Polska

Krasnodębski ma rację w sprawie zagrożenia z UE, ALE…

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 09 wrzesień 2022 15:52

Konstanty Pilawa

*Zdzisław Krasnodębski z rozbrajającą szczerością przyznaje, że polityka PiS wobec UE jest, mówiąc delikatnie, nieskuteczna.

*Nienawiść opozycji do PiS uniemożliwia jej trzeźwe patrzenie na procesy, które dzieją się na naszych oczach w polityce europejskiej.

*Parafrazując Konarskiego „szaleniec ten, kto mniema, że Unia Europejska mocniej pragnie dobra Polski, niż sami Polacy”.

*Dorośnijmy wreszcie i przestańmy widzieć w UE wspaniałomyślnego opiekuna, a zacznijmy upatrywać w niej kluczowego, ale trudnego sojusznika.

Każde odchylenie od dogmatu o „złotej europejskiej wolności” jest karane zarzutami o prorosyjskość lub śmierdzący ciemnogród. Ponad wszystko zaś wybija się nienawiść do obecnej władzy. Trzeba być skrajnym naiwniakiem, by powtarzać za oficjalnym przekazem decydentów UE, że kluczową motywacją jej instytucji jest troska o polską praworządność i czystą planetę. To wspaniałe wartości, tak samo jak wspaniałą wartością była polska złota wolność w 1733 roku. Nie zmienia to jednak faktu, że pod tym aksamitnym płaszczykiem kryją się twarde, polityczne interesy, których realizacja skończy się ograniczeniem polskiej suwerenności.

Salonowe przekazy dnia

Profesor Zdzisław Krasnodębski, eurodeputowany PiS-u, stwierdził 18 sierpnia na antenie TV Republika: „Zagrożenie dla naszej suwerenności ze strony Zachodu jest większe niż ze strony Wschodu. To jest paradoksalne. Oczywiście Rosja jest brutalna, Rosja może wypowiedzieć na wojnę. Ale Polacy wiedzą w sensie duchowym, czy psychologicznym, jak z takim niebezpieczeństwem się obejść. Putin nas nie dzieli, ale łączy. Natomiast UE posługuje się zupełnie innymi środkami. Zachętami, miękką siłą, atrakcyjnością, pieniędzmi”.

Opinia ta, choć wyrażona kilkanaście dni temu, nadal rezonuje w debacie publicznej. 27 sierpnia Rafał Trzaskowski otwierając Campus Polska Przyszłości, nawiązał krytycznie do słów eurodeputowanego PiS-u stwierdzając z oburzeniem, że Ukraińcy walczą z Rosją o europejskie wartości z demokracją i suwerennością na czele i nie można dziś straszyć Zachodem. Wcześniej opinie na podobnie „wysokim moralnym C” wyrazili Leszek Miler i Bronisław Komorowski. Dariusz Klimczak z PSL posądził nawet prawicowego polityka o szpiegowanie na rzecz Putina…

Liberalno-lewicowa prasa również uruchomiła swoje przekazy dnia. Paweł Wroński straszył powrotem endeckiej mentalności. O koniunkturalizm i prorosyjskość posądziła profesora Monika Olejnik. Co do zamiarów o bardziej inteligentny komentarz próbował pokusić się na łamach OKO.press Adam Leszczyński. Autor chciał pokazać, że prorosyjskie sympatie i nienawiść do Zachodu mają wśród polskich konserwatystów bardzo głębokie tradycje.

Artykuł insynuuje, że cechą konieczną polskich konserwatystów jest wschodniość, a więc nieprzystawalność do zachodniej rodziny cywilizowanych ludzi jedzących nożem i widelcem. Co dość zabawne, na poparcie swojej tezy Leszczyński wymienia m.in. Adama Gurowskiego. Człowieka, który z konserwatyzmem nie miał nic wspólnego. Wręcz przeciwnie, dziś uznalibyśmy go za skrajnego lewaka i skończonego idiotę. Komentarz Leszczyńskiego – choć niemądry i zdradzający kolonialny kompleks – idzie jednak ciekawym tropem. Poszukuje w dalekiej przeszłości postaci, które mogą nam pomóc zrozumieć obecną sytuację polityczną.

W tej sprawie nie warto jednak szukać wśród mniej znaczących dla polskiej myśli politycznej pociotków, ale zwrócić się o radę do jej najwybitniejszych przedstawicieli. Takich, których nie sposób posądzić ani o anty-zachodniość, ani też o pro-rosyjskość. Mam tu na myśli Stanisława Konarskiego (1700-1773) – krytyka liberum veto, człowieka, który właściwie zapoczątkował w Polsce nowoczesne myślenie o polityce, a jednocześnie pozostał ortodoksyjnym katolikiem, a w pewnym sensie i sarmatą.

Krasnodębski mówi Konarskim

Stawiam tezę, że Konarski zgodziłby się z opinią Zdzisława Krasnodębskiego. I to nawet dzisiaj, w epoce Unii Europejskiej i globalizacji.

W Listach poufnych podczas bezkrólewia (1733) pisze: „Opieka sąsiedzka może być macochą naszej swobody, matką jej być nie może. […] Tego oni chcą i o to się starają, abyśmy w domu byli wolni, a na zewnątrz – od nich zależni”. I dalej: „Szaleniec ten, kto myśli, że Francuzi bardziej kochają kraj niemiecki, niż to czynią sami Niemcy. Szaleniec także ten, kto mniema, że Niemcy i Moskale mocniej pragną dobra Polski, niż sami Polacy. My najlepiej życzymy ojczyźnie”.

Tekst pisany w czasach przedostatniego bezkrólewia i wojny o sukcesję skierowany był do tej szlachty, która nie rozumiała, że Austria i Rosja wspierają „złotą polską wolność” po to tylko, aby Polska pozostawała bezwolna i słaba. Część szlachty zaczadzona wewnętrznymi sporami, niechęcią wobec oponentów i błędnym rozeznaniem politycznym kompletnie ignorowała obce wpływy, sądząc, że największym problemem jest władza królewska czyhająca na ukrócenie szlacheckich przywilejów.

Mentalność ta przypomina zachowanie dzisiejszej opozycji i jej narrację o UE, która zawsze robi wszystko dla naszego dobra. Każde odchylenie od dogmatu o „złotej europejskiej wolności” jest karane zarzutami o prorosyjskość lub śmierdzący ciemnogród. Ponad wszystko zaś wybija się nienawiść do obecnej władzy. Uniemożliwia ona opozycji trzeźwe patrzenie na procesy, które dzieją się na naszych oczach w polityce europejskiej.

Sądzę, że polaryzacja jest dziś tak silna, że nawet rozsądni ludzie nie są już (niestety) zdolni do akceptacji sytuacji, w której można być na przykład jednocześnie krytykiem sądowych antyreform PiS-u i obawiać się rosnącego wpływu UE na Polskę wykraczającego poza literę traktatów.

