Adam Kowalczyk

Kwiecień to miesiąc szczególny. Kwiecień jest miesiącem pamięci o ważnych wydarzeniach. W kwietniu 1943 roku Niemcy zaczęli rozkopywanie grobów polskich oficerów pomordowanych w Katyniu, w kwietniu 2010 roku katastrofie uległ polski samolot rządowy z Prezydentem na pokładzie. W ciągu ostatnich siedmiu lat te dwa wydarzenia awansowały do rangi mitu założycielskiego III Rzeczpospolitej. Co roku obchody kolejnych rocznic, swoiste podgrzewanie pamięci o tych wydarzeniach, przybiera coraz bardziej niepokojące rozmiary. Jest tak z dwóch powodów.
Pierwszy to taki, że są to obchody nieszczęść, rozdrapywanie ran, co nie pozwala iść naprzód. Sposób w jaki obchodzimy te rocznice nie służy wyciąganiu wniosków ani nie służy refleksji połączonej z szacunkiem dla zmarłych.
Drugi to instrumentalne traktowanie tych, minionych już przecież, wydarzeń w celu osiągnięcia niejasnych celów politycznych. Nie potrafimy pozwolić przeszłości odejść w przeszłość. Zamiast przyjąć do wiadomości to, że wydarzenia te skończyły się i zostawić Katyń historykom a Smoleńsk prokuraturze, używamy ich do prowadzenia wojny wewnętrznej i zewnętrznej.
Domagamy się stale jakichś przeprosin od Rosjan, próbujemy wbijać ich w poczucie winy za Katyń co sprowadza się do prób upokorzenia tego narodu. Słowem za Katyń obwiniamy Rosjan. Jak jeszcze obwinialiśmy Sowietów to rozumiałem ale czemu Rosjan a nie np. Gruzinów, Ormian albo Żydów? Czemu im darowaliśmy? W grobach szeroko pojętego Katynia leży znacznie więcej Rosjan i przedstawicieli innych narodowości ZSRR niż Polaków. A kto kazał wymordować Polaków? Wniosek o „rozładowanie” przez rozstrzelanie więźniów przepełnionych więzień NKWD przedstawił rodak Stalina czyli Gruzin Ławrientij Beria. Zgodnie z tym wnioskiem odpowiedzialna za wykonanie była trójka nadzorująca aparat represji czyli Wsiewołod Mierkułow, Leonid Basztakow i Bogdan Kobułow – dwaj pierwsi to Rosjanie a Basztakow to Ormianin. Gdyby nie przedwczesny zawał serca to szanse miałby wykazać się polski szlachcic Feliks Dzierżyński herbu Sulima znany też jako Krwawy Feliks i Czerwony Kat. Rozpatrując wniosek Berii w dniu 5 marca 1940 roku Biuro Polityczne KC WKP(b) podjęło uchwałę o egzekucji więźniów. Pod uchwałą podpisali się Gruzin Józef Stalin, Ukrainiec Klimient Woroszyłow, Rosjanin Wiaczesław Mołotow i Ormianin Anastas Mikojan. Na protokole dopisano też odręcznie Michaił Kalinin (Rosjanin) – za i Łazar Kaganowicz (Żyd) – za. Jeżeli tak to wygląda to może zostawmy już sprawę historykom i zajmijmy się robieniem interesów z Rosjanami. Skoro potrafiliśmy bez jednego słowa wybaczyć innym wspólnikom tej zbrodni to możemy już odpuścić i Rosjanom.
Oskarżając Rosjan o Katyń częściowo mamy rację ale oskarżając ich o Smoleńsk zwyczajnie kłamiemy. Jak dotąd, pomimo dziewiętnastu czy już nawet dwudziestu kolejnych dziwnych hipotez dotyczących rzekomego zamachu nie przedstawiono nawet cienia dowodu na to, że był to zamach a tym bardziej nie przedstawiono dowodu, że zrobili to Rosjanie. A już publiczne oskarżanie na forum międzynarodowym Rosji w ogóle, a Putina w szczególe, o zamach na polskiego Prezydenta, co zrobił Antoni Macierewicz, to już jest skrajna, powiedziałbym nawet, zbrodnicza, nieodpowiedzialność ministra. Takie działania mogą nas wiele kosztować. I nie dlatego, że Rosja nas za to napadnie, bo tego nie zrobi, nawet gazu nam nie zakręcą. Kosztować to nas będzie, już kosztuje, sposób traktowania przez partnerów z Unii i NATO. Po prostu nikt wariatów nie traktuje poważnie i nie uwzględnia ich w swoich planach współpracy. Jak przyszło do spraw poważnych to nawet Orban nas zwyczajnie „spuścił”, że użyję prostackiego języka jako najlepiej wyrażającego to co się stało.
Na nasze szczęście podobnie traktują nas i Rosjanie. Ale jak nas mają traktować skoro nawet Litwini ostentacyjnie szykanują Polaków wiedząc dobrze, że rząd polski anie słowa nie powie ani noty dyplomatycznej im nie wyśle. Gdyby Putin potraktował poważnie oskarżenia Macierewicza, to mielibyśmy prawdziwy problem.
Pamięć zbrodni mamy wybiórczą. Gdy dotyczy Rosjan pamiętamy, gdy innych – zapominamy. Gorzej bo zapominamy też o naszych rodakach, którzy krwią własną wylewali za Ojczyznę. Łatwo to będzie sprawdzić. W kwietniu przypada też inna rocznica. 16 kwietnia 1945 roku – a ściślej 14 bo wtedy swoje prace zaczęli saperzy – 1 Armia WP rozpoczęła przeprawę przez Odrę w ramach operacji berlińskiej. Po czterech dniach, 20 kwietnia Odra była sforsowana i można było ruszać na Berlin. Wielka bitwa na najlepiej bronionym przez Niemców kierunku zakończona sukcesem. Ale wojenne sukcesy też mają swoją ceną - w grobach spoczęło 1987 żołnierzy i oficerów. Zobaczymy co mamy im do zaoferowania – pamięć czy zapomnienie.
Adam Kowalczyk

Tweet