Olsztyn

Zmarła Małgorzata Zielska, „leczona” komórkami w ITK SA

Szczegóły

Opublikowano: środa, 20 październik 2021 14:06

W wieku 61-lat, po ciężkiej chorobie SLA, odeszła do Pana Małgorzata Zielska, pedagog Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Olsztynie i długoletni wykładowca oligofrenopedagogiki na UWM, osoba oddana niepełnosprawnym, niezwykle zaangażowana społecznie, uwielbiana przez uczniów i nauczycieli. Pogrzeb odbędzie się w piątek 22 października o 11.30. na cmentarzu przy ul. Poprzecznej.

Składam mężowi Stefanowi Zielskiemu i rodzinie Małgosi wyrazy głębokiego współczucia.
Adam Socha

O chorobie Małgosi pisałem TUTAJ, w związku z tym, że była jedną z setek chorych na straszną chorobę SLA (stwardnienie zanikowe boczne), które szukając ratunku trafiły do Instytutu Terapii Komórkowej SA w Olsztynie. SLA to nieuleczalna choroba neurologiczna, nie znamy jej przyczyny. Niszczy neurony, za pomocą których poruszamy częściami ciała, od nogi do powieki. Stopniowo prowadzi do całkowitego paraliżu i śmierci na skutek uduszenia. Zgon następuje w ciągu 2-5 lat. Do końca chory zachowuje pełną świadomość. Nie ma lekarstwa na SLA!

Diagnozę, że to SLA, która była wyrokiem, Małgosia usłyszała we wrześniu 2020 roku. Jeszcze w sierpniu prowadziła auto, a miesiąc później pojawiły się pierwsze symptomy choroby: upadki, wypadanie kubka z dłoni.

Ordynator neurologii w Szpitalu Wojewódzkim w Olsztynie nie miał wątpliwości: to SLA. Wypisał Małgorzatę i powiedział, że na tę chorobę nie ma żadnego leku.

- W takiej sytuacji człowiek chwyta się rozpaczliwie każdej iskierki nadziei – tłumaczył mi mąż Małgosi, księgarz i podróżnik Stefan Zielski, z którym rozmawiałem w marcu 2021 roku. - My chwyciliśmy się oferty ITK. Byliśmy przekonani, że stoi za tym uniwersytet, bo budynek mieści się na terenie szpitala uniwersyteckiego. W sumie zapłaciliśmy 49 tys złotych za 3 podania komórek mezenchymalnych na przełomie 2020 i 21 roku.

Jak było do przewidzenia, terapia nie zatrzymała postępów choroby, bo nie mogła. Sparaliżowaną Małgosię przez kilka miesięcy przy życiu podtrzymywał respirator. Tracheotomię wykonano Jej w klinice neurochirurgii prof. Wojciecha Maksymowicza. - Profesor dwukrotnie oglądał Małgosię i widział w jakim jest stanie po terapii komórkowej – mówi Stefan Zielski - Nic nie powiedział.

Eksperymenty z komórkami mezenchymalnymi zapoczątkował na UWM prof. Wojciech Maksymowicz, mimo że jako neurolog doskonale wiedział, iż komórki mezenchymalne nie różnicują do neuronów, więc nie mogą zastąpić uszkodzonych neuronów ruchu. Te eksperymenty pochłonęły lwią część środków przyznawanych przez resort zdrowia oraz nauki na działalność badawczo-naukową całego Wydziału Lekarskiego UWM, hamując rozwój naukowy pozostałych dziedzin medycyny.

Eksperymenty na ludziach w klinice prof. Maksymowicza nie dały efektów terapeutycznych, Natomiast prof. Maksymowicz twierdzi, że „sukcesem było uzyskanie poprawy u 7 z 11 pacjentów”. Zwróciłem się do profesora o pracę naukową, w której zamieścił na to zweryfikowane dowody lub umożliwił mi kontakt chociaż z jednym chorym z tej 7-osobowej grupy. Profesor nie odpowiedział.

Sam dotarłem do kilku pacjentek i ich rodzin, uczestniczek eksperymentu w klinice prof. Maksymowicza. U wszystkich choroba się rozwinęła i przykuła do łóżek. Jedna kobieta straciła przytomność po podaniu komórek mezenchymalnych i zmarła w hospicjum.

