Polska

TVN: Macierewicz ukrył dowody, które nie pasują do tezy o zamachu. Macierewicz: To niekompetencja TVN

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 13 wrzesień 2022 13:06

Antoni Macierewicz ukrył dokumenty i dowody, które nie pasują do tezy o bombie i zamachu.

Co najmniej od grudnia 2020 roku Antoni Macierewicz i inni członkowie podkomisji dysponują materiałami, analizami i zagranicznymi raportami, które albo wprost wykluczają zamach, albo wskazują na katastrofę jako przyczynę tragedii z 2010 roku.

Piotr Świerczek, dziennikarz "Czarno na białym" TVN24, autor reportażu "Siła kłamstwa", dotarł do dokumentów dotyczących katastrofy tupolewa w Smoleńsku, nieopublikowanych przez podkomisję smoleńską, czyli Podkomisję do spraw Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego. Dowodzą one, że Antoni Macierewicz i inni członkowie podkomisji dysponują materiałami, analizami i zagranicznymi raportami, które albo wprost wykluczają zamach, albo wskazują na katastrofę jako przyczynę tragedii. Pomimo tego, nie znalazły się one w końcowym raporcie, a Macierewicz wciąż mówi o dwóch bombach w samolocie i zamachu.

Głównym dowodem, który nie zgadza się z teorią prezentowaną przez Antoniego Macierewicza, jest raport amerykańskiego instytutu NIAR (National Institute for Aviation Research), który zajmuje się badaniem katastrof lotniczych. Podkomisja zapłaciła za tę pracę 8 milionów złotych. W ostatecznym raporcie podkomisji Macierewicza, zaprezentowanym 11 kwietnia 2022 roku cytowane są tylko fragmenty z załączników do raportu NIAR, ale wszystkie badania, które wskazują, że w Smoleńsku doszło do wypadku lotniczego, zostały ukryte - twierdzi TVN.

Po lewej skrzydło Tupolewa ze Smoleńska. Po prawej skrzydło urwane o brzozę w amerykańskiej symulacji instytutu NIAR. To dowód który wyklucza zamach. Antoni Macierewicz nigdy nie pokazał tego porównania - fot. i podpis  z TT Piotra Świerczka.

To co Podkomisja nazywa "lokami powybuchowymi" to efekt uderzenia w drzewo. To kolejny slajd z badań instytutu NIAR. @Macierewicz_A powołuje się na NIAR ale nie pokazał całości prac co jest sprzeczne z rozporządzeniem dot. Podkomisji - fot i podpis z TT Piotra Świerczka.

Macierewicz znał raport NIAR już w 2020 roku

Stało się tak, mimo że Antoni Macierewicz miał wiedzę o ustaleniach naukowców NIAR już w grudniu 2020 roku. Potwierdzenie znajdujemy na początku amerykańskiego raportu, do którego pełnej treści dotarł dziennikarz "Czarno na białym".

"Kopia wszystkich elementów wymaganych na mocy umowy została przesłana na stronę ftp (serwer do przechowywania plików - przyp. red.). Nazwa użytkownika i hasło do tej strony ftp zostały przekazane panu Antoniemu Macierewiczowi (przewodniczącemu podkomisji) za pomocą e-maila" - czytamy w raporcie.

Tusk: „Macierewicz powinien siedzieć”
Wszyscy, którzy kwestionowali raport Komisji Badania Wypadków Lotniczych, powinni się dziś wstydzić. A Macierewicz powinien siedzieć

— napisał na Twitterze lider PO.

Roman Giertych: Tusk napisał, że za tę sprawę Macierewicz będzie siedział. Pewnie to prawda. Lecz jest ważniejsza konsekwencja odnalezienia niezbitych dowodów na kłamstwo Macierewicza. Pada mit smoleński, który stanowił podstawę ideologiczną rządów JK. Pada bo był kłamstwem.

Katarzyna Lubnauer: Za te kłamstwa smoleńskie Komisja Macierewicz będzie rozliczona. Widać, że działali celowo i cynicznie. I to za publiczne pieniądze.

Poseł Antoni Macierewicz został zapytany we wtorek w Sejmie przez dziennikarzy o te doniesienia.

Panowie z TVN24 nie zdają sobie sprawy, że to my przekazaliśmy dokładnie NIAR-owi dane tak, żeby wypracować trajektorię zgodną z założeniami komisji Jerzego Millera, a pierwsze założenie, jakie zrobił NIAR było wg tego, co rzeczywiście się zdarzyło i wtedy okazało się, że samolot w ogóle w innym miejscu uderzył w ziemię

— wyjaśnił b. szef MON.

Wszystkie wyniki raportu NIAR (amerykańskiego instytutu badającego sprawę ) zostały opublikowane. Państwo z TVN nie rozumieją, na czym polegał kontrakt, który został zawarty między komisją a NIAR-em. Kontrakt polegał na tym, że zostanie odtworzona cała trajektoria lotu samolotu według pani Anodiny (szefowej rosyjskiej komisji - PAP) i pana Millera (przewodniczącego Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego badającej przyczyny katastrofy) - zostanie odtworzony i samolot uderzy w ziemię tak, jak zakładali pan Miller i pani Anodina i zostanie pokazane, jak rozbija się samolot po uderzeniu w ziemię, według tych założeń

— mówił Macierewicz.

Kształt rozbicia samolotu po uderzeniu w ziemię wg założeń Millera i Anodiny jest zupełnie inny niż to, co się dzieje na wrakowisku

— przypomniał.

Dopytywany, czy wyniki przedstawione w raporcie zostały przez podkomisję zmanipulowane, Macierewicz odparł, że jest to kłamstwo.

Jak podkreślił, „wszystko zostało odtworzone dokładnie tak, jak zostało to umówione z NIAR”.

Wszystkie zdjęcia i wszystkie wyniki zostały opublikowane

— zapewnił.

Oni są niekompetentni, albo Rosjanie nimi manipulują

— powiedział, krytykując reportaż TVN.

„Rosjanie oszukali TVN, tak sądzę”

Macierewicz na antenie Polskiego Radia 24 zastanawiał się, „dlaczego takie kłamstwa zostały sformułowane”.

Należy się zastanowić, dlaczego takie kłamstwa zostały sformułowane. Niemożliwe, żeby taka stacja była tak niekompetentna, tak głupia i takie błędy robiła. To chyba jakaś operacja rosyjska, Rosjanie oszukali TVN, tak sądzę

— powiedział.

Wygląda na to, że Rosjanie zgodzili się z naszym raportem, bo przez pięć miesięcy milczeli, i dopiero TVN się odezwał takim rosyjskim językiem. (…) To bzdury, co oni napisali. Wszystkie wyniki zostały opublikowane - to po pierwsze

— wyliczył

Oświadczenie podpisane przez przewodniczącego Podkomisji Antoniego Macierewicza.

Komisja wbrew kłamstwom TVN opublikowała wszystkie wyniki symulacji NIAR zgodnie z obowiązującym kontraktem ukazujące skutki rozbicia samolotu uderzającego w ziemię według założeń komisji Millera
— czytamy w oświadczeniu.

Podkreślono, że „są one zasadniczo różne od zniszczeń samolotu na wrakowisku”. Pokazuje to, że samolot nie uderzył w ziemię w całości, lecz rozpadł się nad ziemią
— wyjaśniono.

W punkcie 3. oświadczenia zaznaczono, że „symulacja uderzenia skrzydła w brzozę została wykonana przez Wojskową Akademię Techniczną w trzech wariantach w oparciu o model NIAR i jednoznacznie pokazuje, że skrzydło nie zostaje przecięte przez brzozę, ale przecina ją przy uderzeniu pierwszymi elementami konstrukcji”.

Przypomniano, że „przywoływany w materiale TVN pan M. Tarasiuk wykonał w 2017 r. ekspertyzę dla Podkomisji w temacie +Określenie cech dźwięku „głuchego” występującego w czasie zarejestrowanych sygnałów markera oznaczającego przelot nad bliższą radiolatarnią, analiza porównawcza tego dźwięku z zapisami dźwięków wybuchów, znajdujących się w posiadaniu Podkomisji+”.

Analiza pana Tarasiuka cech dźwięku zarejestrowanego w CVR ponad 100 m przed brzozą wykazała, że: „spektrum częstotliwościowe dźwięku określonego jako „głuchy” wykazuje podobieństwo do spektrów wybuchów pentrytu i heksogenu, zarejestrowanych na stanowisku nr 4”
— wyjaśniono.

TVN ukryła ten kluczowy wniosek — podkreślono w oświadczeniu.

Zarzut, iż Podkomisja zmanipulowała zapis CVR przesuwając miejsce dźwięku wybuchu jest fałszywy
— napisano.

To TVN dokonał manipulacji przesuwając zapis dźwięku przedstawiony przez Podkomisję i niezgodnie z analizą zamieszczoną w raporcie
— podkreślono.

Zwrócono uwagę, że „kolejnym przykładem manipulacji TVN jest sugestia wobec Podkomisji, że prezentując obecność materiałów wybuchowych na częściach samolotu Podkomisja ukryła fakt rzekomego braku tychże na lewym skrzydle”. Powinno to według TVN oznaczać, że skrzydło nie zostało zniszczone wybuchem
— napisano.

Jak wyjaśniono, „tymczasem laboratorium brytyjskie nie otrzymało od prokuratury próbek pobranych z części lewego skrzydła, na których w 2012 r zidentyfikowano obecność materiałów wybuchowych”.

Dlatego też cytując ekspertyzę brytyjską Podkomisja nie mogła ich wymienić, choć obecność tych materiałów został zidentyfikowana przez polskich biegłych
— wyjaśniono.

Podkomisja udostępniła wszystkie materiały i ekspertyzy, które były kluczowe w tej sprawie, mimo że obowiązujące prawo lotnicze nie obliguje komisji, podobnie jak innych organów, do upubliczniania ekspertyz i opinii, wykonywanych w trakcie badania i tworzenia raportu
— zapewniono w oświadczeniu.

Zrócono uwagę, że „atak TVN jest w czasie ściśle związany z wystąpieniem Podkomisji do Federacji Rosyjskiej z żądaniem zwrotu wraku”.

W dniu 11 kwietnia 2022 r. Podkomisja opublikowała raport z badania zdarzenia lotniczego z udziałem samolotu Tu 154 M nr 101, gdzie określiła przyczynę katastrofy, którą był akt bezprawnej ingerencji. Dokument ten stanowi oficjalne stanowisko państwa polskiego w zakresie przyczyn katastrofy smoleńskiej
— napisano.

Od dnia publikacji i upublicznienia materiałów nie pojawiły się w przestrzeni publicznej żadne merytoryczne zarzuty, również ze strony środowisk naukowych
— zaznaczono.

W sytuacji, gdy Podkomisja żąda od strony rosyjskiej zwrotu kluczowych dowodów w sprawie, te same media atakują Podkomisję, usiłując podważyć wiarygodność badań przez nią przeprowadzonych
— napisano.

Tym samym media te działają na szkodę państwa polskiego i wbrew Rezolucji Rady opartej na Raporcie Technicznym z 2018 r.
— podkreślono.

