy, jest w porządku. Usłyszała od posła Skalika, że tak gigantyczna inwestycja przemysłowa na 40 ha została zwolniona z obowiązku sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko.

- To jest niemożliwe! - zareagowała pani poseł.

- Przypadek inwestycji Lidla jak w soczewce skupia w sobie wszelkie patologie w funkcjonowaniu polskiej administracji – podsumował ten wątek wystąpienia poseł Skalik.

Europoseł Grzegorz Braun podkreślił, że ich celem – Konfederacji Gietrzwałdzkiej – nie jest uczynienie z Gietrzwałdu skansenu, a jedynie spowodowanie, żeby tam powstawały inwestycje zgodne z charakterem tego miejsca, a więc hotelarskie, gastronomiczne i turystyczne. Takich inwestorów gmina może przyciągnąć dzięki uroczystościom 150. rocznicy Objawień Maryjnych w 2027 roku, jeśli się wzbudzi ruch pielgrzymkowy na miarę tego, który towarzyszył objawieniom w 1877 roku, gdy do Gietrzwałdu przybyło 5 procent populacji polskiej z trzech zaborów.

Poseł Skalik dodał, że praca jaką oferuje Lidl, to segregowanie odpadów i obsługa wózków widłowych, prawdopodobnie sprowadzi do tych prac imigrantów, natomiast mieszkańcy Gietrzwałdu, jeśli wzbudzi się ruch pielgrzymkowy jak w Lourdes czy Fatimie będą pracować w hotelach, pensjonatach, restauracjach i kawiarniach.

Braun zaapelował też do gospodarzy sanktuarium z zakonu Kanoników Regularnych Laterańskich oraz do hierarchów Kościoła o „wyjęcie głowy z piasku” i zabranie głosu w sprawie tej inwestycji.

Radca prawny Radosław Dermot, który reprezentuje protestujących przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Olsztynie poinformował, że sąd 16 stycznia o godz. 9.00 rozpatrzy wniosek o nieważności decyzji środowiskowej wydanej przez wójta Gietrzwałdu, która była podstawą wydania decyzji o pozwoleniu na budowę Centrum Lidl w Gietrzwałdzie. Pełnomocnik zamierza udowodnić, iż decyzja wójta nie była legalna. Jeśli Sąd podzieli to stanowisko, to pociągnie to za sobą uchylenie pozwolenia na budowę.

Pełnomocnik stwierdził, że wszystkie organy, które zajmowały się sprawą pozwolenia na budowę (RDOŚ, Wody Polskie, Sanepid itd) nie zwróciły uwagi na to, że inwestycja została zlokalizowana na terenie Chronionego Obszaru Doliny Pasłęki. Zarówno uchwała Rady Gminy Gietrzwałd jak i Uchwała Sejmiku Warmińsko-Mazurskiego zakazują realizację przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko na tym terenie. Wójt wydając decyzję środowiskową powołał się na wyjątek od tego zakazu, jednak zdaniem prawnika, powołał się błędnie oraz na opinię Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie o braku obowiązku przeprowadzenia analizy oddziaływania inwestycji na środowisko, ale to była tylko opinia, a nie stwierdzenie RDOŚ.

Mec. Marek Panek dodał, że decyzja środowiskowa wójta zakwalifikowała inwestycje jako „mogącą znacząco oddziaływać na środowisko”, tymczasem powinien był wpisać „ZAWSZE znacząco będzie oddziaływać na środowisko”. Dlatego wójt tak wpisał, żeby nie nakładać na ionwestora obowiązku sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko, co wiązałoby się z koniecznością konsultacji społecznych. Tymczasem wójt poinformował o postępowaniu tylko w formie obwieszczenia wywieszonego 23 grudnia 2022 roku z terminem zgłaszania uwag do 16 stycznia, co praktycznie uniemożliwiło mieszkańcom zapoznanie się z projektem i zgłoszenie uwag.

W rozstrzygnięciu decyzji środowiskowej nie ma mowy o zagospodarowywaniu odpadów na etapie eksploatacji Centrum, wpisano jedynie – na etapie budowy.

- Skala inwestycji (potężna hala o wysokości 8 kondygnacji 750 metrów od zwartej zabudowy Gietrzwałdu i 900 metrów od sanktuarium), wielkość terenu (40 ha), na obszarze objętym ochrona środowiska oraz ochroną dziedzictwa kulturowego i historycznego, będzie brutalną ingerencją w przyrodę i krajobraz - stwierdził mec. Panek.

- Wpisano, że oddziaływanie Centrum „zamknie się w granicach działki”. Jak to możliwe, skoro średniodobowa 7 dni w tygodniu ma nią jeździć 148 TIRów i 400 wozów osobowych. Do tego droga powiatowa nie nadaje się do obsługi Centrum - powiedział mec. Panek.

- Gdyby decyzję wydawano w normalnym trybie, to ona by się nie ostała, z uwagi na brak możliwości odwołania od niej do SKO i WSA – podkreślił mec. Panek. - Teraz mamy sytuację bardzo trudną prawnie, bo musimy udowodnić w sądzie rażące naruszenie prawa przy wydaniu decyzji środowiskowej i pozwoleniu na budowę.

- Czuję się, w związku z tą sprawą, jakbym żył w XVIII wieku, gdy nie było polskiej państwowości, a o wszystkim decydowali urzędnicy Prus – podsumował swoje wystąpienie mec. Panek

Komitet zaskarżył do WSA także decyzję o odrolnieniu 10 ha klasy IIIb.