Mimo to terapia ta została skomercjalizowana. Na terenie swojego szpitala Uniwersytet Warmińsko-Mazurski wynajął jeden z budynków ad hoc powołanej spółce Instytut Terapii Komórkowej SA i objął w niej 10% udziałów, co w oczach śmiertelnie chorych uwiarygodniało ofertę spółki.

Prezes ITK na wielokrotne moje prośby o przedstawienie chociaż jednego pacjenta, u którego terapia komórkami mezenchymalnymi zatrzymała rozwój SLA, nie odpowiedział. Sam dotarłem do kilku kobiet, których rodziny wydały od 80 do 100 tys złotych na podania w ITK. Nie były w stanie rozmawiać, gdyż żyły pod respiratorem, więc rozmawiałem z ich mężami. Przyznali, że należało te pieniądze przeznaczyć na opiekę paliatywną nad żonami, zamiast płacić za złudzenia ITK. Działał na nich autorytet prof. Maksymowicza i szyld uniwersytetu. Dzisiaj ich żony nie żyją, zmarły przed Małgosią.

W 2019 roku prof. Wojciech Maksymowicz ogłosił na konferencji prasowej rozszerzenie stosowania komórek na osoby w śpiączce, poprzez domózgowe podawanie komórek embrionalnych z poronionych płodów, a jako wiceminister nauki - na CoVid-19.

Jego podwładni pracują w spółce ITK: Koordynator Kliniki Neurochirurgii dr n. med. Monika Barczewska (do 11 października br) jest Dyrektorem w ITK, w zespole medycznym są też: dr n. med. Tomasz Siwek, dr n med. Mariusz Sowa; w zespole badawczym jest syn prof. Maksymowicza, socjolog dr Stanisław Maksymowicz.

Negatywne stanowisko w sprawie oferowania chorym komórek mezenchymalnych zajęły EASAC (zrzesza 28 Akademii Nauk Państw Unii Europejskiej) i FEAM (Federacja Europejskich Akademii Medycznych), ogłaszając Raport, w którym czytamy:

„Jednak dotąd jej skuteczność (terapii komórkowej) potwierdzono w niewielu przypadkach. Mimo to prywatne kliniki – kierując się chęcią zysku – oferują terapie komórkowe i genowe o niesprawdzonym działaniu. Takie nieetyczne praktyki niosą ryzyko dla pacjentów”.

Ostrzeżenie wystosował też Komitet ds. Terapii Zaawansowanych (CAT) Europejskiej Agencji Leków (EMA) (dokument dostępny na stronie Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego). Czytamy w nim:

"Z uwagi na ogromy wzrost liczby terapii komórkowych reklamowanych jako leki stosowane w leczeniu wielu poważnych schorzeń, w tym nowotworów, chorób sercowo-naczyniowych, autyzmu, porażenia mózgowego, dystrofii mięśniowej i utraty wzroku, CAT ostrzega przed stosowaniem niepotwierdzonych terapii. Terapie takie mogą być nieskuteczne, zwiększać ryzyko poważnych działań niepożądanych, w tym infekcji, niepożądanych reakcji immunologicznych, powstawania nowotworów, utraty wzroku, krwotoków mózgowych, a nawet prowadzić do śmierci".

„- Nie jest prawdą, że komórki wyizolowane np. z pępowiny (jej części zwanej galaretą Whartona) po podaniu do krwi dotrą do chorego narządu, że są w stanie leczyć tak różne zaburzenia i choroby, jak autyzm, porażenie mózgowe, utrata wzroku, stwardnienie zanikowe boczne, niewydolność serca i wiele innych - napisał prof. Józef Dulak z UJ w artykule Komórki macierzyste i terapie komórkowe: fakty i mity. - To przykłady z kilkudziesięciu chorób, na które pacjenci otrzymali zastrzyki z komórek „macierzystych” w komercyjnych klinikach.

Czy właściwe jest oferowanie komercyjnych zabiegów opierających się głównie na sugestii, że nazywane „macierzystymi” komórki, pochodzące od różnych genetycznie dawców, potrafią wywierać niesprecyzowany efekt odżywczy w tak bardzo różnych chorobach? Czy etyczne jest proponowanie potencjalnie ryzykownych zabiegów, gdy publikacje mające dowodzić ich skuteczności rodzą wiele zastrzeżeń? Czy uczciwe jest pobieranie od pacjentów często wysokiej zapłaty za usługi o wątpliwej skuteczności terapeutycznej?

