Pomnik Armii Krajowej zostanie odsłonięty w Olsztynie, w sobotę 27 września, w 75. rocznicę powołania Służby Zwycięstwu Polski. Autorem projektu jest Janusz Wierzyński, twórca także pomnika Wolności na placu Solidarności.
Pomnik stanął z inicjatywy oddziału olsztyńskiego Światowego Związku Żołnierzy AK, a prace nadzorował Komitet Honorowy Budowy Pomnika Armii Krajowej w Olsztynie. W jego budowę zaangażowało się wiele środowisk m.in. Związek Harcerstwa Polskiego prowadził zbiórkę pieniędzy. Otoczenie pomnika zaprojektowało Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego z Gdańska. Wysokość pomnika to 7 metrów. Ważnym elementem konstrukcji pomnika jest ponad metrowy orzeł powstańczy, wykonany z aluminium, ważący ok. 50 kg.
Odsłonięcie pomnika będzie poprzedzone obchodami 75. rocznicy powołania Służby Zwycięstwu Polski pod honorowym patronatem Wojewody Warmińsko-Mazurskiego. W piątek (26.09) o 19 odprawiona zostanie msza św. w intencji pracowników i żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego w bazylice Konkaterdalnej św. Jakuba w Olsztynie, a w sobotę (27.09) o 9 w Urzędzie Wojewódzkim (sala 52) odbędzie się konferencja „Polskie Państwo Podziemne".
Program uroczystości odsłonięcia Pomnika Armii Krajowej (sobota, 27.09):
11.00 Złożenie meldunku Dowódcy Garnizonu o gotowości do uroczystego odsłonięcia Pomnika AK
11.05 Przegląd kompanii honorowej i pocztów sztandarowych przez Dowódcę Garnizonu płk. Andrzeja Szczołka
11.10 Podniesienie flagi państwowej RP
11.15 Przywitanie gości
11.20 Wystąpienie Prezydenta Olsztyna Piotra Grzymowicza
11.25 Wystąpienie kpt. Mirosława Reszko, przedstawiciela Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej
11.30 Uroczyste odsłonięcie Pomnika
11.35 Poświęcenie Pomnika
11.40 Apel Pamięci i salwa honorowa
11.50 Składanie wieńców
11.55 Wystąpienie inicjatora budowy Pomnika Zygmunta Krzymowskiego
12.00 Pieśń Reprezentacyjna Wojska Polskiego.
Na placu Jana Pawła II w Olsztynie w piątek 26 września otwarto wystawę „Polska Walcząca. Fighting Poland".
(red)
Przed 75 laty, 27 września 1939 r., rozpoczęto tworzenie Polskiego Państwa Podziemnego.
Było ono fenomenem na skalę światową. Jego tajne struktury wojskowe i cywilne, podległe rządowi RP na uchodźstwie, nie miały odpowiednika w żadnym innym kraju. Pod koniec 1942 roku AK liczyła ich już około 200 tysięcy. Była największą podziemną armią w okupowanej Europie. Jednakże większość żołnierzy nie przeszła regularnego szkolenia, a w dodatku mieli oni zaledwie 53 tysiące sztuk broni (z czego tylko 6% broni maszynowej).
Dziełem Polskiego Państwa Podziemnego było nie tylko podjęcie otwartej walki z okupantem w ramach akcji „Burza", lecz także stworzenie moralnej i niepodległościowej tradycji, która pozwoliła Polakom przetrwać czas dyktatury komunistycznej.
Dziś na nowo odczytujemy Testament Polski Walczącej, której ideałów jesteśmy spadkobiercami.
Składają się nań następujące postulaty:
1. Opuszczenie terytorium Polski przez wojska sowieckie oraz przez rosyjską policję polityczną.
2. Zaprzestanie prześladowań politycznych, którego dowodem będzie:
a) zwolnienie skazanych i uwięzionych w procesie moskiewskim,
b) amnestia dla więźniów politycznych oraz dla wszystkich żołnierzy AK i dla tak zw. „oddziałów leśnych",
c) powrót Polaków wywiezionych w głąb Rosji i likwidacja obozów koncentracyjnych przypominających smutnej pamięci metody totalizmu niemieckiego,
d) zniesienie systemu politycznego, znajdującego wyraz w istnieniu tak zw. Min. Bezpieczeństwa.