Następnie eksperci wskazali, w których miejscach Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego dla Gietrzwałdu został sporządzony pod inwestycję Lidla, z rażącym naruszeniem prawa.

W plan wpisano np. „usługi produkcyjne nieuciążliwe”. Powinien być wpis „przemysł uciążliwy”.

W Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia podano przetwarzanie 154 tys. ton odpadów, w tym niebezpiecznych, to 422 tony dziennie. (Zdaniem przewodniczącego Komitetu Obrony Gietrzwałdu w Gietrzwałdzie Jacka Wiącka, do tych 154 tys. ton trzeba dodać te, które Centrum wytworzy na miejscu, co razem da masę 320 tys. ton odpadów rocznie).

Tymczasem w Rozporządzeniu Rady Ministrów, do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się instalacje, w których odpady są przygotowywane do dalszego przetwarzania, na ponad 10 tys. ton odpadów.

Planista pominął z uchwały sejmiku wojewódzkiego o ochronie obszaru Doliny Rzeki Pasłęki istotne punkty zakazujące na tym terenie znaczącego przekształcenia rzeźby terenu i zmiany krajobrazu. Tymczasem makroniwelacji trzeba będzie poddać ogromne masy ziemi (różnica poziomów to 24 m) na powierzchni 40 ha, co trwale zmieni krajobraz.

Pominął, że obiekt niesie ryzyko poważnych awarii przemysłowych (do chłodni i zamrażarek używany będzie amoniak, dwa zbiorniki zostaną ustawione na skraju głębokiego wąwozu, co przy awarii zbiorników spowoduje przemieszczenie się amoniaku na zwartą zabudowę Gietrzwałdu oddaloną od Centrum Lidla o 750 metrów).

W pozwoleniu wpisano zbiorniki na wody opadowe o poj. 5 tys. m3, a w projekcie na 10 tys. m3. Wpisano, że będą to zbiorniki „retencyjno-rozsączające, bezodpływowe, na wody opadowe z powierzchni utwardzonych, które należy oczyścić z substancji ropopochodnych.

- Nie ma czegoś takiego jak „zbiornik bezodpływowy-rozsączający” – stwierdziła Magdalena Czyżewska. - Ten zapis pozwala projektantom na dowolną interpretację. Zapis powinien być jednoznaczny: albo zbiornik bezodpływowy, albo rozsączający. W pozwoleniu na budowę wpisano wyłącznie zbiorniki na wodę retencyjne. Nie ma mowy o rozsączaniu wód opadowych do gruntu.

Wody opadowe nadmiarowe mają być wywożona wozami asenizacyjnymi do oczyszczalni ścieków. Prawo zabrania wprowadzania wód deszczowych do kanalizacji ściekowej i sanitarnej. Nie ma w dokumentach zgody oczyszczalni na przyjecie takich wód. Ponadto kontrola wykazała, że oczyszczalnia jest niewydolna. Mówią też o tym mieszkańcy Gietrzwałdu, że ścieki są spuszczane do rzeki Giłwy i dalej do Pasłęki.

Ekspert p. Tchórzewski zwrócił uwagę, że w projekcie architektoniczno budowlanym napisano, że inwestycja obejmie urządzenia melioracyjne, ale nie występuje w nich woda, są suche. Ekspert dokonał wizji lokalnej i stwierdził, woda płynie, układ melioracyjny jest drożny, są liczne sączenia wód gruntowych, powierzchniowych.

Dla hali o długości 420 m planista przewidział tylko 1 hydrant. Powinno być ich 20, co 50 m. Itd., itp. Przy takiej skali zagrożeń wójt zwolnił inwestora z obowiązku opracowania raportu oddziaływania na środowisko.

Obecni na spotkaniu prawnicy podkreślili, że jeśli Lidl rozpocznie w Gietrzwałdzie budowę, to zgłoszą ten fakt prokuraturze, jako czyn niedozwolony, a takim będzie naruszenie zakazów obowiązujących w Dolinie Rzeki Pasłęki. Prokurator nie będzie miał możliwości umorzenia zgłoszenia.

- Mamy dwie przesłanki unieważnienia pozwolenia na budowę – stwierdził pełnomocnik prawny Dermot:

1. Rażące naruszenie prawa – brak rozpoznania zgodności z MPZP oraz,

2. Wywołanie tą decyzją, złamania zakazów obowiązujących nas obszarze chronionego krajobrazu, zawartych w ustawie o ochronie przyrody, co jest przestępstwem zagrożonym karą grzywny lub więzienia.

Zebrani ustalili, że wyślą pismo do zarządu Lidla ostrzegający przed konsekwencjami prawnymi rozpoczęcia budowy.

Poseł PSL Tadeusz Samborski zadeklarował, że zainteresuje obroną Gietrzwałdu koleżanki i kolegów posłów PSL.
Krzysztof Olędzki postulował prace nad wpisaniem Gietrzwałdu na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Przedsiębiorca Stefan Grabski przedstawił plan walki z inwestycją Lidla. Plan A – zaangażowanie ekspertów i prawników do spraw sądowych, plan B polegał na wydrukowaniu specjalnych kart pocztowych w obronie Gietrzwałdu, z powołaniem się na art. 53 Konstytucji (Zasada wolności sumienia) i spowodowanie wysyłki ich do prezydenta RP (zostało wysłanych ich 30 tysięcy, jak dotąd bez reakcji).

I jest jeszcze ostateczny plan C, który jest tajny.

Na zakończenie poseł Skalik zaapelował o udział w pikietach pod marketami w sobotę 15 lutego. Prosił, by zgłaszać pikiety na stronie STOPLidl. Takie pikiety w całej Polsce odbyły się pierwszy raz 14 grudnia.