Wątpliwości prawne budzi ponadto masowa skala tych zabiegów, oferowanych jako „wyjątek szpitalny”, który powinien być wytworzony i stosowany dla konkretnego pacjenta. Chciałoby się mieć nadzieję, że nad tymi pytaniami pochylą się odpowiednie instytucje, Naczelna Rada Lekarska, organy administracji rządowej. Czas na zdecydowane działania dla dobra pacjentów, dla ich ochrony przed kosztownymi i potencjalnie niebezpiecznymi złudzeniami”.

Niestety Naczelna Rada Lekarska nie tylko „nie pochyliła się", ale w swoim organie prasowym publikuje artykuły promujące te terapie. W akcji promocyjnej bierze też udział dr n med. Monika Barczewska, prof. UWM, dyrektorka ds medycznych w ITK.
Adam Socha

Czytaj więcej: Zmarła Małgorzata Zielska, „leczona” komórkami w ITK SA

Dr Barczewska: „Atak na mnie odbieram jako zemstę dr Grabarczyka”

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 18 październik 2021 18:37

Dr n med Monika Barczewska, prof. UWM potwierdziła mi, że to konflikt powiędzy nią a dr n med. Łukaszem Grabarczykiem doprowadził do rezygnacji w piątek 15 października dyrektorów Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego ze stanowisk: Radosława Borysiuka i jego zastępcy ds medycznych dr Łukasza Grabarczyka.

Dr Barczewska złożyła rektorowi UWM przedsądowe wezwanie do zapłaty ponad 133 tys złotych z tytułu odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy zlecenia.

Zdaniem pełnomocnika prawnego dr Barczewskiej Szpital wypowiedział umowę 11 października bez zachowania okresu wypowiedzenia, a podane przyczyny nie mają podstawy faktycznej. Pełnomocnik stwierdza w wezwaniu, iż dr Barczewska nie przedłożyła nierzetelnych, przerobionych, czy też niezgodnych ze stanem faktycznym dokumentów w związku z wykonywaniem obowiązków oraz nie dopuściła się zachowań nieetycznego, godzących w zasady koleżeństwa i lojalności zawodowej. Dr Barczewska traktuje wypowiedzenie jako szykanę skierowaną wobec niej w związku z jej stanowiskiem dotyczącym dr Łukasza Grabarczyka, zastępcy dyrektora USK.

Wcześniej, bo 29 września dr Barczewska zażądała złożenia przez dyrektora USK Radosława Borysiuka oświadczenia o treści:

„Niniejszym przepraszam Panią Prof. dr hab. Monikę Barczewską za sformułowanie w pismie z dnia 28 września wskazujące jakoby Pani Profesor dopuściła się czynu wypełniającego znamiona przestępstwa. Moje twierdzenie zawarte w tym piśmie nie ma podstaw prawnych i faktycznych, za co przepraszam”.

Przypomnę, że dyrektor Borysiuk złożył 14 października zawiadomienie do prokuratury o podejrzeniu podawania nieprawdy w zakresie harmonogramu czasu pracy przez dr Monikę Barczewską, w wyniku czego usiłowano wyłudzić nienależne wynagrodzenie za dwa miesiące 2021 roku w kwocie kilkunastu tysięcy złotych.

Konflikt wybuchł w Klinice Neurochirurgii USK pomiędzy kierownik Kliniki Neurochirurgii USK dr Moniką Barczewską a jej podwładnym, lekarzem w tej klinice dr Łukaszem Grabarczykiem, zarazem zastępcą dyrektora USK ds medycznych. Ten proces zaczął się w momencie, gdy prof. Wojciech Maksymowicz przekazał kierowanie kliniką dr Barczewskiej (jest obecnie szeregowym lekarzem tej kliniki), w związku z tym, że został posłem Zjednoczonej Prawicy, a następnie został powołany na stanowisko wiceministra nauki.

Kulminacja konfliktu nastąpiła 11 października, gdy dyrektor USK rozwiązał umowę-zlecenie z dr Barczewską, ale już dużo wcześniej prof. Maksymowicz miał zbierać podpisy kierowników i koordynatorów pozostałych klinik pod pismem do rektora, żądającym odwołania dyrektorów USK

Wysłałem do dr Barczewskiej pytania dotyczące przyczyn tego konfliktu. Oto odpowiedź.

