Region

Czy Orlen kupi też "Gazetę Olsztyńską"?

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 04 luty 2021 12:27

Z dwóch pośrednich źródeł uzyskałem informację, iż właściciel "Gazety Olsztyńskiej": LANCELOT HIRTREITER UNTERNEHMENBERATUNG GMBH,  F.X.HIRTREITER GMBH odsprzedał swoje udział w Grupie WM. Nabywcą ma być prezes Jarosław Tokarczyk. Wcześniej, jak ustaliłem, negocjacje z Grupą WM prowadziła z PKN Orlen, który wykupił wszystkie gazety Polska Presse w ramach "repolonizacji mediów".

W tej grupie nie było "Gazety Olsztyńskiej", gdyż kupił ją ówczesny prezes spółki Neue Passauer Presse - X. Hirtreiter.  Ostatnio miał on 8494 UDZIAŁóW O ŁąCZNEJ WYSOKOSCI 4.247.000,00.-PLN, 8 17 10791 UDZIAŁÓW O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 5.395.500,- PLN, 17 30 7720 UDZIAŁÓW O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 3.860.000,00 ZŁ., 30 49 9.961 UDZIAŁÓW O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 4.980.500,00 ZŁ 49 52 14942 UDZIAŁY O ŁACZNEJ WARTOSCI 7.471.000,00 ZŁ. RAZEM ponad 21 mln złotych.

Pozostali udziałowcy:

INCOM PRIVATE EQUITY GMBH miał 4168 UDZIAŁÓW O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 2.084.000,00.-PLN , 8 44 4981 UDZIAŁÓW O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 2.490.500,- PLN, czyli razem ok. 4,5 mln zł.

COSSON Mathieu - 1663 UDZIAŁY O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 831.500,00.-PLN

HGD INDUSTRIEHOLDING GMBH - 2277 UDZIAŁY O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 1.138.500,00.-PLN

KAPFINGER Michael - 1663 UDZIAŁY O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 831.500,-PLN, 3.940 UDZIAŁÓW O ŁACZNEJ WARTOSCI 1.970.000 ZŁOTYCH

INVEST UNTERNEHMENSBETEILIGUNGS AKTIENGESELLSCHAFT - 3071 UDZIAŁÓW O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 1.535.500,00 ZŁ.

BHG BETEILIGUNGSMANAGEMENT UND HOLDING GMBH - 4981 UDZIAŁÓW O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 2.490.500,00ZŁ

Tokarczyk Jarosław (Prezes Zarządu) 1.660 UDZIAŁÓW O ŁACZNEJ WYSOKOSCI 830.000,00 ZŁ, 1494 UDZIAŁY O ŁACZNEJ WARTOSCI 747.000,- ZŁ.

Jako że nie udsępniono mi telefonu do prezesa Jarosława Tokarczyka, wysłałem pytania:

1. Czy prawdą jest, iż główny udziałowiec Grupy WM oraz pozostali udziałowcy - cudzoziemcy - sprzedali swoje udziały?
2. Kto zakupił te udziały i za jaką kwotę?
3. Czy to Pan zakupił te udziały?
4. Czy prawdą jest, iź negocjacje w sprawie kupna udziałów prowadził PKN Orlen?
5. Czy docelowo to PKN Orlen stanie się właścicielem większościowym Grupy WM?

KOMENTARZ

Według znawcy rynku medialnego „Gazeta Olsztyńska” jest warta 5, maksymalnie 7 mln zł. Drukarnia rolowa na Tracku jest tylko obciążeniem przy tak nikłych nakładach. Jej wartość wraz z budynkiem redakcji wycenia maksymalnie na 2-3 mln złotych a wartość tytułu na 3 mln złotych.

Toteż prezes Jarosław Tokarczyk mógł odkupić udziały właścicielskie za niewielkie pieniądze.

Być może Tokarczyk liczył, że kupi tanio, sprzeda drogo Orlenowi, ale wykładanie 10 mln zł przez prezesa Daniela Obajtka za najsłabszą gazetę regionalną w kraju, to byłaby głupota, skoro pozostałe tytuły Polska Presse kupił za średnio 5 mln złotych. No ale tworzenie nowej gazety przez Orlen może więcej kosztować, więc może zadecydować polityka.