Wójt Gietrzwałdu Jan Kasprowicz wywiesił na stronie urzędu komunikat, w którym informuje, że będzie pozywał do sadu i żądał odszkodowania za „rozpowszechnianie fałszywych komunikatów na temat inwestycji Lidla”.

To reakcja na akcję przeciwników budowy Centrum Lidla w Gietrzwałdzie, którzy zasypują skrzynkę mailową urzędu gminy protestami.

Wójt w oświadczeniu kategorycznie zaprzecza, że Centrum stanie się składowiskiem odpadów. Zapewnia, że inwestycja nie zagraża ani przyrodzie, ani Sanktuarium Maryjnemu, które nie przynosi „żadnych korzyści płynących z ruchu turystycznego i pielgrzymkowego dla budżetu gminy”. Natomiast inwestycja zapewni wpływy, na pokrycie kosztów gminy związanych z organizacją rocznic objawień maryjnych. Wójt już raz, w 2023 roku zapowiedział takie pozwy, ale wówczas wojewoda uchylił uchwałę rady gminy, która upoważniała wójta do ścigania przeciwników inwestycji, jako sprzeczną z ustawa samorządową.

Adam Socha

OŚWIADCZENIE KONCERNU LIDL POLSKA

Szanowni Państwo,

teren Gietrzwałdu rozpatrujemy pod względem budowy nowego obiektu. Jednak w tym momencie ewentualny termin rozpoczęcia tej inwestycji nie jest znany. Chcielibyśmy jednak podkreślić, że na wspomnianym terenie miałoby powstać potencjalne centrum dystrybucji, w którym przechowywane byłyby m.in. produkty spożywcze oferowane w sklepach Lidl Polska. Natomiast fałszywą informacją jest, że w tym miejscu znajdować się będzie składowisko odpadów. Podkreślamy także, że od samego początku prac nad każdą z naszych inwestycji analizujemy wszelkie warianty, które w największym stopniu są dopasowane do otoczenia i sąsiadującej z inwestycją natury.

Projekt planowanego centrum dystrybucji w Gietrzwałdzie spełnia wymagania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu. Nowy budynek będzie oddalony od skrajnej strony budynku bazyliki o niemal 1000 metrów. Co ważne, nowa inwestycja to ponad 200 nowych miejsc pracy dla społeczności lokalnych.

Główną funkcją potencjalnego obiektu w Gietrzwałdzie będzie dystrybucja przede wszystkim produktów spożywczych do kilkudziesięciu sklepów Lidl Polska zlokalizowanych w województwie warmińsko-mazurskim oraz części województw ościennych. Planowane w tym rejonie centrum dystrybucji będzie obsługiwać wyłącznie polskie sklepy naszej sieci. Potencjalna nowa inwestycja w Gietrzwałdzie będzie podobnej wielkości, co obiekt w Oleśnicy, którego powierzchnia wynosi ok. 70 tys. mkw. (hala magazynowa wraz z budynkami towarzyszącymi).

Obecnie w Polsce funkcjonuje 13 takich centrów dystrybucji Lidl Polska – m.in. w Tarnowie Podgórnym, Bydgoszczy, gminie Psary k. Będzina, Stargardzie, Kałuszynie k. Mińska Mazowieckiego czy gminie Brańszczyk k. Wyszkowa. Centrala Lidl Polska sąsiaduje z jednym z nich – sąsiedztwo takiego budynku w Tarnowie Podgórnym pozwala na komfortową pracę ponad 1000 pracowników.

Zależy nam na tym, aby być „dobrym sąsiadem” społeczności lokalnych, dlatego regularnie dbamy o czystość naszych centrów dystrybucji, a także zapewniamy nowoczesne wyposażenie, dzięki którym magazynowe hale są bezpieczne oraz ciche. Nasze obiekty w żadnym stopniu nie emitują do środowiska niekomfortowych zapachów. Ze względu na lokalizację działki w Gietrzwałdzie oraz oddalenie od zwartej zabudowy mieszkalnej, potencjalna działalność naszego centrum dystrybucji będzie komfortowa dla mieszkańców miejscowości.

Chcielibyśmy zaznaczyć, że na terenie potencjalnej nowej inwestycji surowce nie będą utylizowane, przetwarzane czy spalane. Nadajemy surowcom drugie życie, dlatego odpady będą na bieżąco przekazywane do recyklera. Lidl Polska spełnia wszelkie restrykcyjne wymagania, które ustawodawca nakłada na podmioty wytwarzające surowce wtórne – sieć uzyskała wszelkie niezbędne decyzje administracyjne, dba o zabezpieczenia pożarowe oraz prowadzi ewidencję ich transportu na bieżąco w czasie rzeczywistym.

Dzięki prowadzonym działaniom Lidl Polska może dbać o recykling surowców i dać im drugie życie.

Odnosząc się do danych dotyczących odpadów, chcielibyśmy podkreślić, że w obiekcie Gietrzwałdzie surowce przez nas zebrane będą od razu przekazywane recyklerom. Działalność budynku będzie skupiała się przede wszystkim na dystrybucji produktów spożywczych do naszych sklepów. W naszych centrach dystrybucji nie składujemy odpadów, tylko zbieramy je i przekazujemy je wyspecjalizowanym w tym zakresie firmom. Dążymy do redukcji plastiku oraz prowadzenia gospodarki odpadami w obiegu zamkniętym, dlatego dbamy o recykling surowców i ponowne ich wykorzystanie.