„W odpowiedzi na zadane mi przez Pana pytania, wysyłam zdjęcia pism, które są odpowiedzią. Konflikt miedzy mną a dr Grabarczykiem nie ma charakteru lokalnego a globalny. Zarzuty formułowane przeze mnie są podobne do tych, na które uwagę zwracają inni koordynatorzy w USK UWM, a nawet zwykli pracownicy szpitala".

Na moje kolejne pytania:

- Czy to prawda, że dr Łukasz Grabarczyk wykazywał od 350 do 418 godzin pracy miesięcznie, pracując jednocześnie jako dyrektor medyczny USK, pełnoetatowy pracownik naukowy na UWM, kierownik kliniki „Budzik”, jako lekarz w Izbie Przyjęć oraz w Klinice Neurochirurgii, pełniąc dyżury na neurochirurgii i na izbie przyjęć, pracując na oddziale Covidowym, przyjmując pacjentów w przychodni USK i jeszcze znajdując czas na prywatną praktykę? (to pytanie wysłałem w kwietniu do dr Grabarczyka i nie otrzymałem odpowiedzi do dzisiaj, natomiast dyrektor USK odpowiedział, że to nie są informacje publiczne).

- Czy to prawda, że zarzuciła Pani dr Grabarczykowi, iż do pracy przychodzi pod wpływem narkotyków i dr Grabarczyk w związku z tym zapowiedział pozwanie Panią o naruszenie dóbr osobistych?

- Jakie zarzuty dotyczące dyrekcji USK zostały zawarte w piśmie do Rektora UWM podpisanym przez kierowników i koordynatorów klinik?

Dr Monika Barczewska odpowiedziała:

„Jeśli chodzi o to pytanie, docierały do mnie takie wiadomości od różnych pracowników szpitala. Ja jako koordynator pracy w Klinice Neurochirurgii, nie otrzymywałam harmonogramów pracy dr Grabarczyka, zatwierdzał je sam lub przez dr Borysiuka. Dr Grabarczyk nie został nigdy skrzywdzony przez kogokolwiek pracującego w Klinice Neurochirurgii, w tym mnie. Natomiast stwierdzano wiele nieprawidłowości w wykonywaniu pracy w oddziale. Wielokrotne uwagi na ten temat od swoich przełożonych w Klinice dr Grabarczyk ignorował. Atak na mnie odbieram osobiście jako zemstę osoby Łukasza Grabarczyka, który zamiast wyciągać konstruktywne wnioski z uwag dotyczących popełnianych błędów, brnął dalej”.
Adam Socha
PS. Wkrótce przedstawię szersze tło tego konfliktu. Czekam tylko na odpowiedzi rektora, nowego dyrektora USK i dr Łukasza Grabarczyka.

Czytaj też wcześniejszy tekst na ten temat:

Wojna w USK. Dyrektorzy uniwersyteckiego szpitala UWM złożyli rezygnację

Czytaj więcej: Dr Barczewska: „Atak na mnie odbieram jako zemstę dr Grabarczyka”

Wojna w USK. Dyrektorzy uniwersyteckiego szpitala UWM złożyli rezygnację

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 15 październik 2021 17:23

Radosław Borysiuk potwierdził mi, iż w piątek 15 października złożył rezygnację z funkcji dyrektora Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego UWM na prośbę rektora UWM prof. Jerzego Przyborowskiego i na jego ręce, a jego zastępca dr Łukasz Grabarczyk na ręce zastępcy dyrektora szpitala Macieja Kamińskiego, który pełni teraz obowiązki dyrektora.

"Przyczyną rezygnacji była utrata zdolności zarządczych wobec faktu wypowiedzenia lojalności przez koordynatorów oddziałowych" - poinformowała w komunikacie rzecznik prasowa UWM Wioletta Ustyjańczuk.

Z moich ustaleń wynika, iż te rezygnacje to efekt wojny jaka wybuchła kilka miesięcy temu na szczytach władzy w USK. Wojny zaskakującej, gdyż doszło do niej pomiędzy osobami, które były postrzegane, jako „ludzie prof. Wojciecha Maksymowicza”, byłego prorektora UWM ds Collegium Medicum: jego prawą ręką, kierowniczką kliniki neurochirurgii USK dr hab. n. med. Moniką Barczewskę, prof. UWM na  Wydziale Lekarskim, (Katedra Neurochirurgii), z jednej strony a pupilem prof. Maksymowicza dr n. med. Łukaszem Grabarczykiem w tej samej katedrze neurochirurgii, który w młodym wieku zrobił w USK błyskawiczną karierę, zostając zastępcą dyrektora USK i szefem kliniki dla dorosłych „Budzik” – oczka w głowie prof. Maksymowicza.