Należy nadmienić, że ani rząd D. Tuska ani komisja J. Millera nie wystosowały pism o zwrot wraku do strony rosyjskiej, za to w dniu 31 maja 2010 r. w imieniu rządu Jerzy Miller podpisał memorandum, w którym zgodził się na pozostawienie rejestratorów lotu w rękach rosyjskich

— czytamy w oświadczeniu.

Zapowiedziano, że „Podkomisja ustosunkuje się do wszystkich nieprawdziwych informacji po zapoznaniu się z całością przygotowanego przez tę stację materiału”.
Antonii Macierewicz odniósł się także do "głośnego" wpisu Donalda Tuska, który po emisji programu przez TVN był cytowany przez Gazetę Wyborczą. Szef PO stwierdził w nim, że Antonii Macierewicz "powinien siedzieć".

"Pan Donald Tusk jest odpowiedzialny za to, że od razu, 10 kwietnia podjął decyzję o oddaniu postępowania w sprawie dramatu smoleńskiego Rosjanom (...). On jest odpowiedzialny za kłamstwo smoleńskie" - przypomniał Macierewicz.

Dodał, że według niezależnych źródeł, decyzja Tuska była sprzeczna z polskim prawem oraz uniemożliwiła rządowi RP wyjaśnienie katastrofy. Przypomniał, że w sprawie sprzecznych z interesem Polski działań szefa PO, skierował wniosek do prokuratury. "Liczę na to, że ten proces się odbędzie" - oznajmił.

Premier: Opinia publiczna powinna zapoznać się z raportem

Premier został zapytany na wtorkowej konferencji prasowej, czy rząd pokaże wszystkie dowody, analizy, ekspertyzy, które zamawiała podkomisja smoleńska i czy miał wiedzę o tym, że raport Antoniego Macierewicz powstał na podstawie „wybiórczo wybieranych z amerykańskich ekspertyz dowodów”.

Myślę, że ten wniosek pani redaktor jest bardzo mocno nieuprawniony. Ja kilku tysięcy stron nie prześledziłem tego raportu, tylko wnioski końcowe, z nimi się mogłem zapoznać. Natomiast wiem, że intencją podkomisji do spraw wyjaśnienia katastrofy smoleńskiej jest też opublikowanie tych stron. Tutaj nie ma nic do ukrycia. Jesteśmy za tym, żeby opinia publiczna zapoznała się z tym raportem, ze wszystkimi źródłami, w oparciu o które wypracowane zostało całe to końcowe opracowanie, cała końcowa analiza, z którą mogłem się zapoznać

— odpowiedział szef rządu.

Uprawnione wnioski

Morawiecki podkreślił, że według jego wiedzy bardzo obszerna dokumentacja związana z katastrofą smoleńską służyła cała jako podstawa do wypracowania jedynie uprawnionych wniosków.

To był zespół międzynarodowych ekspertów o klasie światowej, o renomie światowej. Takich, którzy dokonują różnego rodzaju komputerowych symulacji, takich którzy dokonują bardzo skomplikowanych obliczeń. Ekspertów, którzy świetnie się znają na tym, jak reaguje materiał, jak reaguje dana substancja w sytuacji zetknięcia z ziemią, niskiego pułapu, uderzenia z niskiego pułapu

— mówił premier.

Reportaż TVN 24 skomentowała dla Wyborczej Magdalena Merta, której mąż Tomasz zginął w katastrofie smoleńskiej w 2010 r.

- Dla mnie najistotniejszym elementem jest informacja o pozyskaniu, o czym nie wiedzieliśmy, raportu NIAR (National Institute for Aviation Research), czyli Narodowego Instytutu Badań Lotniczych z amerykańskiego Uniwersytetu Wichita. Bardzo, ale to bardzo czekam na publikację tego raportu. Chciałabym mieć szanse jego własnej analizy, może ze wsparciem osób fachowych, bo ja jednak jestem laikiem.

I na pewno chciałabym przyjrzeć się rzeczom, które mówią o innej interpretacji niż dotąd przyjęta, takich jak np. te „loki", czyli fragmenty zgiętej blachy [wg Macierewicza miały świadczyć o wybuchu].

I jeszcze jedna uwaga. Otóż kategorycznie protestuję przeciwko nazywaniu dokumentu, który wydał Antoni Macierewicz, raportem, bo jest to niewłaściwe. Definicja raportu zakłada, że to jest dokument, który podkomisja składa ministrowi obrony narodowej i który zostaje przekazany do Komisji Badania Wypadków Lotniczych.

Taka rzecz nigdy nie nastąpiła, więc nie mamy żadnego raportu. Mamy jakiś, może wstępny, dokument, który nie ma charakteru formalnego. W przeciwieństwie do raportu NIAR. Jestem bardzo wdzięczna panu Świerczkowi za ten materiał.

Czego w takim razie oczekuje pani od ministra Mariusza Błaszczaka?

- Chciałabym, żeby wyegzekwował końcową wersję raportu i zamknął prace podkomisji. Bo po formalnym zakończeniu prac podkomisji jej materiały trafią do Prokuratury Krajowej, która prowadzi nieco inne śledztwo, bo oni zadają pytania o winnych. Mimo to są bardzo istotne z ich punktu widzenia materiały, których od dawna nie mogą się doczekać.

Awantura w Sejmie. "Hańba panu, hańba na wieki!"

- Panie Kaczyński, jak pan może patrzeć w lustro, po tym, jak na trumnie brata, bratowej, waszych przyjaciół i mojej matki zbudował imperium kłamstwa, które pozwoliło wam przejąć władzę. Jak panu nie wstyd, panie Kaczyński, doprowadzić do podziału Polski i robić czystą politykę? Pan się śmieje, hańba panu, hańba na wieki! - krzyczała z mównicy sejmowej posłanka KO Barbara Nowacka, domagając się natychmiastowego rozwiązania podkomisji smoleńskiej.

Sejm w środę, po godz. 10, rozpoczął trzydniowe posiedzenie. Już na poczatku obrad posłanka KO Barbara Nowacka zwróciła się do premiera z prośbą o natychmiastowe rozwiązania podkomisji smoleńskiej i "ukarania tego kłamcy smoleńskiego". - Za fałszerstwa dokumentów - powiedziała posłanka, wskazując na Antoniego Macierewicza.

"Hańba panu, hańba na wieki!"

Następnie zwróciła się do prezesa Prawa i Sprawiedliwości Jarosława Kaczyńskiego. - Panie Kaczyński, jak pan może patrzeć w lustro, po tym, jak na trumnie brata, bratowej, waszych przyjaciół i mojej matki zbudował imperium kłamstwa, które pozwoliło wam przejąć władze. Jak panu nie wstyd panie Kaczyński, doprowadzić do podziału Polski i robić czystą politykę? Pan się śmieje, hańba panu, hańba na wieki! - krzyczała z mównicy sejmowej posłanka KO Barbara Nowacka.

Po Nowackiej głos zabrał Antoni Macierewicz. - Ja spokojnie mogę poczekać, aż ci, którzy doprowadzili do oddania Rosji wszystkich dokumentów, skończą krzyczeć, bo oni krzyczą ze strachu - powiedział polityk PiS. - Oni krzyczą ze strachu, broniąc Tuska, który oddał wszystkie badania stronie rosyjskiej - stwierdził Macierewicz.
Podkomisja smoleńska. Macierewicz oskarża TVN

- Boją się, że opinia publiczna dowie się, jaka jest prawda. Dlatego chcą to zakrzyczeć. Wszystkie wyniki są opublikowane. To TVN ukrywa wyniki badań symulacji, pokazujące, że samolot rozbija się zupełnie inaczej, niż wynika to z badań komisji Millera - kontynuował były szef MON.

Gawkowski: panie Macierewicz, pana osądzi historia

Głos zabrał także poseł Krzysztof Gawkowski z Lewicy. - Pani marszałek, miał być wniosek formalny o drożyźnie, ale ten absolutny kłamca z tej mównicy obraża Polskę i Polaków - powiedział polityk, wskazując na Antoniego Macierewicza.

- Panie pośle! Panie pośle! Panie pośle! - zaczęła krzyczeć marszałek Witek. - Panie pośle! Przywołuję pana do porządku - dodała.

- Miał być marszałek senior, a jest marszałek obłudy, kłamstwa i nieprawdy. Tańczy na grobach ofiar katastrofy smoleńskiej. Koniec z tą hańbą dla tego Sejmu. Trzeba o tym mówić i to obnażać. Zginęli tam wszyscy. Z każdej strony sceny politycznej, ale nikomu nie przyszło do głowy uprawiać na tym politykę, panie Macierewicz. Wstyd i hańba - dodał poseł Gawkowski.

Poseł dodał, że budowany jest "mit smoleński". - Zamiast uczcić pamięć ofiar. Panie Macierewicz, pana osądzi historia i osądzi Polska. Wstyd, że jest pan posłem RP - krzyknął Gawkowski.

- Panie pośle, proszę się zastanowić 10 razy, zanim pan coś powie z tej mównicy, bo to się nie mieści w mandacie poselskim oskarżanie kogoś o coś takiego - upomniała Gawkowskiego marszałek Witek.

Po Gawkowskim głos zabrał poseł Polski 2050 Paweł Zalewski, który mówił z kolei:

Kłamstwo smoleńskie wyniosło was do władzy. Zniszczyliście zaufanie do instytucji państwa w ten sposób, że wykorzystaliście je do uwiarygodnienia fałszerstw komisji pana Macierewicza”. „Podnosząc kłamstwo smoleńskie do rangi doktryny państwowej, ośmieszyliście Polaków za granicą i najważniejsze - oszukaliście, podzieliliście i zawiedliście Polaków. I to wszystko nie zostało wymyślone na Łubiance ani w siedzibie GRU, to zostało wymyślone na Nowogrodzkiej

— kontynuował.

Polaków, a dziś Polacy się jednoczą, by za rok wystawić wam rachunek

— powiedział Zalewski.

Panie pośle, z pewnością będzie wystawiony właściwy rachunek

— odpowiedziała marszałek Sejmu.

Reakcja prezesa PiS

Do zachowania posłów opozycji odniósł się Jarosław Kaczyński:

Wiedziałem, że tu jest agentura Putina, ale że tak liczna, to nie

– powiedział prezes PiS.

OPOZYCJA SKANDOWAŁa "BĘDZIESZ SIEDZIEĆ!". Poseł Jarosław Kaczyński uśmiechnął się i usiadł.

AWANTURA W SEJMIE W CZWARTEK 15 WRZEŚNIA

Podczas obrad Sejmu W CZWARTEK 15 WRZEŚNIA parlamentarzyści opozycji złożyli jedno z pytań w sprawach bieżących do ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka. Pytanie dotyczyło ustaleń podkomisji smoleńskiej, a konkretnie - podanych przez TVN24 informacji, jakoby w raporcie końcowym nie umieszczono dowodów wykluczających tezę o wybuchu w skrzydle maszyny. Podczas obrad doszło do burzliwej dyskusji między byłym szefem MON, przewodniczącym podkomisji, Antonim Macierewiczem a posłami Koalicji Obywatelskiej: Maciejem Laskiem i Marcinem Kierwińskim, którzy zabierali głos na mównicy, oraz Jakubem Rutnickim,

Lasek: Porażająca liczba kłamstw i fałszerstw

Panie Przewodniczący, czy kiedykolwiek Pan albo Pana współpracownicy z podkomisji byliście w Smoleńsku, na miejscu wypadku? Mieliście dostęp do wraku? Wykonaliście kopie zapisów czarnych skrzynek?