Praworządność jak szlachecka złota wolność

Unia Europejska jest kluczowa dla naszego rozwoju. Nie chciałbym wzrostu popularności narracji polexitowych. Wierzę również w istnienie wartości europejskich, choć inaczej rozumianych niż chce tego liberalno-lewicowy mainstream. Trzeba jednak być skrajnym naiwniakiem, by powtarzać za oficjalnym przekazem decydentów UE, że kluczową motywacją Komisji, Parlamentu Europejskiego i przewodniczącego Rady Europejskiej są troska o polską praworządność i czystą planetę.

Praworządność i czysta planeta to wspaniałe wartości, tak samo jak wspaniałą wartością była polska wolność w 1733. Nie zmienia to jednak faktu, że pod tym aksamitnym płaszczykiem kryją się twarde, polityczne interesy, których realizacja skończy się ograniczeniem polskiej suwerenności.

Rosnąca z roku na rok siła Komisji i Trybunału Sprawiedliwości, mechanizm warunkowości, postulat odchodzenia od zasady jednomyślności w Radzie, czy ogłoszenie przez kanclerza Niemiec planu utworzenia prawdziwie suwerennej Unii Europejskiej to realne zjawiska, które trzeba poddawać rzetelnej analizie i krytyce. One wszystkie umacniają Unię Europejską, a więc i państwa, które nadają jej ton, a osłabiają wolę polityczną i tak już mocno marginalizowanej Polski.

Można sparafrazować Konarskiego – „Szaleniec także ten, kto mniema, że Unia Europejska z silną pozycją Niemiec i Francji mocniej pragnie dobra Polski, niż sami Polacy”. Właśnie takich szaleńców krytykował Krasnodębski.

Sens jego wypowiedzi można oddać jednym zdaniem: dorośnijmy wreszcie i przestańmy widzieć w UE wspaniałomyślnego opiekuna, a zacznijmy upatrywać w niej kluczowego, ale i trudnego sojusznika, który coraz częściej uprawia politykę sprzeczną z naszymi interesami. I właśnie w tym sensie zagrożenie ze strony Zachodu jest większe. Większe, bo duża część Polaków w ogóle go nie widzi.

Suwerenność i demokracja w kryzysie

Suwerenność w czasach globalizacji i Unii Europejskiej wydaje się pojęciem coraz mniej przydatnym do analizy rzeczywistości politycznej. Często kojarzy się z XIX-wiecznym koncertem mocarstw, zdolnością państwa do realizacji swoich indywidualnych interesów.

„Przyszedł nowy świat. W erze globalizacji nasza suwerenność jest wpisana w szerszy europejski projekt. Przecież to nasza wspólnota! UE to jedność. Gdy my jesteśmy bardziej podobni do europejskiego mainstreamu, to i nasza pozycja we Wspólnocie będzie lepsza po tym, jak w końcu pokonamy PiS” – takie jest myślenie opozycji. To postawa naiwna.

Wspólnota europejska istnieje na poziomie ogólnych wartości, symboli, prawa i rynku. To jednak nie oznacza, że interesy poszczególnych państw nie odgrywają w niej kluczowej roli. A jeśli odgrywają, to nierzadko interesy innych krajów mogą zagrażać interesom Polski. To wszystko zaś będzie sprzedawane przez Brukselę pięknymi słowami o europejskiej suwerenności, wartościach i symbolach. To jest taki banał, że aż głupio o tym pisać. A jednak trzeba, skoro słowa Krasnodębskiego wywołują takie emocje.

Zapomina się również, że suwerenność ma także, a może przede wszystkim, wymiar wewnętrzny. Obywatel żyjący w suwerennym państwie wie, że jego pójście na wybory ma sens, że zmienia rzeczywistość polityczną. Niewybieranych w demokratycznej elekcji 35 tysięcy urzędników Komisji Europejskiej podejmujących decyzje w niezrozumiały dla większości Europejczyków sposób znacząco ogranicza polityczną sprawczość zwykłych obywateli. Zarówno polskich, jak i niemieckich czy francuskich. To narusza suwerenność ludu, bo podejmuje się decyzje ponad jego głowami.

Kryzys instytucji unijnych zauważano już dawno, i to nie tylko po konserwatywnej stronie. Solidarność UE wobec wojny na Ukrainie nie jest cudowną różdżką, która ten system uzdrowi. Rozwijający się projekt Unii Europejskiej działający w kontekście globalizacji wcale nie unieważnił pojęcia suwerenności państwa i prawa obywateli do samostanowienia. Uczynił to zagadnienie jeszcze bardziej skomplikowanym, a przez to potencjalnie groźnym.

Pieniądze za suwerenność

W 1733 r. mieliśmy do czynienia z przejrzystymi na ogół interesami Austrii, Prus, Rosji czy Francji. Dziś do interesów państwowych dochodzi jeszcze interes samej Unii będącej w jakiejś części składową interesów najsilniejszych państw na czele z Niemcami i Francją. Jest też interes samych polityków i urzędników europejskich realizujących interesy autonomicznie wobec państw narodowych.

W oczywisty sposób sprawę komplikuje również fakt, że Polska jest coraz bardziej marginalizowaną częścią tej nieprzejrzystej struktury. Nie ma powrotu do suwerenności rozumianej na modłę XVIII w., nie ma jednak również ucieczki od odpowiedzi na pytanie, w którym momencie uderzyć pięścią w stół.

Bardzo potrzebujemy realizacji Krajowego Planu Odbudowy. To wielkie pieniądze, które pomogą nam lepiej poradzić sobie z kryzysem ekonomicznym, którego skutki już są odczuwane przez zwykłych obywateli. Mam jednak wątpliwość, czy wielkie pieniądze za oddanie nawet małej części suwerenności, to dobra transakcja. Realistycznie brzmi dziś prognoza, że Polska nie otrzyma tych pieniędzy dopóki naszym państwem będzie rządziło PiS.

Jeśli okaże się trafna, a opozycja wygra wybory obiecując, że Tusk załatwi pieniądze z UE, to analogia do chylącej się ku upadkowi I RP, w której obce państwa wybierały nam władze, okaże się czymś więcej niż tylko niewiele znaczącą historyczną anegdotą.

Najważniejszych słów Krasnodębskiego nie usłyszał nikt

Na koniec warto dodać, że afera wokół słów Krasnodębskiego jest charakterystyczna również dlatego, że debata publiczna nie zwraca uwagi na najistotniejszą część tego wystąpienia. Europoseł z rozbrajającą szczerością przyznaje, że polityka PiS-u wobec UE jest, mówiąc delikatnie, nieskuteczna. Potwierdza, że nie tylko na poziomie polityki europejskiej głównego nurtu pozycja Polski jest dramatycznie słaba.

Nie chodzi jedynie o mniejszość w Parlamencie Europejskim, nieskuteczność w budowaniu sojuszy w Radzie Europejskiej czy Radzie Unii Europejskiej. Jesteśmy również marginalizowani, zdaniem eurodeputowanego, na poziomie wysoko wykwalifikowanego managementu średniego i wysokiego szczebla w Komisji, a więc tej klasy urzędniczej, która realnie „robi” politykę UE. Tam prym wiodą oczywiście Niemcy i pracownicy pochodzący z innych narodów starej Unii.