Pierwszym, zewnętrznym skutkiem tej wojny był anonim wysłany mailem w kwietniu tego roku, także do władz UWM, iż dr Grabarczyk ma rzekomo pracować po 350 godzin miesięcznie, pracując jednocześnie jako dyrektor medyczny, pełnoetatowy pracownik naukowy na UWM, kierownik kliniki „Budzik” , jako lekarz w Izbie Przyjęć oraz w Klinice Neurochirurgii, pełniąc dyżury na neurochirurgii i na izbie przyjęć, pracując na oddziale Covidowym i jeszcze prowadząc prywatną praktykę lekarską? W związku z tym anonimem wysłałem pytania dyrektorowi USK i dr Grabarczykowi, czy informacje zawarte w nim, na temat czasu pracy dr Grabarczyka są prawdziwe? Dr Grabarczyk nie odpowiedział, a dyrektor Borysiuk odpisał, że to nie są informacje publiczne, a dyrektora obowiązuje RODO.

Z kolei dr Łukasz Grabarczyk miał zapowiedzieć, iż pozwie dr Barczewską o naruszenie dóbr osobistych za sugerowanie, iż zachowuje się tak, jakby był pod wpływem narkotyków.

Do kulminacji konfliktu doszło w poniedziałek 11 października. Tego dnia dyrektor Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego UWM Radosław Borysiuk wręczył wypowiedzenie ze skutkiem natychmiastowym koordynatorce kliniki neurochirurgii dr n med. Monice Barczewskiej, prawej ręce kierownika kliniki prof. Wojciecha Maksymowicza.

Po zwolnieniu dr Barczewskiej dyrektor Borysiuk 14 października złożył zawiadomienie do prokuratury o podejrzeniu podawania nieprawdy w zakresie harmonogramu czasu pracy przez dr Monikę Barczewską, w wyniku czego usiłowano wyłudzić nienależne wynagrodzenie za dwa miesiące 2021 roku w kwocie kilkunastu tysięcy złotych. Informacje tę potwierdził mi 15 października rzecznik prasowy Prokuratury Okręgowej Krzysztof Stodolny. W tej chwili prokurator dopiero zapoznaje się z zawiadomieniem i nie podjął jeszcze żadnej decyzji.

To zawiadomienie może mieć taki sam finał, jaki miało zawiadomienie śp. Andrzeja Włodarczyka, dyrektor USK w 2017 roku, do olsztyńskiej prokuratury na nieprawidłowości w USK, które odkrył (prywata w klinice prof. Maksymowicza). Po złożeniu zawiadomienia został zmuszony przez rektora Ryszarda Góreckiego i prorektora ds Collegium Medicum Wojciecha Maksymowicza, do rezygnacji i odejścia. Zmarł w 2018 roku. Jak powiedziała mi pani Ewa Włodarczyk, dobiło go umorzenie postępowania przez prokuraturę. W wyniku stresu odnowił się mu chłoniak i zmarł.

Obecny rektor Jerzy Przyborowski wybrał podobne rozwiązanie, jak jego poprzednik. Widocznie chciał spacyfikować rozkręcającą się coraz bardziej wojnę, podczas której mogłyby ujrzeć światło dzienne jakieś ciemne tajemnice szpitalne i w piątek 15 października poprosił dyrektorów o złożenie rezygnacji.