Z poważaniem
Aleksandra Robaszkiewicz
Dyrektorka ds. Corporate Affairs and CSR
Lidl Polska

Szanowna Pani Aleksandro,

Nadal nie rozumiem, jak z punktu widzenia biznesowego opłaca się ta inwestycja? TO NIE JEST TEREN UZBROJONY, tylko rolny. Trzeba dociągnąć wszystkie media.

Gmina Gietrzwałd cierpi na brak wody. Chcecie wody opadowe wozić beczkowozami do oczyszczalni ścieków. To ogromne ilości, do tego oczyszczalnia gminna jest niewydolna i nie jest to zgodne z prawem (nie wolno wpuszczać do kanalizacji wód opadowych).

Nie macie dojazdu do DK16, WIĘC to dodatkowy koszt dla was budowy łącznika do DK16, długości ok. 1 km.

Koszt makroniwelacji będzie ogromny na obszarze 40 ha, różnica poziomów to 24 m. Do tego to glina, więc nie wykorzystacie jej do budowy i musicie zwieźć wiele ton żwiru do budowy Centrum.

Do tego dochodzą straty wizerunkowe, już w tej chwili odbyły się pikiety pod sklepami Lidla w całej Polsce i zapowiadane są kolejne.

Przecież na Warmii, wokół Olsztyna, macie doskonałe tereny na taką inwestycję. Mogę wskazać takie lokalizacje.

Proszę mi odpisać, co z punktu widzenia biznesowego Was przekonuje do trwania przy tej lokalizacji w Gietrzwałdzie?
Pozdrawiam
Adam Socha

Koncern nie odpowiedział!

Czytaj więcej: Relacja z posiedzenia Parlamentarnego Zespołu ds. Obrony Gietrzwałdu

Poseł PO z Olsztyna Maciej Wróbel został wiceministrem kultury

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 10 styczeń 2025 17:37

Poseł PO Maciej Wróbel z Warmii i Mazur został powołany na wiceministra kultury. Zastąpił Andrzeja Wyrobca, który w grudniu zrezygnował ze stanowiska.

Były wiceminister kultury Andrzej Wyrobiec złożył rezygnację 31 grudnia 2024 r. Po jego odejściu nadzór nad departamentami, które koordynował, przejęła ministra Hanna Wróblewska. Do chwili obecnej Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego nie potwierdziło oficjalnie kandydatury Macieja Wróbla.

- Zawsze jestem gotów do pracy na rzecz naszego kraju. Jeśli będzie taka wola pana premiera, to przyjmę ją z satysfakcją - powiedział poseł w rozmowie z PAP.

Kariera Macieja Wróbla

42-letni Maciej Wróbel (rocznik 1983), pochodzi z Giżycka, ukończył studia z zakresu pedagogiki w Warszawie (magisterium uzyskał w 2009), zaczynał karierę dziennikarską w lokalnych rozgłośniach radiowych. Współpracował z Radiem Kormoran, Radiem Wawa oraz Polskim Radiem Olsztyn. Był także związany z "Gazetą Giżycką" i "Tygodnikiem Giżyckim". W latach 2006–2016 pracował w TVP. Od 2009 kierował programem Informacje w TVP3 Olsztyn. Odszedł w 2016 roku po przejęciu mediów publicznych przez PiS.

W 2017 założył telewizję ReTV, ale stacja nie osiągnęła sukcesu, więc Wróbel wystartował w wyborach samorządowych w 2018 z ramienia Obywatelskiej Koalicji Giżycko na urząd burmistrza Giżycka, ale odpadł w I turze. Wówczas, w grudniu 2018 roku, stanowisko zastępcy dał mu świeżo upieczony burmistrz Kętrzyna Ryszard Niedziółka i był nim do maja 2023.

„Te cztery i pół roku można podsumować u niego jako gwiazdorstwo, lans, granie na emocjach i ciężko znaleźć miejsce, gdzie Wróbel realnie i rzetelnie pracował na rzecz Kętrzyna. Jednak czego można było się spodziewać po Wróblu, który zadeklarował, że jego jedyne miłości to Giżycko i telewizja” – podsumował jego kadencję portal info-ketrzyn24.

Odszedł z Ketrzyna, gdyż został powołany na szefa kampanii wyborczej KO na Warmii i Mazur do parlamentu (zapisał się do PO w 2022 roku). Dostał też od razu stołek wicedyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego w Olsztynie (WORD podlega marszałkowi województwa, urząd opanowany jest przez PO/PSL). Piastował to stanowisko do objęcia mandatu posła KO w 2023 r. Obecnie pełni funkcję przewodniczącego sejmowej podkomisji ds. mediów publicznych.

Zapytałem posła Wróbla w związku z jego pracą w WORD:

„Czy mogę określać w moich publikacjach zatrudnienie Pana przed wyborami parlamentarnymi do parlamentu w 2023 roku jako zastępca dyrektora WORD w Olsztynie, jako synekurę partyjną? Czy Komitet Wyborczy KO wliczył Pana wynagrodzenie do rozliczenia finansowania kampanii wyborczej?

Odpowiedź posła Wróbla:

„WORD miał nowe zadania do realizacji m.in. dotyczące stacji kontroli pojazdów i i promocji szkoleń BRD. Jestem zadaniowcem i lubię wyzwania. To co udało się rozpocząć, dziś z powodzeniem jest kontynuowane. W okresie kampanii przebywałem na urlopie bezpłatnym”.