Krasnodębski opowiada o wycieczce do polskiego komisarza Wojciechowskiego na legendarne 13. piętro w budynku Komisji, na którym ponoć zapadają kluczowe decyzje. Problemem jest to, że do tego stolika Polska nawet nie jest zapraszana. Sam profesor, jako wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego i pełniący funkcję eurodeputowanego od ośmiu lat, przyznaje, że może się tylko domyślać, jak ten kluczowy dla UE proces decyzyjny przebiega.

Po siedmiu latach rządzenia prominentny polityk PiS przyznaje, że polska polityka europejska leży i kwiczy, a my jako państwo nie zrobiliśmy niczego, żeby wykwalifikować i wepchnąć kompetentnych ludzi do najważniejszego urzędu w Europie.

Pół żartem pół serio można powiedzieć, że niewiele się zmieniło od 1733 r. Dwie największe wady zdegenerowanego narodu szlacheckiego zostały odziedziczone przez współczesnych. Warcholstwo przejawiające się w niszczeniu instytucji państwa odziedziczyło PiS (patrz antyreforma sądowa). Europejski klientelizm odziedziczyła zaś opozycja (patrz stosunek do UE). Tylko nowego Konarskiego jakoś nie widać.

Konstanty Pilawa

Tekst ze strony klubjagiellonski.pl

Na zdjęciu: Rycina przedstawiająca alegoryczny rozbiór Polski w 1772 rokuFoto: Wikipedia/ domena publiczna

Czytaj więcej: Krasnodębski ma rację w sprawie zagrożenia z UE, ALE…

Strategia PiS na III kadencję: Polski bez(Ład) i reparacje

Szczegóły

Opublikowano: środa, 07 wrzesień 2022 19:19

Zbigniew Lis

Głównymi elementami strategii PiS, na wygranie wyborów w 2023r., czyli III kadencję ich rządów, jest program reform w ramach tzw. „Polskiego Ładu” oraz opublikowanie raportu o reparacjach wojennych dla Polski od Niemiec. Dokument ten przedstawił były premier J. Kaczyński, 1 września, w 83 rocznicę wybuchu II wojny światowej, w odbudowanej Warszawie na Zamku Królewskim, zniszczonych przez Niemcy.

Jej przywódca nie przewidział jednak, że podczas obecnych rządów PiS, wystąpią tak nieprzewidywalne i niesprzyjające okoliczności na świecie i w Europie, jak epidemia Covid, barbarzyńska wojna na Ukrainie i związany z tym kryzys energetyczny. Również inflacja i drożyzna, a także blokowanie Polsce środków przez Unię Europejską w ramach KPO, jeszcze bardziej tę sytuację skomplikowały i stanowią duże utrudnienia w realizacji wymienionej strategii.

Polski Ład, czy bezład

„Polski Ład” to rządowy program reform społeczno-gospodarczych z czerwca 2021r., mający na celu zwalczanie skutków pandemii Covid i odbudowę polskiej gospodarki. Zawiera on 10 rozdziałów dotyczących najważniejszych aspektów w życiu Polaków, w tym m. in.: zdrowia, pracy i płacy, rodziny i domu, czystej energii oraz rozwoju. Nie bez znaczenia jest również kosztowne utrzymanie wszelkich dotychczasowych świadczeń socjalnych, takich jak m. in. „rodzina 500 plus”, 13 i 14 emerytura.

To miała być największa w ostatnich latach reforma podatkowa w kraju. Cel był ambitny, miała być dobra zmiana, a wyszło jak zawsze, czyli jakoś to będzie, damy radę, itd. Niestety, obecnie coraz częściej okazuje się, że przygotowywane w pośpiechu i skomplikowane przepisy, pełne są luk i pułapek natury prawnej. Nawet specjaliści mają duże trudności z ich interpretacją.

Wymieniony Program jako całość oceniany jest przez ekspertów w większości spraw negatywnie. Ocena ta uwzględnia również rozwiązania pozytywne i od dawna oczekiwane, a dotyczy podwyższenia kwoty wolnej od podatku oraz waloryzację progu podatkowego. Te korzystne zmiany będą odnosić się tylko do części przedsiębiorców.

Uwzględniając te plusy, to straty, jakie oni poniosą, zdecydowanie przewyższają korzyści. Świadczy o tym lawina negatywnych i alarmujących wypowiedzi pracodawców w różnych mediach, szczególnie jeśli chodzi o niebotyczny wzrost cen źródeł energii. „Polski Ład” pozwoli zaoszczędzić na podatkach, przeważnie niewielkie kwoty, najmniej zarabiającym Polakom i emerytom. Jednocześnie, nie wiadomo czy to było zamierzenie świadome, że Program ten zdecydowanie uderza w klasę średnią, a także w większość przedsiębiorców w kraju.

Do tego dochodzi jeszcze niepokojące spowolnienie Produktu Krajowego Brutto (PKB) i wysoka inflacja, która w sierpniu br. wyniosła ponad 16 %. Ostatnio Ministerstwo Finansów zakłada, że wzrost PKB wyniesie w tym roku 4,6 % (5,7 % w 2021r), a w przyszłym roku tempo wzrostu PKB spadnie do 1,7 %. Wskaźnik aktywności gospodarczej w kraju (PMI skala 100) w takich sektorach, jak produkcja, budownictwo i usługi, ma również tendencję spadkową (z 56,1 w m. XII ub.r. do 40,9 w m. VIII br.). Im niższy indeks PMI, tym większe negatywne zmiany w gospodarce, które mogą doprowadzić do kryzysu, który zaczyna się, gdy spada on poniżej 43. Z kolei im wyższy jest ten indeks, tym lepsza koniunktura. Stan gospodarki polskiej i wymienione aspekty na pewno nie sprzyjają pełnej realizacji strategii PiS.

Reparacje, czy odszkodowania wojenne

W okresie międzywojennym w Polsce, dla rodaków oraz rządzących i opozycji, patriotyzm i polska racja stanu, były rzeczą świętą, czyli wartości te były poza wszelkimi podziałamy. Mimo upływu ponad 30 lat od uzyskania suwerenności i początku transformacji, mamy obecnie największe podziały wśród rodaków, a „wojna polsko-polska” osiągnęła chyba apogeum. To jest jak zdrada stanu, jakaś aberracja, kołtuństwo, a może nawet nędza intelektualna. Jak powiedział ostatnio jeden z obecnych ministrów, opozycja to jak „piąta kolumna”, która kolaboruje z Niemcami i działa w ich interesie.

Co i jak wymienione wartości znaczą obecnie dla części Polaków, niech świadczą ostatnie argumenty, wypowiedzi i opinie najważniejszych przedstawicieli tzw. totalnej opozycji, w związku z opublikowaniem raportu o reparacjach.

