Olsztyn

Z okazji Uroczystości Objawienia Pańskiego 6 stycznia odbędzie się X Olsztyński Orszak Trzech Króli pod hasłem „Niech prowadzi nas gwiazda!”. Olsztyński orszak jest tradycyjnie podzielony na 3 pochody, które wyjdą z kościołów po Mszach św., które rozpoczną się o 11.00.

- Święto Objawienia Pańskiego ma bardzo długą tradycję, było one bardzo uroczyście obchodzone. Cieszę się, że w to - jedno z największych świąt chrześcijańskich - będziemy mogli, po czasie pandemicznym, powrócić i znowu na ulicach naszych miast, wiosek, miejscowości, wyrazić naszą radość z przyjścia na świat Jezusa Chrystusa - mówił na konferencji prasowej w kurii ks. kan. Michał Tunkiewicz.

Razem z nim w konferencji wzięli udział marszałek Gustaw Marek Brzezin oraz prezydent Piotr Grzymowicz.

- To wydarzenie dla wszystkich, którzy chcą przyjść, pobyć ze sobą, pośpiewać wspólnie kolędy. Chcemy odbudować więzi społeczności lokalnej, które po czasie pandemii są nadszarpnięte. Zapraszamy wszystkich, nie wykluczamy nikogo - Pan Bóg objawił się wszystkim, Dobra Nowina skierowana jest do wszystkich - tłumaczył ks. Tunkiewicz.

Olsztyński orszak jest tradycyjnie podzielony na 3 pochody, które wyjdą z kościołów św. Jakuba, św. Józefa i Najświętszego Serca Pana Jezusa. Każdy poprzedzony będzie Mszą św. o godz. 11. Po wspólnej modlitwie orszaki wyruszą ze świątyń i spotkają się na placu Jana Pawła II pod olsztyńskim ratuszem. Tam uformuje się jeden korowód, którzy przejdzie ulicami miasta do stajenki na placu Xawerego Dunikowskiego.

W tym roku oprócz postaci 3 króli prowadzących poszczególne orszaki na trasie będzie można spotkać również Mikołaja Kopernika.

6 stycznia Kościół obchodzi Uroczystość Objawienia Pańskiego. Jest to, obok Wielkanocy, najstarsze święto chrześcijańskie. W II w. w ten dzień wspominano Chrzest Pański, w IV w. w Tracji i Egipcie świętowano Epifanię, czyli wydarzenia z życia Jezusa, takie jak narodzenie, chrzest w Jordanie, pokłon Mędrców, cud w Kanie. W V w. Objawienie Pańskie stało się świętem ogólnokościelnym.

W Polsce 6 stycznia był dniem ustawowo wolnym od pracy do 1960 r. kiedy to władza komunistyczna usunęła je z oficjalnego kalendarza razem z obchodzonym 15 sierpnia świętem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Do kalendarza dni wolnych jako pierwsze, w 1989 r., powróciło święto 15 sierpnia. Na początku XXI w. coraz liczniejsze stawały się inicjatywy obywatelskie zmierzające do przywrócenia Święta Trzech Króli w wymiarze ustawowym. Na ich czele stanął ówczesny prezydent Łodzi Jerzy Kropiwnicki. Potrzebę powrotu święta uzasadniano także nawiązaniem do wielowiekowej polskiej tradycji oraz chęcią likwidacji skutków komunistycznych represji wymierzonych w Kościół. 24 września 2010 r. Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy — Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw, która ponownie ustanawiała Święto Trzech Króli dniem wolnym od pracy. 6 stycznia 2011 r., po raz pierwszy po półwiecznej przerwie, wierni mogli bez przeszkód uczestniczyć w jego obchodach. Tradycją stały od tego czasu organizowane w wielu miejscowościach orszaki Trzech Króli – uliczne jasełka nawiązujące do wielowiekowego zwyczaju bożonarodzeniowego kolędowania.

W Polsce 6 stycznia zwany jest świętem Trzech Króli. Ewangelia nie nazywa jednak przybyłych ze Wschodu wędrowców królami, lecz Mędrcami, oraz nie podaje ich liczby. Można się tylko domyślać, że było ich trzech, skoro przynieśli trzy dary. Królami mogła nazwać ich tradycja pod wpływem Psalmu 72, który znajduje się w tekstach liturgicznych tej uroczystości: „Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, królowie Szeby i Saby złożą daninę”. Imiona Kacper, Melchior i Baltazar nadano Mędrcom dopiero w IX w. Legenda głosi, że po powrocie do swoich krajów królowie zrzekli się tronów, aby głosić wiarę w Chrystusa, a dożywszy sędziwego wieku, doczekali chwili, kiedy po Wniebowstąpieniu Pańskim Tomasz Apostoł udzielił im sakramentów, a nawet sakry biskupiej.

Dary, jakie przynieśli Mędrcy małemu Jezusowi, mają swoje znaczenie. Złoto oznacza, że Jezus Chrystus jest Królem całego świata, kadzidło mówi o Chrystusie Kapłanie, zaś mirra, balsam, którym namaszczano zmarłych, wskazuje na ludzką naturę Jezusa i w konsekwencji zapowiada Jego śmierć.

Od końca średniowiecza na pamiątkę tych darów święcono pierścionki jako złoto, żywicę jako kadzidło oraz ziarnka jałowca jako mirrę, a także dodatkowo wodę na pamiątkę chrztu Jezusa oraz kredę. Dziś święcimy kadzidło i kredę. Po powrocie z kościoła święconą kredą piszemy inicjały imion trzech królów, oddzielając je krzyżykami (K+M+B) wraz z cyframi bieżącego roku. Można także napisać C+M+B (Christus Mansoni Benedicat), co oznacza „Niech Chrystus błogosławi temu domowi”. Litery na drzwiach świadczą o tym, że w domu mieszka chrześcijańska rodzina.

Nazwa „Objawienie Pańskie” tłumaczy sens tej uroczystości. Jezus Chrystus objawia się światu, to znaczy, że przyszedł na ziemię nie tylko dla wybranego przez Boga narodu, ale dla wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek żyli i będą żyć. Taki wydźwięk mają także teksty liturgiczne. Szczególnie List do
Efezjan podkreśla współuczestnictwo wszystkich ludzi w łaskach ofiarowanych przez Chrystusa.

Jak widać święto to obchodzone na początku roku kalendarzowego jest pełne nadziei. Nie dość, że zarysowuje przed nami uniwersalność zbawienia, ale także otwiera nasze umysły na perspektywę eschatologiczną i pragnie ucieszyć znękane biedą tego świata serca wizją Królestwa Niebieskiego, gdzie Królem i jedynym Światłem jest Jezus Chrystus. Zbyt często zapominamy o Nowej Ziemi, którą przygotowuje nam Bóg, a zatrzymujemy się na tym świecie, tak jakby poza śmiercią już nic nie istniało.

Pójdźmy i my złożyć dary Jezusowi: złoto naszego życia, kadzidło naszych modlitw i mirrę naszego cierpienia. Pójdźmy tam, gdzie Jezus rodzi się każdego dnia, na ołtarzach naszych Kościołów. Prośmy o błogosławieństwo dla rodzin. Wyznajmy wiarę, znacząc litery na drzwiach naszych domów i zadbajmy, żeby to była kreda poświęcona i przyniesiona z Kościoła, a nie pożyczona od sąsiada.

(pw)

Tweet