— pytał poseł KO Maciej Lasek, zwracając się do parlamentarzysty PiS, Antoniego Macierewicza, który kierował pracami Podkomisji do Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego.

Ja przypomnę, że 18 członków Komisji Millera było w Smoleńsku, byli również polscy prokuratorzy, również prokuratorzy zespołu nr 1, który dziś prowadzi śledztwo. Byli tam polscy biegli, pirotechnicy, a nawet polscy archeolodzy, tylko pana ludzie nigdy tam nie dojechali. Sześć lat działania podkomisji i nic

— podkreślał Lasek.

Czy nie zastanowiło Pana, dlaczego tak wiele osób, które wcześniej powołał pan do podkomisji, nie podpisało się pod raportem lub złożyło zdania odrębne? Dlaczego tak wielu odeszło, choć były to osoby, które współpracowały z Panem od wielu lat?

— pytał.

Przypomnę, że wszyscy 34 członkowie Komisji Millera, z którymi miałem zaszczyt pracować, podpisali się pod raportem, nie zgłaszali zdań odrębnych, a po latach, mimo szykan, nikt nie sprzeniewierzył się podpisowi, nie zmienił zdania. Czy zna pan powody, dlaczego pana współpracownicy nie chcieli podpisać się pod raportem podkomisji?

— zwracał się do Macierewicza.

Od kilku dni Polacy znają odpowiedź na te pytania. Okazało się, że nie chcieli podpisać się pod czymś, co nie jest zgodne z prawdą. Dlaczego nie umieściliście wyników wniosków amerykańskiego Instytutu NIAR, który udowodnił, że skrzydło samolotu przegrywa w zderzeniu z brzozą, że samolot leciał tak, jak było to zapisane w czarnych skrzynkach

— podkreślał dr Maciej Lasek.

Liczba kłamstw i fałszerstw w raporcie jest porażająca. I ten dokument mieliście czelność rozesłać do rodzin ofiar tragedii smoleńskiej. To jest niemoralne, haniebne, to jest barbarzyństwo

— zakończył swoje wystąpienie poseł KO.

Macierewicz: To TVN państwa oszukał

Były szef MON odniósł się do zarzutów Macieja Laska.

Do zbrodni smoleńskiej nigdy by nie doszło, gdyby nie współpraca polityczna pana Donalda Tuska, Radosława Sikorskiego, Bogdana Klicha, z Władimirem Putinem i rosyjskimi służbami specjalnymi. Dlatego oddano tym służbom remont samolotu, a potem oddano zbadanie katastrofy. To dlatego zrezygnowano z badań bezpieczeństwa lotniska w Smoleńsku i nie przygotowano zapasowego samolotu, co było obowiązkiem ministra Arabskiego

— podkreślił Antoni Macierewicz.

To ci ludzie, a także pan minister Siemoniak i pan minister Grabarczyk, oddali badania tragedii smoleńskiej Władimirowi Putinowi i zdecydowali, że ze strony polskiej, zamiast ekspertów wojskowych, decydowali ludzie tacy, jak Maciej Lasek, którzy znają się na szybowcach, ale nigdy nie badali samolotów o takiej skali jak Tu-154. To ci ludzie zgodzili się, by nie było wspólnej komisji polsko-rosyjskiej

— wskazał przewodniczący podkomisji smoleńskiej.

Z góry zakładali, że winni byli polscy piloci. Fałszowali wyniki ekspertyz stwierdzających, że doszło do wybuchu w samolocie. Jeżeli chodzi o wyniki badania przez podkomisję we współpracy z instytucją NIAR. Kłamstwem jest, że te wyniki nie zostały opublikowane

— dodał.

Było odwrotnie: znalazły się w raporcie, gdzie obejmują blisko 30 stron 300-stronicowego dokumentu, a także w załączniku nr 23, gdzie obejmują 1300 stron. Zarówno raport, jak i załączniki, zostały udostępnione wszystkim rodzinom. Między innymi pani Nowacka zapoznawała się z nimi

— zaznaczył poseł PiS.

To TVN oszukał państwa, nie ujawniając tych wyników. To istota kłamstwa, oszustwa TVN-u. Te wyniki, które są w załączniku, nie zostały udostępnione, omówione, przez reportaż TVN

— mówił Macierewicz.

Celem badania NIAR, który my zadaliśmy, było zrekonstruowanie lotu samolotu Tu-154 zgodnie z parametrami, który uzgodniła zarówno komisja pana Millera, jak i pani Anodiny. Zgodnie z tymi parametrami miało nastąpić w symulacji NIAR uderzenie w ziemię i rozbicie samolotu, aby można było zweryfikować, czy raport pana Millera i pani Anodiny jest prawdziwy, czy też kłamliwy

— zaznaczył.

Nasza komisja nie przyjmowała z góry pewnych założeń. Nie, zweryfikowała inne raporty. I okazało się, że zniszczenie samolotu jest zupełnie inne, nie ma żadnego porównania, samolot rozpada się zupełnie inaczej

— dodał.

Tylna część kadłuba, która zostaje w symulacji wgnieciona do środka po uderzeniu samolotu w ziemię, gdy w rzeczywistości leży na miejscu tragedii, z burtami wywiniętymi na zewnątrz. Część ogonowa leżąca na wrakowisku jest cała, została oderwana od kadłuba wraz z grodzią ciśnieniową. Tych różnic jest taka masa, że nie ma wątpliwości. Pokazują one, że nie doszło do tragedii na skutek uderzenia samolotu w ziemię, lecz nad ziemią, na skutek eksplozji

— podsumował Macierewicz.

Kierwiński: Zbrodnia na pańskim sumieniu

Podczas wystąpienia Antoniego Macierewicza jeden z parlamentarzystów wielokrotnie próbował przerywać, zwracając się do polityka PiS z pytaniami w rodzaju: „A byłeś w Smoleńsku?”. Prowadząca obrady wicemarszałek Małgorzata Gosiewska, przed oddaniem głosu posłowi Marcinowi Kierwińskiemu, zwróciła uwagę jego partyjnemu koledze, Jakubowi Rutnickiemu.

Panie ministrze Macierewicz. Kłamie pan od sześciu lat, dzieli pan Polaków. Jedyna zbrodnia, z jaką mamy do czynienia, to ta, której pan dokonuje na Polakach, oszukując ich cały czas. Pana czas kłamstw kończy się już niedługo. Za chwilę pan i pana mocodawcy, kimkolwiek oni są, zapłacicie za kłamstwa, fałszerstwa, marnotrawstwo publicznych pieniędzy.

— podkreślił Kierwiński.

Pan obraża doktora Laska, zarzuca mu brak kompetencji? A kim pan jest? Pana doświadczenie sprowadza się tylko i wyłącznie do szkodzenia państwu polskiemu. To pan odpowiada za rozwalenie polskiego wywiadu, osłabienie armii, podział polskiego społeczeństwa. Podział polskiego społeczeństwa, który jest zbrodnią, która jest na pańskim sumieniu

— powiedział poseł Koalicji Obywatelskiej, jednak przed końcem wypowiedzi wyłączono mu mikrofon. Kiedy do głosu ponownie dopuszczono Macierewicza, jeden z parlamentarzystów opozycji (niewykluczone, że ponownie Jakub Rutnicki), pokrzykiwał: „niech powie, gdzie jest wrak”.
Macierewicz: To była po prostu wypowiedź sowieckiej agentury

Tu nie była żadnych pytań, to była po prostu wypowiedź sowieckiej agentury, która broni za wszelką cenę agentów rosyjskich z WSI. Broni za wszelką cenę tych, którzy zdradzili Polskę, oddając możliwości badania stronie rosyjskiej. Broni tej części komisji, która z góry, od samego początku, oszukiwała Polskę, mówiąc, że to wina polskich pilotów, generała Błasika, czy nawet pana prezydenta Lecha Kaczyńskiego, który miał zmuszać pilotów do lądowania

— odpowiedział Kierwińskiemu Macierewicz.

To jest po prostu rosyjska wersja, mająca za wszelką cenę zniszczyć polski ruch niepodległościowy, formację niepodległościową, jaką jest PiS. Pan Lasek, kiedy nie był jeszcze członkiem komisji, podpisał wniosek o wyrzucenie z niej Edmunda Klicha, oskarżając go o współpracę z Rosją, o to, że kłamał w swoich działaniach, o niekompetencję i uniemożliwianie badania katastrofy

— mówił marszałek senior. Posłowie opozycji w trakcie jego wystąpienia pokrzykiwali w ławach sejmowych. Marcin Kierwiński zwracał się do Antoniego Macierewicza:

„Odpowiedz na pytania!”.

[Dr Maciej Lasek] Dążył do tego, żeby wejść do komisji i oskarżał Edmunda Klicha słusznie, że cały początek badania katastrofy był oddany w ręce rosyjskie. Otóż pani marszałek, wysoka izbo, badania katastrofy smoleńskiej nie było do tego momentu, dopóki nie powstała podkomisja. Dopiero ona zabrała się do rzeczywistej analizy, a wyniki Instytutu NIAR są fundamentem stwierdzenia, że samolot nie rozbił się, tak jak zakładała wasza komisja. Odwrotnie, rozpadł się nad ziemią, a identyfikacja miejsca, czasu i dźwięku eksplozji rozstrzygnęła o tym, wraz ze znalezieniem materiałów wybuchowych i identyfikacją ich na częściach samolotu

— podkreślał przewodniczący podkomisji.

Boicie się odpowiedzialności za kłamstwo smoleńskie, zbrodnię, jaką jest utajnienie i wsparcie pana Putina, aby za wszelką cenę nigdy nie osądzić winnych tej zbrodni

— zakończył.

Po słowach Macierewicza na sali plenarnej rozpoczęło się ogromne poruszenie. Posłowie Platformy Obywatelskiej: Kierwiński i Rutnicki, sprzeciwiali się zarzutom wysuwanym przez marszałka seniora. Wicemarszałek Gosiewska zwróciła się do parlamentarzysty Koalicji Obywatelskiej:

Panie pośle Kierwiński, zwracam panu uwagę, groźby to nie tu, we własnym klubie może pan w ten sposób się odnosić.

Prezydent Duda: Chcę, żeby Tusk ujawnił stenogramy z rozmów z Putinem i Merkel z 10 kwietnia 2010 r.

Prezydent Andrzej Duda udzielił wywiadu tygodnikowi "Wprost", gdzie był pytany o ocenę prac podkomisji smoleńskiej oraz samego Antoniego Macierewicza. Andrzej Duda unikał jednoznacznej odpowiedzi, wskazując, że katastrofą smoleńską powinien się zająć prokurator generalny.

– Nie chcę oceniać ministra Macierewicza, z dystansem patrzę na pracę jego podkomisji – podkreślił.

Podczas wywiadu prezydenta zapytano o słowa Donalda Tuska, którego zdaniem Antoni Macierewicz "powinien siedzieć".