Sprawa odszkodowań oraz ustalenie granic państw w Europie, w tym Polsce, była rozstrzygnięta po zakończeniu II wojny światowej na konferencjach w Jałcie i Poczdamie w 1945r. na spotkaniach najważniejszych przedstawicieli Rosji, Wielkiej Brytanii i USA, bez udziału Polski. Termin reparacje wojenne, bardziej chyba jest adekwatny zaraz po zakończeniu wojny, a obecnie po 77 latach od jej końca, powinno się raczej używać nazwy - odszkodowania wojenne.
Prezes PiS od zawsze miał plany wystąpienia Polski o odszkodowania wojenne od Niemiec.

Jednak żądanie ich w sytuacji rozpoczętej już kampanii wyborczej w kraju oraz w momencie, gdy Polska nie ma nawet od 8 miesięcy swojego ambasadora w Berlinie, jest tym bardziej niezrozumiałe i mało dyplomatyczne. Nikt chyba nie ma wątpliwości, że gra sentymentem antyniemieckim, to działanie jak najbardziej instrumentalne i wyrafinowane oraz nośne medialnie.

Moim skromnym zdaniem, najlepszym momentem do wystąpienia z takimi roszczeniami na drodze dyplomatycznej, był rok 1990, tj. czas po połączeniu się dwóch państw niemieckich, na spotkaniu przedstawicieli państw niemieckich oraz USA, W. Brytanii, Francji i ZSRR, bez udziału Polski. Jednocześnie 14.11.1990r. została zawarta umowa bilateralna między Polską i RFN w sprawie uznania granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej.

Obecnie polskiemu rządowi pozostaje tylko zawarcie umowy między dwoma sąsiednimi państwami, w trybie złożonym, tj. jej podpisana i ratyfikowania.

Z drugiej strony, to przykre, a nawet wręcz haniebne i tragiczne, że tylko ok. 65% Polaków popiera żądania odszkodowań od Niemców za ich zbrodnie. Pozostali rodacy, w tym totalna opozycja oraz tacy komuniści jak, byli ministrowie spraw zagranicznych W. Cimoszewicz i D. Rosati są im przeciwni.

Jak niewiarygodna, wręcz cyniczna i zdradziecka jest PO, wystarczy przypomnieć podjęcie uchwały przez Sejm w tej sprawie w 2004r., za którą głosowała również PO oraz porównać to z obecną wypowiedzią D. Tuska, że żądanie Polski odszkodowań od Niemiec to są „dyrdymały”, które służą PiS w walce politycznej w kraju. Trzeba też wspomnieć o aberracji politycznej posła Roberta Kropiwnickiego z PO po jego ostatnich wypowiedziach w telewizji o reparacjach, że "Rząd polski chce po raz kolejny tak naprawdę zagrabić odszkodowanie. (...) Wy chcecie po raz kolejny okraść ofiary II wojny światowej" – stwierdził. Kuriozalne są też słowa B. Budki, szefa klubu parlamentarnego PO, że reparacje wojenne, tak jak środki w ramach KPO z UE, będą mogły być przyznane tylko po zmianie obecnej władzy. Stąd można domniemać, że tylko D. Tusk może je załatwić, bo jest polskim namiestnikiem Niemiec.

Wypłata przez Niemcy odszkodowań Polsce w wysokości ok. 6 bilionów zł, za zbrodnie i zniszczenia wojenne oraz śmierć ok. 6 mln Polaków, w tym połowa pochodzenia żydowskiego, czyli co dziesiątej ofiary II wojny światowej, to moralny i historyczny ich obowiązek. Tak twierdzi prof. Stephan Lehnstadt, historyk Touro College w Berlinie, a niemiecka Minister Kultury ostatnio powiedziała, że Polsce od Niemiec wiele się należy. Z kolei rzecznik MSZ Niemiec powiedział, że sprawa reparacji wojennych dla Polski jest zamknięta.

W kręgach PiS mówią, że postawienie kwestii reparacji wojennych od Niemiec, ma wywrzeć nacisk na Berlin i Brukselę w sprawie odblokowania środków z UE w ramach KPO.

W Niemczech nikt nie pozostawia złudzeń, że starania polskich władz mogą się zakończyć sukcesem. Ale mimo to polska inicjatywa jest traktowana poważnie, w szczególności, gdyby nasze MSZ zdecydowało się na przesłanie formalnej noty dyplomatycznej, z roszczeniami do niemieckich władz. Trudno zrozumieć, dlaczego dotychczas tego nie uczyniono, począwszy od 1990r.

Natomiast odnosząc się do słów papieża, św. Jana Pawła II, powiedział, że: "Przebaczenie nie sprzeciwia się bynajmniej poszukiwaniu prawdy, ale wręcz domaga się prawdy. Dokonane zło musi zostać rozpoznane i w miarę możliwości naprawione".

O tym czy powyższa strategia PiS przyniesie tej partii sukces, przekonamy się za rok po wyborach, bo szanse na uzyskanie od Niemiec odszkodowania za zbrodnie wojenne w Polsce są właściwie żadne, przynajmniej w obecnej dekadzie. Za to koszty polityczno-ekonomiczne dla naszego kraju są bardzo realne. Tym bardziej, że barbarzyńska wojna w Ukrainie trwa już siódmy miesiąc, a reżim putinowski zamierza przed nadchodzącą zimą, wstrzymać UE dostawę nie tylko gazu, ale i ropy, węgla oraz oleju opałowego.

Zbigniew Lis

emerytowany samorządowiec, bezpartyjny

7 września 2022 r.

Czytaj więcej: Strategia PiS na III kadencję: Polski bez(Ład) i reparacje

Putin w Kaliningradzie tłumaczył uczniom cel „operacji specjalnej”

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 01 wrzesień 2022 18:58

Władimir Putin odwiedził szkołę w Kaliningradzie. Rosyjski przywódca spotkał się z uczniami, którym tłumaczył, że "celem specjalnej operacji wojskowej w Ukrainie jest wyeliminowanie antyrosyjskiej enklawy, która jest tam tworzona".

Władimir Putin swoją wizytę w Kaliningradzie rozpoczął od spotkania w jednej z tamtejszych szkół z uczniami - laureatami olimpiad i konkursów z zakresu kultury, sztuki, nauki i sportu. Spotkanie odbyło się z okazji obchodzonego w Rosji 1 września Dnia Wiedzy.

"Ukraina to antyrosyjska enklawa"

Celem specjalnej operacji wojskowej (tak władze Rosji nazywają wojnę w Ukrainie przyp. red.) jest wyeliminowanie antyrosyjskiej enklawy, która jest tworzona w Ukrainie - mówił na spotkaniu z uczniami w Kaliningradzie Władimir Putin. Rosyjski przywódca spotkał się z młodzieżą na otwartej lekcji pod hasłem "Porozmawiajmy o rzeczach ważnych".

Rosyjski przywódca miał też tłumaczyć dzieciom, że Krym należy do Rosji i jest częścią "zjednoczonego państwa" i wydawał się zaskoczony, że uczniowie tego nie wiedzą - przekazał na Twitterze dziennikarz "Financial Times" Max Seddon.