"Przyczyną rezygnacji była utrata zdolności zarządczych wobec faktu wypowiedzenia lojalności przez koordynatorów oddziałowych" - poinformowała w komunikacie rzecznik prasowa UWM Wioletta Ustyjańczuk. Praktycznie wszyscy szefowie klinik w USK to ludzie prof. Maksymowicza, począwszy od kierownika kliniki neurologii prof. Krzysztofa Selmaja, którego do USK sprowadził prof. Maksymowicz, podzielił swoją klinikę na dwie i neurologię oddał prof. Selmajowi, poprzez kierownika Kliniki Kardiologii i Chorób Wewnętrznych, dr n. med. Leszka Gromadzińskiego, prof. UWM, koordynatorkę Oddziału Chirurgii Szczękowo-Twarzowej dr n. med. Annę Dudzińską-Filkiewicz (córka Leszka Dudzińskiego, byłego wieloletniego dyrektora USK, przyjaciela W. Maksymowicza, razem działali w Ministerstwie, oraz w Izbie Lekarskiej), koordynatorkę Kliniki Otorynolaryngologii, Chorób Głowy i Szyi dr n. med. Hannę Zajączkiewicz prof. UWM (habilitacja ze śpiewu na Wydziale Muzyki UWM!), kierownika Kliniki Chirurgii onkologicznej i Ogólnej dr n. med. Marka Kowalczyka, kierowniczkę Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii dr n.med (!). Lidię Glinkę, koordynatora Kliniki Neurologii prof. dr hab. n. med. Marcina Mycko – (razem z prof. Selmajem przeszedł z Łodzi, jego "cudownym dzieckiem" jest dr Grabarczyk), jest przewodniczącym dyscypliny naukowej, jednocześnie promuje odpłatne terapie z Polskim Bankiem Komórek Macierzystych SA (https://biznes.newseria.pl/biuro-prasowe/moc-komorek-wybierajmy,b1408956503, https://www.facebook.com/watch/?v=1170422750092546), dostał kilka projektów badawczych, za czasów jak prof. Maksymowicz był wiceministrem szkolnictwa, prof. Mycko był inicjatorem wydania stanowiska Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Medyczne UWM, czyli świadectwa moralności dla prof. Maksymowicza i dr Waśniewskiego, w sprawie eksperymentu medycznego z użyciem martwych płodów dzieci, bez zbadania sprawy, https://wl.uwm.edu.pl/aktualnosci/stanowisko-rady-naukowej-dyscypliny-nauki-medyczne-uniwersytetu-warminsko-mazurskiego-w)

Poniżej rozmowa z dr Radosławem Borysiukiem

- Czy to prawda, że rektor UWM odwołał Pana i Pana zastępcę ze stanowiska dyrektora Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego?

Dr Radosław Borysiuk: Złożyłem rezygnacje z funkcji na prośbę rektora UWM prof. Jerzego Przyborowskiego i na jego ręce , a mój zastępca dr Łukasz Grabarczyk na ręce zastępcy dyrektora szpitala Macieja Kamińskiego, który pełni teraz obowiązki dyrektora.

- Czym ta prośba rektora została spowodowana?

Dr Radosław Borysiuk: Wiele czynników się na to złożyło. Trudną sytuacja szpitala. Wiele niedobrych rzeczy się dzieje. Rektorem kierowała chęć poprawy funkcjonowania szpitala. Miały miejsce protesty ze strony niektórych koordynatorów klinik. Były jakieś spotkania organizowane przez posła Wojciecha Maksymowicza w celu zebrania podpisów pod apelem do rektora o odwołanie dyrektorów USK. My się z zawartymi tam zarzutami nie zgadzaliśmy. Dałem na to pismo odpowiedź rektorowi. Rektor, zapewne chcąc ustabilizować sytuację, poprosił żebym zrezygnował z funkcji i żebym nadal pracował jako lekarz. Powiedziałem, że zostanę, ale jeśli będą podejmowane jakieś próby nękania mnie, to nie będę mógł pracować, bo tak się nie da, bo jest za duża odpowiedzialność lekarska w podejmowaniu działań medycznych, które wiążą się z dużym ryzykiem.

- Dlaczego zwolnił Pan dr Barczewską w poniedziałek 11 października ze skutkiem natychmiastowym?

Dr Radosław Borysiuk: Przyczyn szerszych nie mogę podać, jedynie mogę potwierdzić, że została zwolniona.

- Czy potwierdzi Pan, iż złożył zawiadomienie do prokuratury o podejrzeniu podawania nieprawdy w zakresie harmonogramu czasu pracy przez dr Monikę Barczewską, w wyniku czego usiłowano wyłudzić nienależne wynagrodzenie za dwa miesiące 2021 roku w kwocie kilkunastu tysięcy złotych? Taką informację otrzymałem od rzecznika Prokuratury Okręgowej w Olsztynie.

Dr Radosław Borysiuk: Potwierdzam złożenie zawiadomienia na temat szeregu nieprawidłowości.

- Czy zwolnienie dr Barczewskiej ma związek z tym zawiadomieniem do prokuratury?