Żona posła Maja Wróbel (politolog po UWM) 1 stycznia 2024 roku została zatrudniona na stanowisku Kierownik Biura Sportu w Departamencie Turystyki i Sportu na podstawie umowy o pracę. Ma wykształcenie wyższe (politolog po UWM) i 10-letni staż pracy. Jej wynagrodzenie wynosi 7. 725,70 zł brutto.

Przypomnijmy, że z Warmii i Mazura mamy już trzech wiceministrów, w ministerstwie aktywów państwowych posła Marcina Kulaska z SLD, który ma zostać ministrem nauki i Zbigniewa Ziejewskiego z PSL, w ministerstwie sportu Ireneusza Nalazka z SLD.

Stojąca na czele resortu kultury Hanna Wróblewska, to najgorszy minister kultury, także w opinii ludzi kultury i sztuki związanych z obozem koalicji Donalda Tuska.

Np. Daniel Olbrychski w programie „Dzień Dobry TVN” wypalił: – I rozczarowała mnie nasza koalicja rządząca, którą artyści wspierają, tak jak umieją, w 99 procentach wyborem ministry kultury, która jest wstydem dla polskiej kultury i dla tej koalicji – stwierdził Olbrychski.

Decyzje Wróblewskiej wywołały wiele kontrowersji. Szefowa MKiDN zlikwidowała Departament Restytucji Dóbr Kultury, który zajmował się odzyskiwaniem dzieł sztuki zagrabionych z Polski m.in. przez Niemców podczas II wojny światowej. Funkcje, które pełnił zostały rozparcelowane pomiędzy inne komórki resortu.

W atmosferze kontrowersji minister odwołała ze stanowiska dyrektora twórcę Muzeum Historii Polski Roberta Kostro. Nawet NIK nie miał zastrzeżeń do dyrektora Kostro.

Decyzja resortu wzbudziła sprzeciw nie tylko polityczny. W obronie dyrektora stanęli historycy, rada muzeum czy stowarzyszenia. - To jest decyzja kadrowa na zasadzie: mamy władzę, to możemy korzystać - komentuje historyk i politolog profesor Antoni Dudek. - To odwołanie wyjątkowo kuriozalne i to się będzie za Donaldem Tuskiem i jego ludźmi ciągnęło - ocenia.

Za Kostrą wstawił się też prof. Paweł Machcewicz, twórca Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, wyrzucony przez PiS tuż po jego otwarciu. Według niego, na tle PiS-owskich nominatów Kostro wyróżniał się "umiarkowaniem, otwartością na dialog i rzeczywistą troską o powierzoną mu instytucję". Według Machcewicza, Kostro kierował muzeum bez "nachalnej propagandy politycznej" i "otwartych manipulacji przeszłością".

Skandalem zakończyły się także zmiany na stanowisku dyrektora Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej.

Adam Socha

Czytaj więcej: Poseł PO z Olsztyna Maciej Wróbel został wiceministrem kultury

Wiernikowska po 23 latach opowiedziała historię Klewek, Leppera i Skowrońskiego

Szczegóły

Opublikowano: środa, 08 styczeń 2025 22:09

Adam Jerzy Socha

Opowieść Marii Wiernikowskiej w Kanale Zero o tym, jak 23 lata temu „wysadziła się w powietrze i znikła z telewizji, gazet i salonów”, z powodu podjęcia tematu „talibów lądujących w Klewkach z wąglikiem”, bije rekordy oglądalności. W opowieści pada też nazwisko b. marszałka województwa Andrzeja Ryńskiego, który wcześniej był dyrektorem oddziału spółki Rudolfa Skowrońskiego Inter Commerce, na północną Polskę.

Wiernikowska jako jedyny dziennikarz poszła tropem słynnego wystąpienia w Sejmie, 29 listopada 2001 roku, wicemarszałka Andrzeja Leppera, w którym zarzucił ministrom złodziejską prywatyzację największych państwowych przedsiębiorstw oraz branie łapówek od biznesmena Rudolfa S. trzem politykom Platformy Obywatelskie Pawłowi Piskorskiemu, Andrzejowi Olechowskiemu i Donaldowi Tuskowi i dwóm z SLD - Jerzemu Szmajdzińskiemu i Włodzimierzowi Cimoszewiczowi.

Prokuratura Okręgowa w Warszawie 1 lipca 2002 roku umorzyła śledztwo w sprawie rzekomego przyjęcia łapówek przez polityków, a sąd skazał Leppera za pomówienie na rok i trzy miesiące w zawieszeniu. Przywódcę Samoobrony Andrzeja Leppera znalezionego powieszonego w swoim biurze 5 sierpnia 2011 roku. Bogdan Gasiński od 20 lat siedzi w więzieniu i posiedzi jeszcze do 2051 roku, wyjdzie w wieku 80 lat. Jeden z najbogatszych Polaków Rudolf Skowroński zniknął i od 2006 roku jest poszukiwany listem gończym.

Wiernikowska przyjechała w styczniu 2002 roku do Klewek pod Olsztynem, gdzie ogromne gospodarstwo rolne (b. PGR) miał Rudolf Skowroński, a dyrektorem był zootechnik Bogdan Gasiński. Odwiedziła wówczas także mnie, żebym opowiedział, dlaczego wyleciałem z pracy w "Super Expressie", po artykule o historii działki w Olsztynie, na której powstał hipermarket Carrefour. Ale o tym dalej.