Putin pisze nową historię

Prezydent Rosji na swój sposób odniósł się także do oskarżeń pod adresem Rosji w kwestii inwazji na Ukrainę. - Spośród tych, którzy uważają, że dziś dochodzi do jakiegoś rodzaju agresji Rosji, nikt nie wie i nie rozumie, że po przewrocie z 2014 roku na Ukrainie, mieszkańcy obwodów donieckiego, ługańskiego, Krymu, nie chcieli uznać rezultatów tego przewrotu - stwierdził rosyjski przywódca.

Putin tłumaczył dzieciom i młodzieży, że "Ukraina nigdy nie miała swojej państwowości przed utworzeniem Związku Radzieckiego".

Jeden z uczniów Daniil Evdokimov z Liceum nr 23 w Kaliningradzie zapytał prezydenta, czy możliwe jest utworzenie w naszym regionie Wszechrosyjskiego Centrum Rekreacji Dzieci?

- Oczywiście jest to bardzo pożądane w regionie takim jak Kaliningrad. Jest to z pewnością miejsce wypoczynkowe, o łagodnym klimacie, bardzo sprzyjające. To tylko kwestia pieniędzy, powiem od razu i szczerze. Ale pomysł jest słuszny, a geografia powinna się rozwijać. „Ocean” jest na Dalekim Wschodzie, „Artek”, „Orlik” na Morzu Czarnym. A tu, na Bałtyku, taka instytucja byłaby potrzebna. Na pewno się nad tym zastanowimy, a ja poinstruuję rząd – odpowiedział Władimir Putin.

Służby prasowe Kremla podały, że rosyjski przywódca wylądował kilkadziesiąt kilometrów do granicy z Polską około godziny 14:55.

Według portalu Flightradar24 samolot Ił-96 z Putinem na pokładzie po opuszczeniu Rosji przeleciał przesmykiem pomiędzy estońską i fińską przestrzenią powietrzną, unikając w ten sposób zamkniętej dla rosyjskich samolotów przestrzeni powietrznej Unii Europejskiej.

Po wizycie w szkole prezydent Rosji miał odwiedzić kaliningradzki oddział rosyjskiej Akademii Marynarki Wojennej im. Pawła Nachimowa.
Razem z Putinem w Kaliningradzie przebywa prezydent Tadżykistanu Emomali Rahmon.
Źródło: Rzeczpospolita/WP/ONET/kaliningrad.kp.ru

Fot. kremlin.ru

Czytaj więcej: Putin w Kaliningradzie tłumaczył uczniom cel „operacji specjalnej”

Koszt niemieckich zbrodni w Polsce wyceniono na ponad 6 bilionów złotych!

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 01 wrzesień 2022 13:23

Na Zamku Królewskim w Warszawie zaprezentowano raport o stratach poniesionych przez Polskę w wyniku agresji i okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej. Jak wskazano, prace nad raportem trwały aż 5 lat. Jak podkreślił Jarosław Kaczyński suma polskich strat to ponad 6 bilionów 200 miliardów zł.

Raport o stratach poniesionych przez Polskę podczas wojny został przygotowany przez funkcjonujący w poprzedniej kadencji parlamentu - od września 2017 r. - Parlamentarny Zespół ds. Oszacowania Wysokości Odszkodowań Należnych Polsce od Niemiec za Szkody Wyrządzone w trakcie II wojny światowej, którym kierował poseł PiS Arkadiusz Mularczyk. Nad raportem pracowało ok. 30 naukowców - historyków, ekonomistów, rzeczoznawców majątkowych - oraz 10 recenzentów.

W wydarzeniu udział biorą, oprócz prezesa PiS, m.in. marszałek Sejmu Elżbieta Witek i premier Mateusz Morawiecki.

- Ten dzień jest nie tylko aktem prezentacji pewnej pracy, dokumentacji. Jest także decyzją podjęcia tej sprawy na forum międzynarodowym, a w szczególności w relacjach polsko-niemieckich

— wskazał prezes PiS Jarosław Kaczyński.

Chodzi o to, by w być może długim i trudnym procesie, uzyskać odszkodowania za to wszystko, co Niemcy – państwo niemieckie, naród niemiecki – uczynił Polsce w latach 1939-1945. Taki jest nasz cel. Ten cel wpisuje się w całą koncepcję odbudowy normalności – normalności, jeśli chodzi o funkcjonowanie państwa polskiego. Bo dziesiątki państw na świecie – w rożnym wymiarze – uzyskały odszkodowania od Niemiec. Natomiast Polska ich nie uzyskała. To był pewien brak inicjatywy w tej sprawie. To była luka w sferze działalności, którą każde państwo musi podjąć, jeśli ma być państwem poważnym, chroniącym swoich obywateli, państwem dbającym o swoje interesy. Tak jest w relacjach międzynarodowych, że jeśli jedno państwo uczyni drugiemu szkody, to później, po ewentualnej porażce wojennej czy innych okolicznościach, musi te szkody wyrównać. Nie ma żadnego powodu, żeby Polska była wyłączona z działania tej zasady. Przyjęcie takiego stanowiska oznacza przyjęcie postawy, którą można określić jako wyraz chorobliwego wręcz kompleksu niższości, który z natury rzeczy nie może być podstawą żadnej dobrej polityki państwowej, narodowej

— mówił prezes PiS.

Nie może stanowić czegoś, co buduje. To może być tylko podstawa drogi ku nowemu zniewoleniu. Dlatego my to podejmujemy. To pierwsza przesłanka: Niemcy napadli na Polskę i uczynili nam ogromne szkody. Okupacja miała niesłychanie okrutny charakter i spowodowała efekty, które w wielu wypadkach trwają po dziś dzień. Nie możemy nad tym przechodzić do porządku dziennego tylko dlatego, ze komuś wydaje się, że Polska jest w radykalnie niższej pozycji niż inne kraje, a Polacy niż inne narody. Tylko z takiej przesłanki może wynikać rezygnacja z podjęcia tego przedsięwzięcia. Zawsze odrzucaliśmy taką postawę i w dalszym ciągu ją odrzucamy. Wiemy, że wchodzimy na drogę, która będzie trwała długo i nie będzie łatwa. Nie zapowiadamy bardzo szybkich sukcesów. Słyszałem już od bardzo ważnego niemieckiego polityka, że żaden niemiecki rząd się na to nie zgodzi. Ale cóż, historia biegnie, ma rożne zakręty i trzeba brać to pod uwagę. Jesteśmy w szczególnym momencie polskiej historii. Jesteśmy przeświadczeni, że odniesiemy sukces i żadne propozycje, które już padają, wspólnych, niewielkich przedsięwzięć, nie mogą być przyjmowane

– wskazał Kaczyński.