Jednak i bez sprzedaży tytułu Orlenowi prezes Tokarczyk utrzyma się, gdyż „Gazeta” od dawna jest gazetą reklamową, która drukuje materiały sponsorowane jako dziennikarskie. Głównie utrzymuje się dzięki samorządom, a przede wszystkim dzięki symbiozie z marszałkiem województwa (słynne Kongresy Przyszłości). Zarabia też robiąc kampanie lobbystyczny różnym inwestorom, jak np. Spółce Provider Retail, która kupiła b. PKS w Olsztynie, by wybudować w tym miejscu galerię handlową i przez kilka lat lobbowała, by PKP nowy dworzec połączyła z galerią.

Adam Socha

Czytaj więcej: Czy Orlen kupi też "Gazetę Olsztyńską"?

Wyrok w sprawie policyjnego wykładowcy, który postrzelił 2 kursantów

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 29 styczeń 2021 10:27

Sad Rejonowy w Szczytnie wyrokiem z dnia 26 stycznia 2021 r. umorzył warunkowo postępowanie karne wobec Macieja W., funkcjonariusza policji oskarżonego o nieumyślne postrzelenie podczas zajęć dwojga słuchaczy Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie.

Prokurator Prokuratury Okręgowej w Olsztynie w dniu 23 czerwca 2020 r. przesłał do Sądu Rejonowego w Szczytnie akt oskarżenia przeciwko Maciejowi W., funkcjonariuszowi policji oskarżonemu o nieumyślne postrzelenie dwojga słuchaczy Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie (tj. o czyn z art. 231§1kk w zb. z art. 157§1 i 3 kk w zb. z art. 160§ 1i 3 kk).

Chodzi o zdarzenie, do którego miało dojść w dniu 20 maja 2019 r. na strzelnicy WSPol w Szczytnie. Tego dnia Maciej W., jako instruktor szkolenia odpowiedzialny za bezpieczeństwo użytkowników strzelnicy krytej, prowadził zajęcia strzeleckie z funkcjonariuszami kursu podstawowego. Według ustaleń prokuratora oskarżony nie dopełnił wówczas swoich obowiązków, ponieważ wbrew przepisom posługiwał się podczas zajęć naładowaną bronią palną z podłączonym magazynkiem i ostrą amunicją. Nadto, oddał strzał w kierunku dziewiętnastoosobowej grupy uczestników zajęć, raniąc nieumyślnie dwoje z nich – kobietę w biodro, a mężczyznę w brzuch. Tych dwoje kursantów na skutek postrzału doznało obrażeń naruszających czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni. W ocenie prokuratora Maciej W. swoim zachowaniem także nieumyślnie naraził jedną z kursantek na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Maciej W. przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym.

W dniu 26 stycznia 2021 r. przed Sądem Rejonowym w Szczytnie odbyło się posiedzenie przygotowawcze w powyższej sprawie, podczas którego obrońca Macieja W. wniósł o skierowanie sprawy na posiedzenie w celu rozważenia warunkowego umorzenia postępowania na okres 1 roku tytułem próby. Do tego wniosku przychylił się pełnomocnik dwojga oskarżycieli posiłkowych, a także prokurator, wnosząc jednak, aby okres próby określić na 2 lata.

W związku z powyższym jeszcze w tym samym dniu Sąd Rejonowy w Szczytnie ogłosił wyrok w tej sprawie. Sąd uznał Macieja W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu (z tym ustaleniem, że z opisu czynu wyeliminował działanie na szkodę pozostałych 17 uczestników zajęć) i warunkowo umorzył wobec niego postępowanie karne na okres 1 roku tytułem próby. W tym samym wyroku Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek zapłaty na rzecz dwojga oskarżycieli posiłkowych, czyli pokrzywdzonych po 10 tys. zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, jak również po 3 tys. zł tytułem poniesionych przez nich wydatków postępowania. Ponadto, od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zostały zasądzone koszty postępowania w tej sprawie.

Sąd podając ustne motywy wyroku podkreślił, że ani prokurator, ani pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych nie sprzeciwili się wnioskowi obrońcy o warunkowe umorzenie postępowania przeciwko Maciejowi W. Sąd zwrócił także uwagę, że oskarżony nie był wcześniej karany, miał pozytywną opinię służbową i pojednał się z pokrzywdzonymi. Sąd wskazał przy tym, że zadośćuczynienie na rzecz oskarżycieli posiłkowych zostało orzeczone zgodnie z ustaleniami ugody zawartej w mediacji. Ponadto, 17 pokrzywdzonych uczestników zajęć strzeleckich cofnęło wniosek o ściganie oskarżonego.