– To bardzo proszę, żeby pan Donald Tusk pokazał stenogramy swoich rozmów z Angelą Merkel i z Władimirem Putinem z 10 kwietnia 2010 roku. Bardzo bym chciał je zobaczyć – odparł Andrzej Duda.

Dopytywany, czy ma pan żal do Donalda Tuska, prezydent zaprzeczył. – Nie. Po prostu chcę wiedzieć, co – jako premier – zrobił w sprawie śmierci prezydenta Polski – stwierdził.

(sa)

Czytaj więcej: TVN: Macierewicz ukrył dowody, które nie pasują do tezy o zamachu. Macierewicz: To niekompetencja...

Scholz w Pradze, Macron w Paryżu – czyli dwa Jowisze Europy. Część 1 i 2

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 13 wrzesień 2022 11:27

Albert Świdziński

Istnieje przysłowie, że żeby rozśmieszyć Boga, należy Mu opowiedzieć o swoich planach. W poniedziałek 29 sierpnia kanclerz Niemiec Olaf Scholz z właściwym sobie rozmachem postanowił jednak opowiedzieć o swoich planach nie tylko Panu Bogu, ale również wszystkim tym, którzy zasiedli w auli głównej Uniwersytetu Karola w Pradze, aby wysłuchać przemówienia kanclerza.

Zanim autor „Weekly Brief” przejdzie do omówienia tegoż przemówienia, warto powiedzieć parę słów o okolicznościach towarzyszących wizycie Scholza w Czechach. Otóż wystąpienia niemieckiego przywódcy – z „przyczyn technicznych” – nie wysłuchał premier Czech Petr Fiala. Ponadto (co ciekawe, na prośbę strony niemieckiej) odwołana została również sesja pytań studentów, z obawy o możliwe niewygodne pytania, których Scholz, zwolennik przecież (co podkreślał w przemówieniu) pluralizmu i otwartego dyskursu, najwyraźniej sobie nie życzył. Te niepowodzenia nie wpłynęły jednak na Olafa Scholza deprymująco i w Pradze wygłosił on przemówienie mogące się równać nie tylko z ambitniejszymi wystąpieniami Emmanuela Macrona, ale nawet z tymi wygłaszanymi przez słynnych poprzedników kanclerza Niemiec.

Swoją mowę Olaf Scholz rozpoczął od zwyczajowego samobiczowania, podkreślając, że spośród wielu czarnych rozdziałów europejskiej historii najczarniejszy napisali Niemcy, kiedy to „pod okupacją narodowych socjalistów” zamknięty został uniwersytet w Pradze. Po rytualnym potępieniu niemieckiego imperializmu i prób zdominowania Europy za pomocą środków, że tak to ujmiemy, kinetycznych, Scholz bez zająknięcia wyłożył zgromadzonym na Uniwersytecie Karola słuchaczom, że, najkrócej mówiąc, Ordnung muss sein, a Niemcy z chęcią ten Ordnung pomogą wprowadzić – ba, podejmą się nawet przewodzenia tej misji. A najlepszym sposobem, aby Ordnung w Europie zapanował na powrót, będzie wzięcie za twarz co bardziej krnąbrnych członków wspólnoty – w tym tych państw, które na przykład mają problemy z praworządnością, i skończenie z jednomyślnością – a Niemcy bohatersko wezmą ten ciężar na barki.

Podobnie bez zająknięcia mówił Scholz również o pełnej i niepodlegającej najmniejszym wątpliwościom determinacji Niemiec we wspieraniu Ukrainy, Niemcy bowiem „nie będą przyglądać się bezczynnie śmierci mężczyzn, kobiet i dzieci”, i zamierzają wspierać Kijów „tak długo, jak będzie to konieczne” – to dobrze, bo przy obecnym wolumenie wsparcia płynącego z Berlina będzie ono potrzebne bardzo długo. Kanclerz zapewnił również, że Niemcy w podobny sposób zaangażują się w odbudowę kraju, co będzie „ogromnym przedsięwzięciem, które będzie zadaniem dla pokoleń”. Ale i w tym zadaniu Ordnung muss sein – a więc potrzebne będzie lepsze planowanie i koordynacja i właśnie dlatego Niemcy i Holandia wystąpiły z inicjatywą mającą na celu „długoterminowy podział obowiązków” wszystkich wspierających Ukrainę. Ktoś złośliwy mógłby zauważyć, że sytuacja, w której Niemcy i Holandia decydują o podziale pracy „wszystkich” pomagających Ukrainie, nie jest konceptem przesadnie inkluzywnym, ale autor „Weekly Brief” złośliwy nie jest i nic podobnego mówić nie zamierza.

Innym szeroko komentowanym elementem wystąpienia Scholza była jego zapowiedź zgody na dołączenie do Unii Europejskiej kolejnych państw – Ukrainy, Mołdawii, Gruzji czy sześciu państw bałkańskich. Scholz jest jednak zdania, że nawet gdyby doszło do akcesji kolejnych kilku państw, w obliczu braku reform Unia w jej obecnym kształcie nie będzie w stanie skutecznie bronić swoich (dociekliwość kazałaby zapytać: „swoich, czyli czyich?”) interesów – szczególnie że Stany Zjednoczone, choć pod przywództwem „zaprzysięgłego” obrońcy relacji transatlantyckich Joe Bidena, „będą nieuchronnie coraz częściej spoglądać ku Pacyfikowi, skupiając się na rywalizacji z Chinami”. I choć Scholz uroni z pewnością z tego powodu łzę – podobnie, jak na wspomnienie podłych planów Adolfa Hitlera – to trzeba z tym żyć i nadać Unii formę jeszcze bardziej sfederalizowaną. Na szczęście, mówi Scholz, „doświadczenie ostatnich miesięcy uczy nas, że europejskie zasady – a nawet traktaty – można zmienić – nawet natychmiast, jeżeli zajdzie taka potrzeba”. I, kontynuuje Scholz, wydaje się „zupełnie naturalne, że to Niemcy muszą przedstawić propozycje do tego zmierzające” – i stąd właśnie jego przemówienie, które jednak „ma być pożywką do rozważań, a nie gotowym, niemieckim rozwiązaniem. Zakładamy, że w pierwszym odruchu Scholz chciał powiedzieć „das war ein Befehl” – ale w porę się powstrzymał.

Bo Scholz otwarcie – i szczerość tę należy docenić – przyznał, że bez zdolności wydawania rozkazów plan uczynienia z Europy suwerennego, geopolitycznego mocarstwa nie może się powieść. I tu wracamy do początku – Scholz uważa, że niezbędna jest reforma Rady Europejskiej, „ponieważ obecnie konieczna jest jednomyślność, a to stwarza ryzyko, że pojedynczy kraj może użyć prawa weta i uniemożliwić wszystkim innym pójście naprzód” – a po poszerzeniu Unii sytuacja będzie tylko trudniejsza. „Kto uważa inaczej, tkwi w zaprzeczeniu”. Dlatego też Scholz proponuje stopniowe (miło, że nie proponuje dokonania tych zmian poprzez Blitzkrieg) zmienianie procedury głosowania na większościową w takich aspektach, jak polityka zagraniczna czy podatkowa, choć wie, że „będzie to miało konsekwencje również dla Berlina”.

Ale Niemcy są najwyraźniej gotowi na to poświęcenie, podobnie jak gotowy był Lord Farquaad, który powiedział do swych poddanych, że „zapewne wielu z was zginie, ale to jest poświęcenie, na które jestem gotów”. W innym wypadku, mówi Scholz, „dojdzie do powstania dżungli grup, zasad i skomplikowanych wyłączeń (…) stanowiącej zachętę dla tych wszystkich, którzy nie sprzyjają zjednoczonej, geopolitycznej Europie. A tego nie chcę!”. Co godne odnotowania, wydaje się, że Scholz zasygnalizował, że nie wyobraża sobie poszerzenia UE o kolejne państwa bez wprowadzenia sugerowanych w przemówieniu zmian w unijnym procesie decyzyjnym. Na szczęście kanclerz Scholz wie, że jego poparcie dla głosowania większościowego „jest niekiedy krytykowane”. „Rozumiem obawy niektórych mniejszych państw” – mówi Scholz. I dlatego dodaje: „Szukajmy kompromisów razem”, a nawet sam jeden taki (wspólnie znaleziony?) kompromis proponuje, mówiąc, że „może sobie wyobrazić, że zaczniemy od głosowań większościowych w sprawach najważniejszych, takich jak polityka sankcyjna czy kwestie praw człowieka” – a jeżeli coś komuś nie będzie się podobać, to życzy sobie, aby „odnaleźć w sobie odwagę, aby kreatywnie wstrzymać się od głosu”.

Jednocześnie, wczytując się w treść poniedziałkowego przemówienia, trudno nie dojść do wniosku, iż Scholz uważa, że pewne rzeczy państwom członkowskim podobać się po prostu muszą. UE jest bowiem jego zdaniem „wspólnotą wyznawanych wartości” – i gdy wartości te nie są przestrzegane, powstaje ryzyko dla całej organizacji. I dlatego właśnie kanclerz Scholz jest zaniepokojony, gdy „w sercu Europy zaczyna się mówić o demokracji nieliberalnej”; warto dodać, że z jakiegoś powodu Scholz uznaje, że demokracja musi być liberalna, bo „demokracja nieliberalna jest sprzecznością pojęciową”. I dlatego „nie może być akceptacji, gdy naruszane są zasady państwa prawa, a nadzór demokratyczny jest rozmontowywany” – i dlatego Scholz „w pełni wspiera KE w jej pracach dotyczących przestrzegania państwa prawa”. A skoro tak, i skoro „większość społeczeństw na Węgrzech i w Polsce chce, aby UE robiła więcej w obronie demokracji i wolności w ich krajach, w tym w ramach procedury z artykułu 7”, to jest to – triumfalnie dowodzi kanclerz Niemiec – kolejny argument za koniecznością odejścia od procedury jednomyślności. Ma rację Scholz – może się okazać, że bez tych niezbędnych kroków w Generalnej Guberni nigdy nie zapanuje spokój potrzebny do utworzenia harmonijnej i spójnej Europy, zjednoczonej wokół – oczywiście większościowo ustalonych – wspólnych wartości i celów.

Trzeba przyznać, iż propozycje kanclerza Scholza, będące w gruncie rzeczy ucieczką do przodu i próbą odzyskania przez Niemcy inicjatywy, są w pełni zrozumiałe w obliczu chwiejącego się przywództwa politycznego Berlina nad projektem Unii Europejskiej. Do jego zachwiania doszło przede wszystkim w wyniku unaocznienia stopnia powiązania niemieckiego dobrobytu z energią płynącą z Rosji – i czasowego przynajmniej wymuszenia od tej energii odcięcia. Ta symbiotyczna relacja nie była z kolei, jak chcieliby myśleć niektórzy, rezultatem dziecięcej naiwności Berlina, objawiającej się wiarą, że Rosję uda się „zmienić” przez kontakty handlowe, ale raczej zimnej kalkulacji – co otwartym tekstem przyznała zresztą kilka miesięcy temu Angela Merkel. Opierającej się na przekonaniu, że dostęp do rosyjskiej taniej energii, w połączeniu z coraz bardziej agresywną polityką klimatyczną forsowaną w UE, umożliwi utrzymanie niemieckiemu przemysłowi dominującej pozycji, przy jednoczesnym prewencyjnym powstrzymaniu powstania ewentualnej konkurencji wewnątrz UE.