Dr Radosław Borysiuk: Tak, ale nie będę tego rozwijał.

- Panie doktorze, czy zapłacił pan funkcją, bo stanął po stronie dr Grabarczyka?

Dr Radosław Borysiuk: Stanąłem po stronie młodego lekarza, którego chciano skrzywdzić, uważam że niesłusznie, dlatego stanąłem w jego obronie.

Dziękuję za rozmowę
Adam Socha

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

PS. Więcej szczegółów wkrótce. Czekam na odpowiedzi prof. Wojciecha Maksymowicza i dr Moniki Barczewskiej.

Na zdjęciu: od prawej dr Monika Barczewska, prof. W. Maksymowicz i dr Łukasz Grabarczyk

Czytaj więcej: Wojna w USK. Dyrektorzy uniwersyteckiego szpitala UWM złożyli rezygnację

Petycja rodziców. NIE dla likwidacji Przedszkola "Szesnastka" w Olsztynie

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 08 październik 2021 11:20

My – rodzice dzieci uczęszczających do Przedszkola Szesnastka im. Ireny Kwintowej, którego organem prowadzącym jest Jolanta Jastrzębska, wspierani przez licznych olsztynian, absolwentów i sympatyków Przedszkola, mając na uwadze interes nasz i naszych dzieci – najmłodszych mieszkańców Olsztyna oraz społeczności lokalnej, wyrażamy sprzeciw wobec konieczności opuszczenia przez Przedszkole nieruchomości przy ul. Zamenhofa 20 w Olsztynie.

W związku z powyższym na podstawie Ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach wnosimy o:

1) przeprowadzenie konsultacji społecznych z rodzicami oraz mieszkańcami Olsztyna;

2) zawiadomienie zainteresowanych o terminach sesji Rady Miasta Olsztyna oraz spotkań komisji, na których planowane jest poruszanie kwestii związanych z kwestią nieruchomości znajdującej się przy ul. Zamenhofa 20, w której funkcjonuje Przedszkole Szesnastka im. Ireny Kwintowej;

3) wyrażenie zgody na dalsze funkcjonowanie Przedszkola Szesnastka im. Ireny Kwintowej prowadzonego przez Jolantę Jastrzębską w siedzibie przy ul. Zamenhofa 20 w Olsztynie.

Naszym celem jest wyłącznie dobro dzieci uczęszczających do tego Przedszkola, w związku z tym pragniemy, by pozostało ono w obecnej formie (jako przedszkole niepubliczne), zarządzane przez obecną kadrę i pod niezmienionym adresem.

Przedszkole Szesnastka nie bez przyczyny ma renomę w mieście – niejednokrotnie rodzice przywożą tu swoje dzieci z odległych zakątków Olsztyna. Nie znamy powodów, dla których wyśmienicie funkcjonujące Przedszkole (czego przykładem są liczne innowacje pedagogiczne, nowatorska metoda nauczania matematyki, certyfikat Przedszkola Promującego Zdrowie, oraz Szkoła Wierna Dziedzictwu, projekty o zasięgu miejskim, wojewódzkim i krajowym) miałoby zostać zlikwidowane, nie znajdujemy ku temu żadnych merytorycznych argumentów.

O dobrej opinii o przedszkolu, a także wysokim poziomie jego pracy świadczy nie tylko nasze doświadczenie oraz zadowolenie dzieci, ale także coroczna długa lista oczekujących na przyjęcie. Jak powszechnie wiadomo w innych przedszkolach na terenie Olsztyna są wolne miejsca, a w Przedszkolu Szesnastka liczba kandydatów zawsze przewyższa listę miejsc. Dlaczego zatem, planowane jest wdrażanie zmian, które wymuszą na rodzicach wybór placówki, którą nie są obecnie zainteresowani?

Idea społeczeństwa obywatelskiego zakłada współudział obywateli w kształtowaniu życia społecznego. Dlaczego więc, w tak istotnej sprawie jaką jest likwidacja bardzo dobrze funkcjonującej placówki oświatowej, nie zapytano o zdanie najbardziej zainteresowanej grupy mieszkańców?

Od dłuższego czasu z niepokojem obserwujemy co najmniej wątpliwe działania ze strony władz Miasta, mające na celu uprzykrzenie życia przedszkola (licznymi kontrolami, które nie wykazują żadnych nieprawidłowości, przeprowadzonych przez nadzór budowlany, sanepid, straż pożarną, Kuratorium Oświaty, inspekcję pracy). Mamy wrażenie, że uległy one nasileniu po niekorzystnym dla Pana Prezydenta prawomocnym wyroku ws. zaniżonej dotacji dla Przedszkola.