Mamy także inną, drugorzędną przesłankę naszych działań. Niemcy nigdy tak naprawdę nie rozliczyły się ze swoich zbrodni wobec Polski. Mówię o zbrodniach dotyczących naszego kraju, dotyczących Polaków. Z jednej strony była abolicja dla zbrodniarzy. Ludzie mający na sumieniu dziesiątki tysięcy ludzkich żyć spokojnie funkcjonowali w Niemczech, niekiedy nawet dochodzili do różnych państwowych stanowisk. Nigdy też niemiecka polityka historyczna, pedagogika, nie podejmowała zbrodni wobec narodu polskiego. Nie stały się one częścią niemieckiej świadomości, poza pewnymi środowiskami. Świadomość ogólna, świadomość niemieckich mas – tego nie ma, nie ma tendencji do ekspiacji. To też jest powód naszych działań, który ma pewne znaczenie. Jeśli chcemy zabezpieczyć nasze państwo i nasz naród przed wydarzeniami za przyszłość, musimy dążyć do głębokiej przebudowy świadomości narodu niemieckiego

– wskazał wicepremier Kaczyński.

Odnosząc się do sumy określającej straty została obliczona najbardziej konserwatywną metodą.

Można bardzo ją zwiększyć. To poważna suma: 6 bln 200 mld złotych. To suma, z punktu widzenia Niemiec i biorąc pod uwagę, że tego rodzaju odszkodowania płaci się przez dziesięciolecia, jest to suma do udźwignięcia dla niemieckiej gospodarki

– mówił polityk.

W tej sumie bardzo poważną część stanowi odszkodowanie za śmierć przeszło 5,2 mln polskich obywateli. W tym rozliczeniu nie wzięto pod uwagę zbrodni popełnionych przez Rosjan. Bardzo poważna część tej grupy to obywatele polscy narodowości żydowskiej albo też Polacy pochodzenia żydowskiego. Nie mogliśmy przyjąć w rachunkach reguły etnicznej, byłby to element działań o charakterze rasistowskim. Jeśli państwo Izrael byłoby zainteresowane jakimś udziałem w tym przedsięwzięciu, to jesteśmy na tego rodzaju działania, rozmowy, otwarci. Podkreślam, że obywatele polscy byli różnej narodowości i musimy ich traktować równo. Zresztą oni byli równo traktowani zgodnie z ówczesną konstytucją i wbrew różnego rodzaju opowieściom – zwracam się do przedstawicieli zachodnich ambasad – dochodzili do bardzo wysokich stanowisk w różnych częściach aparatu administracyjnego, pomijając nawet sferę nauki, ale także w wojsku. Byli obywatelami naszego kraju. Stąd konieczność sformułowania uwagi odnoszącej się do sprawy, któa będzie prawdopodobnie podnoszona

– wyjaśnił Jarosław Kaczyński.

Podkreślam to wyraźnie. Myśmy nie tylko przygotowali raport, który jest dokumentem otwartym i na pewno będzie jeszcze uzupełniany, ale podjęliśmy decyzję dotyczącą dalszych działań. A te działania to zwrócenie się do Niemiec o podjęcie rokowań w sprawie tych reparacji. To decyzja, którą będziemy realizować

— zapewnił wicepremier dodając, że „mamy wszelkie podstawy do tego, by działać w polskim interesie, w interesie Europy, a w istocie - choć może Niemcy tego teraz nie rozumieją - w interesie Niemiec”.

Marszałek Sejmu: To symbole strat wojennych

Prace nad raportem wspierała marszałek Sejmu Elżbieta Witek. Jak podkreśliła, mury Zamku Królewskiego „przechowują pamięć o tragicznych wydarzeniach, ale dziś jego działalność nakierowana jest na przyszłość”. Przypomniała, że Zamek został zburzony w trakcie wojny, a podczas Powstania Warszawskiego Niemcy wysadzili jego ruiny.

Dziś Zamek Królewski jest symbolem strat wojennych poniesionych przez Polskę. W warszawie, tak jak i w wielu innych miastach, miejsc zbroczonych krwią jest wiele. Także Sejm RP i jego budynki są świadkami kaźni Polaków

— wskazała Elżbieta Witek przypominając, że 2 września 1939 roku, kiedy na Warszawę spadały bomby, odbyło się posiedzenie Sejmu.

Posłowie wysłuchali przemówienia premiera Sławoja Składkowskiego. Byli zaniepokojeni tym, co się dzieje, ale mieli wiarę i nadzieję, że wojna skończy się szybko. Wyrazili chęć wstąpienia do Wojska Polskiego i chęć walki. Zmieniono ordynację w taki sposób, by posłowie i senatorowie, którzy chcą walczyć na froncie, nie musieli zrzekać się mandatu. Następny Sejm miał się odbyć w 60 dni od zakończenia wojny

— mówiła marszałek Witek.

Sejm i jego ogrody są miejscem kaźni. Stacjonowały tam niemieckie oddziały. Na przełomie 1939 i 1940 roku wykonywano bez wyroku, bez sądu, wyroki śmierci. To właściwie jeden potężny grób. Sejm został zniszczony. Mimo, że minęło 83 lata od zakończenia wojny, to oprócz strat materialnych i ludnościowych, w dalszym ciągu oglądając te zdjęcia, to są straszne obrazy, które muszą przemówić także do Niemców. Odnosimy wrażenie, że oni nie do końca mają świadomość, jak wyglądała II wojna światowa i co czynili Niemcy w Polsce

— podkreśliła marszałek Sejmu.

Raport to próba zebrania, udokumentowania strat materialnych i ludnościowych. O ile straty materialne są możliwe do oszacowania, to jak można oszacować straty ludnościowe. Jak można oszacować życie każdego człowieka, który zginął podczas II wojny światowej? Nie tylko żołnierzy, ale ludności cywilnej? Celem Niemców była eksterminacja Polaków, obywateli polskich, także Żydów, którzy byli obywatelami polskimi. Jak oszacować dzieci, które nie miały możliwości urodzić się, bo zabijano kobiety w ciąży? Myślę, że nigdy do końca nie będziemy w stanie tego oszacować, ale nie może być tak, że przebaczenie równa się zapomnienie o obowiązku zadość uczynienia za straty i szkody, jakie Niemcy uczynili Polakom

– mówiła Elżbieta Witek dziękując za pięcioletnią pracę nad raportem. Wyraziła też nadzieję, że to początek długiej drogi, ale Polska uzyska rekompensatę.

Premier Morawiecki: Polacy mieli być wymordowani

II wojna światowa była wojną, która charakteryzowała się innym podejściem, co wyraził Adolf Hitler na tajnym spotkaniu z generalicją. Powiedział, że celem ataku nie jest jakaś linia, celem jest całkowite unicestwienie przeciwnika. Zabrała się za to cała rzesza niemiecka przy wsparciu milionów zwykłych Niemców z niezwykłym zaangażowaniem. Polacy mieli być wymordowani, eksterminowani, a niewielka liczba pozostałych przy życiu miała być niewolnikami narodu panów. Ten plan z żelazną konsekwencją był realizowany od pierwszych dni wojny

– przypomniał premier Mateusz Morawiecki.

Pierwsze minuty wojny to obok Westerplatte Wieluń. 46 ton tych bomb spadło na śpiące miasto. Takich miast w samym tylko wrześniu było 158. (…) Ta akcja z ogromną konsekwencja była realizowana dzień po dniu – akcja dotycząca całego Generalnego Gubernatorstwa i zniszczenia wszystkich osób, które przyczyniają się do podtrzymania funkcji państwowych. Elity były przedmiotem szczególnej nienawiści. Stworzono specjalne listy – 60 tys. nazwisk. Wszyscy byli poszukiwani, większość zginęła

– mówił szef rządu.