Cała ta kalkulacja zachwiała się w momencie, gdy Kreml uznał, że lewar energetyczny (o jego potędze właśnie się przekonujemy, codziennie słysząc o widmie racjonowania gazu w Niemczech i ryzyku zapaści gospodarczej w związku z eksplodującymi cenami energii) jest na tyle silny, że umożliwi mu rewizję porządku międzynarodowego siłą i gwałtownie. Runęła natomiast, gdy okazało się, że Kijów i cała Ukraina nie upadły w ciągu kilkudziesięciu godzin i mogą liczyć na poważne wsparcie Stanów Zjednoczonych – a tym samym niemożliwe będzie przejście do porządku dziennego nad agresją Rosji i powrót do business as usual. Nawiasem mówiąc, jest to lekcja o trudności nawiązywania długoterminowej współpracy pomiędzy państwami status quo, do jakich należą Niemcy, a rewizjonistycznymi – które reprezentuje Rosja.

Zdaniem autora nie jest (największym przynajmniej) problemem to, że pod płaszczykiem wartości i moralności Niemcy prowadziły chłodną i skalkulowaną politykę pozwalającą im na utrzymanie dominującej roli własnego przemysłu, napędzanego energią z Rosji i eksportującego do Chin (gdyby Niemcy faktycznie wyznawali głoszone przez siebie wartości, byłoby to niemożliwe, bo jakże napędzać własną gospodarkę energią z autorytarnej Rosji, w której regularnie mordowani są dysydenci, aby potem sprzedawać jej owoce do Chin, które bez wahania tłumią siłą prodemokratyczne ruchy w Hongkongu czy inwigilują Ujgurów en masse). Problemem jest to, że polityka ta okazała się nieskuteczna, a Niemcy okazały słabość i zmuszone do potępienia Rosji nie tylko słowem, ale i czynem, straciły inicjatywę. To z kolei spowodowało powstanie w Europie dwóch dynamik; upodmiotowienie państw Europy Środkowo-Wschodniej z jednej strony, a z drugiej wyzwolenie długo tłumionej (przez niemiecką siłę) wściekłości państw południa kontynentu, które Niemcy bezwzględnie sprowadziły do parteru podczas kryzysu finansowego strefy euro sprzed dekady.

Przejęcie kontroli nad procesem rozszerzenia UE, warunkowane zgodą państw członkowskich na odejście od mechanizmu jednomyślności ma umożliwić Berlinowi powtórne przejęcie inicjatywy i zneutralizowanie rosnących ambicji wschodnich członków UE. Innym ciekawym wnioskiem płynącym ze słów Scholza, który mówi przecież o wciągnięciu w strefę wpływów Europy państwa ukraińskiego – tradycyjnie rosyjskiego bufora geograficznego, może być konstatacja, że nie można wykluczyć, iż dostrzega on nieuchronność rozpadu pielęgnowanej już przez kanclerza Bismarcka dwubiegunowej współpracy na linii Berlin–Moskwa, co skutkować będzie zmianą natury tej relacji na rywalizacyjną – ale nie zamierza doprowadzić do utraty nadzoru kierowniczego nad Europą Wschodnią. We współpracy czy w kontrze do Rosji – Berlin zamierza utrzymać rolę kierownika politycznego Unii Europejskiej.

Problemem w przemówieniu Scholza jest to, że powiedział o celach Niemiec tekstem równie otwartym, co Angela Merkel, ale nie jako emeryt, ale sprawująca obowiązki głowa państwa, na dodatek w momencie, gdy w Europie – a już szczególnie w Europie Środkowo-Wschodniej – nikt o przywództwie Niemiec nie chce słyszeć. Natomiast jest to zachowanie pożądane z punktu widzenia Polski, bo Scholz mówił, jak się wydaje, szczerze – a prawdą jest, że największą zaletą głupców jest właśnie ich szczerość.

Konkludując, należy stwierdzić, że na naszych oczach doszło do bardzo interesującego zjawiska kosmologiczno-politycznego. Przyzwyczailiśmy się bowiem, że Jowisz ma swój księżyc – Europę, ale od roku 2022 Europa ma nie tylko swojego Jowisza, ale aż dwóch; do prezydenta Francji Emmanuela Macrona dołączył bowiem kanclerz Niemiec Olaf Scholz. Oto już trzy dni po mowie Scholza, w czwartek 1 września, doczekaliśmy się riposty ze strony prezydenta Francji Emmanuela Macrona – jednak o tym napiszemy w drugiej części eseju.

Scholz w Pradze, Macron w Paryżu – czyli dwa Jowisze Europy. Część 2

Drogę do tego rodzaju wystąpień, co mieliśmy okazję wysłuchać w Pradze, przetarł już wiele lat temu prezydent Francji Emmanuel Macron. W czwartek wygłosił on kolejne z nich, przemawiając tym razem do członków francuskiego korpusu dyplomatycznego. Trudno się więc dziwić, że francuski przywódca z zadowoleniem zauważył, że praskie przemówienie kanclerza Scholza jest „w pełni zgodne z jego wizją”, przedstawioną w 2017 roku, kiedy to mówił Macron o Europie „bardziej suwerennej strategicznie”.

Zdaniem gospodarza Pałacu Elizejskiego genezą konieczności osiągnięcia przez Europę pełnej suwerenności strategicznej jest – dostrzeżona również przez Olafa Scholza – postępująca dekompozycja porządku międzynarodowego. I chociaż Macron „nie chce wprowadzać nastrojów katastroficznych”, to dostrzega, że świat znalazł się w momencie przełomowym, w którym zbiegają się „długoterminowe trendy oraz nakładające się na nie różnorakie kryzysy”. Bo chociaż Europejczycy przez ostatnich kilka dekad żyli w świecie, w którym triumf globalnego kapitalizmu pozwolił na ograniczenie biedy i na rozprzestrzenienie wiedzy, innowacji i rozwoju technologicznego, to powstałe w ten sposób współzależności zostały gwałtownie wyeksponowane, a następnie złamane przez pandemię COVID. W wyniku tej ostatniej „zerwane zostały łańcuchy dostaw”, co doprowadziło „do trwałej deglobalizacji sporej części światowej produkcji”. To z kolei spowodowało sytuację, w której kwestie takie jak dostawy energii czy żywności na powrót stały się problemami natury geopolitycznej – a nie domeną zarządzaną przez niewidzialną rękę wolnego rynku.

Do tego dochodzą jeszcze chociażby zmiany demograficzne, które zdaniem Macrona doprowadzą w najbliższych latach do głębokiej zmiany w strukturze porządku międzynarodowego, czy też pogarszająca się sytuacja bezpieczeństwa, nie tylko na wschodzie Europy, ale też, jak zauważa Macron, w Afryce i Lewancie. To wszystko zdaniem prezydenta Republiki każe „spojrzeć przytomnie na rzeczywistość, nawet jeżeli jest ona okrutna”; liberalny kapitalizm przestał funkcjonować i zawiódł. Świat Zachodu utracił kontrolę nad narracją i nie może już bezproblemowo „przekonywać innych do zaakceptowania swojego modelu społeczno-gospodarczego”, jakim był „polityczny liberalizm”, „lub komukolwiek go narzucać”. Po trzecie Macron dowodzi, że dynamika ewolucji porządku międzynarodowego w coraz większym stopniu formować się będzie wokół rywalizacji Chin i Stanów Zjednoczonych. Rywalizacja pomiędzy tymi dwoma mocarstwami rozegrać się ma natomiast nie tylko na polu technologii, handlu, gospodarki czy siły zbrojnej, ale również na polu rywalizujących ideologii. Wraz z osłabieniem dominacji narracji liberalnej Chiny zaczęły proponować dla niej alternatywę – co doprowadziło, twierdzi Emmanuel Macron, do „rywalizacji uniwersalizmów”.

Do tego dochodzi wreszcie agresja Rosji na Ukrainę, która również wstrząsa rozpadającym się status quo, będąc pogwałceniem wszystkich obowiązujących jeszcze norm i traktatów. Macron charakteryzuje również obecny konflikt na Ukrainie jako „zglobalizowane, hybrydowe starcie”, które w obliczu istniejących już wcześniej nierównowag grozi przerodzeniem się w wojnę światową. Co warte odnotowania, jego zdaniem konflikt na Ukrainie może stanowić zapalnik globalnego starcia pomiędzy USA a ChRL, jako element wprowadzający chaos i zaburzający równowagę sił. Prezydent Francji konkluduje, że fragmentacja porządku międzynarodowego (w zakresie łańcuchów dostaw, osłabienia instytucji międzynarodowych czy zero-jedynkowego postrzegania relacji międzynarodowych) w następstwie COVID, rywalizacji Chin i Stanów Zjednoczonych oraz wojny na Ukrainie doprowadziła do nieodwracalnego złamania porządku międzynarodowego, który regulował funkcjonowanie świata przez ostatnie kilkadziesiąt lat.

Aby odpowiednio nawigować przez owe wezbrane wody, francuska dyplomacja powinna zdaniem Macrona oprzeć się na trzech niezmiennych zasadach. Po pierwsze, powinna niezmiennie stosować się do zasady nienaruszania integralności terytorialnej innych państw. Nie znaczy to oczywiście, że Francja wyrzeka się ingerencji w sprawy wewnętrzne państw trzecich, jeżeli będzie to w jej interesie; Macron stwierdza, że może ona „budować koalicje regionalne tak, aby wymusić zmianę władzy, wywierać naciski i podejmować efektywne działania” – w tym te przybierające formę sankcji.

Po drugie, Paryż musi posiadać zdolność do „rozmawiania ze wszystkimi o wszystkim i zawsze” – Francja nie powinna poddawać się dyktatowi „fałszywej moralności, która uczyniłaby ją bezsilną”. Dlaczego bowiem, kontynuuje Macron, miałoby być tak, że „Turcja będzie jedynym państwem na świecie, któremu wolno rozmawiać z Rosją”? Szczególnie że doprowadzi to do sytuacji, w której ktoś będzie mógł powiedzieć: „Zobaczcie, jak potężna jest Turcja, a Francja nie umie nawet zadbać o pokój”. Francja „jest członkiem NATO i broni konsekwentnie wspólnych wartości”, owszem – ale musi jednocześnie „bronić swojej wolności manewru”. Po trzecie – bo przecież omne trinum perfectum – Francja musi zadbać o to, aby budować relacje z innymi państwami w oparciu o zasadę równości. „Wielkie struktury, zdominowane przez pojedynczą potęgę zdolną do decydowania za innych i próbującą ich zwasalizować, już nie działają”, mówi Macron – a w związku z tym należy budować porozumienia o wymiarze bardziej regionalnym, działające na podstawie innego rozumienia ich „gramatyki”.