Wyrok w tej sprawie nie jest prawomocny.

Sędzia Sądu Okręgowego w Olsztynie
Olgierd Dąbrowski-Żegalski
Rzecznik Prasowy Sądu Okręgowego w Olsztynie
Olsztyn, dnia 29 stycznia 2021 r.

Czytaj więcej: Wyrok w sprawie policyjnego wykładowcy, który postrzelił 2 kursantów

Afera Amber Gold. Prokurator stanie przed sądem w Elblągu

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 28 styczeń 2021 11:10

Do Sądu Rejonowego w Elblągu trafi proces prokurator Barbary K., która prowadziła i nadzorowała postępowanie w sprawie spółki Amber Gold w latach 2009-2012 - zdecydował Sąd Najwyższy. Pierwotnie akt oskarżenia skierowano w grudniu ub.r. do Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ.

Niedopełnienie obowiązków i przekroczenie uprawnień - takie zarzuty znalazły się w akcie oskrażenia, który do gdańskiego sądu skierowała Prokuratura Okręgowa w Legnicy. W połowie grudnia ub.r. Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ wystąpił z wnioskiem do Sądu Najwyższego o przeniesienie tej sprawy do innego sądu, gdyż Barbara K. była prokuratorem w Gdańsku.

Jak poinformowała Martyna Łuczak z Sądu Najwyższego po rozpoznaniu wniosku SN postanowił przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Elblągu.

W grudniu zeszłego roku legnicka prokuratura uznała, że Barbara K. w rażący sposób zaniedbała swoje obowiązki, ignorując informacje o przestępczej działalności Amber Gold i nie wykonując wielu oczywistych z punktu widzenia śledztwa czynności.

"W rezultacie umożliwiła kontynuowanie przestępczej działalności przez Marcina P. i kierowaną przez niego spółkę Amber Gold, której działania doprowadziły do niekorzystnego rozporządzenia mieniem niemal 19 tys. osób" - uznali śledczy.

W ciągu prawie trzech lat, gdy Barbara K. prowadziła i nadzorowała śledztwo w sprawie Amber Gold, spółka zawarła około 50 tys. transakcji dotyczących tzw. lokat w złoto o wartości ponad 800 mln zł. "W wyniku przestępczego procederu wielu pokrzywdzonych straciło oszczędności całego swojego życia" - zaznaczała.

Postępowanie sprawdzające w sprawie Amber Gold zostało wszczęte w grudniu 2009 r. na wniosek Komisji Nadzoru Finansowego. W zawiadomieniu do prokuratury Komisja informowała, że prezes spółki Marcin P. bez zezwolenia prowadzi działalność polegającą na gromadzeniu funduszy klientów. Wskazywała też na podejrzenie popełnienia przestępstwa, polegającego na doprowadzeniu klientów Amber Gold do niekorzystnego rozporządzania ich mieniem.

Postanowienie o odmowie śledztwa uchylił wprawdzie po zażaleniu KNF gdański sąd. Mimo to wszczęte ostatecznie śledztwo było dalej prowadzone niedbale - oceniła prokuratura w Legnicy.

Jak ustalili śledczy, prokurator zlekceważyła informacje KNF, że spółka ma zakaz prowadzenia działalności w postaci składowania złota, które miało być gwarancją pokrycia zobowiązań wobec klientów, jak też fakt, że Marcinowi P. były w przeszłości stawiane zarzuty karne w związku z oszustwami. "Nie zweryfikowała ponadto wiarygodności jego zeznań. W sierpniu 2010 r. umorzyła śledztwo, uznając, że nie doszło do przestępstwa" - dodano.

W 2018 r. legnicka prokuratura wystąpiła z wnioskiem o uchylenie immunitetu Barbarze K. Ostatecznie - w maju 2019 r. - Izba Dyscyplinarna SN utrzymała decyzję I instancji o uchyleniu immunitetu K., co otworzyło drogę do postawienia jej zarzutów. K. usłyszała zarzuty w marcu 2020 r. Grozi jej do trzech lat pozbawienia wolności.