Lepper oparł swoje oskarżenia właśnie na tym, co mu w przeddzień wystąpienia sejmowego przekazał Gasiński. Ten, następnego dnia po wystąpieniu Leppera, zgłosił się do Prokuratury Okręgowej w Warszawie i potwierdził to, co przekazał Lepperowi. Twierdził, że był świadkiem wręczania łapówek Jerzemu Szmajdzińskiemu (SLD) i Pawłowi Piskorskiemu (PO). Wręczać miał Jerzy Nagraba, który otrzymał je od biznesmena Rudolfa Skowrońskiego, prezesa warszawskiej firmy Inter Commerce. Miałaby to być - według Leppera - rata za załatwienie miejsca w radzie nadzorczej przedsiębiorstwa Jelfa w Jeleniej Górze dla kolegi Skowrońskiego ps. "Karateka".

Nagraba to zwierzchnik Gasińskiemu w gospodarstwie rolnym Skowrońskiego, z którego Gasiński w kwietniu 2001 roku zniknął, a więc 7 miesięcy przed wystąpieniem Leppera, po tym, jak wyszło na jaw, że wyprzedał należące do firmy krowy oraz nie wypłacił również pensji pracownikom. Spółka straciła przez to 700 tys. zł. Zostanie za to w 2003 roku skazany na więzienie i ma siedzieć za wiele innych, drobnych oszust do 2051 roku, ale o tym później.

Oprócz wątku korupcyjnego Gasiński opowiedział o helikopterach z ludźmi z Afganistanu, którzy przylatywali do gospodarstwa w Klewkach i handlowali z Rudolfem Skowrońskim, oficjalnie szmaragdami, a tak naprawdę bronią i narkotykami - twierdził Bogdan Gasiński.

Jednym z odbiorców broni był Ahmad Szah Masud, afgański dowódca wojskowy, walczący z talibami (Zginął w zamachu 9 września 2001 roku. Sprawcami jego zabójstwa było dwóch Arabów podających się za dziennikarzy. Ładunek wybuchowy ukryli w kamerze. O zlecenie zamachu oskarżana jest Al-Ka’ida, która dwa dni później przeprowadziła ataki na World Trade Center i Pentagon. Niektóre tropy wskazują też na rosyjskie lub pakistańskie służby specjalne).

Opowiadał też Wiernikowskiej, że Skowroński wysyłał go z przesyłkami do różnych państw zachodnich. Twierdził, że były to mapy lotnisk. Dziwnym zbiegiem okoliczności w tym czasie, 11 września 2001 roku terroryści zaatakowali USA. Porwane przez arabskich terrorystów samoloty wbiły się w wieżowce WTC w Nowym Jorku.

Bogdan Gasiński twierdził też, że spółka, w której pracował, współpracowała z gangiem pruszkowskim, wołomińskim i i ze służbami specjalnymi. Opowiada, że był świadkiem zamordowania Młodego Klepaka, szefa mafii z Wołomina. Do morderstwa doszło w Mikołajkach, gdzie Inter Commerce również miał nieruchomości, spółka zbudowała bowiem „Nowe Mikołajki”, czym do dzisiaj chwali się na swojej stronie internetowej.

Wiernikowska w rozmowach z pracownikami gospodarstwa Skowrońskiego w Klewkach, ale i samym Skowrońskim, uzyskała potwierdzenie, iż faktycznie lądował tam śmigłowiec z Afgańczykami na pokładzie, by spotkać się ze Skowrońskim w Klewkach oraz w jego posiadości w Młyniku pod Sorkwitami. Wątek ze szmaragdami łatwo zweryfikowała, bo w internecie sam Skowroński reklamował się jako handlarz szmaragdami z Afganistanu (strona ta później zniknęła, ale Wiernikowska zdążyła utrwalić ją kamerą).

Opowieści Gasińskiego potwierdził częściowo były oficer PRLowskich służb specjalnych płk Aleksander Makowski, który w książce "Tropiąc Bin Ladena. W afgańskiej matni 1997-2007" opisał wspólne wypady ze Skowrońskim do Afganistanu, bliskie kontakty z Ahmedem Szachem Massudem, handel szmaragdami i próbę drukowania afgańskich pieniędzy i paszportów w Polsce. Interesy te robili wspólnie. Makowski nie wspomniał o tym, że handel szmaragdami, to była przykrywka w handlu bronią

Dziwne, że nie powstał o Rudolfie Skowrońskim film, bo to barwna postać, której kariera i zgromadzony majątek są ściśle związane z wykonywaniem zleceń ze strony komunistycznych służb specjalnych. Historia o nim byłaby zarazem historią tzw. transformacji w Polsce z komunizmu w kapitalizm, która odbywała się na styku gangsterów, biznesu i polityków.

Skowroński urodzony w 1951 roku w Milanówku, w 18 roku życia, według dokumentów zachowanych w IPN, został skazany na cztery lata więzienia za gwałt. Od 1976 roku jeździł do Berlina Zachodniego na handel dewizami i został przez prokuraturę wschodnio niemiecką zatrzymany na dwa miesiące. Są tacy, którzy twierdzą, że wtedy nastąpił werbunek przez STASI. Jako TW „Tomek” zapisał się do „Solidarności” w Wytwórni Artykułów z Tworzyw Sztucznych "A. Staniewicz" i był internowany od 5 stycznia do 2 lutego 1982 za druk i kolportaż materiałów antysocjalistycznych.

Po upadku komuny ustawił go oficer WSI płk Aleksander Makowski. Skowroński dostał "pożyczkę" ze spółki FOZZ i rejestruje Spółkę Inter Commerce. Wkrótce stanie się jednym z listy tygodnika WPROST „100 najbogatszych Polaków”.