Trudno pozbyć się wrażenia, że integralną częścią wizji europejskiej suwerenności strategicznej przedstawionej przez Macrona jest zminimalizowanie wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i uzyskanie przez nią zdolności projekcji siły niezależnej od USA. Co interesujące, w wystąpieniu Olafa Scholza, jeśli nie liczyć symbolicznej pochwały „transatlantyckości” prezydenta Bidena, brak było właściwie nawiązań do współpracy z USA, za to pojawiło się wiele nawiązań do potrzeby konsolidacji chociażby europejskiego przemysłu obronnego czy do rozbudowy europejskich zdolności w zakresie obrony powietrznej, czy też obecności w przestrzeni kosmicznej.

Trudno wreszcie nie dostrzec, że i Macron, i Scholz w swych przemówieniach odwołali się do zeszłorocznej katastrofy związanej z ewakuacją sił z Afganistanu – co można postrzegać jako swego rodzaju memento w kwestii słabości i zmienności Stanów Zjednoczonych. To również zrozumiałe; Rosja nie stanowi dla państw na zachód od Odry zagrożenia militarnego – i stanowić nie będzie. Stopień uzależnienia Niemiec od pochodzącej z Rosji energii tłumaczy, dlaczego Władimir Putin zdecydował się 24 lutego na tak ryzykowny gambit, jakim był atak na Ukrainę. Gdyby początkowy zamysł Kremla, polegający na przeprowadzeniu błyskawicznej operacji mającej na celu unieszkodliwienie ukraińskiego przywództwa politycznego się powiódł, presja państw Europy Zachodniej, aby zaakceptowany został status quo, byłaby ogromna. Jednocześnie Stany Zjednoczone znalazłyby się jedną nogą poza europejskim systemem gry o równowagę, utrzymując się w nim jedynie dzięki obawom państw wschodniej flanki, a z punktu widzenia zachodu kontynentu stałyby się więc zbędnym, niepożądanym wręcz, elementem politycznego krajobrazu nie tylko w Europie, ale wręcz w całej Eurazji, zagrażając wizji konsolidacji projektu kontynentalnego, przybierającej być może formę Europy od Lizbony po Władywostok – i, co ważniejsze, Pekin. W takiej architekturze obecność USA jest po prostu niepożądana.

W tym kontekście najciekawszym być może elementem wystąpienia Macrona jest jego konstatacja, że Francja „nigdy w swojej historii nie była zwasalizowana przez żadną obcą potęgę. Mamy partnerów, nasze wartości są zbliżone do tych prezentowanych przez Stany Zjednoczone, ale zawsze zachowywaliśmy naszą własną suwerenność”. Mówi dalej Macron, że „największym zagrożeniem w obecnej chwili jest to, że od każdego państwa wymaga się, aby opowiedziało się po jednej ze stron”. Rzecz jasna, osiągnięcie przez Europę (najlepiej pod francuskim przywództwem) suwerenności strategicznej pozwoliłoby jej opowiedzieć się po swojej stronie – a nie, na przykład, amerykańskiej.

Co ciekawe, mimo nacisku położonego na wewnątrzeuropejską koordynację, Macron ostro skrytykował pomysł oparcia europejskiej transformacji energetycznej na wodorze; warto wspomnieć, że dosłownie kilkanaście dni temu Niemcy i Kanada podpisały porozumienie w zakresie dostarczania przez Ottawę tego właśnie surowca do Europy. Macron, który teraz już bez żadnych ograniczeń sufluje ideę pełnej niezależności Europy, jest temu zdecydowanie przeciwny, bo „jeżeli zastąpimy gaz ziemny wodorem, który też jest produkowany poza Europą, to po prostu odtworzymy zależności geopolityczne, za które płacimy dzisiaj”. Podobnie Macron życzy sobie, aby państwa europejskie nie pogłębiały swoich zależności od zewnętrznych dostawców uzbrojenia; „musimy stopniowo wycofać się z logiki zależności, co jest kluczowe dla naszych zdolności do podejmowania działań strategicznych i uwolni nas od standardów tworzonych poza Europą”. Jest oczywistością, że oba te punkty – dotyczące wodoru i uzbrojenia – są wymierzone w Stany Zjednoczone i są propozycją zmierzającą do osłabienia – w praktyce, bo strzeliste deklaracje o wartościach pomijamy jako nieistotną mowę-trawę – związków łączących Stany Zjednoczone i Europę.

Macron powiedział to zresztą otwarcie, stwierdzając, że państwa NATO „nie chcą po prostu być zwasalizowanymi partnerami USA, a silniejsza Europa czasem musi mieć zdolność do zapewnienia bezpieczeństwa samej sobie lub w swoim sąsiedztwie (…) bo czy nasze bezpieczeństwo może zależeć od wyborów podejmowanych przez amerykańskich wyborców?”. Krokiem do tego miałoby być, według Macrona, organizowanie co sześć miesięcy spotkań przywódców wszystkich europejskich państw (a więc nie tylko państw UE), podczas których byłyby omawiane kwestie „klimatu, dostaw energii, polityki międzynarodowej i bezpieczeństwa, dostaw żywności czy surowców”. Co ważne, prezydent Francji uważa, że powinien to być klub ekskluzywny, w którym członkostwo byłoby ograniczone wyłącznie do państw europejskich, bo inaczej format ten „powróci do formy współpracy, w której państwa spoza UE dołączają do niego lub przypisują sobie zasługi”. Taką samą rolę, niezależnego bieguna, Europa miałaby odegrać w rywalizacji chińsko-amerykańskiej. Postawę balansującą, jak to ujął Macron, Europa musi przyjąć, bo chociaż jest jej bliżej do wartości wyznawanych przez Waszyngton, to nie może zaakceptować sytuacji, w której każe się jej wybierać, ograniczając jej tym samym swobodę manewru. To istotne, bo wspominając fakt podpisania porozumienia AUKUS (które jego zdaniem miało na celu osłabienie Francji), Macron stwierdził, że Europa nie chce „wejść w logikę konfrontacji z Chinami na Indopacyfiku” – i dlatego nie zamierza godzić się na rozciąganie zobowiązań sojuszniczych istniejących w relacji do konkretnych problemów (mowa niezawodnie o NATO) na inne regiony świata.

Francja – a konkretnie jej korpus dyplomatyczny – ma również działać na rzecz pokoju i stabilności, ponieważ „w niektórych miejscach tego rodzaju działania są nam na rękę” – z których najbardziej palącym jest Ukraina. Macron uważa co prawda, że należy pomóc jej w wojnie z Rosją, ale jednocześnie podkreśla, że „Francja nie uczestniczy w tej wojnie”. Dlatego Pałac Elizejski zamierza stworzyć warunki albo dla ukraińskiego zwycięstwa, albo do podjęcia rozmów pokojowych. A pokój jest dla Macrona ważny, podobnie jak jedność europejska – i dlatego Paryż „nie pozwoli podżegaczom wojennym ani na podzielenie Europy, ani też wyznaczanie kierunku, który mógłby skutkować wprowadzeniem rozłamu w UE, zerwaniem komunikacji [z Rosją] lub rozlaniem konfliktu”. Owymi podżegaczami wojennymi są, zdaje się, państwa wschodu UE, którym Francja nie może pozwolić na „działanie samemu”. Jest to szczególnie ważne, dowodzi przebiegły Macron, w obliczu faktu, że celem Rosji jest „podzielenie Europy”! Wojna potrwa zdaniem Macrona jeszcze długo – i dlatego trzeba za wszelką cenę uniknąć groźby eskalacji (zarówno geograficznej, jak i z użyciem broni jądrowej) „i przygotować się do pokoju”.

Suwerenność strategiczna Europy – pod przywództwem jej dotychczasowych motorów napędowych, a więc Francji i Niemiec – miałaby się również rozciągać obok wspomnianej już energii, czy uzbrojenia również na mikroprocesory, leki, żywność, czy gospodarkę cyfrową.
Macron, czemu dawał już wyraz w swoich wielu wcześniejszych wystąpieniach, z dużą swadą utożsamia interesy Republiki z interesami Unii Europejskiej – i trudno go za to winić, podobnie jak trudno winić kanclerza Scholza za (mniej, lub bardziej zręczną) próbę obrony pozycji Berlina. Warto jednak odnotować, że pomimo rysujących się niekiedy różnic pomiędzy stanowiskami Berlina i Paryża (chociażby w zakresie wodoru, czy poszerzenia UE o kolejne państwa) – postulat ograniczania wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i towarzysząca mu próba neutralizacji ambicji politycznych państw EŚW stanowią wspólny mianownik polityki zagranicznej prowadzonej obecnie przez Paryż i Berlin.

 Albert Świdziński,

Dyrektor analiz w Strategy&Future.

Czytaj więcej: Scholz w Pradze, Macron w Paryżu – czyli dwa Jowisze Europy. Część 1 i 2

Poparł go prezes Kaczyński, kandydat na prezydenta Rudy Śląskiej odpadł w pierwszej turze

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 12 wrzesień 2022 09:04

Poparcie prezesa PiS dla posła PiS Marka Wesołego w przedterminowych wyborach na prezydenta Rudy Śląskiej okazało się „pocałunkiem śmierci”. Choć startujący z własnego komitetu Marek Wesoły, nie wejdzie nawet do drugiej wyborów na prezydenta miasta.

W niedzielnych wyborach zajął dopiero trzecie miejsce z poparciem 26,41 proc. głosów. Wyprzedziło go dwóch kandydatów popieranych przez opozycję: Michał Pierończyk (36,41 proc. głosów) i Krzysztofa Mejera (26,85 proc.).

Poseł PiS przegrał o włos, mimo że sondaże go faworyzowały i poparł osobiście prezes partii Jarosław Kaczyński. To fatalna wiadomość dla PiS. W tych wyborach nie chodzi bowiem o Rudę Śląską, ale o prognostyk przed przyszłorocznymi wyborami parlamentarnymi i barometr nastrojów społecznych tuż przed zbliżającym się ciężkim sezonem jesienno-zimowym.

„Totalna porażka PiS”

„Jestem trochę zaskoczony – komentował na gorąco Marek Wesoły. – Wcześniejsze sondaże pokazywały sytuację trochę inaczej. Oczywiście, trzeba czekać na oficjalne wyniki, ale ten sondaż trzeba przyjąć z pokorą. Jestem gotowy na udział w drugiej turze. Prawda jest taka, że w tych wyborach było trzech mocnych kandydatów”. „- Czy szyld partyjny był dla mnie obciążeniem? Był. Robiłem wszystko, by przekonać rudzian, że głosują na osobę, nie partię. Emocje w polityce krajowej zrobiły swoje" - skomentował Wesoły dla @slasag.pl.

Pierończyk też był zaskoczony: „Wcześniejsze sondaże pokazywały, że nie mam raczej szans na drugą turę. Były głosy, że nie powinienem startować. Teraz widzę, że przede mną i moim sztabem dalsza ciężka praca. Myślę, że istotne były czynniki zewnętrzne i zdecydowała polityka rządowa. W trakcie kampanii, podczas rozmów, które prowadziłem z mieszkańcami, wyrażali oni swoje obawy o przyszłość. Problem, że nie potrafią kupić opału, że wszystko drożej - jednoznacznie wiązali to z polityką rządu. Wielu ludzi powtarzało, że nie zagłosują na przedstawiciela tej opcji" - ocenił Michał Pierończyk na antenie Radia Piekary.