Barbara K. zeznawała jako świadek przed sejmową komisją śledczą ds. Amber Gold. "Sprawa Amber Gold przerosła zarówno moje możliwości, jak i możliwości prokuratury rejonowej" - przyznała wówczas.

(pw)

Czytaj więcej: Afera Amber Gold. Prokurator stanie przed sądem w Elblągu

Obchody 158. rocznicy Powstania Styczniowego w Dobrym Mieście i Olsztynie

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 22 styczeń 2021 12:32

22 stycznia 2021 roku mija 158 rocznica Powstania Styczniowego. Dla uczczenia rocznicy w Dobrym Mieście odbędą się uroczyste obchody, którym patronuje Wojewoda Warmińsko-Mazurski Artur Chojecki, burmistrz Dobrego Miasta Jarosław Kowalski i syn generała Kazimierza Sosnkowskiego, Piotr Sosnkowski.

W ramach obchodów o godz.14 na Placu Katarzyny Aleksandryjskiej (skansen miejski) odbędzie się uroczystość, podczas której burmistrz Jarosław Kowalski i minister Jerzy Szmit rozpalą symboliczne „Ognisko Pamięci Powstania Styczniowego” a o godz.17/45 w Bazylice Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych odbędzie się dalsza część uroczystości i msza św.

Organizatorem wydarzenia jest Stowarzyszenie Historyczne im. generała Stefana Roweckiego, Związek Piłsudczyków RP i Centrum Kulturalno -Biblioteczne w Dobrym Mieście przy wsparciu partnerów.

Szczepan Worobiej – Prezes Stowarzyszenia:

„Powstanie Styczniowe to wspaniała, acz tragiczna karta w naszej trudnej historii. W powstaniu tysiące najgodniejszych synów polskiego narodu oddało ukochanej ojczyźnie największy dar – własne życie, ale to dzięki nim obecnie możemy żyć w wolnej i niepodległej Polsce. Na tradycji walki o niepodległość wychowywało się pokolenie Józefa Piłsudskiego i to wiara w sens walki o wolność dopingowała go do działań, dzięki którym odzyskaliśmy w roku 1918 własny kraj”.

Z okazji rocznicy burmistrz Dobrego Miasta Jarosław Kowalski wystosował apel do mieszkańców, w którym zaapelował o chwilę refleksji nad pamięcią Powstańców Styczniowych, którzy zginęli, walcząc o dumę, honor i wolność Rzeczypospolitej.

Stowarzyszenie Historyczne
im. generała Stefana Roweckiego „Grota”

22 stycznia 1863 r., Manifestem Tymczasowego Rządu Narodowego rozpoczęło się Powstanie Styczniowe, największy w XIX w. polski zryw narodowy. Pochłonęło ono kilkadziesiąt tysięcy ofiar i w ogromnym stopniu wpłynęło na dążenia niepodległościowe następnych pokoleń.
Nadzieje na niepodległość

W drugiej połowie lat 50. XIX w., po klęsce Rosji w wojnie krymskiej, na nowo rozbudziły się nadzieje Polaków na odzyskanie niepodległości. Na obszarach należących dawniej do Rzeczpospolitej rozpoczęto organizowanie stowarzyszeń spiskowych, których uczestnicy podjęli przygotowania do walki.

Wśród aktywnie działających kół konspiracyjnych przeważały dwie postawy. Tzw. obóz "czerwonych" był zwolennikiem zbrojnej walki o niepodległość i wzywał do powstania narodowego. Stronnictwo "białych", choć również nastawione niepodległościowo, było przeciwne zbyt szybkim planom zrywu, propagując idee pracy organicznej.

Pod koniec stycznia 1862 r. car podjął decyzję o utworzeniu w Królestwie władz cywilnych. Określając granice reform stwierdzał: "Ani konstytucji, ani armii polskiej; żadnej autonomii politycznej; duża autonomia administracyjna".

Masakra na Placu Zamkowym i stan wojenny

W czerwcu 1860 r. pogrzeb wdowy po bohaterze Powstania Listopadowego gen. Józefie Sowińskim w Warszawie przekształcił się w narodową demonstrację i zapoczątkował kolejne manifestacje patriotyczne. W lutym 1861 roku, w 30 rocznicę bitwy pod Olszynką Grochowską, zorganizowano pochód, którego uczestnicy nieśli chorągiew z Orłem i Pogonią. Na Rynku Starego Miasta został on rozpędzony przez żandarmów. Dwa dni później na Placu Zamkowym odbyła się wielka procesja żądająca uwolnienia aresztowanych i przyznania praw narodowych. Rosjanie zaatakowali zabijając pięciu jej uczestników.