Warto zastanowić się nad tym powszechnym także i dziś tłumaczeniem Niemców, że to byli tylko rządzący, ewentualnie grupa tych, którzy uczestniczyli w tych zbrodniach na zasadzie wykonywania rozkazów. Ile razy zbrodniarze po wojnie posługiwali się taką frazą? Jakże powszechne było traktowanie ich, jak gdyby nic się nie stało. Przykładów jest miliony

– wskazał Morawiecki.

(…) Dla ogromnej większości Polaków, kiedy w latach 90. okazywało się, że Polacy byli współsprawcami, że Polacy są współwinni może całej II wojnie światowej, a już na pewno popełnionym zbrodniom – to jest pomieszanie pojęć, nieprawda, kłamstwo, któremu musimy dać odpór, któremu daje odpór ten raport

– dodał premier.

Obok bezpośrednich strat, Polska straciła swoje szanse rozwojowe. Jak je zmierzyć? Popatrzyłem na raport Angusa Maddisona. Rok 1951 i rok 1991, Hiszpania i Polska. W 1951 roku, według tego raportu, zniszczona wojną Polska miała 113 proc. dochodu średnio na głowę jednego mieszkańca, w porównaniu do dochodu per capita mieszkańca Hiszpanii. 40 lat później było to 38 proc. A więc niebywała utarta wielkich szans rozwojowych, tak mocno dająca się odczuć także dziś. Całe państwo nie mogło się normalnie rozwijać. Musimy o tym wiedzieć, bo strata ponad 5,2 mln ludzi to liczba, której nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. Nikt nie przywróci im życia, ale my jesteśmy dziś zobowiązani, by możliwie jak najdokładniej te straty policzyć i w oparciu o te wyliczenia te straty przedstawić i wystawić odpowiedni rachunek tym, którzy są winni

– powiedział Morawiecki.

Historia się nie kończy i różni zbrodniarze mogą chcieć dopuszczać się kolejnych zbrodni i tak się dzieje. Brak poniesienia odpowiedzialności zachęca do kolejnych zbrodni tych, którzy sądzą, że będą bezkarni, bo przecież największa zbrodnia w historii ludzkości, II wojna światowa, nie została we właściwy sposób osądzona, przedstawiona z punktu widzenia strat i ich zadośćuczynienia. Pamięć i przestroga – przestroga także dla przyszłością. (…) Myślimy o tych stratach jak o stratach wojennych, ale w Polsce dochodziło do rabunku monstrualnych rozmiarów przez zwykłych Niemców. Zachowała się nieliczna dokumentacja, ale w wielu pamiętnikach Polaków znajdujemy te fakty. Pamiętajmy, że zwykli Niemcy, jeśli można do tych zbrodniarzy, rabusiów, gwałcicieli użyć takiego określenia – dokonywali grabieży na własną rękę, a państwo niemieckie dokonywało tego w sposób systemowy i systematyczny. Mając te wszystkie myśli, kwestie na uwadze, warto zastanowić się nad tym, jak powinny wyglądać relacje polsko-niemieckie. Myślę, że ten raport jest ważny także dla Niemiec, bo może służyć prawdziwemu pojednaniu polsko- niemieckiemu, prawdziwemu naprawieniu szkód. Bez prawdy, zadośćuczynienia nie ma normalnych relacji między ludźmi, a tym bardziej między państwami, narodami. Udawanie, że nic się nie stało jest drogą donikąd. Ten raport jest szansą dla Niemiec, jest dobry dla relacji polsko-niemieckich w przyszłości o ile Niemcy zrozumieją jego głęboki polityczny, materialny, metafizyczny i po prostu ludzki sensownych

– powiedział premier Morawiecki.

Cóż to byłby za świat, w którym ofiara miałaby prosić kata o wybaczenie? Polacy nie proszą o wybaczenie, bo nie mają o jakie wybaczenie prosić. Polacy są ofiarami monstrualnej zbrodni niemieckiej. Wierzę, ze ten raport nie tylko ukaże zbrodnię w liczbach. Za każdą ofiarą jest osobisty dramat. (…) Jeden z poetów powiedział, że „śmierć jest mistrzem z Niemiec”. Dziś z tą śmiercią, którą do naszego kraju przynieśli niemieccy barbarzyńcy stajemy oko w oko. Zniszczyli tamtą teraźniejszość, ale do pewnego stopnia na zawsze zniszczyli naszą przyszłość. Chcemy patrzeć w przyszłość. Bierzemy dziś dusze naszych bohaterów, wszystkich, którzy zginęli w czasie II wojny, i idziemy z nimi po lepszą przyszłość

– powiedział szef polskiego rządu.

Państwo polskie w ciągu 7 lat utraciło ok. 11,2 mln obywateli

Jak podkreślał podczas prezentacji Arkadiusz Mularczyk, „wskutek wojny i przesunięcia granic państwo polskie w ciągu 7 lat utraciło ok. 11,2 mln obywateli”.

Poinformował, że podczas II wojny światowej do niewolniczej pracy wywieziono ponad 2 mln 100 tys. polskich obywateli; przepracowano 4 miliony 881 tys. roboczolat.

Każdy z tych robotników przymusowych pracował średnio 2 lata i 9 miesięcy

— podkreślił poseł.

Niemiecki przemysł odnosił wiele korzyści z pracy przymusowej

— zaznaczył Mularczyk.

Niemcy zabrali Polakom i przekazali do zgermanizowania ok. 196 tys. polskich dzieci, z których udało się odzyskać jedynie 30 tysięcy. Zostały zabrane tylko dlatego, że były zdrowe i ładne, według chorych niemieckich kryteriów czyste rasowo – na tym polegała ich wina

— powiedział poseł PiS

Masowe odbieranie dzieci przez Niemców nie było wynikiem chwilowego szaleństwa, ale starannie, systemowo zaplanowaną akcją, w której małe dziecko traktowano jak przedmiot, który można przełożyć z jednego domu do drugiego. Podczas wojny 590 tys. polskich obywateli zostało inwalidami, nie tylko w wyniku bezpośrednich działań wojennych, ale także z powodu eksperymentów pseudomedycznych i przetrzymywania w obozach koncentracyjnych. Ponad milion osób zapadło na gruźlicę głównie ze względu na długotrwałe niedożywienie w czasie okupacji

— mówił Mularczyk.

Jak podkreślił Mularczyk, oszacowano kwotę ok. 4 bilionów 330 miliardów złotych z tytułu ofiar śmiertelnych.

To jest czysto ekonomiczna wycena życia ludzkiego, wyłącznie przez pryzmat utraty PKB – nie uwzględnia cierpienia i rozbitych rodzin czy urazów psychicznych

— powiedział poseł dodając, że średnie utracone wynagrodzenie jednej ofiary śmiertelnej oszacowano na ponad 800 tys. zł, czyli ok. 200 tys. dolarów amerykańskich w cenach z 2021 r.