Mejer: „Jestem zadowolony z tego wyniku. Świadczy to o tym, że nasz program zyskał poparcie mieszkańców Rudy Śląskiej. Wybrali dobry kierunek. Oczywiście czekamy na ostateczne wyniki głosowania w pierwszej turze, wtedy będziemy wiedzieli więcej. Niemniej jestem gotowy do rywalizacji z każdym”.

„Czy te wybory to prognostyk ogólnopolski?"

- Wybory uzupełniające rządzą się oczywiście swoimi prawami, mają niższą frekwencję, ale niewejście kandydata PiS do drugiej tury to totalna porażka Prawa i Sprawiedliwości” – komentował z kolei lider PSL Władysław Kosiniak-Kamysz.

Przypomnijmy: w Rudzie Śląskiej 11 września odbyły się przedterminowe wybory prezydenckie – w czerwcu zmarła prezydent Grażyna Dziedzic. O urząd walczyło siedmioro kandydatów: Paweł Dankiewicz (KWW Paweł Dankiewicz Nowa Polska), Krzysztof Mejer (KWW Krzysztofa Mejera), Jolanta Milas (KWW Ruda Śląska w Centrum), Maciej Mol (KW PL!SP), Michał Pierończyk (KWW Michała Pierończyka Współpraca i Rozwój), Krzysztof Toboła (KWW Krzysztofa Toboły) oraz Marek Wesoły (KWW Marka Wesołego).

Kandydaci startowali z własnych komitetów, ale niektórzy z nich mogli liczyć na poparcie partii parlamentarnych. Marek Wesoły jest posłem PiS, dlatego do Rudy Śląskiej pofatygował się w sierpniu Jarosław Kaczyński. W szczycie katastrofy ekologicznej na Odrze poświęcił trwające koło minuty wystąpienie wyłącznie sprawie wyborów uzupełniających w mieście. „W pełni pana Marka Wesołego popieramy. Już dwukrotnie kandydował, za drugim razem był w drugiej rundzie. Wierzymy, że tym razem odniesienie sukces” – oświadczył prezes PiS. Wesoły dwukrotnie startował w wyborach prezydenckich Rudy Śląskiej (za drugim razem dotarł do drugiej tury), do tej pory był radnym.

Jak donosiły lokalne media, frekwencja w 135-tysięcznej Rudzie Śląskiej w niedzielę była niska, a komisje wyborcze do południa świeciły pustkami. Przypomnijmy, że to okręg wyborczy premiera Mateusza Morawieckiego (okręg nr 31 obejmuje obszar miast na prawach powiatu Katowic, Chorzowa, Mysłowic, Piekar Śląskich, Rudy Śląskiej, Siemianowic Śląskich, Świętochłowic i Tychów oraz powiatu bieruńsko-lędzińskiego). Szef rządu nie poparł publicznie kandydata PiS ani razu i nie był zaangażowany w kampanię wyborczą w regionie.

„Gazeta Wyborcza” cytuje osobę z otoczenia marszałka województwa śląskiego Jakuba Chełstowskiego: „Wiadomo przecież, że Marek Wesoły to człowiek Grzegorza Tobiszowskiego, posła do Parlamentu Europejskiego. A Tobiszowski jest w PiS na bocznym torze, więc nikt nie będzie pracował na jego korzyść. Powiem więcej. Wesoły wcale nie miał być kandydatem, ale mocno o to zabiegał i jakoś tę zgodę dostał. Jeżeli nie wygra wyborów prezydenckich, to będzie to jego koniec, bo nie będzie mógł liczyć nawet na ostatnie miejsca na liście do Sejmu”.

Poseł Marek Wesoły jeszcze dwa lata temu poważnie naraził się władzom partii, kiedy zagłosował przeciwko uchwaleniu nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt. Znalazł się wtedy w liczącej 15 osób grupie, która została zawieszona w prawach członka partii.

Walka o fotel prezydenta w Rudzie Śląskiej zaangażowała najważniejszą osobę w partii, bo miasto często nazywane jest "Polską w pigułce" - wyniki tamtejszych wyborów są często zbliżone do wyników ogólnopolskich. Tak było - jak przypomina "Gazeta Wyborcza" - w przypadku ostatnich wyborów prezydenckich. Andrzej Duda wygrał tu z Rafałem Trzaskowskim w podobnych proporcjach, jak to miało miejsce w reszcie kraju. W Rudzie prezydent otrzymał 51,14 proc. głosów, a w całej Polsce 51,03. Z kolei kandydat opozycji dostał tutaj 48,86 proc. głosów, a w całej Polsce 48,97.

Proporcje były też zbliżone w przypadku wyborów parlamentarnych z 2019 roku. Prawo i Sprawiedliwość zdobyło tu 44,26 proc. głosów (w Polsce było to 43,59) a Koalicja Obywatelska 32,87 proc. (w Polsce było to 27,4 proc.).

Marek Wesoły przegrał, mimo że pochodzi z Rudy Śląskiej. Wcześniej o wiele większą porażkę zaliczył kandydat PiS-u w wyborach przedterminowych na burmistrza Olsztynka. Tomasz Maria Starowieyski był „spadochroniarzem” (pełnił obowiązki burmistrza po śmierci burmistrza w trakcie kadencji) i zajął przedostatnie miejsce i otrzymał poparcia na poziomie niespełna 6 proc.

Dla porównania zwycięzcę wyborów, kandydata PO Roberta Waraksę, wsparło 63 proc. wyborców.

Dodajmy, że na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej wybory samorządowe, które nakladały się na wybory parlamanterne, PiS przesunie o pół roku później.

as (na podstawie Wyborcza.pl. TVN24, rp.pl, dziennik.pl, zdjęcie Onet.pl)

O wyborach w Olsztynku napisałem w tekście pt. „Co oznacza wynik wyborów na burmistrza Olsztynka” z 3 sierpnia TUTAJ

Czytaj więcej: Poparł go prezes Kaczyński, kandydat na prezydenta Rudy Śląskiej odpadł w pierwszej turze

Gen. Pytel demaskuje ruską agenturę w rządzie PiS

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 11 wrzesień 2022 14:32

W sobotniej Wyborczej ukazał się wstrząsający wywiad z gen. Piotrem Pytlem, w którym b. szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego ujawnia agenturę Moskwy na szczytach rządu PiS. W związku z ujawnionymi faktami stwierdza, że „rząd PiS powinien natychmiast zostać odwołany!” Poseł PO Grupiński wzywa członków PiS do wypisywania się z tej partii.

Wywiad z gen. Pytlem zajmuje prawie całe wydanie sobotnio-niedzielne (10-11.09) Wyborczej i wywołał poruszenie na całym świecie, w tym przede wszystkim w Pentagonie, w Sztabie Głównym NATO i na Kremlu.

Przytaczamy za Wyborczą główne fakty ujawnione przez gen. Pytla:

1. Agenturę rosyjską w rządzie PiS prowadzi 72. centrum specjalnej służby GRU z pomocą służb białoruskich, „bo Rosjanie nie mają do nas czuja, a Białorusini są w nas wyspecjalizowani. Obsługiwana jest przez osoby z dobrym językiem polskim”. Operacja GRU nosi kryptonim „Poufna rozmowa”

2. Operację uruchomiono przed rosyjsko-białoruskimi ćwiczeniami Zapad 2021 i testowano w czasie wydarzeń na granicy polsko-białoruskiej.

3. GRU trzyma czołowych polityków PiS-u „za jaja” i steruje nimi upubliczniając maile z prywatnego konta ministra Dworczyka, a teraz z konta prezesa Obajtka. Pozostali ich agenci, w tym prawdopodobnie premier Morawiecki w ten sposób otrzymali sygnał, że jeśli nie będą wykonywać poleceń, to zostaną „odpalone” maile z ich skrzynek, które ich doszczętnie skompromitują. „Rosjanie mogą więc grać na PiS-ie jak na harmonii, przyciskając dowolny klawisz”. Dowodem na to jest to, że „w Sejmie Morawiecki i paru innych zakrywają sobie usta w czasie rozmów przez komórkę, żeby uniemożliwić czytanie im z ruchu ust”.

4. Polskie służby wywiadowcze na kierunku wschodnim zostały całkowicie sparaliżowane przez agenturę GRU. To zadanie zrealizował agent Macierewicz, który jako minister obrony wydał rozkaz zaatakowania i przejęcia Centrum Eksperckiego Kontrwywiadu NATO w Polsce, odwołał ze stanowisk szefów Służby Kontrwywaidu Wojskowego gen. Pytla i gen. Noska, następnie ujawnił w Sejmie ściśle tajne informacje: stan naszych rezerw kierowanych pocisków rakietowych, możliwości wykrywania obiektów nisko lecących w pobliżu granicy rosyjskiej. Informacje te były chronione gryfem „ściśle tajne", ponieważ zawierały parametry pozwalające Rosjanom skutecznie operować na pewnych wysokościach. Ostatnim zadaniem Macierewicza było skompromitowanie i ośmieszenie komisji smoleńskiej poprzez publikację raportu o zamachu na samolot prezydencki.

5. Przez GRU sterowani są też „Dziennikarze współpracujący z PiS w wielu mediach działają na pierwszej linii, więc działalność usługowa dla PiS może mieć szerszy charakter. Jak PiS zrobi coś złego, to mówią, że Platforma robiła to samo. A jeśli PiS przekracza wszelkie granice, to nie komentują albo tłumaczą, że można na to różnie spojrzeć. Typowe postawy wynikające z poczucia zagrożenia i chęci zyskania na sytuacji”.

6. To GRU doprowadził do wygranej PiS w 2015 roku nagrywając polityków PO i związanych z nimi biznesmenów w kilkunastu restauracjach w Warszawie ( do tej sieci należały Sowa & Przyjaciele i Amber Room)

7. Agenci sterowani przez GRU podsunęli prezesowi Kaczyńskiemu pomysł na powołanie Morawieckiego na premiera.

8. W zamian za współpracę z Rosją Polska przejmie zachodnią Ukrainę ze Lwowem. Temu miała służyć wyprawa Kaczyńskiego i Morawieckiego do Kijowa i propozycja wprowadzenia na terytorium Ukrainy „sił stabilizacyjnych”.

9. „Operacja Brejza". Jej początki sięgają stycznia 2016, od zakupu Pegasusa. Pegasusa kupiono do walki politycznej z opozycją. To w swojej formie operacja czysto rosyjska, użyto służb specjalnych, prokuratury i mediów pisowskich.

10. Pomoc Ukraińcom nie jest zmianą orientacji. Jesteśmy krajem o położeniu kluczowym dla wsparcia wysiłku wojennego Ukraińców i znajdujemy się teraz na szczęście pod dużym oddziaływaniem Stanów Zjednoczonych. Rosjanie to rozumieją, oni też posługują się retoryką osłonową. Że prawica to największe zło, że nie ma z nimi relacji – doskonałe przykrycie.