Przełomowe znaczenie miała patriotyczna manifestacja zorganizowana 8 kwietnia 1861 roku na Placu Zamkowym w Warszawie krwawo rozpędzona przez rosyjskie wojsko, które strzelało do bezbronnych ludzi. Zginęło co najmniej 200 osób, 500 zostało rannych. Namiestnik carski Michaił Gorczakow pisał do cara Aleksandra II: "Nauka silnie poskutkowała; wszystko teraz cicho i drży ze strachu". Jednak demonstracje, nabożeństwa patriotyczne, obchody rocznic, odbywały się nadal w Warszawie a także m.in. w Kaliszu, Płocku, Radomiu, Lublinie.

Garnizon warszawski został przez władze carskie podwojony. 14 października 1861 roku władze rosyjskie wprowadziły na terenie Królestwa Polskiego stan wojenny. Na ulicach Warszawy biwakowało wojsko, zatoczono armaty. Trzy dni później 17 października - powstał Komitet Miejski ugrupowania ”czerwonych”, mający przygotować powstanie, przekształcony w 1862 roku w Centralny Komitet Narodowy.
Aleksander Wielopolski

Pod koniec stycznia 1862 roku car podjął decyzję o utworzeniu w Królestwie władz cywilnych. Określając granice reform stwierdzał: "Ani konstytucji, ani armii polskiej; żadnej autonomii politycznej; duża autonomia administracyjna". 22 maja 1862 roku Aleksander II mianował swojego brata w. ks. Konstantego Mikołajewicza namiestnikiem Królestwa Polskiego, a naczelnikiem rządu cywilnego margrabiego Aleksandra Wielopolskiego.

Oceniając działania władz rosyjskich prof. Jerzy Zdrada pisał: "Ustępstwa dla Polaków /.../ były spowodowane nie tyle dążeniem trwałego rozwiązania konfliktu, ile wynikały z wewnętrznych i międzynarodowych trudności, jakie przeżywała Rosja".

Wielopolski wprowadził w życie niektóre z reform społecznych m.in. oczynszował chłopów i ogłosił nową ustawę oświatową, co nie uspokoiło jednak sytuacji w Królestwie. Jego reakcją na przygotowania powstańcze było ogłoszenie w październiku 1862 roku nowych zasad poboru do wojska rosyjskiego, tzw. branki. Po raz pierwszy od kilkunastu lat miała się ona odbyć nie przez losowanie, ale na podstawie imiennych list. Celem tych działań było rozbicie struktur konspiracyjnych. "Wrzód wezbrał i rozciąć go należy. Powstanie stłumię w ciągu tygodnia i wtedy będę mógł rządzić" - mówił Wielopolski swoim zaufanym współpracownikom.
Powstanie 1863-1864

Brankę przeprowadzono w Warszawie niespodziewanie w nocy z 14 na 15 stycznia 1863 r. Decyzja ta była bezpośrednią przyczyną wybuchu powstania. Następnego dnia Komitet Centralny Narodowy ogłosił Wielopolskiego "wielkim nikczemnym zbrodniarzem i zdrajcą". 19 stycznia Komitet uchwalił powierzenie dyktatury i naczelnego dowództwa powstania gen. Ludwikowi Mierosławskiemu.

22 stycznia 1863 roku Komitet Centralny Narodowy wydał Manifest ogłaszający powstanie i powołujący Tymczasowy Rząd Narodowy.

"Nikczemny rząd najezdniczy rozwścieklony oporem męczonej przezeń ofiary postanowił zadać jej cios stanowczy - porwać kilkadziesiąt tysięcy najdzielniejszych, najgorliwszych jej obrońców, oblec w nienawistny mundur moskiewski i pognać tysiące mil na wieczną nędzę i zatracenie. Młodzież polska poprzysięgła sobie +zrzucić przeklęte jarzmo lub zginąć+. Za nią więc narodzie polski, za nią! Po straszliwej hańbie niewoli, po niepojętych męczarniach ucisku, Centralny Narodowy Komitet, obecnie jedyny legalny Rząd twój Narodowy, wzywa cię na pole walki już ostatniej, na pole chwały zwycięstwa, które Ci da i przez imię Boga na niebie dać poprzysięga" - napisano w Manifeście.