Podobnie jak liczono utracone PKB ofiar, tak samo przeliczano je w stosunku do tych, którzy wojnę przeżyli.

Przyjęliśmy założenie, że osoby o ciężkich uszkodzeniach ciała i osoby poważnie chore pracowały, stosownie do ogólnych wskaźników zatrudnienia, i osiągały połowę wydajności wynagrodzeń ludzi zdrowych. Druga połowa wynagrodzeń była utracona i zaliczona przez nas do skutków działań Niemców

— mówił poseł.

Zrabowano 196 tys. dzieci. Ponieważ 15–20 procent z nich odzyskano, pomniejszyliśmy wyjściową liczbę o 20 procent, przyjmując 157 tys. za liczbę zrabowanych. Straty ich przyszłych wynagrodzeń były szacowane w całym cyklu życia, z podziałem na płeć i z uwzględnieniem aktywności zawodowej. Robotnicy przymusowi byli zatrudniani w wielu gałęziach gospodarki, przede wszystkim w rolnictwie, w przemyśle, zwłaszcza zbrojeniowym oraz przy naprawach dróg i torów kolejowych. Wiele kości polskich robotników znajduje się pod niemieckimi autostradami - musimy mieć tego świadomość. Szacuje się, że pod koniec wojny stanowili oni około jednej czwartej siły roboczej w Niemczech. Na potrzeby naszych obliczeń przyjmujemy, że 15 procent robotników przymusowych straciło życie na skutek przepracowania, braku opieki zdrowotnej, niedożywienia i złych warunków pracy, wreszcie przemocy w miejscu pracy i represji ze względu na narodowość. Większość robotników przymusowych stanowiły osoby młode, od 15. do 24. roku życia, dlatego na potrzeby obliczeń przyjmujemy wynagrodzenie właściwe tej grupy wiekowej. Łącznie daje to dodatkową kwotę ok. 500 mld zł

— poinformował Arkadiusz Mularczyk.

Jak przekazał podczas prezentacji raportu Mularczyk, suma strat materialnych wyniosła 797 miliardów 398 milionów złotych.

Straty materialne obejmowały: budynki mieszkalne i niemieszkalne w miastach i wsiach, obiekty zabytkowe i sakralne, obiekty inżynierskie i mienie ruchome w transporcie kolejowym, drogowym i wodnym, energetykę, przemysł, rzemiosło, straty w rolnictwie i lasach, utracone korzyści z powodu zniszczenia i zaboru budynków, które mogły przynosić dochód, mienie ruchome związane z nieruchomościami, a także straty Wojska Polskiego

— wyliczał Mularczyk dodając, że zsumowanie wszystkich wartości cząstkowych daje ogólną kwotę strat Polski w wysokości 6 bilionów 220 miliardów 609 milionów złotych, co w przeliczeniu daje 1 bilion 532 miliardy 170 milionów dolarów.

Poseł Mularczyk powiedział, że „głównym zamiarem okupanta było uczynienie z Polaków narodu parobków, pozbawionego własnej kultury i sztuki, dlatego z tak dużą determinacją przystąpili do niszczenia polskiego dziedzictwa narodowego, materialnego, osobowego i organizacyjnego”.

W wyniku działań wojennych i okupacji niemieckiej straty w dobrach kultury i dziełach sztuki wyniosły około 19 mld 310 mln zł. Straty te obejmują: nieodwracalne zniszczenia w muzeach, muzyce, plastyce, literaturze, filmie, przedmiotach kultu religijnego. Przedstawione wyliczenia dotyczące wartości strat obejmują jedynie ich minimalny udokumentowany wycinek. Pełnej wartości strat ze względu na brak dokładnych danych nigdy nie da się ustalić; wszystkie obliczenia i szacunki mają zatem charakter jedynie orientacyjny i oscylują wokół dolnej granicy możliwych do ustalenia strat

— mówił polityk przypominając, że dzieła, które straciła Polska to m.in. „Portret Młodzieńca” Rafaela Santiego, datowany na 1510 r., a także zdemontowany pomnik Fryderyka Chopina oraz zniszczone zbiory Archiwum Akt Nowych i Zamek Królewski w Warszawie.

Do dzisiaj Niemcy nie zawarły z Polską traktatu pokojowego, ani jakiejkolwiek innej umowy, która nawet częściowo regulowałaby zadośćuczynienie za skutki II wojny światowej. O ile w związku z sytuacją międzynarodową po wojnie ani Polska, ani Niemcy nie decydowały o wysokości i rodzaju reparacji wojennych i sposobie uregulowania tej sprawy, o tyle po upadku komunizmu i zjednoczeniu Niemiec, sprawa ta powinna była zostać uregulowana w relacjach dwustronnych pomiędzy obydwoma państwami. W latach 1947–1989 państwo polskie bezskutecznie podejmowało liczne próby uregulowania kwestii odszkodowań niemieckich. Obywatele polscy nie otrzymywali jednak z powodu dyskryminacyjnego ustawodawstwa RFN, która nie poczuwała się do obowiązku spłaty tego tragicznego długu wobec narodu polskiego. społeczność międzynarodowa powinna wiedzieć, jakie były rzeczywiste skutki II wojny światowej dla Polski, jakie poniosła ona straty. Polskę i Niemcy łączą dziś dobre relacje polityczne i gospodarcze, oba kraje są członkami ONZ, Unii Europejskiej, OBWE, Rady Europy, NATO i wielu innych organizacji działających na rzecz pokoju i bezpieczeństwa w Europie i na świecie i rządom obu krajów zależy, aby te pozytywne relacje pogłębiać i rozwijać. Z tych względów uważamy, że konsekwencje działań niemieckich na ziemiach polskich w czasie II wojny światowej powinny zostać uregulowane w formie umowy bilateralnej, zawartej przez rządy Polski i Niemiec

— podkreślił Arkadiusz Mularczyk.

Sejm przyjął w 2004 roku niemal jednogłośnie uchwałę w sprawie praw Polski do niemieckich reparacji wojennych.

„Za” głosował m.in. obecny lider PO Donald Tusk a także Grzegorz Schetyna oraz cały ówczesny klub SLD, w tym Leszek Miller. Uchwałę poparli także wszyscy obecni na sali posłowie PiS.

Uchwałę podczas głosowania w 2004 roku poparło 328 posłów, nikt nie był przeciw, jedna osoba wstrzymała się od głosu. Przyjęcie kompromisowego tekstu uchwały rekomendowała posłom Komisja Spraw Zagranicznych.

Uchwała mówi o tym, że Polska „nie otrzymała dotychczas należnej rekompensaty finansowej i reparacji wojennych za olbrzymie zniszczenia oraz straty materialne i niematerialne wywołane przez niemiecką agresję, okupację, ludobójstwo i utratę niepodległości przez Polskę”.

Sejm RP wzywa rząd do podjęcia stosowanych działań w tej materii wobec rządu Republiki Federalnej Niemiec
— czytamy w przyjętej uchwale.

Czytaj więcej: Koszt niemieckich zbrodni w Polsce wyceniono na ponad 6 bilionów złotych!