11. Rosjanie mają z pięć, 10 lat przewagi, w tym czasie takie społeczeństwa jak polskie będą jak stado baranów. Rosja dąży do destrukcji naszego społeczeństwa wewnątrz, nasilenia w nim konfliktów. I do alienacji naszego kraju. Już jesteśmy odseparowywani od Unii i NATO – to też dzieło PiS. W ogóle największym sukcesem Rosji w Polsce jest PiS. Zgoda Kaczyńskiego na działania prorosyjskie jest tak duża, że nasuwa pytanie, czy to nie jest jego świadoma polityka. Rosja ma tutaj tak duże możliwości wpływu, że może ingerować w sprawy wewnętrzne Polski, z Rosją należy się dogadać albo tak ustawić, żeby Kreml widział pozytywy funkcjonowania u sterów naszego państwa takiej formacji jak PiS.

12. Kaczyński od 2015 r. nie wykazał żadnej aktywności, żeby Polskę zabezpieczyć przed wpływami i potencjalnym zagrożeniem militarnym ze strony Rosji. Przeciwnie, zaczęło się rozwalanie armii, służb.

13. Biden postawił PiS w sytuacji bez wyjścia. Teraz Polska oddaje Ukrainie czołgi, sprzęt wojskowy. Błaszczak – dopiero po siedmiu latach! – robi zakupy. „PiS się kocha ze Stanami Bidena tak, wie pani, przez prezerwatywę” – wyjawia gen. Pytel dziennikarce Subbotko. - Do ostatniej chwili, zanim nie wpadniemy wszyscy w łapy Rosji, Polska ma odgrywać rolę rusofoba chodzącego na sznurku Bidena i ma być nieprzyjazna dla samych Rosjan”.

14. Lotos to wiano dla Rosjan. Pewnie ambicją Kaczyńskiego jest bycie nie łącznikiem, ale podmiotem, pośrednikiem w relacjach między Zachodem, Rosją a trumpowskimi Stanami – część środowiska republikańskiego pracuje nad powrotem Trumpa do władzy lub kogoś, kto będzie realizował jego politykę. To koresponduje z interesami tych wszystkich w PiS, którzy tak lubią pieniądze. „Dlatego ja patrzę na sprzedaż Lotosu podmiotom kontrolowanym przez Rosję czy powiązanym z Rosją – to dotyczy i węgierskiego MOL-a, i saudyjskiego Aramco – jako na wiano początkowe. To znaczy: my się już angażujemy po tej rosyjskiej stronie na przyszłość”. Chodzi o wspólne robienie w przyszłości interesów z Rosją, także prywatnych.
„Mamy do czynienia z typową złodziejską formacją. Ich celem jest zgromadzenie jak największego kapitału. To łącznik tej formacji z Orbánem i z Rosją. Chciwość jest zasadą funkcjonowania PiS. I dlatego ciągną nas na Wschód. Rosja jest jednym z największych na świecie posiadaczy bogactw naturalnych: ropy, gazu, węgla, metali, minerałów, diamentów itd. Rządy Trumpa to był okres ożywionych kontaktów z Rosją, lotów amerykańskich tajkunów do Rosji, a on sam wspominał o planach inwestycyjnych na jej terenie. Na Trumpa Rosjanie mają pewnie kompromaty – brytyjski agent Christopher Steele pisał o prostytutkach, sikaniu na łóżko itd. Ja w to wierzę, bo to kolega i wspólnik innego agenta, mistrza w swoim fachu, dzięki któremu miałem okazję spotkać się i rozmawiać ze Skripalem. Takie materiały w purytańskiej Ameryce Trumpa by rozwaliły”.

15. Trójmorze. to projekt prorosyjski wspierany przez niektóre kręgi w Stanach. PiS jest mocno zapięty z trumpistami. Chodzi o rozwiązanie nie dla paru ludzi, ale dla całej partii. Moim zdaniem to przyczyna prorosyjskich ruchów PiS nawet po agresji na Ukrainę, ataki na Macrona, Scholza, Norwegię itd. Kurs jest utrzymany. Interesy z Rosją to koryto mogące być spoiwem nowej autokracji. W PiS nie ma żadnej ideologii, uczciwości, prawości. Jest sen o dużym interesie.

16. Opozycja przegrywa dlatego, że tam są ludzie, którzy mają blokadę przed takim kłamaniem jak PiS – wolą, żeby przegrywała, niż kłamała.

17. Z Białorusinami PiS utrzymuje kontakty. Stąd np. na początku września ub. roku na Forum Ekonomiczne w Karpaczu przyjechał białoruski agent KGB Juryj Waskrasienski. Służby białoruskie, zintegrowane z rosyjskimi, to może dla PiS też droga porozumienia się z Putinem, bo w Polsce najgorzej jest być złapanym za rękę z Rosjaninem.

18. Momentem, w którym polski rząd zachował się zgodnie z linią Rosji, był kryzys uchodźczy na granicy polsko-białoruskiej, wprowadzenie stanu wyjątkowego. Chcieli mieć pozory wojny. Kryzys uchodźczy oceniam w kategoriach bratniej pomocy dla PiS. Według mnie pisowcy hodowali ten kryzys, a potem zrobili z tego wojnę, na której nikomu z funkcjonariuszy polskich ani białoruskich nic się nie stało, natomiast umierali ludzie o innym kolorze skóry, umierały dzieci pozostawione na bagnach. Pozory wojny dały PiS-owi przewagę nad opozycją i możliwość kształtowania postaw całego narodu. To wyglądało na ustawkę, a media podbijały dramaturgię.

19. Nawet jeśli PiS przegra wybory, to ciągle ma dla Rosji nieprawdopodobny potencjał – destrukcyjny. Kaczyński będzie chciał Polskę podpalić. Chociażby żeby siebie uchronić. Moim zdaniem Rosja jest bliska upadku. Rozmowy Macrona i Scholza z Putinem to zmiękczanie, modelowanie przyszłości w kierunku dealu: nie skreślamy cię, możesz dalej rządzić, może powstrzymamy sankcje. Co by świadczyło o tym, że Unia słabnie i chce interesów z Rosją. Na to będzie liczył PiS. Niestety. Bo to dla nas fatalne rozwiązanie, które daje Putinowi pole do dalszych działań.

Gen. Piotr Pytel – ur. w 1967 r., absolwent psychologii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ojciec generała pracował w Ośrodku Informacji i Propagandy Huty im. Lenina, robił projekty ku chwale socjalizmu i systematycznie go poniżał. W latach 1994-99 pełnił służbę w Urzędzie Ochrony Państwa. W 1998 r. ukończył z wyróżnieniem kurs oficerski UOP. W latach 1999-2003 pracował w Generalnym Inspektoracie Celnym. Od roku 2003 do 2008 służył w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a potem w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, której w latach 2014-15 był szefem. Po przejęciu władzy przez PiS w 2015 r. odszedł ze służby. Odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi i brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”. Hobby generała to czyszczenie lasu z drzewa zalegającego po pracach leśników i zużywanie na własne potrzeby. Ma to po pradziadku drwalu, który zginął od pioruna („ i może mnie też pierdolnie”). Z jesionu i klonu, robi niezłe łuki, wzmacniane włóknem szklanym. Dla siebie i kolegów.

Politycy obozu Zjednoczonej Prawicy zostali porażeni skalą ujawnionych faktów o ruskich agentach w ścisłym kierownictwie rządu PiS.

Próbują nieudolnie zdyskredytować gen. Pytla, przypominając m.in. decyzję generała o współpracy z rosyjską FSB. We wrześniu 2013 roku wspólnie z ówczesnym szefem SKW Januszem Noskiem przebywał w Sankt Petersburgu, gdzie zwiedzając rosyjski krążownik „Aurora” pozowali w marynarskich czapkach majtków tego okrętu.

Gen Pytel wyjaśnił kulisy swojego zdjęcia. Otóż dzięki tej czapce przeniknął do wnętrza FSB i rozpracował ją od środka. To dlatego min. Macierewicz się na nim zemścił i wyrzucił ze służby i oskarżył o bezprawną współpracę z FSB. O tych zarzutach teraz przypomniał pełnomocnik rządu ds. bezpieczeństwa przestrzeni informacyjnej RP Stanisław Żaryn:

„Piotr Pytel ma własne, osobiste powody, żeby przedstawiać pewne insynuacje pod adresem rządu, osłabiać wiarygodność obecnego rządu. Znana jest sytuacja prawna Piotra Pytla, usłyszał zarzuty, objęty jest śledztwem prokuratorskim i akt oskarżenia w jego sprawie trafił do sądu – komentował Żaryn w rozmowie z wpolityce.pl. Przypomnijmy, gen. Pytel został zatrzymany przez Żandarmerię Wojskową pod koniec 2017 roku. Do jego zatrzymania doszło na polecenie wydziału ds. wojskowych Prokuratury Okręgowej w Warszawie.

Pytel usłyszał wtedy zmieniony zarzut w śledztwie ws. współpracy SKW z rosyjską Federalną Służbą Bezpieczeństwa. Chodzi o przekroczenie uprawnień służbowych w związku z funkcjonowaniem SKW. Chodziło o współpracę z rosyjskimi służbami bez formalnej zgody rządu. W tej sprawie przesłuchiwany był też były premier Donald Tusk.

PiSowscy trolle, by odwrócić uwagę od siebie, przypominają wcześniejsze materiały w mediach:

- Rosja nie jest naszym wrogiem, a Putin to nie Stalin – jeśli morduje to detalicznie, a nie hurtowo. Pozostałe kraje rozmawiają z Rosją - my od 4 lat nie spotkaliśmy się z ich przedstawicielstwem. Jesteśmy dyżurnym rusofobem - ocenił Sikorski na antenie TVN24.

WIEMY, CO JESZCZE UJAWNI GEN. PYTEL

Wiemy, że to wywiad w Wyborczej, to czubek góry lodowej porażającej wiedzy gen. Pytla o ruskiej agenturze w PiS-ie. W drugiej części serialu pt. „Gen. Pytel demaskuje ruskich agentów w rządzie PiS”, która ma zostać wyemitowana w TVN, generał ma m.in. ujawnić:

1. Zdjęcie Jarosława Kaczyńskiego wraz z kpt. WSI Piotrem Polaszczykiem pod prysznicem. W kabinie był ktoś jeszcze, kot „Buś”, co jednoznacznie wskazuje na trójkąt homoseksualno-zoofilski.

2. Tym zdjęciem GRU zmusiła Jarosława Kaczyńskiego, by zadzwonił do prezydenta Lecha Kaczyńskiego i kazał mu lądować w Smoleńsku. Nagranie tej rozmowy GRU przekazała Wałęsie. Teraz gen. Pytel odtworzy go w TVN.

3. Jednak największą sensacją w drugim odcinku będzie demaskacja prezydenta Zełenskiego jako agenta GRU. Dowiemy się, że to na polecenie GRU prezydent Ukrainy kazał wojskom ukraińskim stawiać opór wojskom rosyjskim. GRU chce w ten sposób skompromitować FSB i Putina i zająć ich miejsce.

W ostatnim odcinku serialu sam gen Pytel dokona autodemaskacji. Ujawni, że to on jest prowadzącym ruskich agentów w rządzie PiS.

Opracował:

Adam Socha (tajny agent GRU)

Czytaj więcej: Gen. Pytel demaskuje ruską agenturę w rządzie PiS