Sytuacja jest tym bardziej patowa, że Jolanta Jastrzębska wielokrotnie zwracała się o zakup nieruchomości od gminy – celem poprawienia standardu przedszkola i inwestowania w jego rozbudowę, aby mogło ono przyjąć więcej dzieci. Niestety decyzja była zawsze odmowna.

Proponowane jej umowy najmu były niezgodne z prawem, na co wskazał w rozstrzygnięciu nadzorczym wojewoda warmińsko-mazurski, gdyż nieprawidłowym było podzielenie umów na najem budynku i dzierżawę gruntu. Niemożliwym do zaakceptowania był jednomiesięczny okres wypowiedzenia, m.in. w przypadku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który uniemożliwi bądź istotnie ograniczy obecny sposób korzystania z nieruchomości, co w przypadku trwającego roku szkolnego jest niemożliwe. W takim przypadku rozwiązania umowy, dzieci z dnia na dzień mogłyby zostać bez placówki opiekuńczo-wychowawczej.

Przedszkole zatrudnia około 40 pracowników, a większość z nich ma umowy na czas nieokreślony. Pozostaje zadać pytanie, dlaczego po trwającej 10 lat umowie dzierżawy nieruchomości, zaproponowano kolejną umowę na okres jedynie roku czasu, podczas gdy sam proces edukacji w przedszkolu trwa 4 lata. Dlaczego zaproponowano skrajnie niekorzystne warunki przedszkolu, które jest wyróżniającą się placówką oświatową, prowadzoną na bardzo wysokim poziomie?

Mamy nadzieję, że uda się wypracować kompromis w sprawie zakupu nieruchomości lub przedłużenia umowy na jej dzierżawę na partnerskich warunkach, a co za tym idzie zagwarantować kontynuację pracy przedszkola bez komplikacji dla dzieci i rodziców.

Likwidacja placówki niepublicznej i utworzenie w jej miejsce przedszkola miejskiego po pierwsze będzie dużo droższe (utrzymanie przedszkola niepublicznego jest tańsze niż przedszkola samorządowego), co przy dzisiejszych problemach finansowych gminy jest krokiem co najmniej wątpliwym z racjonalnego punktu widzenia i może rodzić podejrzenia o niegospodarność. Co gorsza, nie da gwarancji dzieciom obecnie uczęszczającym do przedszkola kontynuacji nauki i kształcenia, opieki i wychowania w miejscu, które lubią, a które ich rodzice cenią.

Świadczy m.in. wypowiedzi rzeczniczki ratusza, która jednoznacznie nie wyjaśniła, jakie plany mają władze miasta odnośnie nieruchomości przy ul. Zamenhofa 20 w Olsztynie, a w szczególności nie potwierdziła, czy w tym miejscu po 30 czerwca 2022 r. jakiekolwiek przedszkole. Po trzecie rodzi pytania o sposób ewentualnej rekrutacji do nieistniającej jeszcze placówki miejskiej (zgodnie z wyrokiem eksmisyjnym przedszkole niepubliczne ma opuścić lokal do końca czerwca 2022 r.).

Prosimy również o wzięcie pod uwagę losu niemałej grupy dzieci ze spektrum autyzmu uczęszczających do różnych grup wiekowych, dla których taka zmiana będzie tragiczna w skutkach. W związku z procesem dostosowawczym, stresem związanym z koniecznością znalezienia innej placówki przy braku miejsc, nie mówiąc o dzieciach, które czeka potem tylko rok „zerówki” przed pójściem do szkoły.

Dlatego nie wyobrażamy sobie sytuacji, by nasze przedszkole miało zostać zamknięte!

Liczymy na pomoc z Państwa strony i poparcie naszej petycji w obronie Przedszkola Szesnastka im. Ireny Kwintowej.

https://www.petycjeonline.com/nie_dla_likwidacji_zasuonego_przedszkola_w_olsztyni

Od redakcji: o sprawie tego Przedszkola pisaliśmy wcześniej TUTAJ

Czytaj więcej: Petycja rodziców. NIE dla likwidacji Przedszkola "Szesnastka" w Olsztynie