Tak jak Aleksander Gawronik dostał „cynk”, że będzie można uruchomić kantory na granicy, tak Skowroński odpowiednio wcześniej dowiedział się, że każdy handlujący będzie miał obowiązek posiadania kas fiskalnych. Uruchomił ich produkcję oraz montownię sprzętu elektronicznego koreańskiej firmy „GoldStar”.

Następnie zajął się zdobywaniem za grosze gruntów rolnych, odrolnianiem ich i załatwianiem pozwoleń na budową na nich pierwszych w Polsce sklepów wielkopowierzchniowych pod nazwą HIT. Budował hipermarkety dla Carrefoura. W pewnym momencie pokłócił się z Francuzami o kasę i wtedy to chciał „napuścić” na nich Leppera (przekazał, że na budowie Carrefoura w Szczecinie zginęło dwóch robotników a kierownik budowy popełnił samobójstwo). Poskutkowało. Francuzi zapłacili mu część spornej kasy. Inter Commerce współuczestniczył też w realizacji C.H. Bemowo, C.H. Arkadia, C.H. Wileńska, C.H. Szczecin Turzyn oraz w innych inwestycjach tego typu w wielu miastach Polski.

W 2006 roku Skowroński pewnego dnia wyszedł ze swojego mieszkania w Warszawie i zniknął. Do dzisiaj jest poszukiwany listem gończym za korumpowanie i wywieranie wpływu na urzędników państwowych w Izbach Skarbowych i Urzędach Kontroli Skarbowej oraz Ministerstwie Finansów. Ale spółka Inter Commerce istnieje i przynosi nadal zyski jego rodzinie, żonie i dwóm synom.

Bogdan Gasiński – notoryczny oszust

Wiernikowska po spotkaniu z Gasińskim nie miała wątpliwości, że ma do czynienia z oszustem i bufonem. Jednak wiele historii, które opowiedział, związanych z Rudolfem Skowrońskim, potwierdziło się. Okazało się, że Gasiński zanim dotarł do Leppera, 2 miesiące wcześniej złożył zeznania w Prokuraturze Okręgowej w Olsztynie. Jak wówczas powiedział Wyborczej Mieczysław Orzechowski, rzecznik prokuratury w Olsztynie, w doniesieniu złożonym przez Gasińskiego do prokuratury w Olsztynie nie było żadnej informacji o łapówkach dla polityków, a jedynie "absurdalne informacje" typu: "do Klewek przyleciał w nocy helikopter z Talibami po bakterie wąglika" albo "przemyt kamieni szlachetnych przerzucanych przez mazurską wieś".

Gasiński próbował też wówczas swoimi rewelacjami zainteresować olsztyńskie redakcje. Odwiedził m.in. olsztyńską redakcję "Gazety", dzień po wystąpieniu Leppera w Sejmie. Twierdził, że to on dostarczył wszystkie dokumenty poświadczające korupcję wśród najważniejszych polityków w kraju. Jednak nie miał przy sobie żadnych dokumentów. Tłumaczył, że "nie jest wariatem, aby nosić je przy sobie". - Wszystkie kwity ma Lepper - mówił. Na pytanie, czy się nie boi, skoro jest jedynym świadkiem korupcji, odpowiedział tylko, że "po to przyjechał do Olsztyna, by go nikt nie znalazł".

Andrzej Ryński dyrektorem Inter Commerce

Skorumpowany miał być według Gasińskiego także ówczesny marszałek województwa Andrzej Ryński, wcześniej szef Inter Commerce na północną Polskę, czego prokuratura nie potwierdziła. Nazwisko Ryńskiego padło też w opowieści Marii Wiernikowskiej w Kanale Zero, jako marszałka i dyrektora w Inter Commerce. Rozmawiała wówczas z Ryńskim. „Gdzieś musiałem pracować” – odpowiedział.

Zadzwoniłem do Andrzeja Ryńskiego, w PRL działacza PZPR, który świetnie sobie poradził w biznesie po 1989 roku. Został prezesem uwłaszczonego Przedsiębiorstwa Gospodarki Miejskiej w Olsztynie, które póżniej kupił niemiecki koncern gospodarki odpadami Remondis, a Ryński został członkiem zarządu oddział Remondisu w Olsztynie. Ostatnio został członkiem rady nadzorczej spółki Skarbu Państwa CENZIN (największa polska spółka obrotu bronią i sprzętem specjalnym).

Ryński nie odebrał, chyba obraził się za to, że napisałem o tym, że został członkiem rady Cenzinu, bo nie chciał, żebym o tym pisał. Nie odpowiedział też na SMSa, w którym prosiłem, żeby opowiedział jak poznał Skowrońskiego i został dyrektorem Inter Commerce w Olsztynie. To byłaby bardzo ciekawa opowieść…

Wiernikowska zbierając materiał dla TVP w Klewkach odwiedziła również mnie, 25 stycznia 2002 roku. Żeby nie było, mam na to dowód. Otóż pod choinkę dostałem prezent „Księgę gości” i poprosiłem na koniec rozmowy o wpis pamiątkowy. Oprócz Wiernikowskiej podpisali się panowie z TVP, którzy jej towarzyszyli w nagraniach:

Wiernikowska chciała się dowiedzieć, jak wyleciałem z Super Expressu.