Powstańcy, mimo niewystarczającego uzbrojenia i braków kadrowych, atakowali rosyjskie placówki praktycznie na terenie całego Królestwa Polskiego. Władze zrywu wzywały do udziału w nim również "braci Litwinów i Rusinów", co spowodowało rozszerzenie obszaru walk na wschód.

Jak oceniają historycy, podczas powstania miało miejsce ponad tysiąc starć, a w siłach polskich uczestniczyło w sumie ok. 200 tys. osób. Pomimo pewnych sukcesów oddziałów powstańczych, w związku z przewagą armii rosyjskiej, siły zaborcze zaczęły uzyskiwać przewagę. Pod koniec 1863 roku łączny stan wojsk rosyjskich wynosił ponad 400 tysięcy żołnierzy, 170 tysięcy w Królestwie Polskim, na Litwie 145 tysięcy, a na Ukrainie - 90 tysięcy. Rząd Narodowy miał w polu jednocześnie nie więcej niż 10 tysięcy partyzantów.

Władze zrywu zabiegały o pozyskanie do walk chłopów, lecz przeszkodził w tym carski ukaz uwłaszczeniowy z marca 1864 r., przyznający im na własność uprawianą ziemię. Powstanie zaczęło już wtedy powoli upadać, ostatnie walki toczyły się miejscami jeszcze do jesieni 1864 r.

Jak oceniają historycy, podczas powstania miało miejsce ponad tysiąc starć, a w siłach polskich uczestniczyło w sumie ok. 200 tys. osób. (...) Pod koniec 1863 r. łączny stan wojsk rosyjskich wynosił ponad 400 tys. żołnierzy, 170 tys. w Królestwie Polskim, na Litwie 145 tys., a na Ukrainie - 90 tys. Rząd Narodowy miał w polu jednocześnie nie więcej niż 10 tys. partyzantów.

Ludwik Mierosławski wobec przegranej w prowadzonych walkach po miesiącu utracił funkcję. Później dyktatorami powstania byli Marian Langiewicz i Romuald Traugutt, który stal się tragicznym symbolem powstania. W nocy z 10 na 11 kwietnia 1864 roku na skutek denuncjacji rosyjska policja aresztowała Traugutta w jego warszawskiej kwaterze. Więziony na Pawiaku, następnie przewieziony do X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej, podczas śledztwa nie zdradził towarzyszy.

19 lipca 1864 roku rosyjski sąd wojskowy skazał go na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano na stokach Cytadeli Warszawskiej 5 sierpnia 1864 roku o godz. 10. Tuż przed egzekucją, której świadkiem był 30-tysięczny tłum, dyktator ucałował krzyż. Razem z Trauguttem stracono innych uczestników powstania - Rafała Krajewskiego, Józefa Toczyskiego, Romana Żulińskiego i Jana Jeziorańskiego.
Klęska powstania

Po zakończeniu powstania Polaków dotknęły liczne represje m.in. konfiskata majątków szlacheckich, kasacja klasztorów na obszarze Królestwa Polskiego, wysokie kontrybucje, a przede wszystkim aktywna rusyfikacja. Za udział w powstaniu władze carskie skazały na śmierć co najmniej 669 osób. Na zesłanie skazano przynajmniej 38 tysięcy osób.

"Sądząc z pozoru, po klęsce powstania sprawa polska dosięgła dna. Autonomia Królestwa uległa likwidacji, język polski wyrugowano ze szkół i urzędów, zamknięto Szkołę Główną. Ze sprawą polską przestano się liczyć na arenie międzynarodowej (...) W jednej dziedzinie przegrana w roku 1863 miała charakter nieodwracalny. Uwłaszczenie złamało w Królestwie hegemonię posiadającej szlachty (...) Pokonani przywódcy powstania głosili z podniesionym czołem, że wygrali sprawę, ponieważ uwłaszczyli chłopów" - tak zryw podsumował Stefan Kieniewicz w publikacji "Powstanie styczniowe".

dzieje.pl

Czytaj więcej: Obchody 158. rocznicy Powstania Styczniowego w Dobrym Mieście i Olsztynie