3. Zjednoczenie i uniezależnienie Armii Polskiej przez:
a) spolszczenie korpusu oficerskiego w armii gen. Rola-Żymierskiego,
b) honorowy powrót z bronią wojsk polskich z zagranicy,
c) połączenie w jedną całość i na równych prawach armii z zagranicy oraz b. Armii Krajowej z armią gen. Żymierskiego.
4. Zaprzestanie dewastacji gospodarczej kraju przez władze okupacyjne.
5. Dopuszczenie wszystkich polskich stronnictw demokratycznych do udziału w wyborach pięcioprzymiotnikowych.
6. Zapewnienie niezależności polskiej polityki zagranicznej.
7. Stworzenie pełnego samorządu terytorialnego, społeczno-gospodarczego i kulturalno-oświatowego.
8. Uspołecznienie własności wielkokapitalistycznej i zorganizowanie sprawiedliwego podziału dochodu społecznego.
9. Zapewnienie masom pracujących współkierownictwa i kontroli nad całą gospodarką narodową oraz warunków materialnych zabezpieczających byt rodzinie i osobisty rozwój kulturalny.
10. Swoboda walki dla klasy robotniczej o jej prawa w ramach nieskrępowanego ruchu zawodowego.
11. Sprawiedliwe przeprowadzenie reformy rolnej i kontrola narodu nad akcją osiedleńczą na odzyskanych Ziemiach Zachodnich i w Prusach Wschodnich.
12. Oparcie powszechnego, demokratycznego nauczania i wychowania na zasadach moralnych i duchowych dorobku cywilizacji zachodniej i naszego kraju.
Zapewniając walkę o ten program na jawnej arenie politycznej, stronnictwa demokratyczne Rady Jedności Narodowej wyrażają nadzieję, że Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej dążyć będzie do demokratyzacji Polski i do przekreślenia różnic i sporów dzielących dotąd różne odłamy społeczeństwa polskiego.
Dopóki dążenie to nie przejawi się w czynach, nie będzie mogło nastąpić trwałe odprężenie w stosunkach wewnętrznych a wielu ludzi Polski Podziemnej będzie musiało się nadal ukrywać, bez żadnych wrogich zamiarów wobec Rządu lecz wyłącznie z obawy o swe życie.
Ze swej strony Polska Walcząca stwierdza, że nie dąży do sprowokowania wojny między demokracjami Zachodu a Związkiem Radzieckim, na której – jak głosi prasa rządowa – „londyńczycy opierali swe rachuby polityczne".
Nowa wojna zadałaby tak straszne rany narodowi polskiemu, że pragnieniem wszystkich jest porozumienie polsko-rosyjskie oraz między Anglią, Ameryką i Rosją na drodze pokojowej. Jeżeli to porozumienie ma być trwałe, nie wystarczy przywrócenie zaufania w stosunkach Polski z Rosją. Naród polski jest członkiem wielkiej rodziny narodów środkowo-europejskich, a w szczególności zachodnio-słowiańskich, z którymi związany jest przez swe położenie geopolityczne i przeszłość historyczną i pragnie wejść z nimi w najściślejszą wspólnotę polityczną, gospodarczą i kulturalną.
Wyrażamy nadzieję, że osiągnięcie porozumienia z Rosją na tych zasadach jest możliwe i że ono jedynie zlikwiduje po wieczne czasy nieprzyjaźń polsko-rosyjską, mającą swe źródło w polityce reakcyjnego caratu, zastępując ją wzajemnym szacunkiem, zaufaniem i przyjaźnią dla dobra obu narodów, Europy i całej demokratycznej ludzkości.
Rada Jedności Narodowej
Skomentuj
Komentuj jako gość