Z powodu artykułu na temat działki, na której powstał Carrefour w Olsztynie. Moi dwaj dziennikarze Tomasz Molga i Mariusz Korzus (byłem szefem oddziału SE w Olsztynie) dostali „cynk” z policji o tym, jak działka, która była w posiadaniu gminy Olsztyn przeszła w ręce kilku olsztyńskich biznesmenów za grosze, którzy następnie sprzedali ją Carrefourowi za grube miliony. Policjanci mieli nagrania z podsłuchu rozmowy urzędnika ratuszowego z biznesmenem. Ktoś wysoko postawiony chciał sprawie „ukręcić łeb”, więc dlatego dali nam „przeciek”. Opisaliśmy tylko część tej historii z uwagi na zagrożenie procesami. Nie chciałem też narażać dziennikarzy na "przykrości" ze strony biznesmenów (biznesmeni w dniu, w którym ukazał się artykuł odwiedzili mnie w redakcji, by wyrazić swoje oburzenie, ale wytłumaczyłem im, że przecież w artykule nie ma cienia aluzji, iż zastraszyli kogoś czy skorumpowali, więc czego się obawiają?). W artykule postawiliśmy zarzut tylko władzom olsztyńskiego ratusza, że pozwolili się „ograć” biznesmenom i miliony zamiast do kasy miasta zostały zgarnięte przez trójkę biznesmenów.

W tym czasie już prezydentem był Janusz Cichoń a redaktorem naczelnym „Superaka” została Ewa Jarosławska skoligacona rodzinnie z Cichoniem. No i Jarosławska przyjechała do Olsztyna, wręczyć mi wypowiedzenie "z powodu utraty zaufania”, następnie poszła do prezydenta Olsztyna wraz z dziennikarzem Mariuszem Korzusem i tam u rzecznika prasowego prezydenta – Wojciecha Szalkiewicza, zredagowali przeprosiny prezydenta za ten artykuł o działce i Jarosłąwska kazała je Korzusowi podpisać. Ugiął się, gdyż wiedział, że inaczej podzieli mój los.

Maria Wiernikowska w Kanale Zero opowiedziała też o byłych funkcjonariuszach służb specjalnych, którzy powołali firmy ochroniarskie. Byli esbecy ochraniali państwowe urzędy, instytucje, spółki Skarbu Państwa, mieli więc praktycznie wgląd we wszystko, czym zajmuje się państwo polskie, mieli dostęp do ekskluzywnych dokumentów, mieli możliwość zakładania podsłuchów. Poruszyła też temat torturowania w szkole szpiegów w Kiejkutach na Mazurach więżniów z Guantanamo, z którymi  agenci CIA lądowali na lotnisku w Szymanach...

TVP, w której pracowała Wiernikowska odłożyła jej film o „Klewkach” na półkę i pozbyła się Wiernikowskiej. Próbowała zainteresować też inne media, w tym Wyborczą, dotarła się nawet do Adama Michnika, ale media głównego nurtu ogłosiły Leppera oszołomem i nabijały się z historii z Klewkami (w Wyborczej nawet uruchomiono specjalną rubrykę „Wieści z Klewek”), a o Wiernikowskiej poszło po Warszawie, że „zwariowała”.  Napisała więc o tym, czego się dowiedziała "w Klewkach" książkę pt. „Zwariowałam”, bez nazwisk, żeby nie narazić się na procesy. Jedynie podała nazwisko Aleksandra Makowskiego, dlatego, że wówczas nie wiedziała, że jest oficerem WSI. Dowiedziała się dopiero z raportu Macierewicza z likwidacji WSI.

Napisała książkę i to ją do reszty pogrążyło w oczach "warszawki". I tak słynna dziennikarka, obsypywana nagrodami, korespondentka wojenna, zapamiętana przez widzów jako reporterka relacjonująca powódż we Wrocławiu wyleciała z zawodu. Otworzyła knajpkę w Warszawie, ale po kilku latach interes upadł. Teraz odnalazł ją Krzysztof Stanowski. Najpierw zlecił jej reportaże z wojny izraelsko-palestyńskiej, a ostatnio namówił, by opowiedziała swoją historię z Klewkami. Opowieść odniosła ogromny sukces.

Robert Mazurek następnie zrobił z Wiernikowską w Kanale Zero długi wywiad.

Bogdan Gasiński od 20 lat siedzi w więzieniu 

W 2024 roku usłyszał kolejne wyroki, który przedłużyły mu pobyt w więzieniu do roku 2051 roku. Za co? Po aferze z Klewkami miał jeździć po całej Polsce, podawać się za reportera TVN-u Jacka Gasińskiego i metodą "na dziennikarza" wyłudzać noclegi oraz jedzenie w drogich hotelach. Na odchodnym, w wielkich torbach, miał wynosić telewizory i inny sprzęt elektroniczny.

Za te kilkadziesiąt kradzieży oraz fałszerstwa i oszustwa za kratkami ma pozostać aż do 2051 r. Sądy zastosowały w jego przypadku zagmatwane przepisy, znane tylko kilku karnistom w Polsce, dotyczące tzw. kary łącznej. Do tej pory byłem przekonany, że jeśli ktoś dostaje wiele wyroków, to odsiaduje ten najdłuższy, a nie że sumuje się kilkadziesiąt wyroków i wychodzi 100 lat więzienia jak w USA.

- Po prostu padł ofiarą całkowicie nonsensownych i niesprawiedliwych rozwiązań w prawie — mówi Onetowi prof. Piotr Kardas, kierownik Centrum Prawa Karnego Międzynarodowego i Porównawczego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, a oprócz tego czynny adwokat.

Przypomnę, że twórcy Amber Gold Marcinowi P. wymierzono karę 15 lat więzienia.

Adam Socha

Czytaj więcej: Wiernikowska po 23 latach opowiedziała historię Klewek, Leppera i Skowrońskiego